Πως ακυρώνεται η αριστεία
Ισοπεδωτικός είναι ο στόχος ο εκπαιδευτικός της
Κυβέρνησης και των συμβούλων της. Είναι πιο
εύκολο το αποτέλεσμα όταν θέλεις να φτιάξεις πολλούς στη μετριότητα και να
κολακεύσεις την ανεπάρκειά τους.
Γιατί δεν θέλει η Κυβέρνηση η Αριστερά, όπως
καυχιέται, να φτιάξει ηγέτες και να
αναδείξει την πνευματική ρώμη των Ελλήνων και να επιδείξει επιστημονικές οντότητες
Πανελληνίου και Παγκοσμίου κύρους. Της αρέσει η μόχλευση των σκουπιδιών και
η εισπνοή των αναθυμιάσεών τους.
Αυτή την ισοπεδωτική τακτική την προσφέρει με ένα
παραπλανητικό περιτύλιγμα των απαρχών της Γαλλικής Επανάστασης, την ι σ ό τ η τ
α. Εδώ παρερμηνεύουν
ηθελημένα, την έννοια της ισότητας, λέγοντες ότι είμαστε όλοι ίσοι.
Αλλά δεν
πρόκειται περί αυτού. Διότι την ισότητα εκείνη την ζητούσαν έναντι των Νόμων. Ήθελαν να είναι ίσοι
έναντι των Νόμων, που δεν ήταν.
Η δική μας ιδεολογική φαρέτρα, η οποία έχει επιβεβαιωθεί και με επιστημονικές έρευνες και επιστημονικά
πειράματα, στοχάζεται τον άνθρωπο ε λ ε ύ θ ε ρο, σωματικά και πνευματικά,
χωρίς εμπόδια και παρεμβάσεις στις πνευματικές του αναζητήσεις. Χωρίς όρια στην πνευματική του ανέλιξη.
Γι’ αυτό εμείς λέμε ότι
δεν είμαστε «ίσοι». Εμείς είμαστε καλύτεροι. Και θέλουμε και τους άλλους να
γίνουν καλύτεροί μας. Από τα αρχαία χρόνια
οι Έλληνες είχαν στο μεδούλι του μυαλού τους και στον ψυχισμό τους την έννοια
της προόδου. Δεν ξεχνάμε ότι τα Σπαρτιατόπουλα έλεγαν στους γονείς τους: «Αμες
δε γ’ εσόμεθα πολλώ κάρρονες», δηλαδή εμείς, τα παιδιά σας θα γίνουμε πολύ
καλύτερά σας. Εμείς, ως Έλληνες, δεν διανοηθήκαμε ποτέ τα παιδιά μας να γίνουν
χειρότερα από εμάς. Κάθε Ελληνική Οικογένεια στερείται αγαθών για να εξεύρει
τους πόρους που θα εξασφαλίσουν την εκπαίδευση των παιδιών τους, την συνεχή
εκπαίδευση, την ανώτατη εκπαίδευση, όπου αντέχει ο νους τους.
Αυτό το φαινόμενο
του Υπουργού Παιδείας, που απαξιώνει την α ρ ι σ τ ε ί α, δηλαδή την
πρόοδο, την ανάδειξη της πνευματικής υπεροχής και καταξίωσης των νέων μαθητών
και φοιτητών και επιστημόνων είναι πρωτάκουστο. Στον κόσμο ολόκληρο. Με
οποιοδήποτε πολιτικό σύστημα και αν διοικείται. Δια της ανάπτυξης και εξύψωσης
της Παιδείας τους, προσδοκούν να εξασφαλίσουν τις προϋποθέσεις οικονομικής και
λοιπής ανάπτυξης των Χωρών τους. Όλοι θεωρούν αυτόν μοναδικό δρόμο.
Μόνον εμείς δια της συρρικνώσεως
των Εκπαιδευτικών στόχων μας, δια της ισοπεδώσεως των αξιακών ικανοτήτων της
νεολαίας μας, δια της καταργήσεως των αξιολογικών επιβραβεύσεων των επιδόσεων
αυτών, προφανώς επιδιώκουμε την επικράτηςη της αστόχαστης μάζας, των θρασέων μετριοτήτων,
των ανεύθυνων ατομών.
Εμείς εδώ έχουμε έναν
νέο Προκρούστη, του πνεύματος αυτή τη
φορά και όχι του σώματος. Σου κόβουμε τη διάκριση, την αριστεία, λέγει. Με
ποιο τρόπο; Ο παλιός Προκρούστης έκοβε πόδια και κεφάλια. Προφανώς αυτό σήμερα
δεν μπορεί να γίνει.
Τι μπορεί να κάνει και
για λίγο ο σύγχρονος Προκρούστης; Να αποθαρρύνει
την άμιλλα μεταξύ των παιδιών, να απαξιώνει τη δύναμη και την αξία των
επιδόσεων του πνεύματός τους, να μηδενίζει τις προοπτικές της επιστημονικής και
κοινωνικής τους ανέλιξης, εν όψει της πνευματικής τους οντότητας και να
προτάσσει εμπόδια στην περαιτέρω πρόοδο των σπουδών τους.
Εάν υποτεθεί ότι αυτό
αρχίζει να επιτυγχάνεται, τι σημαίνει; ότι εξαφανίζεται η αριστεία, η διάκριση;
Αυτή η αριστεία θα παραμένει εν τοις πράγμασι ως διάκριση μεταξύ των συμμαθητών
– συμφοιτητών και δεν θα περιμένει την «μη αξιολόγηση» του κ. Προκρούστη. Αυτή
η διάκριση είναι ζωντανή, διαχέεται και αναγνωρίζεται από όπου περάσει.
Τυγχάνει του σεβασμού και της παραδοχής του επιστημονικού, επαγγελματικού και
κοινωνικού κύκλου. Είναι άτρωτη, όσο και αν πολεμιέται.
Αυτή η ιστορία μου
θυμίζει τον αντρειωμένο του Ακριτικού Έπους. «Τον αντρειωμένο μην τον κλαις,
όσο κι’ αν αστοχήσει. Κι’ αν αστοχήσει δύο και τρεις πάλι Αντρειωμένος θάναι».
Η αριστεία, όσο και αν πολεμηθεί, όσο και αν συσκοτισθεί,
πάλι ΑΡΙΣΤΕΙΑ θάναι.
Αλλοίμονο στα απόβλητα που θέλουν να παρασύρουν την κοινωνία στο αποπνικτικό πέρασμά τους.
ΓΙΑΝΚΟΣ
