ΤΖΑΜΠΑ ΤΑ ΔΙΔΑΚΤΡΑ

            Ο κ. Τσίπρας στο πρόσφατο συνέδριο του SPD εδήλωσε ότι: "τον Ιούλη του 2015" ήταν που με καθαρό μυαλό, εκτίμησε τις συνέπειες που θα είχε η πολιτική επιλογή του.

            "Συνεπώς, η επιλογή της εξόδου  από το ΕΥΡΩ, η επιστροφή στο εθνικό νόμισμα, ήταν στην πραγματικότητα η επιλογή της ολικής καταστροφής των λαϊκών στρωμάτων και της μεσαίας τάξης...".

            Επειδή δεν μπορεί να ήλθε ξαφνικά η επιφοίτηση του Αγίου Πνεύματος και δη στον κ. Τσίπρα, βασίμως υποψιαζόμαστε ότι επεχείρησε άλλη μία εξαπάτηση του Λαού μας.

            Η επιχειρηθείσα λαϊκίστικη εξαπάτηση του Λαού το προηγούμενο εξάμηνο,  κρίθηκε ότι ήταν προτιμότερο να αποδοθεί σε πολιτική απειρία, παρά σε συνειδητή πράξη. Είναι το νέο αφήγημα για την kolotoumba.

            Γιατί δεν πρόκειται περί απειρίας όταν:! από το 2010 έως το 2014 όλοι οι προκάτοχοί του είχαν προειδοποιήσει ότι τα δεινά αυτά θα επέρχονταν, εάν η χώρα δεν εφάρμοζε τα μνημόνια. Και αυτός, με τους περί αυτόν Συριζαίους, τους λοιδορούσαν.

            Εδέησε να ομολογήσει την αποτυχία της αρχικής επιλογής του ο κ. Τσίπρας, αλλά για την ταμπακιέρα δεν μας είπε τίποτε. Ενηλικιώθηκε κάποια στιγμή, έστω και καθυστερημένα. Αλλά για τα δίδακτρα της ενηλικίωσής του, αυτής ουδέν ανέφερε. Τοξικό το νούμερο.

            Πανάκριβα τα δίδακτρα. Πάνω από το μισό ΑΕΠ, θα πληρώνουν οι πολίτες για πολλά χρόνια.

            Δυστυχώς, όπως φαίνεται, τα δίδακτρα δεν έπιασαν τόπο.

            Τώρα η κυβέρνηση επέτυχε, όπως διαλαλεί, το πρώτο δημοσιονομικό πλεόνασμα στη σύγχρονη ιστορία. Με τεράστιες θυσίες, με σκληρό, απάνθρωπο εξωτερικό περιορισμό.

            Αντί να πατήσει γκάζι, να ολοκληρώσει τις αναληφθείσες υποχρεώσεις, αντί να επιτύχει την προσαρμογή που έχει αναλάβει, αυτή πατάει φρένο.

 Οι λεγόμενες μεταρρυθμίσεις έχουν ακινητοποιηθεί,

 τα spreads καλπάζουν,

 το "μαξιλάρι" ρευστότητος συνεχώς αδυνατίζει,

οι τραπεζικές μετοχές ευρίσκονται σε ελεύθερη πτώση.

            Ο βολονταρισμός, στη διαχείριση του υπερπλεονάσματος, είναι αυτοκατα-στροφικός. Διότι συμπεριφέρεσαι με το δημόσιο χρήμα, σαν ιδιοκτήτης του. Το μοιράζω όπου θέλω.

            Γιατί το υπερπλεόνασμα, είναι το υστέρημα των σημερινών και αυριανών φορολογουμένων. Εάν δεν οικοδομηθεί αναπτυξιακή πορεία και παραγωγική διαδικασία, κάθε φιλοδώρημα στους σημερινούς συνταξιούχους, θα επιφέρει την πλήρη ένδεια των αυριανών συνταξιούχων. Δεν θυσιάζεται το αύριο των πολιτών αυτής της Πατρίδας, με τη βεβαιότητα ότι αύριο θα είναι κάποιος άλλος και όχι εγώ.

            Το πρόγραμμα δημοσίων επενδύσεων, υποεκτελέστηκε και πέρυσι και φέτος. Η κυβέρνηση το μειώνει εκ νέου για παροχές. Μιλάει και για 34.000 προσλήψεις υπαλλήλων.

            Ναρκοθετεί συνειδητά, όχι μόνον την επόμενη κυβέρνηση, αλλά και τις επόμενες γενιές. Με κυνική προσπάθεια εξαγορές ψήφων.

            Δυστυχώς, αυτή τη φορά δεν αρκεί "καθαρό" μυαλό.

Απαιτείται καινούργιο μυαλό και άλλο κεφάλι.

            Τα δίδακτρα αυτή τη φορά θα είναι εξ ιδίων. Και θα τα πληρώσει από την Αντιπολίτευση, όπου με βεβαιότητα οδεύει.

                                                                             ΓΙΑΝ.ΚΟΣ

Η ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΚΑΙ Ο ΣΥΡΙΖΑ

            Ο ΣΥΡΙΖΑ παριστάνει την Αριστερά... Αλλά δεν είναι Αριστερά!

Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι αριστερός λαϊκισμός. Και ο λαϊκισμός δεν έχει ιδεολογία.

 «Ο Λαϊκισμός είναι ο θρίαμβος του τακτικισμού, γιατί δεν δεσμεύεται από καμία ιδεολογία», σημειώνει ο Ανδρέας Πανταζόπουλος, του ΑΠΘ. Δεν έχει κανέναν ενδοιασμό να συμφύρεται και συνεργάζεται με δεξιούς - ακροδεξιούς (ίδε ΑΝΕΛ), παλαιοπασόκ και κινηματικούς αγνώστου ταυτότητος.

            Όπως λέγει ο Πιέρ-Αντρέ Ταγκίεφ, ο λαϊκισμός πάνω από κάθε τι και πριν απ' αυτό είναι ένα πράγμα: Είναι "ενάντια". «Ουσιαστικοποιεί και καθιστά ευθέως πολεμικές τις ταυτότητες  "εμείς" vs "οι άλλοι"». Όπως ακριβώς πράττει ο Τσίπρας ακόμη και από εδράνων του Κοινοβουλίου: "Εμείς ή εσείς".

            Ο αριστερός Λαϊκισμός επενδύει διαχρονικά στην πόλωση και τον διχασμό. Έχουν θέσει σε εφαρμογή το Λαϊκισμό του Ερνέστο Λακλάου (Αργεντινού μεταμαρξιστή φιλοσόφου) του Πανεπιστημίου του Έσσεξ, που καθοδηγεί κάθε βήμα του. Με την καθοδήγηση αυτή επιλέγεται η σύγκρουση και ποτέ η συναίνεση.

            Αυτό έγινε με το ΣΥΡΙΖΑ: από το Μακεδονικό μέχρι την Εκκλησία, από την Παιδεία, μέχρι τα ζητήματα της Οικονομίας και της Δικαιοσύνης.

            Η θεωρία Λαϊκισμού του Λακλάου, προϋποθέτει και την αναμόρφωση των θεσμών: "οι θεσμοί δεν είναι ποτέ ουδέτεροι", αντικατοπτρίζουν τον συσχετισμό δυνάμεων.

            «Πήραμε την Κυβέρνηση, αλλά δεν πήραμε την εξουσία», μας έλεγε ο ΣΥΡΙΖΑ. Γι' αυτό ξεκίνησαν την απόπειρα χειραγώγησης της Δικαιοσύνης, ελέγχου των ΜΜΕ, κατάληψης του κράτους, αλλοίωση της διαδικασίας της συνταγματικής αναθεώρησης με την εξωθεσμική δημοψηφισματική διαδικασία.

            Στο διφορούμενο-ψευδή λόγο του, ο ΣΥΡΙΖΑ επικαλείται το λαό, αλλά η λαϊκίστικη πολιτική στην πράξη εκμηδενίζει το Λαό, αμφισβητεί τους θεσμούς, υπονομεύει την αντιπροσωπευτική δημοκρατία και στο τέλος περιστέλλει την ελευθερία.

            Ο ΣΥΡΙΖΑ φτωχοποιεί συστηματικά τη μεσαία τάξη και ταυτόχρονα προσπαθεί να διατηρήσει τη φιλολαϊκότητά του, με τη δημαγωγία των αντιμέτρων (Δημ. Κρουστάλλη, Το βήμα, 28-5-17).

            «Η λαϊκίστικη αυτή πολιτική», προσθέτει ο Πανταζόπουλος, «γίνεται  συνώνυμο του κυνισμού, της εργαλειοποίησης των κοινωνικών αιτημάτων, αλλά και των κοινωνικών παθών, ειδικά σήμερα των αρνητικών παθών».

            Επιδιώκεται μέσω της φτωχοποίησης των ανωτέρων και μεσαίων κοινωνικών στρωμάτων, η ριζοσπαστικοποίηση της δημοκρατίας, ώστε να επωφεληθεί η προσπάθεια της επιρροής του ΣΥΡΙΖΑ, να διατηρηθεί στην πολιτική κονίστρα ακόμη κι αν χάσει την εξουσία.

            Γιατί ο μόνος συνεκτικός δεσμός των σημερινών λαϊκιστών της κυβέρνησης, είναι η ΕΞΟΥΣΙΑ.

            Μπροστά σ'αυτή θυσιάζονται τα πάντα. Ο Λαϊκισμός τους, δεν έχει όρια. Πατάει στη διαίρεση και το διχασμό: "Λαός" vs "Ελίτ", "φτωχοί κατά πλουσίων".    Η βία είναι συστατικό στοιχείο των διαδηλώσεων των λαϊκιστών, όπως του ΣΥΡΙΖΑ πριν από την άνοδο στην εξουσία και μετά με τις διάφορες "συμπαθείς" ...συλλογικότητες (Ρουβίκωνας κ.λπ.).

            Η διαίρεση, ο διχασμός και τα πάθη εκτρέφονται με ανοίκειους χαρακτηρ-ισμούς και μαύρη προπαγάνδα: Οι αντίπαλοι αποκαλούνται "εθελόδουλοι", "προδότες", "γερμανοτσολιάδες", "λαμόγια", "πουλημένοι". Πολιτική αντιπαράθεση δεν γίνεται. Προέχει η προτροπή, για εξόντωση των αντιπάλων.

            Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι το έκτρωμα της Αριστεράς. Κανένας αριστερός δεν αναγνωρίζει αυτήν την περίοδο του Αλαβάνου και ύστερα Τσίπρα, «δεν έχει αναφορά στην οποία ιστορική παράδοση της ανανεωτικής Αριστεράς ή ακόμη και του ΚΚΕ».

            Επομένως ο Τσίπρας δεν είναι Αριστερά. καπηλεύεται την Αριστερά, την πραγματική Αριστερά.

            Αλλά αυτό πρέπει η ίδια η πραγματική Αριστερά, με οποιαδήποτε έκφρασή της, να το υπερασπισθεί. Εμείς απλά κάνουμε διαπιστώσεις. Και θα επανέλθουμε με τον μεταμαρξιστή Λακλάου και την σύντροφό του Σαντάλ Μούφ, επίσης θεωρητική - φιλόσοφο.

ΓΙΑΝ.ΚΟΣ

ΠΝΕΥΜΑ ΚΑΙ ΥΛΗ

Στην παγκοσμιοποίηση της εποχής μας, επικρατεί ένας μη αποκρυπτομένος υλισμός. Ο παγκοσμιοποιημένος καπιταλισμός μετά την επικράτησή του επί του μαρξιστικού μοντέλου, αναδεικνύει συνεχώς τη δύναμη και τη σημασία του Κεφαλαίου. Το κυνήγι του κέρδους έχει καταστεί  κοινό διαδικτυακό σπόρ.         Η οσμή του χρήματος αναδύεται στην παγκόσμια ατμόσφαιρα.

Το Κεφάλαιο πάει παντού. Βρίσκεται παντού. Σε ποσότητες απεριόριστες. Το Κεφάλαιο διαφεντεύει τον κόσμο. Σε όλα τα πολιτικά συστήματα.

Εν τούτοις η απόλυτη εκμετάλλευσή του, έχει πρόβλημα. Οι τεχνολογικές εξελίξεις προκαλούν σύγχυση. Ο Καπιταλισμός πλέον δεν έχει ανάγκη από Κεφάλαια, αλλά από «κεφάλια» από ανθρώπινο δυναμικό, από μυαλά, από ταλέντα.

Ο καπιταλισμός μετασχηματίζεται από κεφαλαιοκρατία, σε «ταλαντοκρατία». Η σημασία του κεφαλαίου συνεχώς μειώνεται.

 Αναγκαία προβάλλει η αξία του μυαλού, του πνεύματος του ανθρώπινου δυναμικού. Συνεχώς αυξάνεται η αναγκαιότητα αυτή. Χωρίς το πνεύμα του ανθρώπου, σταματάει ο καλπασμός του καπιταλιστικού συστήματος.

Γι’ αυτό έχει βγει στη γύρα του κόσμου για άγρευση ταλέντων. Μοιραία το πνεύμα θα υποτάξει την ύλη. Είναι μακρύς ο δρόμος. Λέτε να το δούμε στις μέρες μας;

       ΓΙΑΝ.ΚΟΣ