Ο ΣΥΡΙΖΑ
παριστάνει την Αριστερά... Αλλά δεν είναι Αριστερά!
Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι αριστερός λαϊκισμός. Και ο λαϊκισμός δεν έχει
ιδεολογία.
«Ο Λαϊκισμός είναι ο θρίαμβος του τακτικισμού, γιατί δεν
δεσμεύεται από καμία ιδεολογία», σημειώνει ο Ανδρέας Πανταζόπουλος, του
ΑΠΘ. Δεν έχει κανέναν ενδοιασμό να συμφύρεται και συνεργάζεται με δεξιούς -
ακροδεξιούς (ίδε ΑΝΕΛ), παλαιοπασόκ και κινηματικούς αγνώστου ταυτότητος.
Όπως λέγει ο
Πιέρ-Αντρέ Ταγκίεφ, ο λαϊκισμός πάνω από κάθε τι και πριν απ' αυτό είναι ένα
πράγμα: Είναι "ενάντια".
«Ουσιαστικοποιεί και καθιστά ευθέως πολεμικές τις ταυτότητες "εμείς" vs "οι άλλοι"». Όπως
ακριβώς πράττει ο Τσίπρας ακόμη και από εδράνων του Κοινοβουλίου: "Εμείς
ή εσείς".
Ο αριστερός
Λαϊκισμός επενδύει διαχρονικά στην πόλωση και τον διχασμό. Έχουν θέσει σε
εφαρμογή το Λαϊκισμό του Ερνέστο Λακλάου (Αργεντινού μεταμαρξιστή φιλοσόφου)
του Πανεπιστημίου του Έσσεξ, που καθοδηγεί κάθε βήμα του. Με την καθοδήγηση
αυτή επιλέγεται η σύγκρουση και ποτέ η συναίνεση.
Αυτό έγινε
με το ΣΥΡΙΖΑ: από το Μακεδονικό μέχρι την Εκκλησία, από την Παιδεία, μέχρι τα
ζητήματα της Οικονομίας και της Δικαιοσύνης.
Η θεωρία
Λαϊκισμού του Λακλάου, προϋποθέτει και την αναμόρφωση των θεσμών: "οι
θεσμοί δεν είναι ποτέ ουδέτεροι", αντικατοπτρίζουν τον συσχετισμό
δυνάμεων.
«Πήραμε την
Κυβέρνηση, αλλά δεν πήραμε την εξουσία», μας έλεγε ο ΣΥΡΙΖΑ. Γι' αυτό ξεκίνησαν
την απόπειρα χειραγώγησης της Δικαιοσύνης, ελέγχου των ΜΜΕ, κατάληψης του
κράτους, αλλοίωση της διαδικασίας της συνταγματικής αναθεώρησης με την
εξωθεσμική δημοψηφισματική διαδικασία.
Στο
διφορούμενο-ψευδή λόγο του, ο ΣΥΡΙΖΑ επικαλείται το λαό, αλλά η λαϊκίστικη
πολιτική στην πράξη εκμηδενίζει το Λαό, αμφισβητεί τους θεσμούς, υπονομεύει την
αντιπροσωπευτική δημοκρατία και στο τέλος περιστέλλει την ελευθερία.
Ο ΣΥΡΙΖΑ
φτωχοποιεί συστηματικά τη μεσαία τάξη και ταυτόχρονα προσπαθεί να διατηρήσει τη
φιλολαϊκότητά του, με τη δημαγωγία των αντιμέτρων (Δημ. Κρουστάλλη, Το βήμα,
28-5-17).
«Η
λαϊκίστικη αυτή πολιτική», προσθέτει ο Πανταζόπουλος, «γίνεται συνώνυμο του κυνισμού, της εργαλειοποίησης
των κοινωνικών αιτημάτων, αλλά και των κοινωνικών παθών, ειδικά σήμερα των
αρνητικών παθών».
Επιδιώκεται
μέσω της φτωχοποίησης των ανωτέρων και μεσαίων κοινωνικών στρωμάτων, η
ριζοσπαστικοποίηση της δημοκρατίας, ώστε να επωφεληθεί η προσπάθεια της
επιρροής του ΣΥΡΙΖΑ, να διατηρηθεί στην πολιτική κονίστρα ακόμη κι αν χάσει την
εξουσία.
Γιατί ο μόνος συνεκτικός δεσμός των σημερινών
λαϊκιστών της κυβέρνησης, είναι η ΕΞΟΥΣΙΑ.
Μπροστά
σ'αυτή θυσιάζονται τα πάντα. Ο Λαϊκισμός τους, δεν έχει όρια. Πατάει στη
διαίρεση και το διχασμό: "Λαός" vs
"Ελίτ", "φτωχοί κατά πλουσίων". Η βία είναι συστατικό στοιχείο των
διαδηλώσεων των λαϊκιστών, όπως του ΣΥΡΙΖΑ πριν από την άνοδο στην εξουσία και
μετά με τις διάφορες "συμπαθείς" ...συλλογικότητες (Ρουβίκωνας
κ.λπ.).
Η διαίρεση,
ο διχασμός και τα πάθη εκτρέφονται με ανοίκειους χαρακτηρ-ισμούς και μαύρη
προπαγάνδα: Οι αντίπαλοι αποκαλούνται "εθελόδουλοι",
"προδότες", "γερμανοτσολιάδες", "λαμόγια",
"πουλημένοι". Πολιτική αντιπαράθεση δεν γίνεται. Προέχει η προτροπή,
για εξόντωση των αντιπάλων.
Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι το έκτρωμα της Αριστεράς.
Κανένας αριστερός δεν αναγνωρίζει αυτήν την περίοδο του Αλαβάνου και ύστερα
Τσίπρα, «δεν έχει αναφορά στην οποία ιστορική παράδοση της ανανεωτικής
Αριστεράς ή ακόμη και του ΚΚΕ».
Επομένως ο Τσίπρας δεν είναι Αριστερά. καπηλεύεται
την Αριστερά, την πραγματική Αριστερά.
Αλλά αυτό
πρέπει η ίδια η πραγματική Αριστερά, με οποιαδήποτε έκφρασή της, να το
υπερασπισθεί. Εμείς απλά κάνουμε διαπιστώσεις. Και θα επανέλθουμε με τον
μεταμαρξιστή Λακλάου και την σύντροφό του Σαντάλ Μούφ, επίσης θεωρητική -
φιλόσοφο.
ΓΙΑΝ.ΚΟΣ
