Όταν οι «αγορές» γίνουν εξουσία.....τελειώσαμε.

Η Νέα Τάξη πραγμάτων εκμεταλλεύεται το πάθος για την ελευθερία του ανθρώπου. Αλλά την ελευθερία αυτή την διοχετεύει στην οικονομική – εμπορική του δραστηριότητα και όχι στην ηθική του υπόσταση.

Η επιβαλλόμενη παγκόσμια αλληλεξάρτηση των εθνών έχει καθαρά υλιστικούς στόχους. Δεν σημαίνει παιδεία, δεν σημαίνει αλληλεγγύη, δεν σημαίνει μέθεξη κοινωνίας, δεν σημαίνει αλτρουϊσμός, δεν σημαίνει πνεύμα θυσίας, αδελφοσύνης, αγάπης.

Επικαλείται συνήθως την ελευθερία της Δημοκρατίας. Αλλά η Δημοκρατία δεν είναι συνταγή που εκτελείται ανώδυνα από οιονδήποτε. Η Δημοκρατία είναι κοινωνική κατάκτηση, είναι πνευματικό κατόρθωμα, είναι παιδευτική καλλιέργεια. Δεν είναι η συσσώρευση πλούτου ή μεταφορά πλούτου για παραχάραξη συνειδήσεων ή επιβολή ιδιοτελών πολιτικών για κατάκτηση των αγορών του κόσμου.

Εδώ γίνεται μία επιθετική και επιμελημένη εκστρατεία επιβολής της οικονομικής ολιγαρχίας του πλανήτη, πάνω στα έθνη και διάλυση της αστικής τάξεως. Η αστική τάξη, βρίσκεται σε κρίση. Δεν έχει βέβαια πεθάνει ακόμη, αλλά οι συνταγές της παγκοσμιοποίσης έρχονται συνεχώς και πλήττουν τον κοινωνικό της ιστό.

Η παγκοσμιοποίηση αυτή δημιουργεί εκρηκτικές οικονομικές ανισότητες. Και βεβαίως χρεώνονται στον καπιταλισμό.

Οι μελετητές ξαναδιαβάζουν «το Κεφάλαιο» του Μαρξ. Η Wall Street Journal ομιλεί για την «Επιστροφή του Κεφαλαίου». Η κατάρρευση του υπαρκτού σοσιαλισμού πριν από 25 χρόνια έβαλε τον Μάρξ στο περιθώριο. Τώρα τον επαναφέρει η Νέα τάξη πραγμάτων.

Στο περιοδικό “New Yorker” εξομολογείται ένα αφεντικό μιας μεγάλης επενδυτικής Τράπεζας: «Είμαι απόλυτα πεπεισμένος ότι ο τρόπος που προσεγγίζει τον καπιταλισμό (ο Μάρξ) είναι ο καλύτερος»,

ενώ το “Economist” έγραφε: «Ως προφήτης του σοσιαλισμού ο Μάρξ μπορεί να είναι πεθαμένος. Αλλά ως προφήτης αυτού που λέμε παγκοσμιοποίηση, ίσως παραμένει εκπληκτικά αρμόδιος, όσο πιο πετυχημένη γίνεται η παγκοσμιοποίηση, τόσο προκαλεί την καταστροφή της».

Σήμερα οι σύγχρονοι οικονομολόγοι προβληματίζονται με την παγκοσμιοποίηση και μάλιστα ο διεθνούς αναγνωρίσεως Γάλλος οικονομολόγος Τομά Πικετί στο βιβλίο του “Capital in the 21^st Century”, που θεωρείται το σύγχρονο ΚΕΦΑΛΑΙΟ και έγινε μπεστ - σέλερ του 2014, αναλύει και προβλέπει τεράστιες οικονομικές ανισότητες που επιφέρει με την παγκοσμιοποίηση ο καπιταλισμός.

Η παγκοσμιοποιημένη Οικονομία βρίσκεται σε πλήρη ανάπτυξη και αλκή. Σαρώνει στο διάβα της οικονομικούς κολοσσούς και επιβάλλει την πολιτική της σε Κυβερνήσεις και Κράτη. Όπου βρίσκει αντίσταση ή έχει αμφιβολίες και αμφισβητήσεις από ηγέτες Κρατών, προσπαθεί με τα μέσα που κατέχει (τύπο, τηλεοράσεις, διεθνή πρακτορεία ειδήσεων) να τους γελοιοποιήσει (Τράμπ) ή να τους δαιμονοποιήσει (Λεπέν). Όπως με προπαγανδιστική φρενίτιδα επιχείρησε να αποτρέψει το Brexit ή των Βρετανών και επιβάλλει τον ασήμαντο- αλλά εκλεκτό της Goldman Sachs- Εμ. Μακρόν, ως Πρόεδρο της Γαλλίας.

Σήμερα σε πολλές ηγεσίες Κρατών η Νέα Τάξη πραγμάτων,έχει επιβάλλει την πολιτική της. Πολλές φορές μιλάνε υποκριτικά για Φιλελευθερισμό, που δεν είναι αποκρουστέος, αλλά στο νου τους έχουν την ατζέντα του Νεοφιλελευθερισμού. Γι’ αυτόν, έχουμε γράψει ρητενώς στο παρελθόν.

Η αιχμή του δόρατος είναι οι λεγόμενες «αγορές». Δανείζουν, επενδύουν, αγοράζουν και κυκλοφορούν το παγκόσμιο χρήμα. Τα σαγόνια του Μινώταυρου, αλέθουν το άλεσμα του κόσμου. Ενδιαφέρει μόνον το οικονομικό αποτέλεσμα. Τα πνευματικά μεγέθη ενδιαφέρουν μόνον εάν καταθέτουν το υλικό αντίκρυσμά τους. Το κοινωνικό – ανθρώπινο πρόβλημα της κοινωνίας, δηλαδή η φτωχοποίηση των συντεταγμένων κοινωνιών, αφήνει αδιάφορους  νεοταξίτες και  «αγορές». Είναι δευτερεύον – τριτεύον θέμα μπροστά στο στόχο τους της οικονομικής επικράτησης. Και είναι κοινώς γνωστό, ότι όπου οικονομική επικράτηση, εκεί και η πολιτική εξουσία.

Στα χρόνια του απελπισμού ας θυμηθούμε και πάλιν Ελύτη: «Αδελφοί μου, στις δύσκολες ώρες της Πατρίδας μας, να μνημονεύουμε Διονύσιο Σολωμό και Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη».

Αντισταθείτε, φίλοι μου, γιατί όταν οι αγορές γίνουν εξουσία....τελειώσαμε.

                                            ΓΙΑΝ.ΚΟΣ