Μας μίλησαν για μια Ευρώπη Αρχών, με αξίες και οράματα ανθρώπινα. Μας
μίλησαν για ισοτιμία και αλληλεγγύη. Μας μίλησαν για την Ευρώπη των Πατρίδων
και των Πολιτισμών.
Δεν μας μίλησαν για την Ευρώπη των λογιστών και των σαράφηδων. Την Ευρώπη
του αυταρχισμού και της τιμωρίας. Του μηδενισμού της ανθρώπινης προσωπικότητας,
του εκμηδενισμού της οικονομικής αντοχής των πολιτών και της προστασίας των
διεθνών δανειστών (τοκογλύφων). Έναντι οποιουδήποτε τιμήματος, ηθικού και
υλικού, οποιασδήποτε προβολής αξιοπρέπειας και λιτότητας μέχρι πτωχεύσεως.
Μας μίλησαν για Δημοκρατία, που στην ουσία δεν είδαμε ποτέ. Η ισοτιμία
υπεκλίνετο στη δύναμη των μεγάλων δυνάμεων της Ευρώπης, των εταίρων των μεγάλων
χωρών. Αυτές φρόντιζαν να μας ενοχοποιούν συνεχώς για αστοχίες, τα λάθη ή τις
αμαρτίες μας. Μας χαρακτήριζαν και διεφθαρμένους και τεμπέληδες. Και εκαμώνοντο
ότι δεν ξέρουν τίποτε γι’ αυτούς τους ιδίους, δηλαδή για τις εταιρείες τους που
με τα εκατομμύριά τους εξεμαύλιζαν συνειδήσεις των φτωχών και των ευρωβίοτων
υπαλλήλων ή των ασυνείδητων και ανήθικων πολιτικών. Εν τούτοις ούτε οι
καταδίκες των εταιρειών τους ανά κόσμο τους συνεκίνησαν, ούτε οι στατιστικές
τους, που χαρακτήριζαν τους Έλληνες όχι τεμπέληδες, αλλά τους πλέον εργατικούς.
Μας επέβαλαν λιτότητα, φόρους, κατάργησαν εργασιακά κεκτημένα, καθόρισαν
και τις δόσεις που θα πληρώνουμε τους φόρους μας και το ύψος των ασφαλιστικών
εισφορών μας. Κατάργησαν ουσιαστικά τα σύνορα της Χώρας μας και την εθνική μας
κυριαρχία. Και είπαμε στην αρχή καλόπιστα. Σε μια αδελφική Ευρώπη, ας
περιορίσουμε ορισμένα κυριαρχικά μας δικαιώματα. Αλλά, είδαμε μόνον τα δικά μας
να μειούνται. Των μεγάλων έμεναν απρόσβλητα.
Η Ευρώπη των Πατρίδων έγινε όνειρο μακρινό. Η Γερμανική επιβολή στην
Ευρώπη, με την ανοχή ανάξιων ηγεσιών των άλλων χωρών, έγινε έκδηλη. Το έλλειμμα
Δημοκρατίας πανθομολογούμενο. Οι Ευρωπαϊκοί Λαοί έκαναν δειλά βήματα
αποδοκιμασίας με την απόρριψη του Ευρωπαϊκού «Συντάγματος» από τους Γάλλους και
τους Ολλανδούς. Ήρθε το δημοψήφισμα το Ελληνικό, που του έδωσε ένα μεγαλοπρεπές
ΟΧΙ του 64% (άλλο αν οι άθλιοι ηγέτες μας εξευτέλισαν το Λαό, κάνοντας
αυθαίρετα το ΟΧΙ σε ΝΑΙ). Οι
Ευρωσκεπτιστικές φούντωναν στην Ευρώπη. Τα ποσοστά τους σε όλες τις Χώρες ανέβαιναν
υψηλά. Στην Αυστρία για λίγες ψήφους δεν πήραν την Κυβέρνηση. Οι Βρετανοί
πολίτες δεν ήταν άμοιροι των γεγονότων και εμπειριών αυτών. Ούτε του ξεσηκωμού
των Γάλλων εδώ κι’ ένα μήνα σε ολόκληρη τη Γαλλία.
Επομένως το δημοψήφισμα της 23-6-2016 στο Ηνωμένο Βασίλειο βρήκε ώριμους
και γνώστες της Ευρωπαϊκής πολιτικής πολίτες. Η Βρετανία δεν είναι μικρή χώρα,
σαν την Ελλάδα, που δεν έχει τη δύναμη, την οικονομική και πολιτική, να σηκώσει
κεφάλι στο Σόϊμπλε. Η Αγγλία είναι πυρηνική Δύναμη. Είναι τέως κοσμοκράτειρα,
έχει κερδίσει δύο παγκοσμίους πολέμους
και δη τους Γερμανούς, έχει ισχυρή οικονομία, έχει πολιτική και δη εξωτερική με
πρόβλεψη 50ετίας, έχει Κόμματα Αρχών, παρ’ όλες τις παρεκλίσεις που και εκεί
παρατηρούνται.
Οι Βρετανοί πολίτες κατάλαβαν ότι δεν πάει άλλο. Θίγεται βάναυσα η
αξιοπρέπειά τους από τους ηττημένους. Δήλωναν φωναχτά ότι τους φόρους και την
ισοτιμία τους θα τους καθορίζουμε «εμείς», τα σύνορά μας θα τα ορίζουμε
«εμείς», θέλουμε να είμαστε ανεξάρτητο κράτος. Ήταν εύλογο να μην ενδώσουν στο
επερχόμενο Δ΄Ράϊχ (πολιτικό). Η μεγάλη εφημερίδα «The Sun» ανήμερα του δημοψηφίσματος έγραφε σε ολόκληρο πρωτοσέλιδο: «ΜΕΡΑ
ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑΣ...»
Το άθλιο συστημικό κατεστημένο,
προσπάθησε να αποδώσει το αποτέλεσμα του Δημοψηφίσματος δήθεν στο φόβο των...
μεταναστών και στα λαϊκά στρώματα που υπέκυψαν δήθεν στον λαϊκισμό. Αλλά
βεβαίως κανένας δεν μπορεί να πιστέψει ότι δήθεν τέσσερα εκατομμύρια μετανάστες
θα κατέκλυζαν την Αγγλία από τη Συρία και εν γένει Μέση Ανατολή, αφού περνούν
δια μέσου όλης της Ευρώπης, αρχής γενομένης από την Ελλάδα. Εν τούτοις από
σκοπού αποσιωπούν ότι υπέρ του BREXIT ήταν κυρίως οι
Τόρρυδες, δηλαδή το σημερινό Συντηρητικό Κόμμα που είναι και Κυβέρνηση του
Κάμερον κατά ποσοστό 60% και πλέον. Δηλαδή η δεξιά πτέρυγα του Κυβερνώντος την
Αγγλία Κόμματος. Αυτούς δεν τους επηρέασε ο «λαϊκισμός» ούτε φοβήθηκαν την
αναδιανομή της μιζέριας. Και βεβαίως ήταν μαζί και οι πλείστοι οπαδοί του
Εργατικού Κόμματος που κι’ αυτοί δεν ακολούθησαν την αντίθετη πορεία του ηγέτη
τους. Αυτή η αντίδραση του Βρετανικού Λαού ήταν η ενδεδειγμένη, παρ’ ότι έτρεξε
πολύ νερό στο μύλο του Ευρωπαϊκού μύθου. Κάλλιο αργά, παρά ποτέ.
Γιατί είναι βέβαιο, παρά κάποιους υποκρυπτόμενους λεονταρισμούς ή
διπλωματικές αμφισημίες των σημερινών Ευρωπαίων, ότι θα επανεξεταστούν πολλά
δρώμενα στα δώματα των Βρυξελλών. Να ελπίσουμε σε κάτι πραγματικά καλύτερο; Δεν
το ελπίζω δυστυχώς.
Και το επιμύθιον από τους λακέδες του δικού μας πολιτικού συστήματος:
Αμέσως ακούστηκε ότι έκανε λάθος ο Λαός της Αγγλίας να ψηφίσει ΟΧΙ. Γι’ αυτό
πρέπει να ευρεθεί τρόπος ή να γίνει νέο δημοψήφισμα ή να αλλαχθεί στην πορεία η
ουσία του ΟΧΙ. Και όλα αυτά παρ’ ότι ΟΛΟΙ οι Άγγλοι ηγέτες, μηδέ του Κάμερον εξαιρουμένου
εδήλωσαν ότι η επιλογή του Λαού είναι σεβαστή και θα γίνει.
Πρέπει να πούμε στους γηγενείς κατά φαντασίαν δημοκράτες, ότι ο Λαός στις Δημοκρατίες ΔΕΝ κάνει ποτέ
λάθος. Αυτό είπε και αυτό γίνεται. Δεν είναι ικανός κανένας να πει στο Λαό
ότι έκανε λάθος, ούτε έχει το δικαίωμα από κανέναν. Αυτή είναι η Δημοκρατία,
αυτή είναι η θέληση του Λαού.
Γι’ αυτό το BREXIT αποτελεί θετικό βήμα για την Ευρώπη των Πατρίδων και του
Πολιτισμού, που θέλουςν να ζουν με τιμή και αξιοπρέπεια.
ΓΙΑΝ.ΚΟΣ
