Η Παγκοσμιοποίηση και ο Φιλελευθερισμός για τη
διάδοση και επικράτησή της, είχαν ανάγκη την ανάπτυξη μέσων επικοινωνίας. Έτσι γεννήθηκε και ανδρώθηκε το Διαδίκτυο.
Αλλά στο πλαίσιο της επικοινωνιακής αυτής προόδου, αναπτύχθηκαν, πολλές άλλες
μορφές επικοινωνίας και ιδιαίτερα τα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης.
Στο όνομα της ελεύθερης
και αδιατάρακτης μετάδοσης ειδήσεων και πληροφοριών, τα μέσα αυτά, κατέστησαν α
σ ύ δ ο τ α. Εκείνο, όμως, που
υπερβαίνει τη λογική και την ηθική τάξη και ευρίσκεται εκτός ορίων κάθε μέτρου
δικαιώματος ελευθέρας έκφρασης και διάδοσης ιδεών είναι η αποδοχή της ανωνυμίας των χρηστών των μέσων
αυτών.
Έχει «θεσπιστεί» η ανωνυμία να θεωρείται δημοκρατικό
δικαίωμα και να μην αναζητείται ο δράστης δημοσιευμάτων ακόμη και ποινικώς
κολασίμων. Ενώ η ψευδωνυμία αποτελεί λόγον επικλήσεως εξυπνάδας.
Εν τούτοις, η επιβολή
αυτής της απρέπειας, από τους πανίσχυρους εκφραστές της παγκοσμιοποίησης, είναι
εξόχως αντιδημοκρατική. Η Δημοκρατία στηρίζεται στην υπεύθυνη επώνυμη γνώμη
κάθε πολίτη. Δεν γνωρίζει ανωνυμία. Η ανωνυμία αναιρεί τον ίδιο τον πυρήνα της Δημοκρατίας.
Στη Δημοκρατία μόνον η ψήφος είναι κρυφή και άρα ανώνυμη.
Έτσι, καθημερινά
αντιμετωπίζουμε φαινόμενα ψευδολογίας, συκοφαντίας, προπαγάνδας, αισχρολογίας,
ύβρεων και απειλών, χωρίς οι πολίτες να έχουν μέσο αντιμετωπίσεως αυτών.
Συμβαίνουν σημεία και τέρατα. Με περισσή
ευκολία μεταδίδονται ψευδείς αναγγελίες θανάτου, άρθρα-πληροφορίες που αφορούν
στην προσωπική ζωή των ανθρώπων, φωτογραφίες που εκθέτουν τη ζωή του καθενός
αδιακρίτως και είμαστε εκτεθειμένοι κάθε στιγμή να κατηγορηθούμε από κάποιον
επιτήδειο, ο οποίος για δικούς του ανομολόγητους λόγους, θα θελήσει να μας
αποδώσει «αδικήματα», «παράνομες» ενέργειες και κάθε είδους συκοφαντίες ακόμη
και ηθικής φύσεως. Και ας μη γελιόμαστε. Ο κόσμος αρέσκεται σε τέτοιου είδους
«πικάντικες» και άλλες ιστορίες.
Ενώ δε έχουμε μια τέτοια
πραγματικότητα, που ουσιαστικά αποδομεί τον κοινωνικό ιστό, καταστρέφει
παραδοσιακές κοινωνικές συνήθειες, θέτει θρυαλλίδα στη συνοχή της οικογένειας
και των αξιών και αρχών της ελληνικής κοινωνίας μας, παραμένουμε
απροστάτευτοι π α ν τ ε λ ώ ς από την έννομη τάξη. Δεν έχουμε το δικαίωμα
να προσφεύγουμε στη Δικαιοσύνη. Οι συκοφάντες, υβριστές, ψευδολόγοι, κοινωνικοί
εγκληματίες έχουν δικαστική ασυλία. Σε όλες τις χώρες, όπου έχει επιβληθεί η
«Παγκοσμιοποίηση».
Και έχουμε αναφερθεί στο
παρελθόν για τις συνέπειες που επιφέρει η Παγκοσμιοποίηση στις κοινωνίες και τα
Εθνικά Κράτη. Τα οικονομικά μεγαθήρια του κόσμου κατευθύνουν τη δύναμή τους
στις οικονομίες των άλλων χωρών που συνήθως είναι αδύναμες, τις ισοπεδώνουν και
τις καθυποτάσσουν, γίνονται οι αυριανοί διαφεντευτές του κόσμου. Αλλά αυτό
είναι μια άλλη ιστορία, όπως θα έλεγε και ο Κίπλιγκ.
Σήμερα, είναι μεγάλη η ανάγκη να προστατεύσουμε την κοινωνία μας από την
επιδιωκόμενη αποσάθρωση δια των ανώνυμων αυτών μέσων κοινωνικής δικτύωσης,
ξεκινώντας αγώνα ανηλεή και επίμονο προς την Κυβέρνηση, η οποία να επέμβει και
εδώ και στο εξωτερικό, για την κατάργηση της ασυλίας στην ανωνυμία των μέσων
κοινωνικής δικτύωσης.
