"Το ηθικό πλεονέκτημα"
Ο ΣΥΡΙΖΑ
εμφανίστηκε σαν μορφή διακυβέρνησης " πρώτης φοράς Αριστεράς". Η
Αριστερά γενικά, έφερνε με τις γραφές και τα διανοήματα των διανοουμένων της,
μια φανταστική θέσπιση της κοινωνίας, όπως την αναλύει ο Καστοριάδης στο
ομότιτλο βιβλίο του, όπου πρόβαλε τις αξίες, το ήθος, το ύφος, την αισθητική
και την κουλτούρα της Αριστεράς.
Ο ΣΥΡΙΖΑ πορεύτηκε από την αρχή, με ένα
φανταστικό δόγμα, ένα ιδεολόγημα του δήθεν " ηθικού πλεονεκτήματος"
που υποτίθεται ότι απολάμβανε στην πολιτική κονίστρα.
Αυτό το δήθεν πλεονέκτημα καίτοι το διασάλπιζε όλη την τετραετία urbi et orbi και το
ενεφάνιζε ως μια ηθική ανωτερότητα που υποτίθεται ότι τον διακατείχε, δεν
μπόρεσε να το δικαιολογήσει και πιο πολύ να το αποδείξει.
Αντίθετα δεν σεβάστηκε
την ιστορικότητα των πραγμάτων και των φαινομένων, αυτήν ακριβώς που ανέδειξαν
σημαντικοί στοχαστές της Αριστεράς.
Με το
ιδεολόγημα αυτό του δήθεν "ηθικού πλεονεκτήματος" εξεδήλωσε έναν απερινόητο βολονταρισμό, άρχισε να λέγει και
να κάνει ότι του κατέβαινε, να επικρίνει τους πάντες για τα πάντα, να
παραβιάζει κάθε αξία ήθους και αισθητικής, να κάνει το " δείνα" και
το αντίθετο του.
Να
συνεργάζεται με την ακροδεξιά του Καμένου και συγχρόνως να το παίζει Σοσιαλδημοκράτης
στην Ευρώπη.
Έπειτα έρχεται
η ασυνέπεια. Οι μεγαλόστομες διακηρύξεις περί σκισίματος μνημονίων, περί
"χορού" της Τρόικας υπό τον
ήχο ζουρνάδων, η ανατροπή του ΟΧΙ του
δημοψηφίσματος, η υπογραφή τρίτου μνημονίου κ.λ.π. απαξιώνουν την
πολιτική και οπωσδήποτε την Αριστερά όπως
την εμφανίζουν.
Διότι η
συνέπεια ανάμεσα στον πολιτικό λόγο και την πολιτική πράξη και εν γένει
συμπεριφορά εξυψώνεται ως κορυφαία ηθική αξία
στην αριστερή πολιτική. Δεν μπορείς άλλα να λες και άλλα να κάνεις, όπως
λέει ο Λαός μας.
Ο ΣΥΡΙΖΑ έφθασε στην εξουσία με την τακτική του Αριστερού
Λαϊκισμού του Ερνέστο Λακλάου. Αλλά ο
Λακλάου λέει πώς να φθάσεις στην εξουσία. Δεν λέει ούτε ξέρει πώς να
κυβερνήσεις. Αντίθετα προβλέπει ότι όταν
κυβερνήσεις με τον αριστερισμό του θα χάσεις το Λαό σου.
Γι΄αυτό ο
Κυβερνητικός ΣΥΡΙΖΑ είναι το κόμμα του
εδώ και κει και παντού. Δηλαδή είναι περιστασιακός εσμός με ολέθριες πολιτικές
επιλογές ( δημοψήφισμα), με
αμφίσημες ενέργειες επίλυσης θεμάτων ( όπως το Σκοπιανό), που στην
πορεία του δεν μπορεί κανένας να μην εντοπίσει τον ευτελισμό των αξιών, του
ήθους και της αισθητικής.
Πρόκειται
περί πολιτικού σουρεαλισμού όπου "η
πολιτική γλώσσα έχει σχεδιαστεί για να
κάνει τα ψέματα να ακούγονται αληθινά και τον φόνο σεβαστό, για να κάνει τον
κοπανιστό αέρα να φαίνεται συμπαγής" όπως έλεγε και ο Τζώρτζ Όργουελ από το 1946 ( Φάρμα των Ζώων).
Αλλά δεν
πρόκειται μόνον γι’ αυτά. Διότι "έχουμε" και την άποψη ότι "όσα
λέγω δημόσια, δεν με δεσμεύουν" προσωπικά.
Προφανώς δεσμεύουν μόνο τους "άλλους". Έτσι ο καθημερινός λόγος ήταν πάντοτε εξαιρετικά
αντιαισθητικός, διχαστικός, τοξικός, απαίσια υβριστικός, όπως ο πολακισμός. Εδώ
είναι και η επέλευση του άδοξου τέλους του Συριζαικού "ηθικού
πλεονεκτήματος",, την οποία επισφράγισε η προεκλογική πρακτική Τσίπρα,
όπου επιχείρησε να εξαγοράσει τις ψήφους των πολιτών με δήθεν 13η
σύνταξη, επιδόματα και νομοθετικές αθλιότητες.
Η μυθοπλασία
αυτή πρέπει να δεχθούμε ότι προστάτευσε τον Τσίπρα για αρκετό καιρό, του έδωσε
περιθώρια ανοχής, σε όλες παλινωδίες και κωλοτούμπες που έκανε. Αυτή η ανοχή
ίσως τον αποθράσυνε περισσότερο. Γιατί ενώ τον βρίσκουμε όψιμο Ευρωπαϊστή
και διαπρύσιο κήρυκα του Ευρωπαϊκού
ιδεώδες , δεν μπορούμε να παραβλέψουμε την παράλληλη θαυμαστή θεματοφυλακή του
για τον Βελουχιωτισμό!!!
Αυτά, όμως δεν
είναι πολιτικά παράδοξα, ούτε εντάσσονται στο παιχνίδι απεμπλουτισμένης ηθικής στην πολιτική. Είναι και κάτι βαθύτερο
στην περίπτωση της Συριζαίικης ηγεσίας. Είναι θέμα παιδείας και μάλιστα κλασσικής
παιδείας που έπρεπε να έχουν οι πολιτικοί μας. Αντ΄αυτού, όχι μόνον είναι
απαίδευτοι οι κυβερνήτες μας, αλλά ούτε έχουν δουλέψει για το μεροκάματο. Γι’
αυτό και είναι στερημένοι της στοιχειώδους αστικής ευγένειας που αποτελεί
άρθρωση της γνήσιας λαϊκότητας, την οποία δεν έχουν.
Η μυθοπλασία
του ηθικού πλεονεκτήματος της Συριζαίικης Αριστεράς έπεσε με πάταγο. Το
πολιτικό αυτό προϊόν καταχωρήθηκε στα ληγμένα προϊόντα. Αυτό, όμως, δεν είναι
αρκετό. Ελλείπει το θετικό, το δημιουργικό στοιχείο που θα γεννήσει το νέο. Οι
έλληνες ψηφοφόροι, σχεδόν πάντοτε, τιμωρούν με την ψήφο τους αυτούς που
απέρχονται, τους παλαιούς, για τα προηγούμενα , αλλά δεν προσχωρούν και σε
αποδοχή και έγκριση των προτάσεων των επομένων.
Και αυτό,
σήμερα είναι κατανοητό. Διότι δεν έχουμε καλλιεργήσει τις αρετές εκείνες και
δεν έχουμε παράσχει τις δυνατότητες που ταιριάζουν σε ελεύθερους ανθρώπους και
σε μια ποιοτική δημοκρατία και μια κοινωνία που αξίζει κανείς να ζει και να
πολιτεύεται.
Σε μια
"φωτεινή" Ελλάδα όπως μας προσκαλεί ο Κυριάκος. Μητσοτάκης και όπως ο
Γ. Σεφέρης την ατενίζει από το "Ναυάγιο της Κίχλης": Για να μπορέσει "η
χώρα του Ήλιου ν’ αντικρύσει τον ήλιο" και "η χώρα του ανθρώπου αντικρύσει
τον άνθρωπο" για μια ακόμα φορά.
ΓΙΑΝ.ΚΟΣ
