Δήλωση τ.Δημάρχου ΓΙΑΝΝΗ ΚΑΖΑΚΟΥ για την υποβάθμιση της Εθνικής μας εορτής

ΔΕΊΤΕ ΤΟ ΒΙΝΤΕΟ ...


Απο: zografou.net

Η ΚΡΙΣΗ ΕΙΝΑΙ ΕΥΚΑΙΡΙΑ

                                                             Του   Γιάννη  Καζάκου

                                                          Πρ. Δημάρχου Ζωγράφου

Οι εσχατολογίες μοιάζουν με νεκρολογίες που επιβεβαιώνουν τετελεσμένα γεγονότα.

            Προτού φθάσουμε εκεί, που φαίνεται ότι θα φθάσουμε θέλουμε δεν θέλουμε, είναι ανάγκη να συνειδητοποιήσουμε μια πραγματικότητα που διαφεύγει από την Κοινωνία μας.

            Η κοινωνία μας δεν κατάλαβε την τελευταία 30ετία ότι είχε πέσει στην παγίδα του καταναλωτισμού. Μη έχουσα ταξική συνείδηση, δεν εκτίμησε ότι αυτή η τακτική και μεθόδευση είναι στην δηλωμένη και προδιαγεγραμμένη πορεία του καπιταλισμού.

            Αυτή η καταναλωτική φρενίτιδα δεν ήταν φυσικό φαινόμενο. Γιατί δεν ήτο απαραίτητο ή αναγκαίο στοιχείο της ζωής μας. Δεν υπάρχει σοβαρή εξήγηση να αλλάζουμε αυτοκίνητο κάθε χρόνο, να παίρνουμε και δεύτερο και τρίτο αυτοκίνητο στην οικογένεια, να αγοράζουμε κάθε μήνα νέες τουαλέτες, νέα κοστούμια κ.λπ., να διασκεδάζουμε ανοήτως σε όλα τα ξενυχτάδικα της χώρας και να μην οικοδομεί ο καθένας μια στέρεη προοπτική για το μέλλον του. Εμείς δεν πουλάγαμε τα τρακτέρ, τα χωράφια μας, τα μαγαζιά μας για να παίξουμε στο χρηματιστήριο; Για εύκολο πλουτισμό;

            Εφαρμόσαμε στην πράξη τη μηδενιστική φιλοσοφική αντίληψη «φάωμεν και πίωμεν, αύριο γαρ αποθνήσκομεν». Ήρθε, όμως, η ώρα του θανάτου και βγήκαμε αγανακτισμένοι στο Σύνταγμα και στις πλατείες της χώρας, υβρίζοντας αδιακρίτως τους πάντες, εκτός από τους εαυτούς μας.

            Και βέβαια δεν φταίνε μόνον οι «εαυτοί» μας.

Πρώτα και πάνω απ’όλα φταίνε οι ηγήτορες της Πατρίδας μας.

Με τις πράξεις και τις παραλείψεις τους. Που άφησαν ανενημέρωτο και ακαθοδήγητο το Λαό. Που του πέταξαν ένα κομμάτι βουτυρωμένο ψωμί, δηλ. κάποια χιλιάρικα, ενώ αυτοί έφαγαν με τον τρόπο τους ο καθένας κάποια εκατομμύρια.

Έτσι, για να νομιμοποιηθούν να μας λένε μετά τι «Όλοι μαζί τα φάγαμε».

            Αλλά φαίνεται πως οι ηγήτορές μας παραμένουν αμετανόητοι. Κοροϊδεύουν και περιπαίζουν τον Λαό μας. Εμείς δυστυχώς αδυνατούμε ακόμη να προσγειωθούμε στην πραγματικότητα

            Τώρα παριστάνουν ότι κάνουν προσπάθειες στις Βρυξέλλες για να πετύχουν τι; Τι περιμένουμε από τις Βρυξέλλες; Μόνον το «κούρεμα» που λένε οι οικονομολόγοι. Είναι βέβαιο ότι θα είναι πάνω από 21% που ψηφίστηκε με το Μεσοπρόθεσμο.

            Αλλά όποιο κούρεμα και να γίνει δεν σώζεται η κατάσταση και η Ελλάδα.

            Εάν γίνει κούρεμα π.χ. 50%, δεν σημαίνει ότι μας μειώνουν ή μας χαρίζουν το 50% του χρέους μας των 360 δισεκ. ΕΥΡΩ.

            Το κούρεμα δεν πιάνει τα 110 δισεκ. ΕΥΡΩ του ΝΕΟΥ δανείου που τρέχει. Δεν περιλαμβάνει τα ΟΜΟΛΟΓΑ που είναι σε ξένους κατόχους-δανειστές ιδιώτες ή την Ευρωπαϊκή Τράπεζα. Τα ομόλογα που είναι στις Ελληνικές Τράπεζες χάνουν την αντίστοιχη ποσοστιαία αξία τους και για την κάλυψή τους, παίρνουμε νέο δάνειο 30-35 δισεκ. ΕΥΡΩ για 30 χρόνια (η κάλυψη αφορά στην ρευστότητα των τραπεζών και στα Ασφαλιστικά Ταμεία).

            Επομένως το πραγματικό κούρεμα επί του συνόλου του παραμένοντος δανείου θα είναι μόνον 15% το πολύ.

            Αλλά είτε με αυτό, είτε με μεγαλύτερο «κούρεμα» το ΧΡΕΟΣ μας παραμένει πολύ μεγάλο και ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ διαχειρίσιμο.

            ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΙΜΟ ένα χρέος μπορεί να γίνει όταν πέσει τουλάχιστον στο 90% του Α.Ε.Π.

            Σήμερα το χρέος της Χώρας έχει ανέλθει στο 125% του Α.Ε.Π.

            Μελέτη του Δ.Ν.Τ. που κυκλοφόρησε πρόσφατα προβλέπει ότι στο 90% του Α.Ε.Π. της Ελλάδος θα κατέλθει το χρέος το έτος 2130!!

 Ναι δεν κάνετε λάθος, διαβάζουμε 2130. Και αυτό με τα προβλεπόμενα παραπάνω κουρέματα.

            Όλα αυτά δεν σημαίνουν ότι εμπαίζεται αισχρά ο Ελληνικός Λαός; Οι κύριοι που υποτίθεται αγωνίζονται για τα συμφέροντα του Λαού, ως συμφέροντα  θεωρούν τη  ΔΟΥΛΕΙΑ της ΠΑΤΡΙΔΑΣ μας για τις τέσσερις επόμενες γενεές  ήτοι δια τα  επόμενα ΕΚΑΤΟΝ  ΕΙΚΟΣΙ  χρόνια; Και με επερχόμενο άμεσα «κούρεμα» των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Χώρας.

            Είναι καιρός να καταλάβουμε ότι μας οδηγούν στην δουλεία ενός απεχθούς  προτεκτοράτου του καπιταλισμού.

            Ας μην τρέφουμε φρούδες ελπίδες. Πρέπει να κοιτάξουμε την πραγματικότητα κατάματα.

Αυτή την πατρίδα οραματιστήκαμε; Αυτή είναι η Ελλάδα μας; Αυτή την  πατρίδα φιλοδοξήσαμε να αφήσουμε στα παιδιά μας;

            Μπροστά σ’αυτή την επερχόμενη ταπείνωση, σ’αυτήν τη δοκιμασία,  σ’αυτή την ντροπή, μήπως πρέπει να σκεφθούμε κι αλλιώς;

Ας προβληματιστούμε ΟΛΟΙ οι Συνέλληνες.

Μήπως η κρίση είναι μια ευκαιρία;

ΠΑΝΟΣ ΚΑΜΕΝΟΣ. ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΕ ΤΟ ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟ!

Δείτε το βίντεο απο την ομιλία του στς 19-10-2011 στη ΒΟΥΛΗ

Οσο υπάρχουν ΈΛΛΗΝΕΣ σαν τον- βουλευτή της Β. Αθηνών- ΠΑΝΟ ΚΑΜΕΝΟ,  η ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΑΣ  μπορεί  ακόμη να ελπίζει.

Δουλεία ή Χρεοκοπία

Ας μιλήσουμε για μας, τους Έλληνες. Τους έχουμε ξεχάσει. Ακούμε τεχνοκράτες, οικονομολόγους, πολιτικούς να μιλούν για νούμερα, έσοδα, δαπάνες, εκποιήσεις και έχουμε ξεχάσει τους Έλληνες – ανθρώπους.

Το παιχνίδι που παίζεται είναι ξεκάθαρο. Αντί πάσης πραγματικής θυσίας, πρέπει οι δανειστές μας, που είναι λόγω υψηλών επιτοκίων γνήσιοι τοκογλύφοι, να πάρουν τα λεφτά με τα κέρδη τους. Στην πραγματικότητα υπερκέρδη.

Η Κυβέρνηση της Ελλάδας, άβουλη και ανίκανη, ενέδωσε στις πιέσεις των ξένων συμφερόντων, εάν δεν τους έφερε και νωρίτερα απ’ ότι υπελογίζετο (προσυνομιλίες με τότε Πρόεδρο Δ.Ν.Τ., με υπηρεσίες Δ.Ν.Τ. από το καλοκαίρι του 2009 κ.λ.π.)

Έφθασε σε μια πραγματικότητα, που συνειδητοποίησε και η ίδια την ανικανότητά της. Είδε ότι τα νούμερα δεν βγαίνουν, πρέπει να πεθάνουν μια ολόκληρη χώρα, ότι οι αντιδράσεις είναι τεράστιες γιατί στους Έλληνες άρχισε να λειτουργεί το ένστικτο της αυτοσυντήρησης.

Τότε επιστρατεύτηκαν οι υπερατλαντικοί ψυχολόγοι – σύμβουλοι της Κυβέρνησης. Διαπίστωσαν τις ανικανότητες της Κυβέρνησης και είπαν το απλό που περιέχει η παροιμία των Ελλήνων. «Όπου δεν πίπτει λόγος, πίπτει ράβδος». Η ράβδος προκαλεί το φόβο. Στη σύγχρονη επιστήμη της ψυχολογίας και στην παιδαγωγική ενεργοποιείται στην ανυπακοή, στην έλλειψη πειθούς, ο ΦΟΒΟΣ.

Άρχισε, λοιπόν, η στρατηγική του φόβου, το shock doctrine.

Πέρυσι το Μάιο μας επέβαλαν το ΜΝΗΜΟΝΙΟ, που επέφερε σκληρές δοκιμασίες και με την απειλή του φόβου ότι έρχονται τα χειρότερα (χρεοκοπία). Σε ένα – δύο χρόνια θα αρχίσει η ανάκαμψη, τον επόμενο χρόνο θα έχουμε πρωτογενές πλεόνασμα, εν γνώσει ότι όλα αυτά δεν βγαίνουν, δεν θα αποδώσουν τίποτε.

Το φετινό Ιούλιο μας επέβαλαν το ΜΕΣΟΠΡΟΘΕΣΜΟ.

Μας απείλησαν και μας απειλούν ξανά με χρεοκοπία, ενώ τώρα άρχισαν να παραδέχονται ότι και αυτό δεν οδηγεί πουθενά και πρέπει να προετοιμαζόμαστε για κάτι καινούργιο, πιο «μοντέρνο».

Προχθές ο Αντιπρόεδρος της Κυβέρνησης και Υπουργός Οικονομικών εξήγγειλε ακόμη πιο σκληρά μέτρα κορυφώνοντας τη δοκιμασία των Ελλήνων, απειλώντας ότι αν δεν τα εφαρμόσουμε θα γίνουμε ΑΡΓΕΝΤΙΝΗ του 2000, δηλαδή θα χρεοκοπήσουμε και θα διαλυθούμε σαν Κράτος.

Παράλληλα έχουν επιστρατεύσει διάφορα παπαγαλάκια στις τηλεοράσεις, ραδιόφωνα, εφημερίδες κ.λ.π. για να διεκτραγωδήσουν τις κακές συνέπειες μιας χρεοκοπίας.

Εν τούτοις, κάθε μέρα που περνάει όλοι συνειδητοποιούμε ότι:

Αν δεν μας είχαν «σώσει» πέρυσι το Μάιο θα είχαμε χρεοκοπήσει με ένα χρέος 115%, του ΑΕΠ. Με ένα αναγκαστικά γενναίο «κούρεμα» τότε, το χρέος μας θα κατέβαινε στο 85% του ΑΕΠ. Μετά θα ακολουθούσαν δύο –τρία χρόνια σκληρής αναπροσαρμογής, που έτσι κι αλλιώς δεν τα αποφύγαμε.

Αν χρεοκοπούσαμε σήμερα, θα ξεκινούσαμε με χρέος 155% του ΑΕΠ και με ένα «κούρεμα» θα κατέβαινε εκεί που ήταν πέρυσι, πριν μας «σώσουν».

Αν χρεοκοπήσουμε αύριο, θα ξεκινήσουμε από πολύ υψηλότερο χρέος και θα χρειασθούμε πολύ μεγάλο χρόνο, δυσανάλογο μ’ αυτόν που θα είχαμε σήμερα για να επανέλθουμε σε ισορροπία.

Έτσι συνειδητοποιούμε κάθε φορά που μας «σώζουν» ότι τα πράγματα γίνονται χειρότερα.

Τώρα πρέπει ν’ αρχίσουμε να φοβόμαστε την ίδια μας τη….. «σωτηρία».

Γιατί αμέσως έρχεται το εύλογο ερώτημα: Σε ποια χώρα θα σωθούμε τότε;

Δεν ξεχνούμε τη «δανειακή σύμβαση» που υπέγραψε με απόλυτη ευθύνη του Πρωθυπουργού, κρυφίως και παρανόμως, ο κ. Γ. Παπακωνσταντίνου σύμφωνα με την οποία η Εθνική περιουσία εκχωρείται χωρίς η Ελλάδα να μπορεί να προβάλλει καν το δικαίωμα ασυλίας (Εθνικής κυριαρχίας).

Η όλη εθνική περιουσία (λιμάνια, αεροδρόμια, ορυκτός πλούτος, επιχειρήσεις Δημοσίου κ.λ.π.) κοστολογήθηκε από την εταιρεία Roland Berger Strategy Consultants (RBSC), που είναι σύμβουλος του Σόϊμπλε και των Γερμανών βιομηχάνων, μόνο σε 125 δισεκ. ΕΥΡΩ.

Είναι το ίδιο σύστημα πλιάτσικου που εφαρμόστηκε στην εκποίηση της κρατικής περιουσίας της Ανατολικής Γερμανίας.

Από την άλλη μεριά, το Δ.Ν.Τ. αποτιμά το χρέος μας το 2012 στο 189% του Α.Ε.Π. και υπολογίζει ότι ένα σημαντικό μέρος αυτού με τη διαδικασία των εκποιήσεων θα φύγει και θα απαλλαγούμε.

Αλλά και αν αυτό γίνει, για πια Ελλάδα θα μιλάμε πλέον; Γιατί είναι βέβαιο ότι εάν αυτό πραγματοποιηθεί και προχωρήσουνε οι διαδικασίες αυτές εκποίησης, τότε θα είμαστε ξένοι εργάτες και υπάλληλοι στην ίδια την Πατρίδα μας, με μισθούς των 400 ΕΥΡΩ, με συντάξεις και επιδόματα χωρίς ασφάλιση, χωρίς δημόσια υγεία, παιδεία, συγκοινωνίες…..

Και έχουμε τον Αντιπρόεδρο της Κυβέρνησης κ. Ευαγ. Βενιζέλο να δηλώνει ανερυθρίαστα «Ευτυχώς που έχουμε τεθεί υπό διεθνή έλεγχο». Θλίψη και μελαγχολία καταλαμβάνει τους Έλληνες όταν θυμούνται τον ιδρυτή του ΠΑΣΟΚ να διατυμπανίζει «Η Ελλάδα ανήκει στους Έλληνες».

Μπροστά μας έχουμε κηδεμονία των ξένων τυπικά τουλάχιστον για 30 χρόνια. Τόσο διαρκεί ο χρόνος εξόφλησης των δανείων τους, χωρίς να υπολογίσουμε και άλλους πρόσθετους δανεισμούς που θα ακολουθήσουν.

Στην πραγματικότητα δεν πρόκειται για κηδεμονία, αλλά για δουλεία.

Είναι καιρός να πούμε το μεγάλο ΝΑΙ ή το μεγάλο ΟΧΙ

Σε ποια Πατρίδα θα ζούμε. Επαίτες στο ίδιο το βιός μας; Με ποια αξιοπρέπεια, με ποια υπερηφάνεια, με ποιες ελπίδες για το μέλλον, με ποιες προσδοκίες για την προκοπή των παιδιών μας;

Η δουλεία εξευτελίζει, δεν έχει φως, καταρρακώνει, με το ντύμα της ντροπής και της ατίμωσης.

Οι σπιθαμιαίοι, ολίγιστοι σημερινοί Κυβερνήτες της χώρας δεν έχουν μέλλον. Δεν μπορούν να προσφέρουν τίποτε. Έχουν επισωρεύσει  μόνον δεινά και επαγγέλλονται την καταστροφή. Έχουμε φθάσει στα έσχατα όρια της παρακμής και τη καταισχύνης. Δεν υπάρχει πια για μας «οδός, ούτε πλοίο, ούτε λιμάνι».

Μήπως η μεγάλη δοκιμασία, η χρεοκοπία είναι και μια ευκαιρία;

Δεν υπάρχει πιο «κάτω άλλο σκαλί στου κακού τη σκάλα»

Οι Έλληνες πρέπει να απαντήσουμε.

                                                         Του Δρ. ΓΙΑΝΝΗ ΚΑΖΑΚΟΥ
                                                                τ. Δημάρχου Ζωγράφου
                                                                επ. Δικηγόρου - Οικονομολόγου