Ας μιλήσουμε για μας, τους Έλληνες. Τους έχουμε ξεχάσει. Ακούμε τεχνοκράτες, οικονομολόγους, πολιτικούς να μιλούν για νούμερα, έσοδα, δαπάνες, εκποιήσεις και έχουμε ξεχάσει τους Έλληνες – ανθρώπους.
Το παιχνίδι που παίζεται είναι ξεκάθαρο. Αντί πάσης πραγματικής θυσίας, πρέπει οι δανειστές μας, που είναι λόγω υψηλών επιτοκίων γνήσιοι τοκογλύφοι, να πάρουν τα λεφτά με τα κέρδη τους. Στην πραγματικότητα υπερκέρδη.
Η Κυβέρνηση της Ελλάδας, άβουλη και ανίκανη, ενέδωσε στις πιέσεις των ξένων συμφερόντων, εάν δεν τους έφερε και νωρίτερα απ’ ότι υπελογίζετο (προσυνομιλίες με τότε Πρόεδρο Δ.Ν.Τ., με υπηρεσίες Δ.Ν.Τ. από το καλοκαίρι του 2009 κ.λ.π.)
Έφθασε σε μια πραγματικότητα, που συνειδητοποίησε και η ίδια την ανικανότητά της. Είδε ότι τα νούμερα δεν βγαίνουν, πρέπει να πεθάνουν μια ολόκληρη χώρα, ότι οι αντιδράσεις είναι τεράστιες γιατί στους Έλληνες άρχισε να λειτουργεί το ένστικτο της αυτοσυντήρησης.
Τότε επιστρατεύτηκαν οι υπερατλαντικοί ψυχολόγοι – σύμβουλοι της Κυβέρνησης. Διαπίστωσαν τις ανικανότητες της Κυβέρνησης και είπαν το απλό που περιέχει η παροιμία των Ελλήνων. «Όπου δεν πίπτει λόγος, πίπτει ράβδος». Η ράβδος προκαλεί το φόβο. Στη σύγχρονη επιστήμη της ψυχολογίας και στην παιδαγωγική ενεργοποιείται στην ανυπακοή, στην έλλειψη πειθούς, ο ΦΟΒΟΣ.
Άρχισε, λοιπόν, η στρατηγική του φόβου, το shock doctrine.
Πέρυσι το Μάιο μας επέβαλαν το ΜΝΗΜΟΝΙΟ, που επέφερε σκληρές δοκιμασίες και με την απειλή του φόβου ότι έρχονται τα χειρότερα (χρεοκοπία). Σε ένα – δύο χρόνια θα αρχίσει η ανάκαμψη, τον επόμενο χρόνο θα έχουμε πρωτογενές πλεόνασμα, εν γνώσει ότι όλα αυτά δεν βγαίνουν, δεν θα αποδώσουν τίποτε.
Το φετινό Ιούλιο μας επέβαλαν το ΜΕΣΟΠΡΟΘΕΣΜΟ.
Μας απείλησαν και μας απειλούν ξανά με χρεοκοπία, ενώ τώρα άρχισαν να παραδέχονται ότι και αυτό δεν οδηγεί πουθενά και πρέπει να προετοιμαζόμαστε για κάτι καινούργιο, πιο «μοντέρνο».
Προχθές ο Αντιπρόεδρος της Κυβέρνησης και Υπουργός Οικονομικών εξήγγειλε ακόμη πιο σκληρά μέτρα κορυφώνοντας τη δοκιμασία των Ελλήνων, απειλώντας ότι αν δεν τα εφαρμόσουμε θα γίνουμε ΑΡΓΕΝΤΙΝΗ του 2000, δηλαδή θα χρεοκοπήσουμε και θα διαλυθούμε σαν Κράτος.
Παράλληλα έχουν επιστρατεύσει διάφορα παπαγαλάκια στις τηλεοράσεις, ραδιόφωνα, εφημερίδες κ.λ.π. για να διεκτραγωδήσουν τις κακές συνέπειες μιας χρεοκοπίας.
Εν τούτοις, κάθε μέρα που περνάει όλοι συνειδητοποιούμε ότι:
Αν δεν μας είχαν «σώσει» πέρυσι το Μάιο θα είχαμε χρεοκοπήσει με ένα χρέος 115%, του ΑΕΠ. Με ένα αναγκαστικά γενναίο «κούρεμα» τότε, το χρέος μας θα κατέβαινε στο 85% του ΑΕΠ. Μετά θα ακολουθούσαν δύο –τρία χρόνια σκληρής αναπροσαρμογής, που έτσι κι αλλιώς δεν τα αποφύγαμε.
Αν χρεοκοπούσαμε σήμερα, θα ξεκινούσαμε με χρέος 155% του ΑΕΠ και με ένα «κούρεμα» θα κατέβαινε εκεί που ήταν πέρυσι, πριν μας «σώσουν».
Αν χρεοκοπήσουμε αύριο, θα ξεκινήσουμε από πολύ υψηλότερο χρέος και θα χρειασθούμε πολύ μεγάλο χρόνο, δυσανάλογο μ’ αυτόν που θα είχαμε σήμερα για να επανέλθουμε σε ισορροπία.
Έτσι συνειδητοποιούμε κάθε φορά που μας «σώζουν» ότι τα πράγματα γίνονται χειρότερα.
Τώρα πρέπει ν’ αρχίσουμε να φοβόμαστε την ίδια μας τη….. «σωτηρία».
Γιατί αμέσως έρχεται το εύλογο ερώτημα: Σε ποια χώρα θα σωθούμε τότε;
Δεν ξεχνούμε τη «δανειακή σύμβαση» που υπέγραψε με απόλυτη ευθύνη του Πρωθυπουργού, κρυφίως και παρανόμως, ο κ. Γ. Παπακωνσταντίνου σύμφωνα με την οποία η Εθνική περιουσία εκχωρείται χωρίς η Ελλάδα να μπορεί να προβάλλει καν το δικαίωμα ασυλίας (Εθνικής κυριαρχίας).
Η όλη εθνική περιουσία (λιμάνια, αεροδρόμια, ορυκτός πλούτος, επιχειρήσεις Δημοσίου κ.λ.π.) κοστολογήθηκε από την εταιρεία Roland Berger Strategy Consultants (RBSC), που είναι σύμβουλος του Σόϊμπλε και των Γερμανών βιομηχάνων, μόνο σε 125 δισεκ. ΕΥΡΩ.
Είναι το ίδιο σύστημα πλιάτσικου που εφαρμόστηκε στην εκποίηση της κρατικής περιουσίας της Ανατολικής Γερμανίας.
Από την άλλη μεριά, το Δ.Ν.Τ. αποτιμά το χρέος μας το 2012 στο 189% του Α.Ε.Π. και υπολογίζει ότι ένα σημαντικό μέρος αυτού με τη διαδικασία των εκποιήσεων θα φύγει και θα απαλλαγούμε.
Αλλά και αν αυτό γίνει, για πια Ελλάδα θα μιλάμε πλέον; Γιατί είναι βέβαιο ότι εάν αυτό πραγματοποιηθεί και προχωρήσουνε οι διαδικασίες αυτές εκποίησης, τότε θα είμαστε ξένοι εργάτες και υπάλληλοι στην ίδια την Πατρίδα μας, με μισθούς των 400 ΕΥΡΩ, με συντάξεις και επιδόματα χωρίς ασφάλιση, χωρίς δημόσια υγεία, παιδεία, συγκοινωνίες…..
Και έχουμε τον Αντιπρόεδρο της Κυβέρνησης κ. Ευαγ. Βενιζέλο να δηλώνει ανερυθρίαστα «Ευτυχώς που έχουμε τεθεί υπό διεθνή έλεγχο». Θλίψη και μελαγχολία καταλαμβάνει τους Έλληνες όταν θυμούνται τον ιδρυτή του ΠΑΣΟΚ να διατυμπανίζει «Η Ελλάδα ανήκει στους Έλληνες».
Μπροστά μας έχουμε κηδεμονία των ξένων τυπικά τουλάχιστον για 30 χρόνια. Τόσο διαρκεί ο χρόνος εξόφλησης των δανείων τους, χωρίς να υπολογίσουμε και άλλους πρόσθετους δανεισμούς που θα ακολουθήσουν.
Στην πραγματικότητα δεν πρόκειται για κηδεμονία, αλλά για δουλεία.
Είναι καιρός να πούμε το μεγάλο ΝΑΙ ή το μεγάλο ΟΧΙ
Σε ποια Πατρίδα θα ζούμε. Επαίτες στο ίδιο το βιός μας; Με ποια αξιοπρέπεια, με ποια υπερηφάνεια, με ποιες ελπίδες για το μέλλον, με ποιες προσδοκίες για την προκοπή των παιδιών μας;
Η δουλεία εξευτελίζει, δεν έχει φως, καταρρακώνει, με το ντύμα της ντροπής και της ατίμωσης.
Οι σπιθαμιαίοι, ολίγιστοι σημερινοί Κυβερνήτες της χώρας δεν έχουν μέλλον. Δεν μπορούν να προσφέρουν τίποτε. Έχουν επισωρεύσει μόνον δεινά και επαγγέλλονται την καταστροφή. Έχουμε φθάσει στα έσχατα όρια της παρακμής και τη καταισχύνης. Δεν υπάρχει πια για μας «οδός, ούτε πλοίο, ούτε λιμάνι».
Μήπως η μεγάλη δοκιμασία, η χρεοκοπία είναι και μια ευκαιρία;
Δεν υπάρχει πιο «κάτω άλλο σκαλί στου κακού τη σκάλα»
Οι Έλληνες πρέπει να απαντήσουμε.
Του Δρ. ΓΙΑΝΝΗ ΚΑΖΑΚΟΥ
τ. Δημάρχου Ζωγράφου
επ. Δικηγόρου - Οικονομολόγου
