Του Γιάννη Καζάκου
Πρ. Δημάρχου Ζωγράφου
Οι εσχατολογίες μοιάζουν με νεκρολογίες που επιβεβαιώνουν τετελεσμένα γεγονότα.
Προτού φθάσουμε εκεί, που φαίνεται ότι θα φθάσουμε θέλουμε δεν θέλουμε, είναι ανάγκη να συνειδητοποιήσουμε μια πραγματικότητα που διαφεύγει από την Κοινωνία μας.
Η κοινωνία μας δεν κατάλαβε την τελευταία 30ετία ότι είχε πέσει στην παγίδα του καταναλωτισμού. Μη έχουσα ταξική συνείδηση, δεν εκτίμησε ότι αυτή η τακτική και μεθόδευση είναι στην δηλωμένη και προδιαγεγραμμένη πορεία του καπιταλισμού.
Αυτή η καταναλωτική φρενίτιδα δεν ήταν φυσικό φαινόμενο. Γιατί δεν ήτο απαραίτητο ή αναγκαίο στοιχείο της ζωής μας. Δεν υπάρχει σοβαρή εξήγηση να αλλάζουμε αυτοκίνητο κάθε χρόνο, να παίρνουμε και δεύτερο και τρίτο αυτοκίνητο στην οικογένεια, να αγοράζουμε κάθε μήνα νέες τουαλέτες, νέα κοστούμια κ.λπ., να διασκεδάζουμε ανοήτως σε όλα τα ξενυχτάδικα της χώρας και να μην οικοδομεί ο καθένας μια στέρεη προοπτική για το μέλλον του. Εμείς δεν πουλάγαμε τα τρακτέρ, τα χωράφια μας, τα μαγαζιά μας για να παίξουμε στο χρηματιστήριο; Για εύκολο πλουτισμό;
Εφαρμόσαμε στην πράξη τη μηδενιστική φιλοσοφική αντίληψη «φάωμεν και πίωμεν, αύριο γαρ αποθνήσκομεν». Ήρθε, όμως, η ώρα του θανάτου και βγήκαμε αγανακτισμένοι στο Σύνταγμα και στις πλατείες της χώρας, υβρίζοντας αδιακρίτως τους πάντες, εκτός από τους εαυτούς μας.
Και βέβαια δεν φταίνε μόνον οι «εαυτοί» μας.
Πρώτα και πάνω απ’όλα φταίνε οι ηγήτορες της Πατρίδας μας.
Με τις πράξεις και τις παραλείψεις τους. Που άφησαν ανενημέρωτο και ακαθοδήγητο το Λαό. Που του πέταξαν ένα κομμάτι βουτυρωμένο ψωμί, δηλ. κάποια χιλιάρικα, ενώ αυτοί έφαγαν με τον τρόπο τους ο καθένας κάποια εκατομμύρια.
Έτσι, για να νομιμοποιηθούν να μας λένε μετά τι «Όλοι μαζί τα φάγαμε».
Αλλά φαίνεται πως οι ηγήτορές μας παραμένουν αμετανόητοι. Κοροϊδεύουν και περιπαίζουν τον Λαό μας. Εμείς δυστυχώς αδυνατούμε ακόμη να προσγειωθούμε στην πραγματικότητα
Τώρα παριστάνουν ότι κάνουν προσπάθειες στις Βρυξέλλες για να πετύχουν τι; Τι περιμένουμε από τις Βρυξέλλες; Μόνον το «κούρεμα» που λένε οι οικονομολόγοι. Είναι βέβαιο ότι θα είναι πάνω από 21% που ψηφίστηκε με το Μεσοπρόθεσμο.
Αλλά όποιο κούρεμα και να γίνει δεν σώζεται η κατάσταση και η Ελλάδα.
Εάν γίνει κούρεμα π.χ. 50%, δεν σημαίνει ότι μας μειώνουν ή μας χαρίζουν το 50% του χρέους μας των 360 δισεκ. ΕΥΡΩ.
Το κούρεμα δεν πιάνει τα 110 δισεκ. ΕΥΡΩ του ΝΕΟΥ δανείου που τρέχει. Δεν περιλαμβάνει τα ΟΜΟΛΟΓΑ που είναι σε ξένους κατόχους-δανειστές ιδιώτες ή την Ευρωπαϊκή Τράπεζα. Τα ομόλογα που είναι στις Ελληνικές Τράπεζες χάνουν την αντίστοιχη ποσοστιαία αξία τους και για την κάλυψή τους, παίρνουμε νέο δάνειο 30-35 δισεκ. ΕΥΡΩ για 30 χρόνια (η κάλυψη αφορά στην ρευστότητα των τραπεζών και στα Ασφαλιστικά Ταμεία).
Επομένως το πραγματικό κούρεμα επί του συνόλου του παραμένοντος δανείου θα είναι μόνον 15% το πολύ.
Αλλά είτε με αυτό, είτε με μεγαλύτερο «κούρεμα» το ΧΡΕΟΣ μας παραμένει πολύ μεγάλο και ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ διαχειρίσιμο.
ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΙΜΟ ένα χρέος μπορεί να γίνει όταν πέσει τουλάχιστον στο 90% του Α.Ε.Π.
Σήμερα το χρέος της Χώρας έχει ανέλθει στο 125% του Α.Ε.Π.
Μελέτη του Δ.Ν.Τ. που κυκλοφόρησε πρόσφατα προβλέπει ότι στο 90% του Α.Ε.Π. της Ελλάδος θα κατέλθει το χρέος το έτος 2130!!
Ναι δεν κάνετε λάθος, διαβάζουμε 2130. Και αυτό με τα προβλεπόμενα παραπάνω κουρέματα.
Όλα αυτά δεν σημαίνουν ότι εμπαίζεται αισχρά ο Ελληνικός Λαός; Οι κύριοι που υποτίθεται αγωνίζονται για τα συμφέροντα του Λαού, ως συμφέροντα θεωρούν τη ΔΟΥΛΕΙΑ της ΠΑΤΡΙΔΑΣ μας για τις τέσσερις επόμενες γενεές ήτοι δια τα επόμενα ΕΚΑΤΟΝ ΕΙΚΟΣΙ χρόνια; Και με επερχόμενο άμεσα «κούρεμα» των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Χώρας.
Είναι καιρός να καταλάβουμε ότι μας οδηγούν στην δουλεία ενός απεχθούς προτεκτοράτου του καπιταλισμού.
Ας μην τρέφουμε φρούδες ελπίδες. Πρέπει να κοιτάξουμε την πραγματικότητα κατάματα.
Αυτή την πατρίδα οραματιστήκαμε; Αυτή είναι η Ελλάδα μας; Αυτή την πατρίδα φιλοδοξήσαμε να αφήσουμε στα παιδιά μας;
Μπροστά σ’αυτή την επερχόμενη ταπείνωση, σ’αυτήν τη δοκιμασία, σ’αυτή την ντροπή, μήπως πρέπει να σκεφθούμε κι αλλιώς;
Ας προβληματιστούμε ΟΛΟΙ οι Συνέλληνες.
Μήπως η κρίση είναι μια ευκαιρία;
