Σχοινοβασία στην άβυσσο

                          

Φως στο βάθος του τούνελ;

Παρακολουθώντας την σημερινή πορεία της Πατρίδας μας, μου θυμίζει τη σχοινοβασία του ΝΙΤΣΕ στο «Τάδε εφη Zαρατούστρα». Ο σχοινοβάτης ύστερα από επίπονες και εξαντλητικές προσπάθειες φθάνει στο μέσον της επικίνδυνης διαδρομής προς την αντιπέρα όχθη, οπότε πέφτει θύμα ενός πίθηκου που χοροπηδάει απερινόητα και απερίσκεπτα στο τεντωμένο σχοινί.

Στη δική μας, δυστυχώς, περίπτωση έχουμε συνιστώσες πιθήκων, χιμπατζήδων και μπαμπουΐνων, όλων των στροφών και αποστροφών. Κορυβαντιούμε άλογα υπονομεύοντας το μέλλον της Πατρίδας μας. Χωρίς μέτρο, χωρίς ντροπή. Είναι βέβαιο ότι με αυτή τη ανευθυνότητα οδεύουμε προς την άβυσσο.

Είναι αλήθεια ότι όλοι μας κρίνουμε και μάλιστα αυστηρά τη μαύρη κατάσταση στην οποία περιήλθαμε ως Λαός και ως Χώρα. Κρίνομε το «τώρα». Ξεχνάμε το «χθες» και την αιτία που μας έφθασε στο «τώρα». Έτσι συνηθίζουμε οι Έλληνες. Έχουμε κοντή μνήμη.

Γιατί εάν έως και το Γενάρη του 2010 είχαμε βγει στις αγορές θα αντλούσαμε άνετα μεγάλο δάνειο για 5-10 χρόνια και δεν θα μπαίναμε άρον – άρον στο μνημόνιο. Και ο υποφαινόμενος είναι από εκείνους που εξόρκισαν από την αρχή όλα τα μνημόνια. Και αρθρογράφησα επ’ αυτών.

Δυστυχώς όμως ο κ. Γ.Α. Παπανδρέου με τους συν αυτώ προτίμησαν να μας χαρακτηρίσουν στην Ευρώπη «τεμπέληδες» και «διεφθαρμένους» και να εκτοξεύσουν τα spreds εις τα απίθανα ύψη. Και ανεβαίνουμε έκτοτε το Γολγοθά μας.

Σήμερα, μέσα στη μιζέρια μας και την κακότητα μας, φαίνεται μία αχτίνα φωτός στον ορίζοντα.

Φαίνεται να σταθεροποιούνται ορισμένα οικονομικά μεγέθη, μέσα στον ορυμαγδό της Τροϊκανής καταιγίδας, η οποία διαμόρφωσε ένα νέο οικονομικό περιβάλλον στην άσκηση της οικονομικής δραστηριότητας, στην αγορά εργασίας, στο κόστος της επιχειρηματικής και επαγγελματικής στέγης κ.λ.π.

Τώρα βλέπουμε ένα πλεόνασμα πρωτογενές των δημοσίων οικονομικών, που επιτεύχθηκε σε ένα χρόνο νωρίτερα απ΄ότι προεβλέπετο, ένα πλεόνασμα του ισοζυγίου εξωτερικών συναλλαγών που έφθασε στο 1,1% του ΑΕΠ από έλλειμμα 10,5% του ΑΕΠ το 2009 (εντυπωσιακό), μία αύξηση των λιανικών πωλήσεων το τελευταίο τρίμηνο του 2013, όταν στο αμέσως προηγούμενο είχε καταγραφεί μείωση της τάξης του 9,3%, μία συγκράτηση της ύφεσης στο 3,7% το 2013, όταν η Τρόϊκα και οι διεθνείς Οργανισμοί προέβλεπαν ύφεση 4,2%, μία σημαντική αύξηση κατά 15% της κυκλοφορίας ν έ ω ν  Ι.Χ. στο τέλος του έτους 2013 και τον Ιανουάριο του 2014, όπως και μία αύξηση της έκδοσης νέων οικοδομικών αδειών ως τα τέλη 2013.

Εκείνο, όμως, που είναι εξ ίσου σημαντικό και κρίσιμο για την κριτική μας θέση, είναι το γεγονός, ότι τα πιο πάνω βήματα της οικονομίας έγιναν χ ω ρ ί ς πιστωτικές ενέσεις, αφού η πιστωτική επέκταση του συστήματος μειώθηκε ακόμη κατά 3,9% και αποδείχθηκε ότι η οικονομία μας αντέδρασε στηριζόμενη στις δικές μας δυνάμεις.

Αυτά ωστόσο δεν σώζουν την κατάσταση. Το χρέος της Χώρας μας δεν είναι βιώσιμο. Το κούρεμα (70%) στα ομόλογα των Ευρωπαίων δεν συζητείται από αυτούς, οπότε θα καθίστατο βιώσιμο. Αλλά δεν αρκεί να είναι βιώσιμο. Πρέπει και να περισσεύει, ώστε να ασκήσουμε σαν Κράτος την αναπτυξιακή μας προοπτική. Αλλιώς θα είμαστε δούλοι για να πληρώνουμε τους τόκους μας στους δανειστές μας στον αιώνα τον άπαντα.

Σήμερα οι Ευρωπαίοι κάνουν διάφορες προτάσεις που θέλουν να φαίνονται ότι καθιστούν το χρέος μας βιώσιμο. Αυτό είναι εξεταστέο. Αλλά ας δούμε πως διαμορφώνονται οι προτάσεις αυτές.

Στόχευση των προτάσεων αυτών είναι η επίτευξη χαμηλού κόστους εξυπηρέτησης των δανείων της Χώρας μας, αποδέσμευση από βραχνά του ύψους του χρέους ως ποσοστού του ΑΕΠ, εξασφάλιση της επιστροφής της στις αγορές για τη χρηματοδότηση αναπτυξιακών έργων.

Για να επιτευχθούν οι στόχοι αυτοί προτείνεται: 1) Επιμήκυνση του χρόνου των δανείων που έχει η Ελλάδα από τις Ευρωπαϊκές και το Ευρωπαϊκό Ταμείο ESM κατά 50 χρόνια, 2) Μείωση των επιτοκίων τους και 3) Πρόσθετη χρηματοδότηση μέσω ESM ύψους 15-20 δις για την κάλυψη του χρηματοδοτικού κενού του προγράμματος.

Το πακέτο που προτείνεται, βεβαιώνου αρμόδιοι κοινοτικοί παράγοντες, στην ουσία «παρκάρει» το μεγαλύτερο μέρος του χρέους για 50 χρόνια στα χέρια των Ευρωπαίων. Γι’ αυτό δεν υπάρχει η πίεση των λήξεων δανείων και η χρηματοδότησή τους.

Η Ελλάδα πληρώνει τους τόκους, οι οποίοι τα πρώτα χρόνια θα είναι εξαιρετικά χαμηλοί εξ αιτίας του ότι τα δάνεια του ESM χορηγούνται με περίοδο χάριτος.

Αυτό σημαίνει ότι το χρέος της Χώρας γίνεται βιώσιμο, αφού μπορεί και το εξυπηρετεί.

Το γεγονός αυτό με τη σειρά του διευκολύνει την επιστροφή της Χώρας στις αγορές για τη χρηματοδότηση της ανάπτυξής της.

Με τα σημερινά δεδομένα τα επόμενα χρόνια οι πληρωμές τόκων είναι της τάξεως των έξ (6) δισεκατομμυρίων ετησίως.

Με την επιμήκυνση και τις άλλες ρυθμίσεις του χρέους οι δαπάνες για τόκους μπορεί να μειωθούν και κάτω των 4 δις ΕΥΡΩ. Αυτό πραγματοποιούμενο σημαίνει ότι οι δαπάνες για τόκους φθάνουν σε ποσοστό 170 δις ΕΥΡΩ του ΑΕΠ λίγο πιο πάνω από το 2%. Είναι το χαμηλότερο ποσό που είχε ποτέ η Ελλάδα.

Κατόπιν αυτών η Ελλάδα αποδεσμεύεται από το στόχο της μείωσης του χρέους στα επίπεδα του 120% του ΑΕΠ μέσω πρωτογενών πλεονασμάτων, όπως επέβαλε το ΔΝΤ. Παράλληλα με τις ρυθμίσεις αυτές οι Ευρωπαίοι «έχουν κάθε λόγο να διώξουν το ΔΝΤ».

Παραμένει, εν τούτοις, σε ερωτηματικό η πρόσθετη χρηματοδότηση ύψους 15-20 δις ΕΥΡΩ, όπως εκθέσαμε παραπάνω, που γίνεται για την κάλυψη του χρηματοδοτικού κενού του προγράμματος αυτού, δηλαδή του συγκεκριμένου πακέτου και προβλέπεται για την αναχρηματοδότηση των ομολόγων των Ευρωπαϊκών Κεντρικών Τραπεζών που λήγουν τα προσεχή χρόνια. Γι’ αυτό δεν θεωρείται επί πλέον δανεισμός.

Η αρμόδια σχετική Κοινοτική πηγή διευκρινίζει ότι το πρόγραμμα προέβλεπε ότι ο ESM θα χρηματοδοτούσε τα ομόλογα αυτά. Όμως με την επαναγορά ομολόγων (buy back) που έγινε πέρυσι τον Ιανουάριο εδαπανήθηκαν κεφάλαια από το πρόγραμμα. Αυτά είναι τα λεφτά που λείπουν και δημιουργούν τα χρηματοδοτικό κενό.

Αυτά όλα είναι ελπιδοφόρα, αλλά δεν λύουν το πρόβλημα. Οι Ευρωπαίοι γνωρίζουν ότι το χρέος δεν μπορεί να αποπληρωθεί.

Το «κ ο ύ ρ ε μ α»  του χρέους παραμένει ζωντανό στο τραπέζι. Το μόνο που κάνουν τώρα, αν γίνει τελικά, είναι να αγοράζουν χρόνο ώστε να βρουν οι Γερμανοί συμφέρουσες γι’ αυτούς λύσεις.

Ωστόσο, μόλις φύγει το ΔΝΤ (το αργότερο το 2016) αποκλειστικά υπεύθυνοι για την τύχη της Ελλάδος και την αποτυχία των προγραμμάτων τους θα είναι οι Ευρωπαίοι. Και προφανώς δεν το θέλουν. Αλλά…..

Είμαστε στην κόψη του ξυραφιού. Κάτι αχνοφέγγει στον ορίζοντα.

Η σχοινοβασία συνεχίζεται. Οι πίθηκοι δεν εγκαταλείπουν το χορό τους . Σε λίγο θα κάνουμε ταμείο. Και θα μετρηθούμε. Πόσο από μας είναι φιλέλληνες και πόσοι ζωόφιλοι.

Και ο Γκαίτε την ώρα της θανής του ζητούσε «Φως…περισσότερο φως».

                                                                                     Γιάννης Καζάκος

ΜΕΓΑΣ ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΓΙΑ ΤΗ ΒΙΛΛΑ

ΑΚΡΙΤΗ ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ

ΒΑΡΕΙΑ  ΕΥΘΥΝΗ ΤΟΥ ΔΗΜΑΡΧΟΥ

Στο Δ.Σ. της 29-1-2014 έγινε εκείνο που είχαμε ψυχανεμισθεί εδώ και ένα μήνα είχαμε καταγγείλει. Η «διοίκηση» Καλλίρη τρενάρει την αποδοχή της δωρεάς του υπόλοιπου κτήματος Ζωγράφου με αστείες δικαιολογίες, που δεν αποκρύπτουν την πραγματική της πρόθεση.

Ο κ. Καλλίρης για προσωπικούς λόγους δεν επιθυμεί τώρα να πάρει ο Δήμος το κτήμα Ζωγράφου ολόκληρο. Ενώ έχει ληφθεί απόφαση από την 1-7-2013 για υπογραφή του σχετικού συμβολαίου της δωρεάς Ζωγράφου, με διάφορες προφάσεις παρατείνει την υπογραφή του, καίτοι εν των μεταξύ έχει βεβαιώσει τα μέλη του Δημοτικού Συμβουλίου πότε «την άλλη βδομάδα», πότε «τον άλλο μήνα» πότε στο «επόμενο Δ.Σ.» ότι θα ληφθεί η δεύτερη απόφαση της έγκρισης του συμβολαίου που έχει ζητήσει από την αρχή, μαζί με την πρόταση της δωρεάς η δωρήτρια οικογένεια.

Μάλιστα είχε ορίσει για το σκοπό αυτό (απόφαση έγκρισης) ως ημερομηνία Δ.Σ. την 4-12-2013, όπου και πάλι υπαναχώρησε αδικαιολόγητα.

Τώρα, στο Δ.Σ. της 29-1-2014 πήρε την ακόλουθη απόφαση – πρόταση στην δωρήτρια οικογένεια: Να υπογραφεί πρώτα το συμβόλαιο δωρεάς, να μεταγραφεί και να ολοκληρωθεί η μεταβίβασή του στο Δήμο (δηλαδή να γίνει κύριος του ακινήτου ο Δήμος) και ύστερα από αυτό, δηλαδή ύστερα από ένα μήνα λιγότερο ή περισσότερο, να φέρει στο Δ.Σ. το θέμα της έγκρισης της αγοραπωλησίας, όπως λέγει η Γνωμοδότηση 518 του Ν.Σ.Κ.

Εκεί βεβαίως δεν μπορεί να εξασφαλίσει την υπερψήφιση του θέματος πολύ περισσότερο σήμερα που έχει χάσει την πλειοψηφία της παράταξής του, ύστερα από την ανεξαρτητοποίηση επτά συμβούλων του.

Αλλά προϋπόθεση της δωρεάς ήταν η έγκριση της αγοραπωλησίας του άλλου μισού κτήματος, που διατυπώνεται από το αρχικό έγγραφο – πρόταση δωρεάς της οικογένειας Ζωγράφου.

Μετά από τόσες δολιχοδρομίες πως είναι δυνατόν να πιστέψει και ο πλέον αφελής άνθρωπος και πολύ περισσότερο οι δωρητές, ότι θα πραγματοποιηθεί η προϋπόθεση αυτή που έθεσαν. Πολύ περισσότερο, όταν ο κ. Δήμαρχος δήλωσε ότι αφήνει ελεύθερους τους συμβούλους του να ψηφίσουν κατά την κρίση του ο καθένας.

Η ΔΑΔΑ δια των κ.κ. Γιάννη Καζάκου και Γεράσιμου Μαρκάτου απεκάλυψε τη δολιότητα των προθέσεων της δημοτικής αρχής και εκονιορτοποίησε όλους του ανόητους ισχυρισμούς της πλειοψηφίας. Και έκανε προτάσεις για να υπογραφούν τα δύο κείμενα (συμβόλαιο δωρεάς και έγκριση αγοραπωλησίας) συγχρόνως, προσδιορίζοντας και τον τρόπο της σύγχρονης υπογραφής.

Επ’ αυτών δεν εδόθη καμία απάντηση, διότι δεν θέλουν την υπογραφή της δωρεάς. Ήταν προδιαγεγραμμένη η πορεία της δημοτικής αρχής, στη μη υπογραφή του συμβολαίου της δωρεάς. Και δεν έχει διαφύγει της προσοχής κανενός, γεγονός που επισημάνθηκε από τους άνω συμβούλους της ΔΑΔΑ, ότι η υπογραφή του συμβολαίου αυτού, θα ζημιώσει το Δήμο 19.000.000 ΕΥΡΩ, δηλαδή την αξία του άλλου μισού κτήματος που θα πρέπει να πληρώσουμε λόγω της προβλεπομένης απαλλοτρίωσης του κτήματος.

Πολιτική και προσωπική επιλογή Καλλίρη είναι να μην υπογραφή ο συμβόλαιο δωρεάς από τους δωρητές και στην κυριολεξία να αναγκασθούν οι δωρητές να αρνηθούν την υπογραφή του συμβολαίου αυτού, που δημιουργεί σε βάρος τους τετελεσμένα γεγονότα και είναι έξω από την πρότασή τους για δωρεά.

Ελέχθη μία ακόμη πολύ φαιδρή άποψη στο Δ.Σ., ότι δηλαδή ο Δήμος πρέπει να ακολουθήσει αυτή τη διαδικασία για να κατοχυρωθεί.

Από τι όμως να κατοχυρωθεί ο Δήμος. Από το μισό που του δωρίζουν και δεν έχει; Τι έχει να χάσει και κινδυνεύει; Τι είχε, τι έχασε;

Οι δωρητές είναι αυτοί που δίνουν με τη θέλησή τους. Ο Δήμος απλά δέχεται να πάρει. Εάν δεν πάρει, δηλαδή δεν του δώσουν για οποιονδήποτε λόγο, δεν έχει χάσει τίποτε. Τι είναι εκείνο που θέλει να κατοχυρώσει ο Δήμος για να μην το χάσει; Απολύτως τίποτε.

Σε αυτές τις καταστάσεις παραλογισμού οδηγήθηκε το Δ.Σ., από τους ανερμάτιστους λογικά ισχυρισμούς της εισήγησης Καλλίρη.

Και αυτά όλα, όταν με αποφάσεις, σχεδόν ομόφωνες, το Δημοτικό Συμβούλιο έχει αποφανθεί ότι η ΔΩΡΕΑ είναι συμφέρουσα για τον Δήμο και έχει ψηφισθεί η υπογραφή του συμβολαίου της δωρεάς με όλους της όρους της.

Η ανικανότητα της διοίκησης Καλλίρη έχει διαπράξει πλημμελήματα  που έχουν φέρει το Δήμο πολλά χρόνια πίσω. Αυτό, όμως, που διαπράττεται τώρα είναι ΕΓΚΛΗΜΑ, σε βάρος του Λαού και του ονείρου του ενός αιώνα. Και θα έχει συνέχεια.

   ΕΠΙ ΜΕΡΟΥΣ ΑΝΑΛΗΘΕΙΕΣ και ΑΝΕΡΜΑΤΙΣΜΟΙ ΙΣΧΥΡΙΣΜΟΙ

          ΤΗΣ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ ΚΑΛΛΙΡΗ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΕΡΙ ΑΥΤΗΝ

1.            Άρχισαν να αναμηρυκάζουν τα περί ακυρότητας του συμβολαίου αγοράς και του χορηγηθέντος δανείου.

Ενώ το αληθές, τους υποδείχθηκε και πάλι, είναι ότι με τη γνωστή 518 Γνωμοδότηση του Ν.Σ.Κ. την οποίαν αποδέχθηκε και ο τότε Υπουργός τους Ραγκούσης, ξεκαθαρίζεται ότι:

α) Το συμβόλαιο της αγοράς είναι ΝΟΜΙΜΟ, παράγει όλα τα έννομα αποτελέσματα της αγοραπωλησίας και είναι α π ρ ό σ β λ η τ ο.

β) το συναφθέν δάνειο, είναι καθ’ όλα νόμιμο, παράγει τα εξ αυτού  έννομα αποτελέσματα, νομίμως εκταμιεύθηκε και νομίμως καταβάλλονται οι δόσεις τοκοχρεολυσίων μέχρι την εξόφληση αυτού.

Επομένως η ζητούμενη έγκριση δεν έχει να κάνει με τη νομιμότητα των συμβάσεων.

Έχει να κάνει με την εσφαλμένη αντίληψη της Γνωμοδότησης ότι ο κ. Καζάκος υπερέβη την εξουσιοδότηση που είχε από το Δ.Σ. για την υπογραφή της αγοραπωλησίας.

Το εσφαλμένο συνίστατο στο ότι με την ακύρωση της απόφασης περί απαλλοτρίωσης του Νομάρχη, το Πολεοδομικό καθεστώς του 387 Ο.Τ. δεν επανήλθε στην πρότερά του κατάσταση, δηλαδή στην κατάσταση εντός σχεδίου πόλεως και δη στο Κέντρο πόλεως σύμφωνα με το Γ.Π.Σ. (Γενικό Πολεοδομικό Σχέδιο).

Το ότι μετά την ακύρωση ενός πολεοδομικού διατάγματος επανέρχεται αυτομάτως το προηγούμενο πολεοδομικό καθεστώς, το ξέρουν και οι πρωτοετείς της Νομικής και όλος ο Νομικός και Τεχνικός Κόσμος. Αυτό, προφανώς διέφυγε, λίαν επιεικώς, της προσοχής του κ. Εισηγητού. Αλλά αυτό, όπως είπαμε, δεν είχε και έχει καμία επιρροή στη νομιμότητα της σύμβασης.

Πλέον τούτων, το ΥΠΕΚΑ κατά την υποβολή του νέου Διατάγματος για τροποποίηση του Σχεδίου για πράσινο και απαλλοτρίωση του ιδίου χώρου του Ο.Τ. 387, χαρακτηρίζει τη σημερινή, προ της προτεινόμενης τροποποίησης, κατάσταση αυτού πολεοδομικώς ως Κέντρου Πόλεως.

Το Συμβούλιο της Επικράτειας, κατά την επεξεργασία του Διατάγματος αυτού χαρακτηρίζει το καθεστώς του άνω Ο.Τ. μετά την ακύρωση του διατάγματος του Νομάρχη από πολεοδομικής άποψης ως Κέντρο Πόλεως.

Δεν υπάρχουν α υ θ ε ν τ ι κ ό τ ε ρ ε ς   αποφάσεις από αυτές που δικαιώνουν και νομιμοποιούν και από πλευράς «εξουσιοδότησης» του κ. Γιάννη Καζάκου και καταδεικνύουν αντίστοιχα, το «λάθος» της Γνωμοδότησης.

Το ψεύδος αντικρούστηκε χωρίς αντίλογο.

2.            Υποστηρίχθηκε η αυθαίρετη υποψία περί των προθέσεων των δωρητών, επειδή, άσκησε αίτηση ακύρωσης για το τελευταίο διάταγμα στο ΣτΕ.

Υποψία για τις προθέσεις των δωρητών είναι εκτός πεδίου λογικής. Δεν τους πίεσε κανένας να κάνουν τη δωρεά. Δεν το γνώριζε κάν κανένας από το Δήμο και τους δημότες. Με τη θέλησή τους αυτοβούλως το έκαναν. Ας σταματήσουμε το κυνήγι μαγισσών.

Από επικοινωνία με τους δικηγόρους των δωρητών πήραμε την εξήγηση και την μεταφέραμε στο Δημοτικό Συμβούλιο, ότι μετά την παρελκυστική τακτική του Δημάρχου για υπογραφή του συμβολαίου και την συνεχή αναβλητικότητα , η οποία δεν γνωρίζουν και αυτοί που οδηγεί, ήταν υποχρεωμένοι να καταθέσουν αίτηση ακύρωσης του Διατάγματος, διότι παρήρχοντο οι 60 ημέρες της προθεσμίας και έχαναν το δικαίωμά τους αυτό.

Βέβαια, προσθέτουν οι νομικοί σύμβουλοι των δωρητών ότι μετά την υπογραφή του συμβολαίου δωρεάς η αίτηση είναι άνευ αντικειμένου και αποσύρεται από αυτούς.

                        Η ΒΑΡΕΙΑ ΕΥΘΥΝΗ ΤΟΥ ΔΗΜΑΡΧΟΥ

                        και των συμβούλων που ψηφίζουν την πρότασή του.

Όπως εκθέσαμε, η τακτική του Δημάρχου οδηγεί στην μη υπογραφή της ΔΩΡΕΑΣ.

Στην περίπτωση αυτή το ενδιαφέρον του Δήμου θα εστιασθεί στο ΝΕΟ Πολεοδομικό Διάταγμα περί πρασίνου στο Ο.Τ. 387.

Θα πρέπει να προχωρήσει στην απαλλοτρίωση της ιδιοκτησίας των σημερινών δωρητών (του άλλου μισού κτήματος) και να υποστηρίξει τη νομιμότητα του νέου Διατάγματος.

Τότε τι θα γίνει; Δυοίν θάττερον, έλεγαν οι παλιοί. Ή θα ακυρωθεί το Διάταγμα ή θα προχωρήσουν σε καθορισμό αποζημιώσεως των ιδιοκτητών εκ της απαλλοτριώσεως.

Και στις δύο περιπτώσεις  κινδυνεύει να απωλεσθεί το κτήμα Ζωγράφου, είτε διότι δεν έχει ο Δήμος τη δυνατότητα να καταβάλει τα εκατομμύρια της αποζημίωσης γι’αυτό, είτε διότι θα ακυρωθεί το Διάταγμα της νέας τροποποίησης (απαλλοτρίωσης) γιατί δεν προσδιορίζει το φορέα της απαλλοτρίωσης που θα αποζημιώσει, αφού βασίζεται και εκλαμβάνει ως ανύπαρκτη την καταβολή αποζημίωσης λόγω της προταθείσης δωρεάς, γεγονός που μνημονεύει ρητά και το κείμενο του διατάγματος.

Ειλικρινά δεν μπορούμε με την ικανότητα της μέσης λογικής να εννοήσουμε τη συμπεριφορά αυτή του Δημάρχου.

Όχι μόνον είναι ανορθολογική, αλλά είναι και εξωπραγματική.

Αφού αναγκάστηκε να πει ότι ο ίδιος θα εισηγηθεί την έγκριση της αγοραπωλησίας, τότε ποιος ο λόγος και ποια σκοπιμότητα τον ώθησε να μην κάνει από τώρα την έγκριση.

Επειδή δεν πιστεύουμε ότι ο Δήμαρχος είναι εκτός λογικής, όπως η μεθοδευμένη διαδικασία του, μας υποχρεώνει να σκεφθούμε ότι άλλες είναι οι βουλές του ανθρώπου.

Πάντως εάν σκοπεύει στην επιμήκυνση της διαδικασίας, έχοντας κατά νου να εκμεταλλευτεί  πολιτικά τη δίωξη που έκανε κατά του κ. Καζάκου, εάν βέβαια υποτεθεί ότι μπορεί να γίνει κάποια παραπομπή εις βάρος του (πράγμα που δεν βγαίνει ούτε δικαιολογείται από πουθενά), έχει  κάνει τραγικό λάθος αφενός μεν διότι «παίζει» με την τύχη του ονείρου της πόλεως, αφετέρου δε διότι δεν έχει καμία σχέση η δίωξη με την δωρεά, όπως τονίσθηκε στο Δ.Σ., χωρίς να διαφωνήσει κανένας.

Έπειτα ο κος Καζάκος δήλωσε ρητά στο Δ.Σ. ότι δεν πρόκειται να προσκομίσει ή να επικαλεσθεί κατά οποιοδήποτε τρόπο την απόφαση για έγκριση της αγοραπωλησίας, σε οποιαδήποτε φάση της τυχόν δίκης ή ανάκρισης που γίνεται, πέραν του ότι δεν έχει καμία επίδραση στην προκειμένη δωρεά.

Γι’αυτό η ευθύνη του Δημάρχου είναι ακόμη μεγαλύτερη. Γιατί αφήνει την κάθε κακοήθη σκέψη του καθενός να καλπάζει ασυγκράτητη και ανεξέλεγκτη.

                                        Από τη Γραμματεία της ΔΑΔΑ