ΟΙ ΑΠΑΤΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΑΥΤΑΠΑΤΕΣ

Επαναφέρεται με περισσή επιμέλεια η πεμπτουσία της αλήστου μνήμης αριστερής προπαγάνδας, που στον πυρήνα της έχει την γκαιμπελική  μέθοδο του ψεύδους.

Παν ότι σκοπείται αναφέρεται εκάστοτε σε ένα ιδεατό ιδανικό, κατά κανόνα μακριά από την πραγματικότητα και συντηρείται ως εξαγγελία με συνεχή και επίμονα ψεύδη. Έτσι επαναλαμβάνοντας τα ψεύδη, τα πιστεύουν στο τέλος και αυτοί που τα λένε.

Πρόκειται για την Κυβερνητική Πολιτική. Προεκλογικά έλεγε ότι θα ανατρέψει τα πάντα (μνημόνια, νόμους, φορολογίες κ.λ.π. που δεν είναι του παρόντος) και ότι οι Ευρωπαίοι θα μας δώσουν τα πάντα (τους έχουν στο τσεπάκι) και θα τους παίζουνε ζουρνά για να χορεύουν.

Απεδείχθη πολύ γρήγορα ότι τίποτε απ’ όλα αυτά δεν έκαναν. Εν τούτοις συνεχίζουν εξαγγελίες ότι θα τα κάνουν. Πολλοί εν γνώσει του ψεύδους τους, άλλοι ζώντες στις αυταπάτες τους. Ένα είναι γεγονός. Ότι αυτά δεν πρόκειται να γίνουν.

Στις 20-2-2015 ξεκίνησε μία «νέα» συμφωνία – γέφυρα για συζήτηση και διευθέτηση των εκκρεμοτήτων που άφησε η προηγούμενη Κυβέρνηση με την περίφημη αξιολόγηση.

Ενώ το ίδιο το κείμενο του Υπουργού ομιλεί για συνέχεια της σύμβασης που είχει η Ελλάδα (οι διεθνείς συμβάσεις δεν καταλύονται όταν αλλάζουν οι Κυβερνήσεις), η αριστερή προπαγάνδα βγήκε  urbi et orbi  να διαλαλήσει ότι πρόκειται για νέα συμφωνία που δήθεν δεν είχε σχέση με την παλιά.

Εν τούτοις τα θέματα που αναγράφονται στα διάφορα, έστω γενικά και ακοστολόγητα υπομνήματα, είναι τα ίδια με εκείνα που άφησαν αναξιολόγητα στην πορηγούμενη Κυβέρνηση.

Διακηρύσσει ότι κάνει σκληρή διαπραγμάτευση πάνω στα αιτήματα που έχει θέσει στις γενικότητές τους. Είναι κι αυτή μία μεγάλη απάτη.

Καμμία ουσιαστική διαπραγμάτευση δεν γίνεται. Απλά συνέρχονται τα Euro Works Groups και το EURO GROUP και αναμηρυκάζουν τα ίδια και τα ίδια σαν θέματα, χωρίς την τεκμηρίωσή τους, χωρίς συγκεκριμένα οικονομικά μεγέθη και με την ελπίδα ότι στις επόμενες ημερομηνίες συναντήσεώς τους θα έλθουν τα απαραίτητα δικαιολογητικά που αποδεικνύουν τους αίολους και γενικούς ισχυρισμούς μας.

Εδώ καταφεύγεις σαν πολίτης σ’ έναν ιδιώτη δανειστή για 1.000 ΕΥΡΩ  και αυτός σε ρωτάει λογικά πότε θα του τα δώσεις και από που έχει τη δυνατότητα να τα δώσεις (από το μισθό σου, από τις πατάτες του χωραφιού σου, από του λάδι του ελαιώνα του). Δεν σε δανείζει κάποιος ούτε ελάχιστα χρήματα εάν δεν πεισθεί ότι θα τα πάρει.

Εμείς θέλουμε να πάρουμε δισεκατομμύρια και να  μην απαντούμε στα παραπάνω εύλογα ερωτήματα;

Και επιμένουμε στην τακτική αυτή επί δύο μήνες, που δεν δικαιολογείται από καμμία λογική.

Έρχονται οι οργανωμένες ψευδολογίες, που κάνουν χρήση κατά κόρον των παραμορφωτικών φακών της δημοσιότητας για την παραποίηση της πραγματικότητας και ισχυρίζονται ότι εμείς έχουμε βάλει κ ό κ κ ι ν ε ς  γραμμές και δεν έχουμε πρόθεση να υποχωρήσουμε από αυτές.

Αυτό ακριβώς αποκαλύπτει την έλλειψη διαπραγμάτευσης. Γιατί στη διαπραγμάτευση έχουμε δυνατότητα ελιγμών, έχουμε υποχρέωση προβολής εναλλακτικών λύσεων και εξ άλλου ο «έντιμος συμβιβασμός» περί του οποίου καθημερινά αναφέρονται οι κυβερνητικοί, προϋποθέτει από τη φύση του αμοιβαίες υποχωρήσεις. Αλλά οι κόκκινες γραμμές δεν υποδηλούν υποχωρήσεις.

Όσο εξαντλείται ο καιρός και οι ισχυρισμοί και οι πρακτικές μένουν αναλλοίωτες, τότε οι Κυβερνώντες κάτι άλλο έχουν στο κεφάλι τους. Και αυτό είναι υποχρεωμένοι να το πουν. Μήπως με την πλύση εγκεφάλου στο εσωτερικό, θέλουν να καταστήσουν υπεύθυνους τους Ευρωπαίους για τη «ρήξη» που οι ίδιοι επικαλούνται. Εμείς θα είμαστε αμετακίνητοι και θα φταίνε οι Ευρωπαίοι γιατί δεν βλέπαμε ή θέλαμε την πραγματικότητα.

Αυτές οι σκέψεις δικαιολογούνται από τα π ρ α γ μ α τ ι κ ά  οικονομικά στοιχεία που τους επόμενους μήνες μπορεί να φέρουν την «έκρηξη» στην οικονομία μας και όχι απλά τη ρήξη με τους Ευρωπαίους

Διότι οι επιμηθείς κυβερνητικοί διαπραγματευτές μας, το χρόνο της συμφωνίας – γέφυρας την άφησαν χ ω ρ ί ς  χ ρ η μ α- τ ο δ ό τ η σ η  και έτσι το Ελληνικό Δημόσιο στραγγίζει από τα αποθέματά του.

Τον τελευταίο καιρό η Κυβέρνηση για να καλύψει τις βασικές υποχρεώσεις του Δημοσίου έχει αντλήσει δύο (2) δισεκατομμύρια ΕΥΡΩ, από τα διαθέσιμα των φορέων του Δημοσίου, τα οποία μεταφέρθηκαν στην Τράπεζα της Ελλάδος.

Αυτό, βέβαια, αποτελεί προσωρινό «μπάλωμα», διότι το κόστος 2,4% των repos προσθέτει πολλές χιλιάδες βάρος στο Δημόσιο.

Έτσι, οι υποχρεώσεις του Απριλίου 2015 που απομένουν, ανέρχονται 1 δις για έντοκα γραμμάτια στις 17 Απριλίου 2015 και 2,5 δις για μισθούς και συντάξεις έως το τέλος του μήνα και αναμένεται να καλυφθούν.

Από εδώ και πέρα αρχίζει ο Γολγοθάς του Κράτους μας. Διότι την 1^η Μαΐου στο Δ.Ν.Τ. πρέπει να πληρωθούν 183 εκατ. ΕΥΡΩ και την 12^η Μαΐου 697 εκατ. ΕΥΡΩ. Επίσης  τον Μάϊο  πρέπει να αποδοθούν περίπου 400 εκατ. ΕΥΡΩ σε τόκους και να ανανεωθούν έντοκα γραμμάτις συνολικού ύψους 2,8 δισεκ. ΕΥΡΩ (8 και 15 Μαΐου).

Έπειτα αρχίζει ο καταιγισμός δόσεων προς το ΔΝΤ, που δεν θα αντέξουν τα ταμεία του Κράτους, χωρίς τη βοήθεια των δανειστών μας.

 Διότι στις 5 Ιουνίου πρέπει να πληρωθούν 298.000.000 ΕΥΡΩ στο Δ.Ν.Τ., επίστης το ίδιο ταμείο έχει να λάβει  στις 12 Ιουνίου 366.000.000 ΕΥΡΩ, ακόμη  στις 16 Ιουνίου 560.000.000 ΕΥΡΩ  και  στις 19 Ιουνίο 336.000.000 ΕΥΡΩ.  Επι πλέον εχει υποχρεώσεις για τόκους ύψους 500εκατ ΕΥΡΩ, 700.000.000 ΕΥΡΩ  για άλλες υποχρεώσεις και 2 δισεκ. ΕΥΡΩ  για έντοκα γραμμάτια που λήγουν  στις 12 Ιουνίου  και  για έντοκα που λήγουν  και πρέπει να αναχρηματοδοτηθούν  εντός του Ιουνίου 3,2 δισεκ. ΕΥΡΩ.

Αυτά τα οικονομικά μεγέθη τα γνωρίζουν οι Ευρωπαίοι απ’ έξω και ανακατωτά. Όπως, επίσης, γνωρίζουν ότι στις υποχρεώσεις του Κράτους, εκτός από το ΔΝΤ, τα έντοκα γραμμάτια και τους τόκους, θα πρέπει να εξοφληθούν και δύο ομόλογα 6,7 δισεκ. ΕΥΡΩ που βρίκονται στο χαρτοφυλάκιο της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (ΕΚΤ) τους μήνες Ιούλιο και Αύγουστο 2015.

Συνολικά οι υποχρεώσεις του Κράτους, μαζί με τα έντοκα γραμμάτια ανέρχονται  τον Ιούλιο σε 6,8 δισεκ. ΕΥΡΩ και τον Αύγουστο  σε 4,8 δισεκ. ΕΥΡΩ.

Δηλαδή οι Ευρωπαίοι γνωρίζουν πολύ καλά ότι πάμε ξυπόλητοι στ’ αγκάθια όπως λέει ο Λαός μας. Ποιους πάνε να περιπλέξουν οι δικοί μας; Μάλλον εμάς του ΕΣΩΤΕΡΙΚΟΥ κοροϊδεύουν.

Οι ανυποχώρητες κόκκινες γραμμές είναι το άλλοθι, η πρόφαση. Ξέρουν πολύ καλά ότι οι Ευρωπαίοι τηρούν κάποιες συμβάσεις, κάποιες θεσμικές δεσμεύσεις. Οι ξένοι οίκοι  μας υποβάθμισαν εσχάτως στα «σκουπίδια». Είναι φανερό, ότι με αυτή την τακτική πέφτουμε στα «βράχια». Αυτό θέλουνε; Ας έχουν το θάρρος να το πούνε. Όχι άλλα ψεύδη.

Δεν είναι επιτρεπτόν, ούτε προσήκει σε δημόσιους έντιμους άνδρες να χρησιμοποιούν την παραποίηση των γεγονότων και της πραγματικότητας και την παραμόρφωση των πραγματικών περιστατικών για να ωραιοποιήσουν ιδεοληπτικά φαντάσματα του παρελθόντος και να τρέφουν τις προσωπικές αυταπάτες τους.

Διαπραγματευτής και υπερήφανος αναγνωρίζεσαι όταν είσαι σοβαρός και υπεύθυνος. Και όχι όταν μιμείσαι τον ήρωα του θεάτρου των σκιών. Ούτε όταν κυνηγάς φανταστικούς ανεμόμυλους.

Ούτε μπορείς να λες ότι δεν είσαι επαίτης και όμως, να ζητάς χρήματα. Γιατί τα ζητάς; Σου τα χρωστάνε; ή τα θέλεις δανεικά κι αγύριστα;

Αυτή, όμως, η αμφιλεγόμενη τακτική δεν προσδίδει σε κανένα εθνική υπερηφάνεια, ούτε διαπραγματευτική αξιοπιστία.

Καλώς ή κακώς πήραμε τα χρήματα. Καλώς ή κακώς τα χρησιμοποιήσαμε. Η λογική υπαγορεύει να τελειώνουμε με μία γενική αναθεώρηση διαπραγμάτευση για το χρέος μας. Και αυτό προβλέπεται να γίνει Ιούνιο 2015 και τους επόμενους μήνες.

Τον Ιούνιο δεν επιτρέπεται ουσιαστικά και τεχνικά από άποψη διαπραγμάτευσης να έχεις συσσωρευμένα, όλα τα προβλήματα από τον Φεβρουάριο μέχρι σήμερα και να κάνεις και τη διαπραγμάτευση του χρέους. Και να έχεις να πληρώσεις τα δισεκατομμύρια που προσδιορίζουμε παραπάνω. Έτσι δεν  θα έχει καμμία καλή τύχη η διαπραγμάτευση. Πρέπει κάποια να κλείσεις οπωσδήποτε. Όσο λιγότερες εκκρεμότητες έχουμε τόσο μεγαλύτερη θα είναι η διαπραγματευτική μας ευλυγισία. Εκτός και δεν την θέλουμε. Ας το ομολογήσουμε.

Ας παύσουν τα ψεύδη.

 Και το τελευταίο μεγάλο ψέμα: Ότι δηλαδή δεν χρειαζόμαστε άλλο δάνειο από την Ευρώπη, για να ξεπεράσουμε την κρίση!

 ΟΛΟΙ το γνωρίζουν ότι χρειάζεται, γιατί τόσο είναι το ύψος του χρηματοδοτικού κενού, δηλαδή 30-40 δισεκ. ΕΥΡΩ, γεγονός που γνωρίζουν οι Γερμανοί από το 2013.

Ο Σαμαράς, μάλιστα, το μετονόμασε σε «Προληπτική Πιστοληπτική Γραμμή», γιατί κι εκείνος υπέκυψε στη γοητεία του ψεύδους ότι δεν υπάρχει άλλο μνημόνιο. Λες και τα ονόματα αλλάζουν την πραγματικότητα. Αυτό το  μνημόνιο έρχεται τον Ιούνιο. Με τις πιο δυσμενείς προϋποθέσεις, που εμείς στο Ελλαδιστάν δημιουργήσαμε.

Ας μη ξεγελιόμαστε μεταξύ μας. Αρκεί ν’ αντέξουμε την αλήθεια. Αρκεί να γίνουμε υπεύθυνοι. Αυτό θα το πάρει όποια Κυβέρνηση και αν ήταν.

Ίσως ν’ αποτελέσει και το «άλλοθι» της Κυβερνητικής αβελτηρίας. Ίσως δεν έχουμε ακόμη συνειδητοποιήσει τις αυταπάτες μας. Ίσως η επιδιωκόμενη ρήξη. Ίσως.... ίσως......

Είναι κι αυτό μία κάποια λύση;....

                                     

                                          Γιάννης Καζάκος