Όταν ομιλούμε
για αλλαγή φύλου ανατρέχουμε αμέσως στη Βιολογία, στην αρχέγονη φύση, στην
επικράτεια της Επιστήμης.
Αναζήτηση φύλου έχουμε στην περίπτωση του
«φύλου των Αγγέλων». Το καπρίτσιο της Φύσης δημιουργεί ανατομικές ατέλειες, που
με το χρόνο εξελίσσονται, κατά τον αρχικό προσδιορισμό της.
Το DNA του ανδρός και
το DNA της γυναικός είναι το ίδιο όσα χρόνια και αν περάσουν εις το διηνεκές.
Η φύση δεν παραβιάζεται με οποιεσδήποτε επί
του σώματος επεμβάσεις.
Επομένως οι ιδιαιτερότητες
αυτές της Φύσης, ελέγχονται από τους βιολόγους και τους αρμόδιους γιατρούς, οι
οποίοι γνωμοδοτούν για την επέμβαση επιβεβαίωσης του ενός ή του άλλου φύλου. Οι
περιπτώσεις είναι ελάχιστες. Αλλά δεν έχει σημασία. Και μία να ήταν, ο
πολιτισμός μας επιβάλει την αντιμετώπισή της.
Από την
επιστημονική λοιπόν, άποψη, η βιολογική αυτή σύνθεση και ιδιοσυστασία του
ανθρώπου επηρεάζει τη συμπεριφορά του στη ζωή.
Αυτό, βέβαια,
το εκφράζει στην «Πολιτεία» του ο Πλάτων, ο οποίος θεωρεί την προσωπικότητα κάτι
σύνθετο και ότι ο ανθρώπινος χαρακτήρας επηρεάζεται και διαμορφώνεται από την κληρονομικότητα, τη φυσική
ιδιοσυστασία του ατόμου, την ανατροφή, την παιδεία, τις συναναστροφές και τη
συγκρότηση της Πολιτείας με τις αρχές και τα ιδεώδη που την διέπουν. Ο Πλάτων,
όπως φαίνεται, πρωτοπορεί των συγχρόνων αντιλήψεων για τη δόμηση της
προσωπικότητας του ατόμου.
Μέσα στο
πλαίσιο αυτό δεν εντάσσεται η
ομοφυλοφιλία. Η αλλαγή φύλου δεν έχει
σχέση με την ομοφυλοφιλία. Ούτε με τα δικαιώματα των ομοφύλων ζευγαριών. Γιατί
η ομοφυλοφιλία έχει φύλο. Αντίθετό της μπορούμε να θέσουμε
την ετεροφυλία, που και αυτή έχει τα δικά της φύλα.
Η επιχειρούμενη νομοθετική επέμβαση στην αλλαγή φύλου επενδεδυμένη με
γραφειοκρατικά στοιχεία, κάτι σαν δήλωση γέννησης στο Ληξιαρχείο ή σαν
έκδοση συναινετικού διαζυγίου (από το φύλο της φύσης του) είναι εμφανώς άκαιρη,
αψυχολόγητη, αμελέτητη και προκλητική στην υπάρχουσα επιστημονική παρουσία και
την επικρατούσα κοινωνική ευταξία. Και πάλι ο Πλάτων μας θυμίζει: «Πάσα δη
κοινωνία ευρυθμίας τε και ευαρμοστίας δείται».
Δημιουργεί την
εντύπωση, που δυστυχώς είναι βάσιμη, ότι στοχεύει άλλο σκοπό. Ότι ο σημερινός
φερόμενος σκοπός, είναι προπομπός μιας άλλης καταλυτικής για την κοινωνία μας
επιβολής ηθών. Γιατί οι κύριοι υπερασπιστές του νομοσχεδίου ομιλούν για δικαίωμα «αυτοπροσδιορισμού». Αλλά
τέτοιο δικαίωμα δεν νοείται στην προδιαγραφείσα αλλαγή φύλου. Εδώ επεμβαίνει η
Επιστήμη και επιβεβαιώνει την αποκατάσταση μιας ιδιοτροπίας της Φύσης.
Αντίθεται ο αυτοπροσδιορισμός ευθέως αφήνει ελεύθερο το πεδίο βούλησης
οποιουδήποτε να μετεξελιχθεί σε ανθρώπινο τέρας. Γιατί αντιβαίνει στη
βιολογία του ατόμου, στη Φύση του ατόμου. Και πολύ περισσότερον όταν το υποκείμενο της αλλαγής είναι 15ετής και
έφηβος που μόνον η επιστήμη
(βιολογία – ψυχιατρική), μπορεί να
επιβεβαιώσει ένα γεγονός, τέτοιας οξύτητας που μπορεί να έχει ανατρέψει την
ψυχική του ισορροπία.
Επικαλούνται,
ακόμη και απειλές ή καταστάσεις
«μπούλιγνκ» των ατόμων που προβάλλουν σήμερα στην κοινωνία τις αντικανονικές
στη φύση τάσεις τους. Αλλά αυτό είναι μία υπόθεση, που δεν επιβεβαιώνεται
γενικώς στην κοινωνία μας, όπως ισχύει και η υπόθεση- για άλλους βεβαιότητα-,
ότι το «μπούλιγκ» αυτό θα ακολουθήσει τη μεταφόρφωση των ανθρώπων σε άλλο φύλο.
Εξ άλλου η
ομοφυλοφιλία δεν είναι σήμερα αποδιοπομπαία από την κοινωνία μας. Πλείστοι
ομοφυλόφιλοι ζουν, εργάζονται, βιώνουν τα επαγγέλματά τους αρμονικά ανάμεσά
μας. Κάποιοι είναι και φίλοι μας. Έχουν κανονική επικοινωνία με το περιβάλλον
τους. Κανένας δεν τους ενοχλεί ή ενοχλείται.
Εδώ θα πρέπει να διακρίνουμε τη θηλυπρέπεια από την
ομοφυλοφιλία. Όταν είναι προκλητική. Όταν είναι εξεζητημένη. Ξεπερνά τα όρια
της ευπρέπειας. Δεν είναι ο κανόνας να συντρέχει η ομοφυλοφιλία με την
θηλυπρέπεια. Η ποίηση του Καβάφη ξεχειλίζει από ομοφυλοφιλία, αλλά η
θηλυπρέπεια είναι απούσα.
Ο Νομοθέτης
στην Ελλάδα επιχειρεί την εισαγωγή στην κοινωνία μας της θεωρίας των Φύλων. (ΗΠΑ – Αγγλία 1970 – 1990)
Χαρακτηριστικό
της θεωρίας αυτής είναι ότι εξετάζει την αρρενωπότητα και τη θηλυκότητα ως
σύνολο διαμορφωμένων χαρακτήρων, σε αντίθεση με τον χαρακτηρισμό τους από τις
βιολογικές τους δομές. Τα φύλα
καθορίζονται ως «κοινωνικές κατασκευές», αποβλέπουν στη δημιουργία μιας «νέας
σεξουαλικότητας» και θεωρείται λάθος να σκεπτόμαστε με όρους έλξης αρσενικού – θηλυκού και
αντιθέτως, δεν υπάρχει τέτοιο πράγμα, όπως και η φυσιολογιή σεξουαλικότητα. Δηλαδή
μπορεί να προσελκύει το αντίθετο φύλο, το ίδιο φύλο ή και τα δύο μαζί, αλλά
μπορεί και οι προτιμήσεις του καθενός να αλλάζουν συνεχώς. Πρόκειται για την
εφαρμογή της «πανσεξουαλικότητας» που θέλει τους ανθρώπους να θεωρούνται
φυσιολογικοί και όταν έλκονται από το ίδιο φύλο και όταν είναι δισεξουαλικοί ή
διαφυλετικοί – τρανσεξουαλ – και να αισθάνονται φυσιολογικοί.
Ιδού πως το διατυπώνει
ο Νομοθέτης μας: «Ταυτότητα φύλου νοείται ο εσωτερικός και προσωπικός τρόπος με
τον οποίον το ίδιο το πρόσωπο βιώνει το φύλο του, ανεξάρτητα, από το φύλο που καταχωρίστηκε κατά τη γέννησή του με βάση τα
βιολογικά του χαρακτηριστικά».
Ο Νομοθέτης μας βγαίνει από τη βιολογία, τη ρίχνει στο καλάθι των αχρήστων και προσδιορίζει
τη φύση του ανθρώπου με μια αυθαίρετη και αλαζονική μονομερή βούληση, χωρίς
ουσιαστικά με κανέναν έλεγχο. Με μια αίτηση, με μια υπογραφή, κάτι σαν
«μεταδημότευση».
Η κοινωνία μας
δεν αποδέχεται τέτοιες τελελεσμένες καταστάσεις, που προσβάλουν τις γνώσεις και
τις παραδόσεις της και κλωνίζουν τα θεμέλια των απαρχών της.
Αλλά προσκούει
και στη λογική της.
Η νομοθέτηση αυτή δεν θεραπεύει ασθένειες. Ικανοποιεί πάθη που δεν δικαιολογούνται από την απλή
λογική. Η επικράτηση των παθών, ενάντια στη λογική εισάγουν το τραγικό στην
ανθρώπινη συμπεριφορά. Οδηγούν τους ανθρώπους στις ακρώρειες του πάθους των και
ακολουθεί αναπόφευκτα η τραγωδία.
Εάν υπάρχουν περιπτώσεις που η επιβίωσή τους έχουν
υπαρξιακό χαρακτήρα, γι’ αυτές είναι η Επιστήμη, οι γιατροί και η πρόνοια του
Κράτους.
Αλλά είναι αδιανόητο να αρνούνται ότι
υπάρχει βιολογικό φύλο, να μην υπάρχει η
αιώνια φύση και να επιχειρείται από το Νομοθέτη επέμβαση για αλλαγή φύλου,
δηλαδή στη βιολογία της φύσης. Αλλά δεν θα τρελλαθούμε.
Θα περιμένουμε
την «ουρά» του νομοθετήματος, που ασφαλώς επιθυμούν να ακολουθήσει, για να
επιβεβαιώσουμε την παρακμιακή πορεία της Πατρίδος μας σε όλα τα επίπεδα.
Μήπως
τότε είναι αργά;
ΓΙΑΝ.ΚΟΣ
