Είναι
πασίγνωστη και ιστορικά βεβαιωμένη η δολιότητα και υποκρισία της τουρκικής
πολιτικής. Από της Άλωσης της Πόλης, μέχρι και στην απόβαση στην Κύπρο.
Διαχρονική η διπλωματική διγλωσσία και αδιανόητη η παραχώρηση πεδίου συνεννοήσεως.
Οι Τούρκοι μόνον παίρνουν. Δεν δίδουν ποτέ. Μόνον εμπρός στην υπέρτερη δύναμη
υποχωρούν ή όταν υποστούν οδυνηρές ήττες. Προσφέρονται σε διάλογο, αλλά για να
πάρουν, να κερδίσουν. Δεν διανοούνται να χάσουν. Γι’ αυτό οι διάλογοι με την
Τουρκία, δεν τελειώνουν ποτέ. Θα λήξουν μόνον όταν κερδίσει από αυτούς.
Την ίδια
τακτική ετήρησε στην επίσκεψή του στη χώρα μας ο Ερντογάν.
Ενώ έθεσε θέμα
αναθεώρησης, ή άλλως επικαιροποίησης της Συνθήκης της Λωζάννης, επίσημα ενώπιον
όλης της θεσμικής ηγεσίας της Χώρας, προσθέτει και την απατηλή δήλωση ότι δεν
επιβουλεύεται τα σύνορα ή την ακεραιότητα την εδαφική οποιασδήποτε χώρας, άρα
και της Ελλάδος.
Αλλά αυτές οι
δηλώσεις αυτοαναιρούνται. Δεν μας λέει
μόνον ψέμματα. Μας δουλεύει κιόλας. Και πολλοί είναι οι ιθαγενείς που θα
«τσιμπήσουν».
Διότι η αναθεώρηση ή τροποποίηση της Συνθήκης της
Λωζάννης ως προς την Ελλάδα, έχει επακριβώς και αυτομάτως εδαφικές διεκδικήσεις
και αλλαγές στο καθεστώς των νησιών και της γεωγραφικής εγγύτητας αυτών με την
Τουρκία, στα θέματα της υφαλοκρηπίδας, αλλά και στη Θράκη ακόμη, που αφήνει για
την ώρα στο απυρόβλητο. Περιορίζεται για την ώρα στην εκδήλωση του «εθνικού
ενδιαφέροντος» της Άγκυρας. Άλλο νόημα δεν έχει η αναθεώρηση αυτή.
Αυτές οι
προθέσεις και επιδιώξεις είχαν εναργέστατα και απροκάλυπτα φανεί από τις
δηλώσεις του Τούρκου πρωθυπουργού Μπιναλί Γιλντιρίμ στην Αθήνα τον παρελθόντα
Ιούνιο. Άλλως τε δεν πάει πολύς καιρός που ο ίδιος ο Ερντογάν μίλησε στην Πόλη για «τα σύνορα της καρδιάς του», σε
ταυτόχρονη αναφορά στην αλλαγή της συνθήκης της Λωζάννης.
Η σημερινή Τουρκία, εδώ
και τριάντα και πλέον χρόνια δεν κρύβει την νεοοθωμανική ατζέντα της, δυσκόλως
αποκρύπτεται η ματαιοδοξία του αυτοκρατορικού παρελθόντος της, ο ιδιότυπος
μεγαλοϊδεατισμός της και προσβάλλει αλαζονικά τη δύναμή της.
Στην τηλεοπτική
συνέντευξή του ο Ερντογάν υπαινίχθη αρκετά καθαρά την επιρροή που φαίνεται να
ασκήσει η Τουρκία αναπόδραστα στην Ελλάδα και δη στη γεωγραφική περιοχή των
νησιών λόγω του όγκου (μεγέθους) της και της εγγύτητας με αυτήν των νησιών.
Για δικαιολογία
της αναθεώρησης αυτής ο Τούρκος Πρόεδρος επικαλέστηκε την πάροδο 94 ετών από
την υπογραφή της συνθήκης. Δηλαδή μας είπε ότι έχουν περάσει πολλά χρόνια και
δικαιολογείται η ανατροπή των τότε συμφωνηθέντων! Θα μπορούσε βέβαια και η δική
μας πλευρά να πει ότι από τη συμφωνία του Πρωτοκόλλου του Λονδίνου του 1830 και
της Ελληνικής Επανάστασης για αποτίναξη του Τουρκικού ζυγού (του κατακτητή δια
της βίας) έχουν περάσει πάνω από 200 χρόνια και με την λογική αυτή θα έπρεπε η
Ελλάδα να ικανοποιηθεί στη διευθέτηση των συνόρων της κ.λ.π. και για την
ασφάλεια της εδαφικής της ακεραιότητας με άλλη συμφωνία που θα περιλαμβάνει την
Ανατολική Θράκη κ.λ.π. Για να μην πάμε από την Άλωση της Πόλης το 1453.
Δυστυχώς επικαλέστηκε μόνον νομικά επιχείρηματα....
Αλλά στη διεθνή
κονίστρα οι διάφορες δικαιολογίες και απαιτήσεις γίνονται πίσω από την
προβαλλόμενη δύναμη του ισχυρότερου. Και εδώ η ευθύνη μας. Θα έπρεπε να μην
είμαστε αποδυναμωμένοι. Να μην βρισκόμαστε σε μέγιστη οικονομική κρίση.
Αλλά ο Τούρκος Πρόεδρος υπήρξε όχι μόνον
υποκριτής, αλλά και θρασύς.
Επέπληξε με το
διπλωματικό τρόπο του την Ελληνική Δικαιοσύνη, γιατί χορήγησε άσυλο στους οκτώ
Τούρκους αντικαθεστωτικούς, παραγνωρίζοντες τους κανόνες της Ελληνικής
Δημοκρατίας και τη μέγιστη θεσμική αρχή της διάκρισης των εξουσιών, τη στιγμή
που εκείνος π ρ ο σ ω π ι κ ά, διέλυσε κυριολεκτικά την Τουρκική Δημοκρατία
και εγκαθίδρυσε προσωπικό καθεστώς.
Εμίλησε αυτός
για την Ελληνική Δικαιοσύνη, που:
απέλυσε σχεδόν του μισούς Τούρκους δικαστές,
απέλυσε τα 2/5 των δημοσίων υπαλλήλων
της Χώρας του, απέλυσε τους μισούς στρατιωτικούς όλων των ενόπλων δυνάμεων,
έκλεισε εφημερίδες, εμήνυσε ο ίδιος προσωπικά με άνω των εκατό μηνύσεων
δημοσιογράφους που τους κρατεί στη φυλακή χωρίς δίκη, έχει συλλάβει δεκάδες
ξένους δημοσιογράφους, έχει συλλάβει δεκάδες ξένους δημοσιογράφους και τους
κρατεί σε λευκά κελιά, μαζί με άλλους αντικαθεστωτικούς του, κανάλια και
εφημερίδες έχουν φιμωθεί εάν δεν τον εγκωμιάσουν, η ελευθερία και η λειτουργία του διαδικτύου, εξαρτώνται, από την εκάστοτε διάθεσή του.
Αυτός ο άνθρωπος είχε το θράσος να απαξιώσει την Ελληνική
Δικαιοσύνη. Είναι σαφές ότι ήξερε τι έκανε. Ήξερε ποιους είχε απέναντί του.
Διότι οι δικοί
μας διπλωμάτες αρέσκονται, φαίνεται, μόνον στην κατάκτηση
ξένων γλωσσών. Ελπίζω όχι για να γλείφουν. Δεν ενδιαφέρονται για άσκηση
διπλωματίας και πολιτικής με στρατηγικούς στόχους. Είναι ευάλωτοι στους
πολιτικούς που για λόγους ευκαιριακού εντυπωσιασμού, κάνουν τέτοιες προσκλήσεις, χωρίς περιεχόμενο, χωρίς
προετοιμασία, χωρίς καμία στόχευση, από απερινόητη μικροπολιτική προβολή.
ΓΙΑΝ.ΚΟΣ
