Αυτοί που
δικαιολογούν την παρουσία τους στο δημόσιο, με την γραφειοκρατική τους
συνείδηση, γράφε ασυνειδησία, επικαλούνται τη….. νομιμότητα του γράμματος του
Νόμου.
Δεν τους
ενδιαφέρει η ουσία του έργου. Αυτήν την τορπιλίζει συστηματικά, η γραφειοκρατική τους διαστροφή. Όπου
δεν μπορούν να φέρουν αποτέλεσμα ή να δώσουν λύση σε κάποιο θέμα, επικαλούνται
το Νόμο, που υποτίθεται τους εμποδίζει.
Και όλοι αυτοί,
δεν έχουν πολιτικοί ή ιδεολογικό συγκεκριμένο προσανατολισμό!. Μάλιστα, εκείνοι
που είναι απόλυτοι και άτεγκτοι στην εφαρμογή του γράμματος του Νόμου, είναι
συνήθως οι αριστεροί.
Τέτοιοι είναι
εκείνοι, που στο προηγούμενο δημοσίευμά μας, για αλλαγή του τρόπου παροχής της
εργασίας των εργαζομένων χωρίς θρησκευτική τήρηση του καθιερωμένου ωραρίου,
ζορίστηκαν αφάνταστα και εκδήλωσαν την αντίθεσή τους, επικαλούμενοι τον….. Νόμο
και τα ωράρια εργασίας του. Απέδωσαν δε έμμεσα ( δηλαδή απείλησαν) ευθύνες, σε
αυτόν που θα επιχειρήσει να αλλάξει τα ωράρια εργασίας!!!
Δεν πρόκειται
για γραφειοκρατική εμμονή, αλλά πνευματική
στείρωση των λοβών του εγκεφάλου τους. Είναι πιο ανησυχητικό το φαινόμενο.
Η αξία της
εργασίας.
Τόνοι μελάνης έχουν χυθεί για τον
προσδιορισμό της αξίας της εργασίας. Ο Μάρξ, έγραψε χιλιάδες σελίδες και για
την "υπεραξία" της εργασίας. Δηλαδή ως έναν από τους τρόπους των
κεφαλαιοκρατικών σχέσεων παραγωγής και εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο.
Αλλά εδώ,
έχουμε αφήσει πίσω τον Μάρξ. Εδώ, ο εργαζόμενος είναι εντεταλμένος για τη
διεκπεραίωση ορισμένου έργου. Π.χ. την αποκομιδή των απορριμμάτων της πόλεως,
σε έναν συγκεκριμένο τομέα και όλοι μαζί, όλης της πόλεως.
Το ωράριο
εργασίας τους, από το Νόμο έχει καθοριστεί, σε έξι ώρες. Εάν ο εργαζόμενος περατώσει το έργο του, σε δυο- τρείς
ώρες, ο σημερινός εργοδότης του Δήμου, δεν του ζητά να συνεχίσει το ωράριό του
έως όταν φθάσουν και συμπληρωθούν όλες οι ώρες για να σχολάσει από την εργασία
του. Ούτε του μειώνει το ημερομίσθιό του, κατά τις ώρες που δεν έχει δουλειά.
Αντίθετα, του
επιτρέπει να αποχωρήσει από την εργασία του ( αφού βεβαίως έχει ολοκληρώσει το
έργο του της κάθε ημέρας) και να πάει όπου θέλει ( στην οικογένειά του, στην
φροντίδα των παιδιών του κ.ο.κ.)
Ο Μάρξ, αυτό,
δεν το είχε σκεφθεί. Ούτε το φανταζότανε στην εποχή του.
Πως είναι δυνατόν, οι σχέσεις παραγωγής και εργασίας, να οδηγούν στην
εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, όταν ο χρόνος της εργασίας μειώνεται για την
ίδια παραγωγή, χωρίς να μειώνεται η ανταμοιβή της!!!
Το σύστημα
αυτό, ο Μάρξ, θα το αποθέωνε, εάν δεν το ονόμαζε ουτοπικό.
Αλλά εδώ δεν
έχουμε ΟΥΤΟΠΙΑ, αλλά πρακτική εφαρμογή του συστήματος.
Έτσι, όσοι επικαλούνται το ωράριο εργασίας του
εργαζομένου- ως κατοχυρούντος τα δικαιώματά του στην εργασία και κατά τούτο
παραβιάζουν τον Νόμο- δεν είναι μόνον
γραφειοκράτες, ούτε είναι μαρξιστές ή οτιδήποτε αριστεροί. Είναι απλά, α
ν ό η τ ο ι.
Ο ΝΟΜΟΣ ΔΕΝ
ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΙ
Ο Νόμος,
καθορίζει ένα πλαίσιο ωραριακής εργασίας στον εργαζόμενο. Ο εργοδότης, είναι εκείνος που
καθορίζει μέσα στο ωράριο αυτό, τον τρόπο εργασίας του εργαζόμενου κατά τον
πλέον εποικοδομητικό και αποτελεσματικό τρόπο, που αυτός ορίζει.
Υπεύθυνος για
τον εργαζόμενο και την εργασία του, είναι ο εργοδότης, δηλαδή εδώ, ο Δήμος. Εάν
ο εργοδότης, ικανοποιηθεί από τη δουλειά του εργαζόμενου, έχει δικαίωμα να
παράσχει αυτόν, κάθε είδους διευκόλυνση, από ρεπό, τιμητική άδεια, σε ορισμένες
περιπτώσεις και μπόνους και ασφαλώς διαφορετικής ισχύος ωράριο. Ο Νόμος, δεν επιβάλλει
την υποχρεωτική εξάντληση του ωραρίου, στους εργαζόμενους, της καθαριότητας ή συναφών
εργασιών.
Άλλη είναι η
περίπτωση, των διοικητικών και τεχνικών υπαλλήλων, οι οποίοι πρέπει να είναι
παρόντες στο ωράριό τους, διότι σε αυτό το ωράριο, έρχονται οι πολίτες δια να
λύσουν τα αιτήματά τους. Και δεν μπορείς, στο νόμιμο ωράριο του υπαλλήλου, οποτεδήποτε
έλθει ο πολίτης, να δηλώσεις απουσία και άρνηση εξυπηρέτησης.
Επομένως, αυτοί
που επικαλούνται ωράριο εργασίας- για τους εν λόγω εργαζόμενους- είναι εκτός ορίων
νομιμότητας, οι ίδιοι.
Σκοπιμότητες
Αλλά εδώ δεν έχουμε μόνον τη γραφειοκρατική και
σε πολλές περιπτώσεις Μανδαρινική συμπεριφορά, ορισμένων κρισίμων παραγόντων
του Δήμου.
Υπάρχει
σκοπιμότητα. Να μην ξεπεράσει ο Δήμαρχο,ς το τείχος των μανδαρίνων-
γραφειοκρατών και έλθει σε άμεση επαφή με τους εργαζόμενους. Διότι τότε, θα
αποκαλυφθεί ο μη εποικοδομητικός
ρόλος αυτών, στην επίλυση των προβλημάτων τους, η ανασταλτική τους διάθεση.
Έτσι καιροπετάνε τους εργαζόμενους και τους πολίτες.
Ο Δήμαρχος θα
αποκτήσει από πρώτο χέρι, αντίληψη των αναγκών των εργαζομένων και του Δήμου.
Οι εργαζόμενοι, είναι οι ειλικρινείς φορείς των αναγκών του Δήμου. Θα
ξεπεραστούν διάφορα ταμπού, θα πέσουν μάσκες, θα αναφανούν τα κραυγαλέα
μηδενικά και οι κρυπτόμενες ασημαντότητες.
Ο Δήμαρχος θέλει
να γράψει ιστορία;
Όλα όσα
εκθέσαμε παραπάνω, εξαρτώνται από τη θέληση και την επιμονή του Δημάρχου. Ο κ.
Βασίλης Θώδας, είναι νέος, ορεξάτος και πρέπει να είναι και φιλόδοξος.
Είναι πολύ
τυχερός, που βρίσκεται μπροστά σε μια τέτοια ουσιαστική και υλοποιήσιμη
πρόκληση. Του δίδεται η ευκαιρία να γράψει ιστορία. Και το ξέρει. Το ξεπέρασμα
της γραφειοκρατίας, είναι το μεγαλύτερο γέρας και η καλύτερη σφραγίδα
επιτυχίας, για τον πολιτικό.
ΓΙΑΝ.ΚΟΣ
