ΟΙ ΠΑΦΙΣΙΣΤΕΣ ΜΑΣ

      Η Ελληνική Κυβέρνηση δηλώνει επίσημα και στην Ευρώπη, ότι δυο είναι τα θέματα μας με την Τουρκία. Η υφαλοκρηπίδα και οι θαλάσσιες ζώνες. Αυτά είναι αποδεκτά για διαβούλευση.

     Αλλά έχουμε και τους Έλληνες υποστηρικτές της διευρυμένης ατζέντας, τους γνωστούς ενδοτικούς- πασιφιστές, οι οποίοι προτείνουν  περισσότερα θέματα προς συζήτηση!!

    Έτσι ο Π.Κ. Ιωακειμίδης ομιλεί για "επτά συν τρία" ( Το Βήμα 20-9-2020), η  Μ. Κοππά, τα κατεβάζει σε έξι ( Εφημ. Συντ. 23-9-2020), άλλοι, όπως ο Ν. Μουζέλης ( Τα Νέα 19-9-2020) και Δ. Χριστόπουλος ( Lifo 27-8-2020), θέλουν να συζητήσουμε τα θέματα χωρίς ατζέντα.

     Το….. παρήγορο στην περίπτωση αυτή είναι οι ίδιοι οι Τούρκοι, οι οποίοι ομιλούν μόνον για τέσσερα θέματα ( Μ. Τσαβούσογλου, Υπουργός Εξωτ. της Τουρκίας στην Καθημερινή 15-9-2020).

     Εν τούτοις οι κύριοι αυτοί, συνθέτουν το πάζλ της πέμπτης φάλαγγας και προετοιμάζουν, όταν έλθει η στιγμή, το Ελληνικό pourquoi ( πουρκουά), όπως έκαναν οι Γάλλοι και τους κατέκτησαν οι Γερμανοί σε μια εβδομάδα.

 

Η ΤΟΥΡΚΙΚΗ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ

 

      Οι Τούρκοι δεν απεδύθησαν σε πολεμικές εμπλοκές στη Συρία, στο ΙΡΑΚ, στη Λιβύη, στο Ναβόρνο Καραμπάχ και στην Ανατολική Μεσόγειο για να υποχωρήσουν σε διαπραγματεύσεις μαζί μας. Τα στρατηγικά τους σχέδια, είναι να παίζουν ρόλο διεθνούς περιφερειακού παίκτη ως επί κεφαλής του Οθωμανισμού. Θα επανέλθουν στις θάλασσές μας. Με τη βία και όση θρασύτητα τους έχει απομείνει από τις άλλες περιπέτειές τους.

     Ούτε πρόκειται να  εκτονωθούν, με το να κερδίσουν κάτι στη σκακιέρα των πολέμων που ανοίξανε. Αυτοί τα θέλουν ΟΛΑ. Το σύνδρομο της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, το έχουν μέσα τους.

    Μην κάνουμε το λάθος που έκαναν οι Άγγλοι και Γάλλοι, υπογράφοντες το σύμφωνο του Μονάχου με τους Χίτλερ και Μουσολίνι, υπολογίζοντας ότι θα τους ξεθυμάνουν δίδοντάς τους τη Σουηδία και ότι έτσι θα στραφούν κατά της Ρωσίας του Στάλιν, που δεν έγινε τότε, αλλά αντίθετα υπογράφηκε στο Μόναχο το 1939 και άλλο σύμφωνο, το γνωστό Ρίπεντροπ- Μολύτωφ, περί μη επιθέσεως κατ΄  αλλήλων.

    Η Γερμανία τότε, εστράφη καθ’ όλων  όσων είχε συμφωνήσει το αντίθετο και το ίδιο θα κάνει και η Τουρκία, εάν οι διεθνείς συγκυρίες της το επιτρέψουν.

      Έως τότε οι πασιφιστές μας θα κόπτονται για συνεννόηση και συμβίωση με την άδολη Τουρκία!!!

     Είναι καιρός να συνέλθουμε.

                                                                                        ΓΙΑΝ.ΚΟΣ

Η ΤΥΡΑΝΝΙΑ ΤΗΣ ΟΙΚΕΙΟΤΗΤΑΣ

  Στην κοινωνική μας διαστρωμάτωση έχουμε διανοίξει επικίνδυνη και αμφιλεγόμενη πορεία. Γεμάτη παγίδες.

    Αρχικά μας απασχολούσε η αποξένωση των ανθρώπων από την κοινωνία, μια τάση για απομόνωσή τους από τα άλλα μέλη της. Φοβόμαστε την ανάπτυξη αντικοινωνικών  συμπεριφορών και θραύση του κοινωνικού κρίκου

    Τα τελευταία τριάντα και πλέον χρόνια βλέπουμε ότι οι άνθρωποι όχι μόνον δεν  τείνουν προς την απομόνωση και αποξένωση, αλλά βρίσκονται πολύ κοντά μεταξύ τους. Πάρα πολύ κοντά.

     Αυτό το πολύ κοντά, είναι άλλη μια ακραία κοινωνική συμπεριφορά. Γιατί υπερβαίνει και εμποδίζει την ο υ σ ι α σ τ ι κ ή κοινωνική επαφή, που ζωογονεί το κοινωνικό κύτταρο.

       Αυτή η υπέρβαση της στενής επαφής, είναι εκδήλωση καθαρά προσωπικού- ναρκισσιστικού τρόπου ζωής και βίου. Θέλει να επιβάλει το δικό του πρότυπο ζωής, ισοπεδώνει τις άλλες προσωπικότητες, ευνοεί τη θρασύτητα του λόγου, ισομοιράζει άξιους και ανάξιους, κορυφαίους της δημόσιας Ιεραρχίας και απλούς εργαζόμενους, εμποδίζει την ήρεμη και ενεργό συμμετοχή των ανθρώπων στο δημόσιο βίο. Η οικειότητα  αυτή, δεν έρχεται από παραχώρηση του "άλλου",  απευθύνεται στον "άλλον", είτε τον γνωρίζει είτε όχι στο "ΕΝΙΚΟ",  σου ζητάει πράγματα που δεν τα διαπραγματεύεσαι ούτε με τον αδελφό σου, μπαίνει στο σπίτι σου, σαν να μένει χρόνια με τα μέλη της οικογένειάς σου και πολλές φορές δοκιμάζεται η οικογενειακή σου γαλήνη.

    Η ευγένεια αισθημάτων, η λεπτότητα της συμπεριφοράς, η προώθηση άλλων θέσεων και απόψεων, αποτελούν μέτριες πράξεις και εκδηλώσεις. Η τυρρανία της οικειότητας έχει αναστρέψει την αποδοτικότητα του ορθολογισμού, δεν επιτρέπει την ουσιαστική κοινωνική επαφή, δεν επιτρέπει την ανάπτυξη ισοτίμων σχέσεων, που αποτελούν το κριτήριο της κοινωνικής προόδου.

    Ενθυμούμαι σε μια κοινωνική εκδήλωση: μια ομάδα δικηγόρων και δικαστών εκάναμε "πηγαδάκι" και ανταλλάσαμε απόψεις κ.λ.π. Τότε ένας νεαρός πρωτοδίκης, απευθύνεται σε σεβαστό Αντιπρόεδρο του Αρείου Πάγου και του λέγει: " Μιχάλη, δεν έπρεπε να κάνεις αυτό, αλλά……….". Ο νεαρός πρωτοδίκης δεν είχε καμία οικογενειακή ή φιλική ή άλλη σχέση με τον Αντιπρόεδρο. Και όμως, του απευθύνθηκε θρασύτατα, με το μικρό του όνομα.

    Αυτή η αλόγιστη, η ανεύθυνη, η αποκρουστική οικειότητα, αποτελεί ανάχωμα στην κοινωνική ζωή και στην ενεργό συμμετοχή των πολιτών στο δημόσιο βίο.

     Αυτά τα ολίγα, για τον κοινωνικό μας προβληματισμό και για την αναδιάταξη της πορείας μας προς την πρόοδο.

                                            ΓΙΑΝ.ΚΟΣ