Η Κυβέρνηση Σαμαρά ανέλαβε σε κρίσιμες ώρες
τη διακυβέρνηση της χώρας και τη διαχείριση της γενικευμένης κρίσης σε πλήρη
ανάπτυξη.
Κατανοούμε τις δυσκολίες, τα ανυπέρβλητα
εμπόδια, τις διεθνείς συγκυρίες και τα τετελεσμένα γεγονότα που παρέλαβε. Μία
χώρα ουσιαστικά πτωχευμένη και στο έλεος των δανειστών της.
Αλλά όσο και αν έχουν γίνει καλοί χειρισμοί
σε διεθνές επίπεδο και σε εσωτερική νοικοκυροσύνη (πρωτογενές πλεόνασμα), ο
Λαός μας όχι μόνον δεν έχει νοιώσει ανακούφιση, αλλά πιέζεται ασφυκτικά από τα
βάρη που καλείται να πληρώσει καθημερινά. Μεγιστοποιημένη φορολογία και ιδία
μισθών και συντάξεων. Επιβολή χαρατσιών σε ακίνητα και γενικευμένη φορολογία
στην ιδιοκτησία. Κατάργηση νομικών πλεγμάτων προστασίας της εργασίας. Σταδιακή,
αλλά ηχηρή αποσάθρωση του κοινωνικού Κράτους. Ασφυξία οικονομική στις
επιχειρήσεις και δη μικρομεσαίες και μεγαλύτερες.
Στη σημερινή πραγματικότητα έχει αναβιώσει
η ανάγκη των πολιτών για επιβίωση ανεξαρτήτως ιδεολογικής ή πολιτικής
τοποθέτησης του καθενός. Όλοι οι πληττόμενοι πολίτες στη μεγίστη πλειοψηφία
τους είναι έτοιμοι να αναθεωρήσουν (εάν δεν την έχουν κιόλας) την
ιδεολογικοπολιτική τους τοποθέτηση έναντι της κοινωνίας και του πολιτικού
συστήματος.
Κάθε
μέρα γίνεται συνείδηση στον καθένα ότι η Χώρα βρίσκεται σ’ ένα φαύλο κύκλο
δανεισμών και χρέους, από τον οποίο δεν έχει προοπτική ή δεν παρέχεται εγγύηση
ότι θα βγει απ’ αυτόν. Το κακό είναι ότι καθένας δεν αναρωτιέται ποιός παρέχει
αυτή την εγγύηση της εξόδου. Στους πολίτες το ερώτημα αυτό, μέρα με τη μέρα,
ατονεί, δεν προβληματίζει, ωθεί στη μοιρολατρεία. Έρχεται το απευκταίον;
Η Οικονομία σε
πτώση
Δεν διαφεύγει της προσοχής των πολιτών η
διακύμανση των οικονομικών μεγεθών της χώρας. Που είμαστε και που έχουμε
φθάσει. Ποιο ήταν το χρέος μας και που βρίσκεται σήμερα. Ποια η ελπίδα
αποπληρωμής του. Πόσες γενιές θα πληρώνουν;
Και οι προβληματισμοί αυτοί είναι βάσιμοι.
Διότι οι αριθμοί είναι αμείλικτοι, όπως φαίνεται από τους διεθνείς Οργανισμούς.
Έτσι, βάσει των στοιχείων της Eurostat (στατιστική
Υπηρεσία της Ε.Ε.) το ΑΕΠ (Ακαθάριστο
Εθνικό Προϊόν) της χώρας μας ανήλθε το
2009 σε 231 δις ΕΥΡΩ. Το 2012 είχε μειωθεί σε 194 δις και το 2013 εκτιμούν ότι
θα υποχωρήσει στα 183 δις ΕΥΡΩ.
- Έχουμε δηλαδή την τετραετία αυτή ΜΕΙΩΣΗ συνολική του ΑΕΠ κατά 21%, που
είναι πρωτόγνωρο ποσοστό πτώσης σε μη πολεμικές περιόδους.
-Στο ίδιο αυτό
διάστημα η ανεργία στη χώρα μας γιγαντώθηκε. Βάσει των στοιχείων της ΕΛΣΤΑΤ (Ελληνική Στατιστική Υπηρεσία) το 2009 οι ΑΝΕΡΓΟΙ ήταν 470.620 άτομα
(9,5% του ενεργού πληθυσμού), το 2013
υπολογίζεται ότι είναι 1.370.000 άτομα (27,5%).
Η ευημερία σε πτώση.
Μία άλλη έκθεση του ΟΟΣΑ δείχνει την καταβαράθρωση της ευημερίας των Ελλήνων.
Αναφέρεται στο βιοτικό επίπεδο μας κατά τα έτη 2007 – 2012. Το έτος 2007-2008 ευρίσκετο στο ανώτατο
σημείο ΩΣ ΤΟ 2012 ΤΑ ΝΟΙΚΟΚΥΡΙΑ ΣΤΗΝ
ΕΛΛΑΔΑ ΕΧΑΣΑΝ ΤΟ 35,4% ΤΟΥ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΥ ΕΙΣΟΔΗΜΑΤΟΣ ΤΟΥΣ.
Πρωτοφανές ποσοστό που αποδίδεται στη
μνημονιακή λαίλαπα που περνάει η χώρα εάν αναλογισθούμε ότι κατά την ίδια
εξαετία στην Ιρλανδία το βιοτικό
επίπεδο έπεσε 6,2% μόνον και
στην
Πορτογαλία ακόμη λιγότερο, στο 5,3%.
Το χρέος σε άνοδο.
Το χρέος
το 2009, βάσει των στοιχείων της Eurostat ανερχόταν σε 299 δις ΕΥΡΩ.
Το 2013 παρά τα κουρέματα κ.λ.π.
θα ανέλθει σε 321 δις. Δηλαδή
αυξημένο κατά 22 δις σε απόλυτους
αριθμούς.
Επί ποσοστού του ΑΕΠ το χρέος το 2009 ανήρχετο στο 129,7% αυτού. Το 2013 το
χρέος θα ανέλθει σε 175% του ΑΕΠ.
Το χρέος αυτό το αποπληρώνουμε σε δόσεις.
Και ιδού σε ποιούς και πότε:
•Στο μηχανισμό στήριξης (Ευρωπαϊκό), τον
γνωστό ως EFSF το 2047,
•στα
κράτη της Ευρώπης το 2041 και
•στο ΔΝΤ το 2023.
•Το
δάνειο των 41 δις για την ανακεφαλαιοποίηση των Τραπεζών θα αποπληρωθεί το 2046.
Αυτά τα πραγματικά στοιχεία δηλούν υποταγή στους ξένους δύο γενεών Ελλήνων. Όλοι
παραδέχονται ότι χρέος δεν είναι βιώσιμο. Οι ίδιο οι δανειστές μας είπαν
ότι το χρέος στο 130% του ΑΕΠ μας οδηγεί ευθέως και αμέσως στη χρεοκοπία. Τώρα
που είναι στο 175% θα σωθούμε; Δεν
μας λένε τίποτε. Ψελλίζουν για πρόσθετη βοήθεια, για επιμηκύνσεις χρονολογίας
τόκων κ.λ.π., όλα αορίστως και ατελέσφορα. Δεν κάνουν κούρεμα στα Ελληνικά
ομόλογα που έχει η Ευρωπαϊκή Τράπεζα και οι ξένες Κυβερνήσεις, ώστε να κατέλθει
το χρέος στο 122% του ΑΕΠ, οπότε θα μπορούσε να είναι βιώσιμο.
Ο
Έλληνας πολίτης δεν αισθάνεται το πνεύμα της αλληλεγγύης να κατέχει τους
Ευρωπαίους εταίρους του. Έχει ειλικρινά απογοητευθεί. Περισσότερο πιστεύει στα
παιγνίδια που παίζουν οι ισχυροί της Ευρώπης, εις βάρος των ασθενέστερων Κρατών
αυτής. Βλέπουμε μία βερμπαλιστική συμπαράσταση στο πρόβλημά μας και μία
υποκριτική προθυμία για εξεύρεση λύσης. Εν τούτοις τα αποτελέσματα, αργά αλλά
σταθερά, οδηγούν στην ισχυροποίηση της
Γερμανίας και μόνον. Όταν τα άλλα μεγάλα Κράτη της Ευρώπης το κατανοήσουν, τότε
θα θυμηθούν το σύμφωνο του Στάλιν με
τον Χίτλερ(γνωστό ως σύμφωνο Μολότωφ-Ρίμπεντροκ) το
1939 και το σύμφωνο του Μονάχου μεταξύ Τσάμπερλαιν, Νταλαντιέ και Μουσολίνι με τον Χίτλερ το 1938.
Διότι στην πολιτική όλα κρίνονται εκ του
αποτελέσματος. Δεν αρκούν ούτε οι αγαθές προθέσεις.
Δικό μας το
πρόβλημα – Δική μας η λύση
Αποτελεί αυταπόδεικτο γεγονός ότι η
ικανοποίηση των τοκογλυφικών δανείων μας στραγγαλίζει το μέλλον του τόπου μας
και καταδικάζει για πενήντα τουλάχιστον χρόνια την Πατρίδα μας στη δουλεία της
Ξενοκρατίας και των Μνημονίων των δανειστών μας.
Δεν
πρόκειται για αφαίρεση κυριαρχικών δικαιωμάτων, ΑΛΛΑ ΓΙΑ ΠΛΗΡΗ ΥΠΟΔΟΥΛΩΣΗ ΤΗΣ
ΠΑΤΡΙΔΑΣ ΜΑΣ. Μας
έχουν φέρει στην κατάσταση της περιόδου 1950-1960. Όσο πιο πολύ μας
πετσοκόψουν, τόσο πιο εύκολα θα εξαρθρώσουν τις αντιστάσεις των Ελλήνων, τόσο
πιο εύκολα θα βάλουν στο χέρι τις πλουτοπαραγωγικές μας πηγές, τον ορυκτό μας
πλούτο, σε γη και θάλασσα.
Οι
Κυβερνήτες μας πρέπει να καταλάβουν ότι εξαντλείται η ανοχή των πολιτών. Δεν αρκούν οι καλές
ενέσεις που θα κρατούν το παραγωγικό ζώο σε κατάσταση να παράγει για τους
ξένους δανειστές μας.
Χρειάζονται
τομές. Γενναίες και αποφασιστικές. Που θα δώσουν ελπίδα, θα φέρουν το χαμόγελο
στα παγωμένα χείλη, την περηφάνια στα στήθη των Ελλήνων. Είναι καλύτερα να
υποφέρουμε εμείς, η σημερινή γενιά για δέκα χρόνια και όσα χρειαστεί και να
δώσουμε την αξιοπρέπεια, την ελευθερία και την προοπτική της προόδου στις
επόμενες γενιές. Άλλως
τε η δική μας η γενιά έχει μεγάλη ευθύνη για τη σημερινή κατάντια μας.
Ας
μην ξεγελιούνται οι Κυβερνήτες μας επειδή η Αξιωματική Αντιπολίτευση δεν
προτείνει πειστική λύση, δεν έχει αξιόπιστη πρόταση. Ο Έλληνας πολίτης
σήμερα δεν θέλει να σκέπτεται, θέλει να ξεσπάσει, θέλει να τιμωρήσει. Αδιαφορεί
ποιος θα ωφεληθεί από τη συμπεριφορά του αυτή. Ας μην εκπλαγεί από τα ποσοστά
του ΣΥΡΙΖΑ και της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ.
Η υπεύθυνη πολιτική ηγεσία του τόπου επιβάλλεται να εκπονήσει μελέτη, με σχέδιο
και όραμα για την Πατρίδα μας. Γιατί δεν είναι πρόβλημα Κράτους, είναι πρόβλημα Έθνους. Οι Έλληνες δε
θέλουν να γίνουν προτεκτοράτο. Θέλουν το
Έθνος τους να δημιουργεί, να βλέπει και να θέλει μεγάλα. Και προ παντός θέλει
να κατοχυρώσει την Ελευθερία του. Κινδυνεύουν τα πάντα.
Τα μνημόνια, είτε νέα είτε παλιά, είτε με
άμεση είτε με έμμεση εμφάνιση, καταστροφή θα φέρουν. Δεν συγχωρείται κανένα
πρόσθετο βάρος. Ως εδώ και μη παρέκει. Ας αφουγκραστούμε ΟΛΟΙ το Λαό μας.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΑΖΑΚΟΣ
