Η Νεοδημοκρατική απερινόητη ακηδία
Φαίνεται ότι η Νεοδημοκρατική
πολιτική παράταξη, δεν κατάλαβε ποτέ ποιά είναι και τι εκπροσωπεί. Και ας
πέρασαν πολλά συνέδρια και διακηρύξεις από την ίδρυσή της.
Μιλάνε για δήθεν αποκατάσταση της
ιδεολογικής φυσιογνωμίας της παράταξης, η οποία έχει μείνει στα χαρτιά. Κανένας
δεν κατόρθωσε να την υλοποιήσει. Ούτε κατέβαλε καμμία προσπάθεια προς τούτο.
Ανάμνηση ευχάριστη αποτελεί η επιχειρηθείσα πολιτική αγωγή των νέων στην αρχή
της ίδρυσης της ΕΡΕ. Έκτοτε και δη η ιδρυθείσα το 1974-75 ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, με
τον ίδιο ιδρυτή της, αδιαφόρησε για την πολιτική παιδεία των στελεχών της.
Ήταν επόμενο, όλα τα «στελέχη» της
να μαϊμουδήσουν στις συμπεριφορές και πράξεις των «μεγάλων» στην ηλικία
πολιτικών τους προτύπων. Δεν «εφοίτησαν» σε καμμία σχολή Καραμανλή ή άλλη
έκφρασή της. Πελατειακή ήταν η αγωγή τους. Αυτό έμαθαν και αυτό υπηρέτησαν.
Άλλως τε η αντιπροσωπευτική δημοκρατία είναι συνδεδεμένη με το πελατειακό
σύστημα. Εμπαίζουν εαυτούς και αλλήλους όσοι υποστηρίζουν υποκριτικά το αντίθετο.
Έτσι τα βάζουν με το πελατειακό σύστημα, δηλαδή με το αποτέλεσμα και όχι με το
αίτιόν του.
Έλλειψε η ειδοποιός διαφορά των
πολιτικών, κατά την πηγαία Αριστοτελική έννοια, με τους ερεθισμούς της άσκησης
της πολιτικής. Έτσι ώστε να ξέρουν πότε να λένε «το μεγάλο Ναί ή το μεγάλο
ΟΧΙ». Πότε να τιμούν το ιδεώδες της πολιτικής και όχι την ιδιοτελή χαμέρπεια
των ανδρεικέλων της πολιτικής.
Όταν όλα αυτά είναι ανύπαρκτα στην
ιδεολογική φαρέτρα της Κομματικής Νεοδημοκρατίας, για ποια συνέδρια μιλούν, για
ποιο καθορισμό ιδεολογικής πορείας της παράταξης και για ποιες εσωκομματικές
αλλαγές ελπίζουν, που δήθεν θα
αναδιατάξουν και ανασυντάξουν την παράταξη; Και για ευθύνες ποιών; Μόνον
των ηγετών και όχι των ιδίων;
Δεν κατάλαβαν ότι όλοι
αντελήφθημεν και όσοι δεν το είχαν συνειδητοποιήσει μέχρι τώρα, ότι κ α ν έ ν α
ς δεν ασκεί π ο λ ι τ ι κ ή, αλλά φροντίζει μόνον για τη δημιουργία
προσωπικής «παράγκας», με την οποία νομίζει ότι θα εξασφαλίσει μόνον την
προσωπική του ανέλιξη και τις προσωπικές φιλοδοξίες του και ότι άλλο προκύψει;
Ποιος έπεισε το Λαό ότι φροντίζει γι’ αυτόν; Κανένας. Τα αποτελέσματα των
εκλογών και οι δημοσκοπήσεις, το διατυμπανίζουν. Σε ώτα μη ακουόντων;
Αλλά δεν φθάνει αυτός ο πολιτικός
αποπροσανατολισμός. Η εκτροπή από την πορεία του ορθού πολιτικού λόγου,
πλουμίζεται συνειδητά από θεωρητικές κατασκευές που αποτελούν περιστατικά αποπροσανατολισμού
να κάθεται καλά στην τούρτα του νέου ελπιδοφόρου μηνύματος. Δεν ξεχνάμε ότι
πέρασε η παράταξη από Σοσιαλμανία, από Ριζοσπαστικό φιλελευθερισμό, από
Νεοφιλελευθερισμό και άλλες παραμέτρους των. Τίποτε δεν ετηρήθη από τις
θεωρητικές αυτές αναφορές. Εμπειρική ήταν η διακυβέρνηση της χώρας. Βλέποντας
και κάνοντας. Χωρίς αρχές, χωρίς ιδεολογική πυξίδα. Άλλοτε με σχετική επιτυχία
και άλλοτε καταστροφικά. Γιατί δεν διοικούσαν οι Αρχές. Διοικούσαν οι
παρακοιμώμενοι στις παρακάμαρες. Και ανάλογα με τις δεξιότητες και ικανότητές
τους, που κατά κανόνα ήταν απογοητευτικές.
Αλλά η έλλειψη στέρεας και
ανιδιοτελούς πολιτικής παιδείας, στερούν σε πολλούς από τους προετοιμασμένους
δελφίνους την ικανότητα να διακρίνουν τον κίνδυνο ότι εκτίθενται ανόητα στον
στίβο του πολιτικού γίγνεσθαι από αδικαιολόγητη σπουδαρχία, από μη
αποκρυπτόμενη κενή φιλοδοξία και από διακηρυγμένο, όλα τα προδιατρέξαντα
χρόνια, πολιτικό αμοραλισμό.
Αυτό, όμως δεν είναι εκείνο που θα
ανασυντάξει και θα αναζωογονήσει τη Νέα Δημοκρατία για να βρει τον καλό
βηματισμό της, ούτε προοιωνίζει την επιθυμητή μεταλλαγή του πολιτικού σκεπτικού
της σημερινής χειμερίας ακινησίας.
Έπειτα είναι και το απουσιάζον
πολιτικό ήθος. Έρχονται οι επίδοξοι διάδοχοι της παράταξης με γενικότητες, με
πλάγιες αναφορές, χωρίς ευθύτητα, χωρίς πολιτική εντιμότητα να πλαγιοκοπήσουν
την ηγεσία, χωρίς να έχουν στη φαρέτρα τους τα βέλη που θα στοχεύσουν τα
αμαρτήματα και θα αναδείξουν τη λανθασμένη πολιτική διαχείριση της σημερινής
ηγεσίας.
Είναι αδιανόητη και πρωτάκουστη
πολιτική θεωρία ότι δηλαδή όσοι έχασαν τις εκλογές έχουν παραιτηθεί ή ότι είναι
τέτοια η ψυχολογία του κόσμου που μόνο με αλλαγή προσώπου θα αναδείξουμε και
πάλιν τον ηγετικό ρόλο του Κόμματος ή άλλα συναφή, ενώ συγχρόνως δεν λέγουν,
όπως έχουν υποχρέωση, πως όλα τα καταμαρτυρούμενα από αυτούς θα ανατραπούν και
ο κόσμος θα επανέλθει στη Ν.Δ. εάν αυτοί αναδειχθούν επικεφαλής της και για
ποιο λόγο.
Δυστυχώς, έτσι πορεύεται η πολιτική
ζωή μας όλα αυτά τα χρόνια.
Το χειρότερο όλων, όμως, είναι ότι
αυτοί που δημιουργούν τέτοια ζητήματα, είναι τόσον αδαείς από πολιτική σκέψη
και διορατικότητα, ώστε να μην διακρίνουν το
χρόνο που θέτουν το μείζον θέμα νέας ηγεσίας στο Κόμμα. Δηλαδή αποκαλύπτουν
παντελή έλλειψη πολιτικότητας. Εκτός εάν τα πάθη τους και η χολή τους δεν
μπορούν να ελεχθούν από τις φρένες τους. Αυτοί, όμως, είναι αυτόχρημα
καταστροφικοί όχι μόνον για τον εαυτό τους, αλλά και για τη χώρα μας.
Αποτελούν μια πρόσθετη απόδειξη
της ερημιάς της πολιτικής ζωής του τόπου, γιατί και ένας να φανεί στον
ορίζοντα, είναι αδύνατον να διοικήσει με τον εσμό των πολιτικώς αναλφάβητων και
της χορείας των μοιραίων λυμφατικών ανθρωπαρίων του απελπισμού.
Ανάγκη εκ βάθρων πολιτικής
παιδείας. Με βάση τις Αρχές και Αξίες του Ελληνισμού. Με πίστη στα ιδανικά της
Πατρίδας και του ανθρώπου. Με διακηρυγμένο το πνεύμα της θυσίας χάριν της ολότητας
και της Πατρίδας. Με ανακήρυξη του δικαίου, ως αποκλειστικού οδηγού των βημάτων
μας. Με αναγνώριση της προσφοράς αξιοκρατικά των πολιτών.
Αλλιώς, η σημερινή απερινόητη
ακηδία των Νεοδημοκρατικών μεθοδεύσεων και ευσεβών πόθων δεν προμηνύει κανένα
αγαθό μέλλον για την παράταξη.
Γιάννης
Καζάκος
