Είπαμε να μην δώσουμε
έκταση στα περί νεοφιλελεύθερης οικονομίας και τους οπαδούς της. Ας αφήσουμε
τους δύο μονομάχους στην κρίση των μελών της Ν.Δ. Αυτοί ξέρουν και μπορούν να
κρίνουν.
Εν τούτοις, κάποιοι
κονδυλοφόροι, κατευθυνόμενοι προσφανέστατα από τους στενούς δεσμούς που έχουν
με την οικογένεια του ενός των υποψηφίων, ξεσπάθωσαν υπέρ του φιλελευθερισμού
(ίδετε εφημερίδα ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ της 30-12-2015 και
31-12-2015). Και ενώ μέχρι προ τίνος ήταν με τον νεο-φιλελευθερισμό- τώρα
έκοψαν το πρώτο συνθετικό- και κατακεραυνώνουν τέως βουλευτή της Ν.Δ., ο οποίος
ομίλησε περί νεοφιλελευθερισμού, ο «οποίος
πατάει ουσιαστικά σε μία οικονομική
αριστοκρατία, οικονομική ελίτ», και ότι θεμέλιο του Ευρωπαϊκού Λαϊκού
Κόμματος, που ανήκει και η Ν.Δ. είναι η «κοινωνική
οικονομία της αγοράς».
Ο επιστολογράφος της πρώτης
δημοσίευσης, για απάντηση υιοθετεί «πικάντικη παρατήρηση» του Ανδρέα
Ανδριανόπουλου από 16-9-1988 (εφημερίδα τα ΝΕΑ) ο οποίος γράφει τότε: «Ο φίλος
Ευριπίδης καταδικάζει κάτι (τον νεοφιλελευθερισμό) που δεν έχει καταλάβει καλά,
για να υιοθετήσει κάτι (την κοινωνική οικονομία της αγοράς) που δεν έχει
καταλάβει καθόλου».
Στην περαιτέρω απάντηση του κ.
Επιστολογράφου, βρισκόμαστε μπροστά σε απαξιωτική και περιφρονητική συμπεριφορά
του για τον «φίλο Ευριπίδη». Η παραπομπή του σε βιβλία είναι ατελέστατη και
πενιχρότατη, διότι εμείς μπορούμε να τον παραπέμψουμε στη βιβλιογραφία όλων των
οικονομολόγων, πλην σχολής του Μίλτον Φρίντμαν του Σικάγο, όπως και όλων των κατεχόντων
Νόμπελ οικονομίας της τελευταίας 25ετίας. Εκεί θα αντιληφθεί ποια είναι η
πραγματική έννοια και στόχευση του νεοφιλελευθερισμού ή του φιλελευθερισμού
όπως τον εξωράισαν για να μετριάσουν τις κακές εντυπώσεις.
Ανεξαρτήτως, όμως, του
διαβάσματος απόψεων συγγραφέων ο νεοφιλελευθερισμός ή φιλελευθερισμός δεν έχει
ανάγκη διαβάσματος διότι κατανοήθηκε πολύ καλά από την κρίση που άφησε πίσω της
η Θάτσερ και η κρίση που μαστίζει σήμερα τις Η.Π.Α., οι οποίες διεσώθησαν από
τη χρεοκοπία ύστερα από πολυχρόνια και δραματική συμφωνία μεταξύ Δημοκρατικών
και Ρεπουμπλικάνων (τώρα επί Ομπάμα), όπου αποφασίστηκε η έκδοση νέου
χαρτονομίσματος ποσού 2,3 τρισεκατομμυρίων δολλαρίων. Και μιλάμε για την πρώτη
οικονομική δύναμη του Πλανήτη.
Και έχουμε κατανοήσει
ότι πράγματι η οικονομία της αγοράς, πρέπει να περιφρουρηθεί ώστε να μην
εξαφανίσει, με την ανεξέλεγκτη σαρωτική και άπληστη δύναμή της, τις χαμηλές
εισοδηματικές ομάδες του πληθυσμού μας. Τώρα εάν αυτό ο ένας το ονομάζει
«κοινωνική οικονομία», ο άλλος «κοινωνικό κράτος» ή «κοινωνική πολιτική», πολύ
λίγο μας ενδιαφέρει και πολύ περισσότερο εάν οι όροι αυτοί απορρίπτονται από το
γνωστικό επίπεδο του επιστολογράφου ή θεωρούνται «αδόκιμοι» από την αρθρογράφο
του δεύτερου δημοσιεύματος. Σας διαβεβαιούμαι ότι έχουμε κατανοήσει πλήρως και
τις απόψεις σας και την προσπάθειά σας.
Διότι εάν νομίζετε ότι
εμείς μία ελάχιστη πληθυσμιακή και ασήμαντη οικονομικά Χώρα, είναι δυνατόν να
τιθασσεύσουμε τις Αγορές, το Δ.Ν.Τ. (εργαλείο των αγορών), τους Οίκους
Αξιολόγησης κ.λ.π. όργανα της Παγκοσμιοποιημένης Οικονομίας, πλανάσθε πλάνην
οικτράν.
Έπειτα, εκείνο που
απογοητεύει στον κ. επιστολογράφο προφανώς μέσα στη δίνη της μονοκαλλιέργειάς
του, ως παλαιός αριστερός και στη σύγχυση της έννοιας του νεοφιλελεύθερου
δόγματος της Σχολής του Σικάγο, είναι η εκ μέρους του κατάργηση των...τάξεων
στην Ελλάδα. Ισχυρίζεται ότι η βάση των
προβλημάτων στην Ελλάδα είναι η έλλειψη
αστικής τάξεως. Και προχωρεί ακάθεκτος στη «διαπίστωσή του»: «Τάξη με αποδοχή αστικών αξιών, αρχών και
τρόπων συμπεριφοράς δεν έχει σχηματισθεί».
Έτσι δικαιολογείται ο
κ. επιστολογράφος να φέρει στην Ελλάδα τον νεοφιλελευθερισμό ή οποιαδήποτε
συγγενή μορφή του για να μας μάθει τις αξίες του, τις αρχές του και τους καλούς
τρόπους του. Στο «μηδέν» είναι οι Έλληνες και χάρη θα μας κάνουν!!!
Για να καταλήξει δε σε
αυτό το επιθυμητό συμπέρασμα παρερμηνεύει και την έννοια της «μπουρζουαζίας»,
την οποία ονομάζει απλά α σ τ ι κ ή τάξη, η οποία δεν υπάρχει, όπως γράφει.
Αλλά μπουρζουαζία δεν
είναι απλά η αστική τάξη, που κυρίως είναι η μεσαία τάξη, αλλά «μπουρζουάς»
είναι ο εύπορος αστός, δηλαδή ο λεφτάς
και μπουρζουαζία είναι η εύπορη τάξη, δηλαδή η οικονομική ελίτ. (ας δει και το
Λεξικό Τερζόπουλος – Φυτράκης, σελ. 747). Έτσι για να μη περικόπτει τις έννοιες
των λέξεων και να σέβεται το κοινό, στο οποίο εκθέτει τις απόψεις του.
Τώρα, όλα αυτά τα
παραπάνω, πως κολλάνε με την αναφερομένη από τον κ. επιστολογράφο δήλωση του κ.
Μητσοτάκη περί παιδείας, με την οποίαν κ
α ν έ ν α ς, ούτε ο προσωρινός
αντίπαλός του, δεν διαφωνεί, δεν δύναμαι να κατανοήσω. Ίσως είναι το κερασάκι στην τούρτα του άνω δώρου του
(δημοσιεύματος) λόγω προεκλογικής περιόδου.
Έπειτα, η αρθρογράφος
του δεύτερου δημοσιεύματος, δεν αμφισβητεί μόνον ότι η Ν.Δ. θα ξαναγίνει
«Μεγάλη Κεντροδεξιά» με τον κ.Μεϊμαράκη, αλλά στρέφεται ευθέως κατά της πολιτικής της Ν.Δ. από την ίδρυσή
της και πλέον του «αδοκίμου όρου» περί «κοινωνικής οικονομίας της αγοράς»
και του ακαθόριστου της έννοιας του «ριζοσπαστικού φιλελευθερισμού» που
διατυπώνει, κατακεραυνώνει όλες τις
ενέργειες και δράσεις του Κόμματος με επικριτικό και απορριπτικό τρόπο, αναφερόμενη επί παντός επιστητού, μέχρις
της «Κυβερνήσεως Κων. Μητσοτάκη».
Μόνον τότε, λέγει η τεχνοκράτης
αρθρογράφος, ο Κων. Μητσοτάκης «έθεσε
τέρμα σε πολλές από αυτές τις πρακτικές, με μεγάλες αντιδράσεις από το ίδιο το
κόμμα» και προσθέτει:
«Αλλά το κόμμα
επανήλθε στον κρατισμό και στην πελατειακή διαχείριση της εξουσίας μόλις οι νεοκαραμανλικοί ανέλαβαν την προεδρία».
Ολόκληρο το άνω άρθρο έχει ως
ερεθισμό το οιονεί σύνθημα του κ. Ευριπίδη Στυλιανίδη: «Μικρή και
νεοφιλελεύθερη ή Μεγάλη Λαϊκή Δεξιά». Και ως γνήσια Νεοφιλελεύθερη η τεχνοκράτης
– αρθρογράφος, χωρίς ψιμύθια και παραποιήσεις (αυτό είναι προς τιμήν της)
απορρίπτει την «ήπια προσαρμογή» που επέλεξε η Κυβέρνηση Καραμανλή και την
κατηγορεί ότι «έχασε την ευκαιρία να υιοθετήσει τον απαραίτητο φιλελεύθερο εκσυγχρονισμό που υπαγόρευαν τα
μνημόνια».
Αυτά και για όσους δεν
κατάλαβαν.
Φιλελευθερισμός είναι τα μνημόνια και όχι μόνον
νεοφιλελευθερισμός που δεν καταλαβαίνουμε εμείς και «δεν έχει καταλάβει
καλά» ο «φίλος Ευριπίδης» και κατηγορείται
η Κυβέρνηση της Ν.Δ. που ηγήθηκε του
αντιμνημονιακού αγώνα και καταψήφισε το πρώτο μνημόνιο κ.λ.π.
Η Ν.Δ. δεν εγκατέλειψε ποτέ το Κοινωνικό της αποτύπωμα.
Δεν εξαφανίζει την Κοινωνική προστασία. Τώρα ξέρουμε καλύτερα
και ασφαλέστερα τι θα πει Φιλελευθερισμός. Ξέρουμε
ότι με το Λαό και από το Λαό μας θα γίνει η μεγάλη Κεντροδεξιά.
Γιάννης Καζάκος
τ.
Δήμαρχος Ζωγράφου
