Ο Νεοφιλελευθερισμός και ο χωρίς
το πρώτο συνθετικό, Φιλελευθερισμός στην Οικονομία, όπως έχουμε αναλύσει σε
προηγούμενα άρθρα μας οδηγούν σε μεγάλες δοκιμασίες και περιπέτειες τους Λαούς
της γης. Στην εθελοδουλία.
Ένα από τα οχήματα του
φιλελευθερισμού είναι ο εκσυγχρονισμός. Αλλά και η έννοια αυτού είναι θολή και
απροσδιόριστη. Προσαρμόζεται ανάλογα κατά τις συνθήκες της πολιτικής
σκοπιμότητας. Όχι της εθνικής και κοινωνικής αναγκαιότητας. Εξάλλου ως συνέπεια
του εκσυγχρονιστικού φιλελευθερισμού έχουμε τη βάναυση εξαφάνιση του
«κοινωνικού κράτους».
Υποψήφιος αρχηγός της Ν.Δ. επαγγέλλεται
εκσυγχρονισμό εκ βάθρων. Αλλά εκσυγχρονισμός υπό τις παρούσες και των επομένων
ετών συνθήκες δεν νοείται παρά η ασφυκτική εφαρμογή του προγράμματος
προσαρμογής του Μνημονίου. Διότι η εφαρμογή αυτού ή η απόλυση κάποιων υπαλλήλων
ως υπεράριθμωνή μη αξιολογούμενων δεν αποτελεί μεταρρύθμιση ούτε εκσυγχρονισμό.
Όταν δε ένας τέτοιος
εκσυγχρονισμός που δεν αναλύεται περαιτέρω, ούτε έχει τα όποια εχέγγυα μιας
σοβαρής επιστημονικής μελέτης, τίθεται σε συνδυασμό με εφαρμογή μιας
«φιλελεύθερης» αντίληψης, γενικής, αόριστης και απροσδιόριστης, αυτόχρημα
γίνεται επικίνδυνος για το κοινωνικό σύνολο.
Τότε έχει ανάγκης συνδρομής και
άλλων μεθόδων ώστε να φέρουν σε απόγνωση το λαό για να ακολουθήσει το
φιλελεύθερο πρόγραμμα με τις λιγότερες δυνατές αντιστάσεις.
Έτσι οδηγούνται οι κοινωνίες
εκούσες-άκουσες στο δρόμο που χάραξε η μεγάλη σχολή του Φρίντμαν (Σικάγο) και η
εφαρμογή του δόγματος ΣΟΚ, όπως αναλύει στο ομότιτλο βιβλίο της η ΝΑΟΜΙ.
Αλλά θα
πρέπει στα καθ’ ημάς να είμαστε σοβαροί, σώφρονες, φειδωλοί στις ακρότητες και
αβεβαιότητες. Έχουμε μια κοινωνική πατρίδα που δεν επιτρέπεται να
διακινδυνεύσουμε. Αλλά πρέπει συγχρόνως να την έχουμε σεβαστή στη Διεθνή
Κοινότητα. Δεν πρέπει να λησμονούμε ότι ευφάνταστοι και προβεβλημένοι από το
λαό «εκσυγχρονιστές» χρεωκόπησαν τη Χώρα, όπως ο Χαρίλαος Τρικούπης (1897) και
ο Ελευθέριος Βενιζέλος (1927-1932).
Δεν πρέπει να ξεχνούμε ότι
διαπρύσιοι κήρυκες του εκσυγχρονισμού υπήρξαν και οι τελευταίοι Πρωθυπουργοί Κ.
Σημίτης και Γ. Παπανδρέου, επί της θητείας του οποίου χρεωκόπησε και πάλι η
χώρα.
Δεν μπορούμε ούτε έχουμε
περιθώρια να πειραματιζόμαστε. Σήμερα
δεν ψάχνουμε τον αντι-Τσίπρα.Είναι μεγάλη αυταπάτη. Η Κοινωνία μας πάσχει από
έλλειψη ορθοφροσύνης και ορθολογισμού. Είναι μια επιδημία και θα περάσει.
Η μεγάλη Δημοκρατική Κοινωνική
παράταξη της Ν.Δ πρέπει να είναι
πανέτοιμη. Να αναλάβει τις ευθύνες και τη τύχη της Χώρας. Με ενότητα, με σιγουριά «με λογισμό και μ
’όνειρο» όπως μας προτρέπει ο Διον. Σολωμός. Αυτό λείπει στους σημερινούς
καιρούς του παραλογισμού και της παράκρουσης.
Και ο Οδ. Ελύτης μας θυμίζει τις
πηγές και τις ρίζες μας:«Σε κάθε δύσκολη
στιγμή της Πατρίδας μας, αδέλφια, μνημονεύετε Διονύσιο Σολωμό και Αλέξανδρο
Παπαδιαμάντη»
ΓΙΑΝΝΗΣ
ΚΑΖΑΚΟΣ
τ. Δήμαρχος Ζωγράφου
