Πάντοτε με
«έτρωγε» αυτή η απορία. Το έχω δημοσιεύσει αναλυτικά προ τριών ετών στα μέσα
κοινωνικής δικτύωσης. Πάντοτε ως Έλλλην και Ευρωπαίος. Μία είναι η λογική
παραδοχή. Όταν θέλεις να βοηθήσεις ένα ατυχήσαν οικονομικά μέλος σου (όπως και
έναν επιχειρηματία) πρώτα ελαφρύνεις – μειώνεις το χρέος του. Δεν προσδοκάς να
πάρεις το κεφάλαιο και του τόκους του. Όταν μάλιστα η προσφερόμενη βοήθεια
γίνεται στο πλαίσιο της αλληλεγγύης Κρατών – μελών της μεγάλης Ευρωπαϊκής
Ένωσης η βοήθεια αυτή είναι εξυπακουόμενη από τις διεθνείς συμφωνίες τους και
πρέπει να είναι άδολη και ουσιαστική. Να αποβλέπει στην ουσιαστική διάσωση του
Κράτους – μέλους και στη στήριξη των πολιτών του. Διότι η μείωση του χρέους
(κούρεμα ή μείωση της παρούσας αξίας του χρέους) κατά 30%, 40% ή 50% θα παρείχε
την αντίστοιχη δυνατότητα επιβολής επιεικεστέρων μέτρων εις βάρος της Χώρας και
του Λαού μας. Έτσι δεν θα ήταν ανάγκη να υποστούμε τα τρία σημερινά μνημόνια με
τους δυσβάστακτους όρους τους που φτωχοποιούν το Λαό μας και οπισθοδρομούν την
κοινωνία μας.
Και ας μην
ξεγελιόμαστε. Μας καθιστούν Χώρα υποτελή και όμηρο στα χέρια των δανειστών και
των μεγάλων της Ευρώπης.
Εν τούτοις
ακολουθήθηκε ή τιμωρητική Καλβινική θεωρία και πράξη. Θα εκτελέσετε στο ακέραιο
τα Μνημόνια και ύστερα θα μιλήσουμε για το χρέος και τη ρύθμισή του. Θα
πονέσετε, θα πεινάσετε, θα ματώσετε, θα συρθείτε ως επαίτες του κόσμου στην
Ευρωπαϊκή αυλή.
Αυτό είναι το
τίμημα της διασώσεώς σας. Προηγείται ο εξευτελισμός, αμαυρώνεται η αξιοπρέπεια
του κάθε Έλληνα και προσφέρεται έλεος στην ψυχή του.
Αυτή δεν είναι η αλληλεγγύη που ξέρουν οι
Έλληνες και επιφυλάσσουν για άλλους Λαούς.
Αυτή είναι αφειδώλευτη τιμωρητική τακτική, έχει τη δολερή πλευρά της και φέρει
περισσή ιδιοτέλεια.
Εντροπία απουσίας πληροφόρησης
Καθολικό το
μέτρο απουσίας της πληροφόρησης στην πορεία των χρημάτων που εδόθησαν για τη
«διάσωση» της Ελλάδας. Οι ειδικοί βεβαίως σιωπούν και καλύπτουν. Κάποιες
δηλώσεις δικών μας οικονομολόγων δίνουν στοιχεία ακριβή μεν, αλλά άτακτα, που
επιφέρουν μάλλον σύγχυση παρά φωτισμό.
Ευτυχώς που
υπάρχουν και οι ξένοι.
Μία πρόσφατη
έγκυρη μελέτη είναι εκείνη του Πανεπιστημίου του Βερολίνου EMST (ιδιωτικό), που με
τις συνεντεύξεις των καθηγητών και συγγραφέων της μελέτης Rocholl και Stahmer, έχουν ξεσηκώσει την κοινή γνώμη
της Γερμανίας, ενώς εμείς εδώ ακολουθούμε την εντροπία του συστήματος
α-πληροφόρησης.
Η μελέτη είναι:
«Που πήγαν τα χρήματα της διάσωσης της Ελλάδος» (where didi the Greek
baibout money go). Αποδεικνύει, λοιπόν, ότι απο τα δύο πακέτα διάσωσης
συνολικού ύψους 215,7 δις,
στον Ελληνικό κρατικό προϋπολογισμό διοχετεύτηκαν μόνον, τα 9,7 δις, ήτοι το 5% του
συνόλου του ποσού!
Τα 139 δις διετέθησαν για την αποπληρωμή χρεών και τόκων,
τα 37,3
δις για την ανακεφαλαίωση των Τραπεζών και
τα 29,7 δις για το PSI των ιδιωτικών κεφαλαίων.
Επομένως τα
χρήματα της «διάσωσης» μας πήγαν στους δανειστές και στο σύστημά τους (Τράπεζες
και PSI). Μία αποκαλυπτική πλευρά της αλληλεγγύης της Ευρώπης και των στόχων της.
Αλλά η μελέτη
αυτή δίδει και απαντήσεις σε ερωτήματα αναπάντητα έως τώρα με εγκυρότητα
επίσημης επιβεβαίωσης.
Όπως ότι ●η
διάσωη έγινε κατά παράβαση της Συνθήκης του Μααστρίχ, που απαγορεύει στην
Ένωση ρ η τ ά να παίζει το ρόλο του
«τελευταίου δανειστή» ότι ●δεν εκουρεύτηκαν τα ιδιωτικά κεφάλαια που είχαν
επενδυθεί στην Ελλάδα, λόγω συστημικού κινδύνου για ό λ ο υ ς, συνεπεία της πρόσφατης πτώχευσης της Lehman που είχε παγκόσμιο αντίκτυπο στην οικονομία και● το PSI και το κούρεμα των ιδιωτικών κεφαλαίων έπρεπε να γίνει από την αρχή. Δεν επέτρεψε να γίνει το σωστό η διεθνής οικονομική συγκυρία. Βέβαια οι
ευθύνες των Ελληνικών Κυβερνήσεων δεν είναι αμελητέες στο βαθμό που δεν
αντέδρασαν ουσιαστικά και διοχέτευσαν τα δανειζόμενα χρήματα στην κατανάλωση,
χωρίς να ενδιαφερθούν για την απομείωση του χρέους.
Το χρέος δεν είναι βιώσιμο
Ο κ. Τόμσεν του ΔΝΤ μετά τη σύνοδο
των Βρυξελλών της 24-5-2016, εδήλωσε κατευχαριστημένος ότι αναγνωρίστηκε από
όλους ότι το Ελληνικό δημόσιο χρέος
είναι μη βιώσιμο. Αναγνωρίστηκε δηλαδή η άποψη του ΔΝΤ ότι το Ελληνικό χρέος
για να γίνει βιώσιμο θέλει «κ ο ύ ρ ε μ α», δηλαδή μείωση της ονομαστικής του
αξίας.
Αυτό βέβαια το ξέραμε μετά την αύξηση αυτού κατά 87 δις με το μνημόνιο του Ιουλίου 2015.
Αλλά το κούρεμα αυτού βρίσκει
οργισμένη αντίδραση στη Σοϊμπλική Γερμανία και τους δορυφόρους της. Επέτυχε
μάλιστα στην παραπάνω σύνοδο απόφαση να συζητηθεί το 2018, όταν θα έχουν λήξει
οι κίνδυνοι από το Brexit και τις εθνικές εκλογές της Γερμανίας.
Ωστόσο φαίνεται ότι το ΔΝΤ θέλει
να βοηθήσει τη χώρα, αν κρίνουμε από την πρόταση που έκανε μετά την άρνηση του
κουρέματος από την Ε.Ε.
Βέβαια θυμάται κάθε Έλληνας ότι ο
κ. Τσίπρας είχε διαβεβαιώσει επανειλημμένα το Λαό ότι θα κάνει μεγάλο κούρεμα
του χρέους, πλέον της κατάργησης των μνημονίων κ.λ.π.
Πως προτείνεται
να γίνει;
●Με επιμήκυνση του χρέους κατά
70-80 χρόνια, ●περίοδο χάριτος για 20 χρόνια περίπου και ●αλλαγή των επιτοκίων
από κυμαινόμενα σε σταθερά. Με αυτή την αναδιάρθρωση του χρέους, η παρούσα αξία
του χρέους θα μειωθεί κατά 40-50% αυτού.
Πως γίνεται
αυτό; Είναι πολύ οδυνηρό, αλλά και ελκυστικό για έναν Θεμιστοπόλο, να
υπεισέρχεται στα άδυτα του Μαθηματικού αθλήματος. Εν τούτοις έγινε και αυτό.
Και είναι ακριβής η πρόβλεψη – αποτέλεσμα.
Παρούσα αξία
είναι η αξία ενός δανείου Χ ευρώ σήμερα, το 2016, που λήγει σε μελλοντικό
χρόνο. Όσο πιο μακριά είναι η λήξη, τόσο
μικρότερη η παρούσα αξία. Δηλαδή εάν επιμηκυνθεί το δάνειο του EFSF/ESM κατά 70 χρόνια, μειούται η παρούσα αξία του δανείου σχεδόν 50%.
Η ονομαστική
αξία του χρέους δεν μειώνεται. Αλλά η περίοδος χάριτος και δη των 20 ετών, όπου
δεν θα πληρώνει τόκους, δίδει όλη τη δυνατότητα στη χώρα να ανασυγκροτηθεί, να
σταθεί στα πόδια της, να ξεκινήσει πλήρη ανάπτυξη.
Όσο θα
αναπτύσσεται η χώρα, το χρέος θα γίνεται μικρότερο ποσοστό του ΑΕΠ.
Αυτή είναι μία
πρόταση που δίδει πραγματική διέξοδο στην κρίση που σοβεί στις μέρες μας. Εν
τούτοις η Κυβέρνηση, αντί να την αρπάζει ως ευκαιρία από τα «μαλλιά» περί άλλα
μεριμνά και τυρβάζει. Την στραβώνουν οι ιδεοληψίες της.
Αλλά, είναι
βέβαιον ότι δεν αρκούν αυτά. Και τούτο φοβάται η Κυβέρνηση. Διότι η Ελλάδα
πρέπει να δουλέψει με σύστημα, σχέδιο και υπευθυνότητα. Πρέπει να ακολουθήσει
δημοσιονομική πειθαρχία, να αναδιαρθρώσει την οικονομία της. Πρέπει να κάνει δομικές
αλλαγές σε όλους τους τομείς (οικονομία, φορολογία, δημόσια διοίκηση κ.λ.π.).
Έτσι θα βγούμε από την κρίση.
Αυτά, όμως,
είναι μία προοπτική.
Ακόμη πρέπει να
συμφωνήσει Ε.Ε. και ΔΝΤ. Είναι πιθανόν το Ταμείο να μην μπει στην
χρηματοδότηση. Αυτό σημαίνει να μην καταβληθούν τα 36,6 δις που του αντιστοιχούν. Θα πρέπει να τα καταβάλουν οι
Ευρωπαίοι. Αλλά τότε είναι μάλλον βέβαιο ότι θα υπάρξει ένα τέταρτο μνημόνιο,
που θα καλύπτει και το ποσό αυτό. Ας μη γελιόμαστε. Πάει το «δώρο» της
επιμήκυνσης κ.λ.π. Πολύ περισσότερον όταν, κατά το Φθινόπωρο που θα κριθεί
οριστικά το ζήτημα, έχουν λυθεί τα προβλήματα Brexit κ.λ.π.
Γι’ αυτό η καλύτερη ελπίδα μας είναι η συμμετοχή στο πρόγραμμα το ΔΝΤ. Βλέπουμε
δηλαδή αυτό που εξορκίζαμε να γίνεται κρηπίδωμα της αυριανής μας ελπίδας.
Η κρίση στην Ευρώπη:
Η Ευρώπη δεν στέκεται στο ύψος των ιδανικών και αξιών της. Όπως τουλάχιστονν
τα χάραξαν οι πρωτεργάτες της ιδέας της Ενωμένης Ευρώπης. Αυτό έχει γίνει
αντιληπτό και στους Λαούς της Ευρώπης. Τεράστιες είναι οι διεργασίες ανατροπής
του Ευρωπαϊκού σκηνικού.
Ο Ευρωσκεπτικισμός έχει κάνει
τεράστια βήματα. Πρόσφατα δείγματα οι εκλογές στην Αυστρία. Ακολουθεί η Γαλλία
με μεγάλο δυναμισμό, οι Χώρες της Ανατολικής Ευρώπης και σαφώς η Αγγλία, που
βρίσκεται σε διαδικασία δημοψηφίσματος.
Φαίνεται καθαρά
ότι η Ευρώπη έχει πρόβλημα Δημοκρατίας.
Εμείς εδώ ζούμε, τηρουμένων των αναλογιών, αυτό που ζουν ακριβώς και οι άλλες
χώρες της Δύσης. Και η πέραν του Ατλαντικού υπερδύναμη. Αυτό δείχνει και η
μεγάλη ανταπόκριση των μαζών στην προεκλογική καμπάνια του κ. Τράμπ. Ζούμε την κρίση του Κοινοβουλευτισμού.
Είναι όπως μας τα λέει ο Πλάτωνας. Βρισκόμαστε στο στάδιο του εκφυλισμού της
Δημοκρατίας. Το τελικό στάδιο αυτού συγκρίνεται με τυραννία ή οδηγεί στην
τυραννία. Οι σύγχρονοι δυτικοί διανοητές σήμερα καταλήγουν στα ίδια
συμπεράσματα, όπως ο Andrew Sullivan (Democracies and when they are too democratic). Οι οιωνοί δεν είναι καλοί.
Υπό την
δαμόκλειον σπάθη της επιτυχίας όλου του εγκριθέντος και ψηφισθέντος από τη
Βουλή προγράμματος έως το 2018, θα αναμένουμε την κρίση των τότε Κυβερνήσεων
των Χωρών της Ευρώπης (και της Γερμανίας) για να συνεχίσουμε την απρόσκοπτη
πλέον επί 99 έτη εθνική μας υποδούλωση!!! Και επί πλέον τη διαχείριση, από αυτούς, όλων των πλουτοπαραγωγικών
πηγών της χώρας και ιδία του ορυκτού πλούτου (πετρέλαιο, αέριο κ.λ.π).
Το τελικό στάδιο του εκφυλισμού
της Δημοκρατίας!!!
ΓΙΑΝ.ΚΟΣ
