ΑΛΗΘΕΙΕΣ ΜΕ ΨΥΧΡΑΙΜΙΑ

Μετά την καταλλαγή του κουρνιαχτού της προπαγάνδας, μπορούμε νηφάλια με κριτική αυτοσυγκράτηση να προβούμε σε ψύχραιμες διαπιστώσεις. Για το τέλος της διαπραγμάτευσης, για το αποτέλεσμα, για το μέλλον.

Το αφήγημα της κυβέρνησης περί συμφωνίας, που οδηγεί στην έξοδο από την κρίση και στην ανάπτυξη προφανώς χρεοκόπησε.

●Εξ όνυχος του  λέοντα. Ο κ. Πρωθυπουργός ισχυρίζονταν ότι δεν υπάρχει πιθανότητα να μην λάβει  ελάφρυνση του χρέους, απο την Ε.Ε.

Εν τούτοις ψήφισε τα μέτρα που του υπαγόρευσαν στο Eurogroup το Μάιο του 1017  (22 Μαΐου), χωρίς μετατροπή του χρέους, όπως και εκείνα του Μαρτίου-Απριλίου 2017.

●Να μην ξεχνάμε ότι στις 16 Απριλίου 2017 διαβεβαίωνε σε συνέντευξή του στον ΑΝΤ1, ότι «τα μέτρα δεν θα εφαρμοστούν εάν δεν λυθεί το ζήτημα του χρέους».

Οι αναφορές του ανακοινωθέντος του Eurogroup για το χρέος δεν αφορούν σε μόνιμες ελαφρύνσεις, αλλά μόνο σε γνωστές διευκολύνσεις στο χρόνο πληρωμής, πρακτική που συνηθίζεται για όλα τα κράτη από τον ΕSM (ευρωπαϊκό μηχανισμό  σταθερότητας).

 Για τις λεγόμενες ελαφρύνσεις δεν υπήρξε καμία δέσμευση για την υλοποίησή τους, αλλά αντίθετα, απορρίφθηκε αίτημα της κυβέρνησης να απαλειφθεί πλήρως η φράση « εάν χρειασθεί (if needed) και εις αντικατάσταση αυτής ετέθη η φράση «στο βαθμό που θα χρειασθεί» και εφ’ όσον η Ελλάδα ολοκληρώσει επιτυχώς το πρόγραμμα.

 Έτσι αποδεχθήκαμε την διατύπωση των Ευρωπαίων που αφήνει ανοιχτό το θέμα πώς θα αποφασισθεί η ελάφρυνση αυτή. Έπειτα το αίτημα της κυβέρνησης για δυνατότητα παράτασης των δανείων «έως 15 έτη» απορρίφθηκε επίσης και παρέμεινε η διατύπωση «από 0 έως 15 έτη», που δημιουργεί ευλόγως την υπόνοια ότι η προβλεπόμενη παράταση μπορεί να είναι «μηδέν -0». Απευκταίο αλλά δυνατό.

Εν τω μεταξύ η κ Λαγκάρντ δηλώνει στο Eurogroup την 22 Μαΐου ότι: το χρέος ΔΕΝ είναι βιώσιμο.

Στον απόηχο αυτής της δήλωσης είναι φανερό ότι  δεν μπορούμε να προσδοκούμε πρόσβαση στις αγορές, παρά τη γενική και αόριστη δήλωση του ανακοινωθέντος του Eurogroup περί στήριξης αυτού στην απόκτηση της εμπιστοσύνης των επενδυτών.

 Όπως δεν μπορούμε να προσδοκούμε και δεν έγινε η ένταξη της χώρας μας στην ποσοτική χαλάρωση της Ευρωπαϊκής ΚεντρικήςΤράπεζας (ΕΚΤ), που όλοι αναμέναμε για την επίτευξη ρευστότητας στο τραπεζικό μας σύστημα. Είναι σχεδόν βέβαιο ότι αυτή δεν θα γίνει, εκτός αν εκτοξευθεί από το ΔΝΤ άλλη μελέτη περί βιωσιμότητας του ελληνικού χρέους. Η φερόμενη διαπραγμάτευση δέχθηκε την παραμονή του ΔΝΤ στο πρόγραμμα χωρίς να διαθέσει χρήματα, με μόνη την αόριστη πρόβλεψη για πιθανό δάνειο 1,8 δις ευρώ « εάν συμφωνηθούν τα μεσοπρόθεσμα μέτρα για το χρέος, γεγονός που μπορεί να μην γίνει ποτέ.

Αυτή η δημιουργική ασάφεια μας οδήγησε τελικά στο συμπληρωματικό μνημόνιο 5,5 δις ευρώ για το 2019-2020.

Οι αναφορές σε ενταξιακά προγράμματα και μέτρα περιορίζονται μόνο στην πρόβλεψη δημιουργίας Αναπτυξιακής Τράπεζας.

Είναι προφανές ότι οι Ευρωπαίοι προβάλλουν μια τέτοια ανάπτυξη, για να αποφύγουν την περαιτέρω ελάφρυνση του χρέους. Περαιτέρω, η αναφορά για πρωτογενή πλεονάσματα παρέμεινε στο 2% του ΑΕΠ και παραπάνω ετησίως από το 2023-2060,ενώ απέρριψαν οι Ευρωπαίοι τη διατύπωση της κυβέρνησης έως 2%, του ΑΕΠ.

 Έτσι, όμως η κυβέρνηση μας οδήγησε σε διεθνή επιτροπεία ως το 2060. Ίσως αυτό δεν το αντελήφθησαν πολλοί.

 Όπως και το προηγούμενο, ότι έχει δεσμεύσει τη δημόσια περιουσία για 99 χρόνια, όπως έκανε η Αγγλία όταν κατακτούσε το Χονγκ- Κογκ με συμβάσεις για 99 χρόνια.

Οι συγκρίσεις είναι αυτόθροες  και οδηγούν σε ασφαλείς συνειρμούς. Η πραγματικότητα αυτή μας επιβεβαιώνει τη φράση όλο δηλητήριο του Σόιμπλε αλλά και των ανταποκριτών από τις Βρυξέλες ότι οι δανειστές και η Αθήνα είχαν συμφωνήσει σε όλα από τις 22 Μαΐου και η παράταση της τυπικής συμφωνίας δόθηκε για επικοινωνιακούς λόγους, ιδιαίτερα στο εσωτερικό του κυβερνόντος κόμματος.

Διότι οι αγαθοί, ευκολόπιστοι, αλλά και ιδεοληπτικοί Συριζαίοι:

●δεν ξεχνούν από πού ξεκίνησαν και που κατάντησαν την αριστερή ιδεολογία. ●Δεν ξεχνούν το σκίσιμο των μνημονίων. ●δεν ξεχνούν ότι η μείωση του αφορολόγητου και το κουτσούρεμα των συντάξεων, έγινε για τον «υπέρτατο στόχο της μείωσης του χρέους», που δεν έγινε. ●Δεν ξεχνούν ότι η Χώρα έμεινε δυόμιση χρόνια στην ύφεση, κινδύνευσε να γυρίσει στη δραχμή και μάλιστα εντελώς απροετοίμαστα, έφυγαν για το εξωτερικό πάνω από 60 δις ευρώ καταθέσεις, που θα έδιναν σήμερα ζωή στην εσωτερική οικονομία, ούτε ότι εκείνο το υπερήφανο όχι του δημοψηφίσματος, που μετέτρεπε εν μία νυκτί σε «ΝΑΙ σε ΟΛΑ», δεν ξεχνούν όλα όσα επισημαίνονται παραπάνω και πολλά άλλα που δεν είναι της παρουσίασης αυτής.

Μέσα σε όλα αυτά δεν μπορώ να ξεχάσω τη φράση του Πρωθυπουργού από το διάγγελμα της περασμένης Παρασκευής, «Πράξαμε ορθά που δεν πήραμε ότι μας έδιναν τρεις βδομάδες πριν», παραβλέποντας όχι μόνο ανταποκριτές και Σόιμπλε αλλά και την ίδια την πραγματικότητα.

Δεν μπορώ να τα θεωρήσω από τα συνήθη ψεύδη των πολιτικών. Ευρίσκεται εκτός ορίων και σε διεθνές επίπεδο. Οι εταίροι μας στην Ευρώπη γελούν με τα καμώματα αυτά. Αλλά φοβάμαι ότι δεν είναι καμώματα.

Η μονιμότητα της ψευδολογίας, σε επαναλαμβανόμενους ρυθμούς σε όλα σχεδόν τα θέματα της δημόσιας διοίκησης, ●ενέχουν: ψυχοπαθολογικές καταστάσεις, ●στοιχεία αυτοκαταστροφής της Χώρας, αδιαφορίας για τους συνοδοιπόρους του, που αυτοί πληρώνουν τα χειρότερα, ενέχουν στοιχεία σύγχυσης,● περιέχουν στοιχεία ασέβειας απέναντι στη λογική και στους κανόνες της.

Δεν ευρισκόμεθα προ ομαλών καταστάσεων. Και  δεν μπορώ να μην θυμηθώ τον Μπόρις Βιάν που έλεγε ότι «η σκέψη εξελίσσεται δια της ανωμαλίας». Βρισκόμαστε μπροστά σε ένα σουρεαλισμό σκέψης. Μου δημιουργείται η έντονη εντύπωση ότι διαβάζω τους μαθητές του Αλφρέ Ζερρύ, που πίστευαν και ήθελαν τον οπαδό τους «να τα ισοπεδώνουν όλα, ο ίδιος να υποδέχεται και να συλλέγει τα πάντα με την ίδια ευχαρίστηση».

Έχω γράψει παλιότερα ότι παίζεται ένα θέατρο του παραλόγου. Ε και! Θα μας πουν οι προπαγανδιστές της κυβέρνησης, τόσο το χειρότερο για το παράλογο. Εμείς θα βρούμε κάποια άλλη διαφυγή. Και το νέο μνημόνιο που θα υπογράψουμε θα το πούμε «δίχτυ ασφαλείας», «πρόγραμμα προληπτικής στήριξης», κ.λ.π.

Αλλά υπάρχουμε και εμείς. Τι πρέπει κατά την κρίση μας να γίνει;      Θα το εκθέσω στο επόμενο σημείωμά μου.

                                                                                         ΓΙΑΝ.ΚΟΣ

ΠΑΙΔΕΙΑΣ ΕΛΛΕΙΜMΑ

Δεν είναι πρωτόφαντο γεγονός.

Όπως δεν είναι πρωτόφαντες και οι αρχές της επιείκειας. Είναι, όμως, εξαιρετικά ενοχλητικό, μετά τα τόσα δεινά που περνά η Πατρίδα μας και την τόσο βαθιά οικονομική κρίση της Κοινωνίας μας, να επαναλαμβάνονται οι ίδιες αμαρτωλές διαδρομές.

Γιατί, όπως αποδεικνύεται εκ των πραγμάτων, η κρίση είναι βαθύτερη. Είναι ηθική και πνευματική.

Ερέθισμα μου έδωσε η ανακοίνωση της  ΕΛΜΕ Ρεθύμνου. Με κατανόηση αντιμετώπισε η κοινωνία μας τις λεγόμενες «καταλήψεις», των σχολείων. Και με επιείκεια. Όχι με αποδοχή. Ακραίες μορφές διαμαρτυρίας που δεν αρμόζουν ούτε στην ηλικία των μαθητών (13-15 ετών συνήθως), ούτε δικαιολογούνται από την μέχρι τότε πνευματική τους ωριμότητα.

Εδώ ακριβώς αναμένεις τον παιδαγωγό, το δάσκαλο, να διαπαιδαγωγήσει τα νεαρά αυτά βλαστάρια της ζωής στις αξίες της ζωής και του πνεύματος, να τους δείξει το δρόμο της αρετής και του καθήκοντος, ως ανθρώπων και ως προσωπικοτήτων.

Αλλά οι από καθέδρας «παιδαγωγοί» περί άλλα τυρβάζουν και εκτός τόπου και χρόνου βρίσκονται. Ιδού τι διαλαμβάνουν στην  «ανακοίνωσή» τους, με αφορμή τη δίκη καταληψιών μαθητών του 1^ου Γυμνασίου Ρεθύμνου:

«Η ανεξαρτησία του μαθητικού κινήματος πρέπει να είναι σεβαστή από όλους. Το μαθητικό κίνημα έχει τη δική του ιστορία, τις δικές του δομές και η επιλογή των μορφών πάλης είναι υπόθεση των ίδιων των μαθητών».

Δηλ. οι «παιδαγωγοί» του Ρεθύμνου δεν δίδαξαν ποτέ τους μαθητές τους τις υποχρεώσεις τους ως μαθητών έναντι της κοινωνίας, της οικογένειάς τους και των εαυτών τους.

Φαίνετε, ότι δεν εξήγησαν ποτέ στα παιδιά αυτά ότι η κατάληψη είναι παράνομη πράξη, που επισύρει συνέπειες.

Δεν έκαναν τον  κόπο να επισημάνουν στα λόγω ηλικίας μειράκια του Γυμνασίου τους ότι δικαιώματα έχουν και οι άλλοι συμμαθητές τους, που δεν μετέχουν των καταληψιών.

 Δεν ενημέρωσαν τους μαθητές τους ότι το οποιοδήποτε σχολείο της Πατρίδας μας είναι ελεύθερο στη μάθηση, είναι ανοικτό σχολείο για όλους και δεν έχει κανένας το δικαίωμα να στερεί τη μάθηση αυτή για οποιοδήποτε χρόνο.

Δεν μπορεί να μην γνωρίζουν οι «παιδαγωγοί» της ΕΛΜΕ Ρεθύμνου ότι αν υπάρχουν και όπου υπάρχουν λειτουργικές ή άλλες ανάγκες των σχολείων, που έχουν σχέση ακόμη και με την εύρυθμη διδασκαλία των μαθημάτων, αντιμετωπίζονται από τα θεσμοθετημένα όργανα της μαθητικής Κοινότητας, όπως είναι οι Σύλλογοι Γονέων  και διδασκόντων καθηγητών. 

Δεν πείθει κανέναν «η επιλογή των μορφών πάλης» από τους 13χρονους μαθητές, που αναβιβάζει το επίπεδο αυτών των νεαρών βλαστών σε επίπεδο κορυφαίας σοφίας την οποία κατέκτησαν προφανώς «δια της επιφοιτήσεως του Αγίου Πνεύματος» και υψηλής πολιτικής ωριμότητας, ώστε να έχουν τη δυνατότητα κριτικής επιλογής κοινωνικών δομών και ταξικών επιλογών. Πολύ περισσότερο όταν γνωρίζουμε, όλοι οι Έλληνες από τις προσωπικές μας εμπειρίες, ότι οι Έλληνες μαθητές ζουν και φοιτούν σε περιβάλλον αταξικής κοινωνίας και την χαίρονται.

Αντιθέτως, οι επιδιδόμενοι σε τέτοιου είδους καταλήψεις μας έχουν πείσει ότι επιδιώκουν «όχι εντατική μάθηση», περισσότερο χρόνο για φροντιστήρια και γιατί βλέπουν το σχολείο «βαρετό».

Με αυτές τις σκέψεις, καμία αισιοδοξία δεν γεννάται για την παιδεία των Ελληνοπαίδων.

Η Εκπαίδευση εξ ορισμού έχει υποχρέωση να προσφέρει Παιδεία. Να στήνει τα θεμέλια της μόρφωσης και της πνευματικής ανέλιξης και προόδου των παιδιών μας. Και δεν είναι εύκολη αυτή η πνευματική πορεία. Είναι δύσκολη και επίπονη. Αλλά αξίζει το ταξίδι.

Πόσοι «παιδαγωγοί» μας το έχουν συνειδητοποιήσει;

                                                                                                         ΓΙΑΝ.ΚΟΣ

ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΝΤΡΟΠΙΑ

Είναι σύμπτωμα παθολογικής υποκρισίας, αλλά και άγνοια των κινδύνων έλλειψης πολιτικής ισορροπίας.

Με την απόπειρα δολοφονίας του Λουκά Παπαδήμου, έγραψε ο αρθρογράφος της «Αυγής» (26-5-2017), προφανώς για να λειάνει τις αυχμηρές ανακοινώσεις του ΣΥΡΙΖΑ παλιότερα: «Καλό θα ήταν να μην επαναληφθεί και στην περίπτωση αυτή το δηλητηριώδες φαινόμενο που ζήσαμε.....Να κατανομάζονται ύποπτοι, να στιγματίζονται ιδέες και απόψεις, να διαχέεται ένα κλίμα γενικής απαξίας.....»!!!

Οι άνθρωποι αυτοί έχουν πάθει εγκεφαλική σύγχιση, Πολλές φορές οι ευγενείς ιδέες είναι πάνω από τους ανθρώπους. Ωστόσο άλλο είναι «πεθαίνω για μια ιδέα και άλλο “σκοτώνω για μια ιδέα”».

Το «σκοτώνω» αποπνέει μίσος και καταστροφή, όχι αυτοθυσία και υψηλό ιδεώδες. Το μίσος χωρίζει, διχάζει τους ανθρώπους και τους λαούς. Δεν φέρνει ειρήνη και συναλληλία. Ας μην είμαστε πολιτικά αφελείς. Όποιος αντιμετωπίζει τον πολιτικό ή ιδεολογικό αντίπαλαο ως εχθρό ή προδότη, δεν υπηρετεί τη δημοκρατία. Ουσιαστικά προτρέπει στη βία κάθε τύπου και προετοιμάζει τις νέες γενιές τρομοκρατών.

Τι έλεγε ο ΣΥΡΙΖΑ μέχρι να γίνει Κυβέρνηση: «Κυβέρνηση Παπαδήμου είναι πολιτική χούντα για την επιβολή δημοσιονομικής πειθαρχίας και σαν τέτοια πρέπει να αντιμετωπισθεί».  Ο κ. Καμμένος την αποκαλούσε συνεχώς  «Χούντα Παπαδήμου». Ο κ. Τσίπρας τον είχε «ρίξει στα σκυλιά», μαζί με τους άλλους τότε πολιτικούς αρχηγούς, που ονόμαζε «λιγότερο Έλληνες», ενώ τον κ. Παπαδήμο είχε χαρακτηρίσει «πρωθυπουργεύοντα Επίτροπο» της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας.

Αυτή η χολή απλώθηκε στην Ελληνική Κοινωνία, αυτό το ιδεώδες μετέφεραν στο Λαό μας. Δια του μίσους κατέκτησαν την εξουσία και από το μίσος του Λαού θα την αποχαιρετίσουν. Δεν έχτισαν κανένα υγιές κρηπίδωμα στην κοινωνία.

Ας θυμηθούμε πως αντέδρασαν αυτοί οι κύκλοι του  μίσους για τις χιλιάδες των νεκρών στην αεροπορική διεμβόληση των δύο πύργων στην Ν. Υόρκη: Πανηγυρισμοί και σχόλια εμετικά μίσους και μάλιστα από «διανοούμενους της Αριστεράς»: «Έσπειραν ανέμους, σπέρνουν θύελλες τώρα».

Το μίσος οδηγεί αναπόφευκτα και στον παραλογισμό. Δεν ξεχνώ πρώην Υπουγρό του Τσίπρα που έγραψε ότι «λάθος ανθρώπους σκότωνε η «17 Νοέμβρη» ή άλλον βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ που αναφερόταν, στις δολοφονίες της «17 Νοέμβρη» ότι «είχε ένα ιδεώδες υπέρ του ανθρώπου»!!!

Οι θιασώτες της τρομοκρατίας δεν επιθυμούν την καταλλαγή των παθών, δεν ευνοούν τη συμφιλίωση των ανθρώπων, δεν συμβάλλουν στη σύνθεση των ανθρωπίνων σχέσεων. Διακαής και διαρκής πόθος και επιδίωξή τους είναι ο διχασμός ως τρόπος ζωής, η αέναη ρήξη του κοινωνικού ιστού της Χώρας μας.

Για την αποτροπή αυτού του κινδύνου, που είναι ορατός, εν όψει μάλιστα της οικονομικής και ηθικής κρίσης που μαστίζει την κοινωνία μας, η Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ δεν κάνει τίποτε.

Αντίθετα, θα έλεγε κανείς ότι «σιγοντάρει» αν δεν ευνοεί ψυχολογικά αυτές τις τάσεις. Διότι τι άλλο σημαίνει η νομοθέτηση για την αποφυλάκιση του δολοφόνου της «17 Νοέμβρη» Σάββα Ξηρού, η προσέλευση μελών του ΣΥΡΙΖΑ ως υπερασπιστών του Κουφοντίνα ή του άλλου επώνυμου στελέχους που συζητεί κατόπιν ειδικής εντολής με τους φυλακισμένους πυρήνες της Φωτιάς.

Αλλά και σε ποιες σκέψεις και ποια συμπεράσματα μπορεί να μας οδηγήσει η ανοχή της Κυβέρνησης στις επιδρομές των αναρχοαυτόνομων των Εξαρχείων στο Πολυτεχνείο, στις καύσεις και λεηλασίες περιπτέρων , λεωφορείων, τρόλλεϋ, στις καταστροφές καταστημάτων και εν γένει δημόσιας περιουσίας, χωρίς καμμία αντίδραση και όταν ακόμη εμφανώς οπλοφορούν;

Εκείνο, όμως το στοιχείο που αποτελεί καταλυτική για την αξιοπιστία και κυβερνησιμότητα της Κυβέρνησης, είναι η συμπεριφορά του ίδιου του πρωθυπουργού Αλ. Τσίπρα που εκσφενδονίζει τη διχαστική του αντίληψη στα πέρατα της Πατρίδας μας με το αποκρουστικό: «Εμείς ή Αυτοί» ή το αποτρόπαιο: «Θα μας τελειώσουν ή θα τους τελειώσουμε».

Από κοντά δε έρχεται και ο μεταφορέας μονίμου μίσους Υπουργός του κ. Τσίπρα Π. Πολλάκης, ο οποίος έγραψε τις τελευταίες μέρες: «Γκεσταπίτες, μενουμεευρωπηδες, βασταοϊμπλάδες μη χαίρεστε, εμείς θα νικήσουμε».

Οι μη πεπαιδευμένοι και ανίκανοι Κυβερνώντες μας, αγνοούν το Δεύτερο Νόμο της Θερμοδυναμικής. Αυτός επιτάσσει ότι η μεγάλη διαφορά μεταξύ δύο καταστάσεων που αλληλοεπιδρούν, οδηγεί αναπόφευκτα στην παραγωγή ΕΝΤΡΟΠΙΑΣ (δηλαδή αταξίαςαρνητικών καταστάσεων). Ο Νόμος αυτός της Φυσικής έχει εφαρμογή και επί του βίου των ανθρώπων.

Η Παγκοσμιοποίηση διεύρυνε πιο πολύ τη διαφορά μεταξύ πλουσίων και φτωχών στη Δύση. Έτσι προέκυψε το Brexit, ο Τράμπ,  Λεπέν κ.λ.π. Το ίδιο συμβαίνει και με τη μετανάστευση σε Μέση Ανατολή, Αφρική και Δύση (πλέον των πολέμων).

Η αυξανόμενη πόλωση στην Ελληνική πολιτική ζωή και στην κοινωνία μας θα επιφέρει τις επιπτώσεις του άνω Νόμου και θα οδηγήσει σε εντροπία (αταξία).

                                                   ΓΙΑΝ.ΚΟΣ