Η ΑΡΙΣΤΕΙΑ ΚΑΙ Η ΣΗΜΑΙΑ

Μεγάλη σύγχυση υπάρχει με τις έννοιες της Αριστείας και της Σημαίας. Η Αριστεία αναφέρεται στο επίπεδο γνώσεως. Η Σημαία αναφέρεται στο επίπεδο του συμβολισμού.

Η Αριστεία δεν είναι του ενός ανδρός ή γυναικός. Αριστεία δεν υποδηλοί μόνον τον έναν, τον πρώτο, όπως εσφαλμένα ή απερίσκεπτα υπολαμβάνουν μερικοί.

Η Αριστεία ανήκει σε πολλούς, διαχέεται σε πολλούς. Δεν έχει ιδιαίτερη σημασία εάν στα πολλά «άριστα», ένας έχει τα μεγαλύτερα και τον λέμε «πρώτον».

Όσο περισσότεροι διακρίνονται για την αριστεία τους, τόσο ευτυχέστεροι είναι οι δάσκαλοί τους, η Παιδεία μας και η Πατρίδα μας. Αλλά οι άριστοι δεν αποτελούν καμμία ξεχωριστή τάξη. Και βέβαια δεν μετέχουν του αγώνα «της πάλης των τάξεων».

Διότι ο σημερινός ο άριστος, μπορεί να μην είναι αύριο και άριστοι να γίνουν πολλοί άλλοι που υπελείποντο προηγουμένως.

Η αριστεία είναι διάκριση. Δεν είναι αυτοσκοπός. Δεν είναι η πρωτιά, όπως οι «σοβαροί» δημοσιογράφοι εκλαμβάνουν. Η διάκριση είναι στοιχείο εσωτερικό της ανθρώπινης φύσης. Η Επιστήμη της Ψυχολογίας το έχει κατατάξει στις φυσικές τάσεις του ανθρώπου.

Η διάκριση προκύπτει από την άμιλλα μεταξύ των μαθητών-σπουδαστών, όπως από την άμιλλα μεταξύ των αθλητών προκύπτουν οι πρωταθλητές. Δεν νομίζω ότι σκέφθηκε κανείς να παραβιάσει την ανθρώπινη φύση.

Και για θα επανέλθουμε στα σχολεία, σε κάθε τάξη είναι πολλοί οι άριστοι και υπάρχουν άριστοι όχι μόνον στη γενική βαθμολογία, αλλά σε δυο-τρία μαθήματα επιλογής του καθενός. Και αυτοί είναι άριστοι. Και όσο πιο καλό είναι το σχολείο, τόσο περισσότεροι άριστοι αναδεικνύονται.

Δεν δόθηκε καμία εξήγηση, γιατί βλάπτει η αριστεία την Εκπαίδευση. Το μαθησιακό αντικείμενο δεν γίνεται πιο γνωστικό από την προκαλούμενη ευγενή άμιλλα των παιδιών;

Οι καλύτεροι αυτοί μαθητές θα γίνουν αύριο οι καλύτεροι και προοδευτικότεροι πολίτες.

Σε όλα τα επαγγέλματα δεν διακρίνουμε τους καλύτερους; Δεν βρίσκουμε και τιμούμε, σαν κοινωνία και σαν κρατική οντότητα, τους καλύτερους δασκάλους, καθηγητές, γιατρούς, δικηγόρους, μηχανικούς, οικονομολόγους, πολιτικούς κ.λπ.; Αυτοί δεν οδηγούν τα βήματα προόδου κάθε Χώρας; Εμείς θέλουμε να γυρίσουμε πίσω; Δεν θέλουμε ηγέτες;

Αλλά η αποκοπή της αριστείας είναι κάτι βαθύτερο και χειρότερο: Είναι η προσπάθεια συνεχούς απομάκρυνσης του Έθνους μας από τις αρχαϊκές του ρίζες και την εθνική αυτογνωσία του.

Η διάκριση της αριστείας έρχεται από τα βάθη των αιώνων. Η διδαχή της συνεχούς προσπάθειας για την επίτευξη του καλλίστου αποτελέσματος, στην πνευματική κατάρτιση, στη στρατιωτική αγωγή, στη διοικητική πληρότητα, στο δημόσιο λόγο, στην πλησμονή των αρετών, είναι συνεχής επιταγή και προτροπή της προγονικής σοφίας.

Από τα Ομηρικά χρόνια η προτροπή στους Έλληνες και ιδιαίτερα στους νέους ήταν:

«ΑΙΕΝ  ΑΡΙΣΤΕΥΕΙΝ»  και  «ΥΠΕΙΡΟΧΟΝ  ΕΜΜΕΝΑΙ  ΑΛΛΩΝ».

Για να έρθουν τα Σπαρτιατόπουλα και να λένε στους γονείς τους:

«ΑΜΕΣ  ΔΕ  Γ’ΕΣΟΜΕΘΑ  ΠΟΛΛΩ  ΚΑΡΡΟΝΕΣ» ή κατά ποιητική απόδοση στην νεοελληνική: «Τα παιδιά σας θα γίνουν πολύ καλύτερά σας».

Η διαχρονική πορεία του Ελληνικού πνεύματος, μας υπαγορεύει σεβασμό, τουλάχιστον, στις ακατάλυτες αρχές αυτού και ενεργό συμμετοχή και προσπάθεια στην επανάκτηση των ιερών αρχαϊκών ριζών μας

Ο συμβολισμός της Σημαίας

Όλοι οι πολίτες έχουμε υποχρέωση να υπερασπιζόμαστε τη Σημαία της Πατρίδας μας, που συμβολίζει: την υπεράσπιση της Ελευθερίας, της Ανεξαρτησίας, της ακεραιότητας και της Δημοκρατίας της Πατρίδας μας.

Ο σημαιοφόρος σε κάθε περίπτωση δεν είναι ο ίδιος, δεν γίνεται με τα ίδια κριτήρια. Στον πόλεμο προέχει ο πιο ανδρείος που θα εμπνεύσει το στράτευμα, στο Σχολείο, δεν προέχει η αντρειοσύνη, προέχει η επίδοση και το ήθος του μαθητή. Με τέτοια κριτήρια πρέπει να επιλεγεί ο σημαιοφόρος. Είναι τιμή να κρατάς το σύμβολο της Πατρίδας σου και είναι ευτυχισμένη η Πατρίδα που έχει τέτοια παιδιά που την στηρίζουν.

Δεν γεννήθηκε ποτέ κανένα πρόβλημα με την επιλογή αυτή των σημαιοφόρων εδώ και ογδόντα χρόνια. Η μικρονοική πολιτική ορισμένων ιδεοληπτών, δεν επιτρέπεται να παρασύρουν τη Χώρα σε επικίνδυνες ατραπούς!

Εκείνο, όμως, που δημιουργεί βαθιά λύπη και απέραντη απογοήτευση είναι η προσπάθεια κάποιων «πολιτικών» και «δημοσιογράφων» να παραχαράξουν και την ιστορία ακόμη, ισχυριζόμενοι ότι στην άμεση Δημοκρατία της Αρχαίας Αθήνας είχε θεσμοθετηθεί η κλήρωση για την απόδοση ορισμένων αξιωμάτων.

Εδώ επιχειρούν σύγκριση ανόμοιων πραγμάτων. Τι σχέση μπορεί να έχει ο φάντης με το ρετσινόλαδο; Τι σχέση μπορεί να έχει η εκλογή δια κληρώσεως των Αρχόντων της Αθηναϊκής Δημοκρατίας, η οποία εγένετο περιοδικώς, για ΟΛΟΥΣ τους πολίτες, γιατί κατά την Αθηναϊκή Δημοκρατία όλοι οι πολίτες ήσαν ισότιμοι.

Επομένως η εκλογή αφορούσε μόνον τη χρονική προτεραιότητα και όχι την επιλογή της ικανότητας των αρχόντων.

        Όταν επρόκειτο για εκλογή Αρχηγού της Πολιτείας, εκλογή στρατηγών κ,λ,π,.   Τότε εγένετο ψηφοφορία και επελέγοντο κατά συνθήκη οι καλύτεροι για το έργο που προορίζοντο.

        Αλλά και στα καθ’ημάς, ούτε ο Κολοκοτρώνης, ούτε ο Καραϊσκάκης, ούτε κανένας αγωνιστής της απελευθέρωσης της Πατρίδας μας επελέγη δια κληρώσεως. Τα στρατηγηλήκια τους τα πήραν  διακρινόμενοι  στις μάχες και στους αγώνες για την Πατρίδα.

        Σε κάθε περίπτωση ας μας πει ένας πολίτης και δη κυβερνητικός όταν πηγαίνει στα Δικαστήρια ή σε ιατρικές εξετάσεις κ.λπ. εάν τον δικηγόρο του ή τον γιατρό του τον επιλέγει δια κληρώσεως.

        Αλλά η επιχειρούμενη μείωση και εξαφάνιση της αριστείας από την Κυβέρνηση, πρέπει να επισημάνουμε ότι οφείλεται καθαρά σε ιδεοληπτικές εμμονές που υπαγορεύει η παιδική μαρξιστική της ασθένεια. Ο υλισμός (πέραν του διαλεκτικού και ιστορικού) θεωρείται το σύστημα (φιλοσοφικό) που έχει την ύλη ως πρώτη και μόνη αρχή των όντων και αρνείται την ύπαρξη υπεραισθητών δυνάμεων, όπως ο Θεός, οι ιδέες και το πνεύμα.

Με την δωρεά του πνεύματος τα έχουν βάλει. Θέλουν βίαια να κολοβώσουν την ανθρώπινη φύση.

        Οι τυμβωρύχοι της μαρξιστικής περιπέτειας συγχέουν την αριστεία με το μύθο της ισότητας.

 Αλλά ισότητα δεν υπάρχει στη φύση ούτε στη ζωή ούτε στους ανθρώπους. Κάποιοι είναι καλύτεροι, κάποιοι χειρότεροι κάποιοι διαφορετικοί. Το έχουμε αναλύσει σε παλαιότερες δημοσιεύσεις μας. Άλλο είναι η ισότητα των πολιτών έναντι του Νόμου, η ισονομία. Άλλο είναι η παροχή ίσων ευκαιριών στους πολίτες. Αυτή είναι η λειτουργία του κράτους δικαίου. Είναι διεργασία του ανθρώπινου νου και των ανθρωπίνων συναισθημάτων.

        Αντιλαμβάνομαι ότι τα ΣΥΝασπιμένα μαρξιστικά υπολείμματα της πατρίδος μας επιδιώκουν την κοινωνική ισοπέδωση.

Σε αυτό κατατείνουν οι μνημονιακές εφαρμογές που συνειδητά και με δική τους πρωτοβουλία προτείνουν στους δανειστές μας, όπως η άγρια φορολογία κ.λ.π. Η ισοπέδωση δεν οδηγεί στην πρόοδο. Δημιουργεί βλαπτικές και καταστροφικές δυσλειτουργίες στην κοινωνία. Μας το απέδειξαν οι Σοβιετικοί παράδεισοι που δεν θέλουν να τους ξέρουν ούτε οι ίδιοι οι Ρώσοι. Και ενοχλεί κάθε νοήμονα πολίτη η προσπάθεια που καταβάλλουν να ισχυριστούν ότι προτείνουν δήθεν προοδευτικά μέτρα, ενώ στην πραγματικότητα επιχειρούν με τη μέθοδο του σαλαμιού, να αποκόψουν σιγά- σιγά τα εθνικά ερείσματα της πατρίδας μας. Οπως τώρα κάνουν με τη σημαία στο δημοτικό, αύριο θα επεκταθεί και στο γυμνάσιο-λύκειο, στα ανώτατα πνευματικά ιδρύματα και στις δημόσιες υπηρεσίες.

        Τώρα αποκλείουν τους σημαιοφόρους και τους παραστάτες να παρίστανται στις δημόσιες δοξολογίες στους Ναούς, αύριο θα απαγορεύσουν και στους Αρχιερείς και στον Κλήρο να παρίστανται στις ορκωμοσίες των δημοσίων Αρχόντων ή του προέδρου της Δημοκρατίας. Ένα ένα ξεπερνούν τα εμπόδια, που αν το επιχειρήσουν σήμερα για ΟΛΑ θα εύρουν απόλυτη αντίθεση και αντίδραση στην κοινωνία.

        Η αριστεία του σχολείου δεν έχει υλικό κίνητρο. Γι’αυτό είναι αποβλητέα στο μαρξιστικό σύστημα.

Η γνώση είναι πνεύμα, δεν είναι ύλη. Δεν τιθασεύεται, δεν φυλακίζεται. Είναι πρωταρχική πηγή ιδεαλισμού. Είναι η πυροδότις δύναμη της Ελευθερίας.

          Ο συμβολισμός της σημαίας είναι καθαρά ιδεαλιστικό κίνητρο. Δεν έχει να κερδίσει κανένα υλικό αγαθό και καμία μίζα ο σημαιοφόρος. Είναι η επιβράβευση της μόρφωσης των σπουδών του και του ήθους του.  

                                                                                                                                      ΓΙΑΝ.ΚΟΣ

H OIKONOMIA, O κ. ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΚΑΙ ΤΟ ΕΛΛΕΙΜΜΑ

                Πολλά, αμφιλεγόμενα, αποσιωπούμενα και αμφίσημα διαχέονται με όλα τα επικοινωνιακά μέσα  για τον κ. Γεωργίου. 

        Μια μεγίστη πλειοψηφική μερίδα του Τύπου και των Τηλεοπτικών κ.λπ. σταθμών κόπτονται για την αθωότητα τούτου, ενώ είναι εκκρεμής η τελική κρίση στη Δικαιοσύνη.

        Ακόμη και η Κυβέρνηση βιάστηκε να αποδεχθεί την πρόταση των Ευρωπαίων να ενεργήσει για την αθώωση του κ. Γεωργίου και να του επιστρέψουν τη δικαστική του δαπάνη εξ 100.000 ΕΥΡΩ, γεγονός που έπραξε η Κυβέρνηση με τροποποίηση σε νομοσχέδιο πρόσφατα.

        Παραβλέπω και αποκρούω μετά βδελυγμίας τη δουλική αυτή συμπεριφορά της Κυβέρνησης, όπου δεν σεβάστηκε την κρίση της Δικαιοσύνης (απεδέχθη αποζημίωση υπό μορφή δαπανών, των δικών του, προτού αυτή αποφανθεί) αλλά και της Ε.Ε όπου επενέβη θρασύτατα στα κυριαρχικά δικαιώματα ενός Κράτους-μέλους της και καταθέτω επίσημα στοιχεία δηλωτικά της οικονομικής κατάστασης της Χώρας, στα διάφορα κρίσιμα χρονικά διαστήματα που αναφέρονται.

        Έτσι απλά και με σαφήνεια για να καταλάβουν και οι απλοί άνθρωποι που δεν ασχολούνται με την οικονομική Επιστήμη όταν μάλιστα αποσιωπάται και αποκρύπτεται όλη η αλήθεια.

● Η οικονομία από το 2004 έως και το 2010

1.   Στις 5 Ιουλίου 2004 η Χώρα μας ύστερα από απόφαση του Ecofin υπήχθη στη διαδικασία Υπερβολικού Ελλείμματος (ΔΥΕ)

2.   Η νέα Ελληνική Κυβέρνηση (Κ. Καραμανλής) υπέβαλε, όπως  είχε πλέον υποχρέωση πρόγραμμα σταθερότητας και ανάπτυξης (2004-2007).                                                                                                                                            

         Στις 12 Απριλίου 2005 το Ecofin έκρινε ικανοποιητικό το πρόγραμμα και σύμφωνο με τις συστάσεις του

3.   Το 2005 ο ρυθμός ανάπτυξης έφτανε το 3,5% και υπερέβαινε τον αντίστοιχο ρυθμό στην Ε.Ε. και το ποσοστό ανεργίας μειώθηκε στο 9,9%.

4.   Το 2006 η άνοδος της Οικονομίας συνεχίστηκε με υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης 4,3%, ενώ το ΑΕΠ αυξανόταν με ετήσιο ρυθμό 4,1% και ο ρυθμός αύξησης του κατά κεφαλήν εισοδήματος ΑΕΠ ήταν 3,7%.

5.   Το 2006 μειώθηκε από 9,9% του 2005 σε 8,9% το ποσοστό ανεργίας.

6.   Το 2007 έτος μεγάλης αναταραχής και ανακατατάξεων της διεθνούς οικονομίας λόγω των αναπροσαρμογών στις χρηματοπιστωτικές αγορές και της ανόδου των διεθνών τιμών πετρελαίου και τροφίμων, η Ελληνική Οικονομία κράτησε καλά και ανταπεξήλθε με μικρές απώλειες (στο ρυθμό ανάπτυξης).

7.   Στις  5 Ιουνίου 2007 το Συμβούλιο Ecofin αποφάσισε το κλείσιμο της διαδικασίας υπερβολικού ελλείμματος για την Ελλάδα.

Διότι το έλλειμμα της Ελλάδας από 7,9% του ΑΕΠ το 2004 μειώθηκε στα 2,6%.

Το 2006, με πρόβλεψη ότι θα διατηρηθεί κάτω του 3% και τα δύο επόμενα χρόνια.

(Συμβούλιο Ε.Ε: 10319/07 Fresse 126, Λουξεμβούργο, 5 Ιουνίου 2007)

8.   Από τον Οκτώβριο του 2008 η Ελληνική Οικονομία, αρχίζει να επηρεάζεται αρνητικά με έκδηλα τα σημάδια επίπτωσης της διεθνούς με έκδηλα τα σημάδια επίπτωσης της διεθνούς κρίσης του 2008 και ιδία στο χρηματοπιστωτικό σύστημα και το εξωτερικό ισοζύγιο πληρωμών.

Τέτοια σημάδια ήταν η «μείωση των χορηγήσεων από τις Τράπεζες, ενώ μειώθηκε η ζήτηση πιστώσεων από νοικοκυριά και επιχειρήσεις.

Επί πλέον η μείωση της οικονομικής δραστηριότητας διεθνώς οδήγησε σε μείωση της Ναυτιλίας και του Τουρισμού». (ίδετε Έκθεση του Διοικητού της Τράπεζας της Ελλάδος για το 2008).

9.   Τότε η Κυβέρνηση έλαβε έντονα μέτρα στήριξης του τραπεζικού συστήματος και του χορήγησε 28 δισεκατ. ΕΥΡΩ (Ν.3723/9-12-2008) για να προλάβει την ανακοπή ρευστότητας στην αγορά.

Εν τούτοις, η βαθιά κρίση δεν απεφεύχθη και τα δημόσια οικονομικά βρέθηκαν σε πολύ κακή κατάσταση.

10.              Αποτέλεσμα τούτου του γεγονότος ότι το έλλειμμα της γενικής κυβέρνησης έφθασε αναθεωρημένο το 9,9% (δηλ. άνω του 4% που είναι το όριο), ενώ το δημόσιο χρέος έφθασε αναθεωρημένο το 112,9% (ίδε Τράπεζα της Ελλάδος:

11.              Το χρονικό της μεγάλης κρίσης) η Ελλάδα υπήχθη και πάλι στη διαδικασία υπερβολικού ελλείματος τον Απρίλιο του 2009 (ΔΥΕ).

12.               Τον Σεπτέμβριο 2009, είχαμε εκλογές και Πρωθυπουργός ανεδείχθη ο κ. Γ.Α.Π.

13.              Ο κ. Γ.Α.Π σε συνεργασία με την ΕΛΣΤΑΤ και την EYΡOΣTAT τον Οκτώβριο του 2009 ανεβίβασε το έλλειμα στο 15,4%.

        Το έλλειμμα αυτό αναθεωρήθηκε τον Απρίλιο 2010 από την EUROSTΑΤ σε 13,6%, δηλ. διορθώθηκε προς το έλασσον.

        Αλλά τότε πλέον είχε επέλθει η καταστροφή με την αδυναμία αποφυγής του προγράμματος χρηματοπιστωτικής βοήθειας (μνημόνιο).

        Σύμφωνα με την ALPHA BANK  «οι στατιστικές Υπηρεσίες της ΕΛΣΤΑΤ και  EYROSTAT στην προσπάθειά τους να αντιμετωπίσουν το υπερ-προβεβλημένο πρόβλημα των «Ελληνικών στατιστικών» με...τις εκτιμήσεις και παρεμβάσεις τους συνέβαλαν στην παρουσίαση υπέρμετρα διογκωμένου και ήδη σημαντικού δημοσιονομικού προβλήματος της Χώρας» (οικονομικό δελτίο της ALPHA BANK, τεύχος 117, Μάιος 2012.

Ο κ. Γεωργίου και η συμβολή του

        O κ. Γεωργίου διορίστηκε Πρόεδρος της ΕΛΣΤΑΤ τον Οκτώβριο 2010, από την Κυβέρνηση του κ. Γ.Α. Παπανδρέου και δη από τον τότε Υπουργό Οικονομικών κ. Γ. Παπακωνσταντίνου.

        Ο κ. Γεωργίου θα έπρεπε  να είχε δώσει επαρκείς εξηγήσεις και απαντήσεις για τη δράση του και τις ενέργειές του ως πρόεδρος της ΕΛΣΤΑΤ.

        Κατηγορήθηκε από την Αντιπρόεδρο της ΕΛΣΤΑΤ και καθηγήτρια σχετική με την επιστήμη της στατιστικής κα. Γεωργαντά και το άλλο μέλος αυτής κ. Λογοθέτη, ότι● δεν έκανε συμβούλια και αποφάσιζε μόνος του,  ότι ●έστειλε απαντήσεις και στοιχεία στη EUROSTAT, χωρίς να εγκριθούν ή έστω να συζητηθούν στο Δ.Σ. της ΕΛΣΤΑΤ, ότι ●διόγκωσε το χρέος με στοιχεία πάσης φύσεως υποχρεώσεων του Δημοσίου κ.λπ. που θα εκθέσουμε ειδικότερα παρακάτω.

        Ο κ. Γεωργίου αναμίχθηκε σε ένα θέμα, που είχε έντονο πολιτικό διαπληκτισμό, είχε πολύ σοβαρές συνέπειες για τη Χώρα και έπρεπε να επιδείξει μεγάλη ευαισθησία..

        Αντ’ αυτής ενήργησε ως ψυχρός τεχνοκράτης και με μεγάλη δόση δυσπιστίας απέναντί του, αφού ερχόμενος ως Πρόεδρος της Ελληνικής ΕΛΣΤΑΤ, παρέμεινε και επί μήνες μέλος του Δ.Ν.Τ., δηλ. υπάλληλος του Οργανισμού που συμμετείχε στην τύχη της Χώρας του και προφανώς επηρεάζετο από το γεγονός τούτο.

        Πέραν αυτού, έπρεπε να είχε υπόψη του ότι ο κ. Γ.Α.Π, κατήλθε στις εκλογές εκείνες με το σύνθημα «ΛΕΦΤΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ», έδωσε τον Οκτώβρη-Νοέμβρη επιδοτήσεις-χορηγίες σε διάφορους 500 εκατ. ΕΥΡΩ, ενώ συγχρόνως τον Οκτώβριο 2009 αναβίβασε το έλλειμμα στο 15,4% της γενικής Κυβέρνησης.

        Οπωσδήποτε γνώριζε ότι η αναθεώρηση του ελλείμματος από τη EUROSTAΤ τον Απρίλιο 2010 κατέβασε τούτο στο 13,6%.

        Τώρα έρχεται ο κ. Γεωργίου να αναβιβάσει το έλλειμμα αυτό, σ’αυτό που είχε προσδιορίσει ο εντολέας του (Γ.Α.Π.) τον Οκτώβριο του 2009 (15,4%).

        Αλλά ποια η ευθύνη του κ. Γεωργίου στο θέμα αυτό;

        Είπαμε ότι τα πλείστα των μέσων μαζικής επικοινωνίας και διάφορα κόμματα έχουν βαλθεί να τον αθωώσουν.

        Το βασικό επιχείρημα είναι ότι ο κ. Γεωργίου όταν διορίστηκε στην ΕΛΣΤΑΤ είχε ήδη ψηφιστεί το πρώτο μνημόνιο.

        Επομένως δεν συνετέλεσε σε καμία δυσμενή κατάληξη των θέσεων της οικονομίας και δεν έβλαψε κανένα. Εν τούτοις, η αναθεώρηση του άνω ελλείμματος επί Γεωργίου στο 15,4%, που είχε αρχικά προσδιορίσει ο κ. Γ.Α.Π. είναι τυχαία;

        Προς μερική εξήγηση έρχονται οι ισχυρισμοί ότι ο άνθρωπος έκανε τη δουλειά του σύμφωνα με τους κανόνες της EUROSTAT που αποτελούν βασικές διατάξεις λειτουργίας αυτής και της Ε.Ε.

        Και ποια είναι αυτή η δουλειά του;

Ο καλός μας καθηγητής κ. Γ. Παγουλάτος, που τον υπερασπίζεται γράφει ότι έκανε καλά τη δουλειά του (Καθημερινή 23-7-17) «συνυπολογίζοντας στο έλλειμμα της γενικής Κυβέρνησης 17 βαριά ζημιογόνες επιχειρήσεις και φορείς, όπως προβλεπόταν από τη μεθοδολογία  ESA95 της Eurostat και ίσχυε ήδη από το 1996, τις κρατικές επιχορηγήσεις στους φορείς κοινωνικής ασφάλισης και άλλες δημοσιονομικές υποχρεώσεις σύμφωνα με τους κανόνες της Eurostat”.

        Η ALPHA BANK, στην παραπάνω μελέτη της (ίδε άνω οικονομικό δελτίο), πλέον των άνω του κ. Παγουλάτου, παρατηρεί ότι η ΕΛΣΤΑΤ και η EUROSTAT συνέβαλαν στη παρουσίαση υπέρμετρα διογκωμένου του ήδη σημαντικού δημοσιονομικού προβλήματος της Χώρας (τόσο του ελλείμματος, όσον και του χρέους της γενικής Κυβέρνησης), γιατί συμπεριέλαβαν σ’αυτά τις «πάση φύσεως υποχρεώσεις του Δημοσίου, π.χ. από παροχή εγγυήσεων σε ΔΕΚΟ και εκτός ΔΕΚΟ (και αν δεν έχουν καταπέσει αυτές) ή από την αγορά προνομιούχων μετοχών των τραπεζών και από οφειλές σε προμηθευτές των οποίων η βεβαίωση και ο διακανονισμός καθυστερούσε (δηλ. δεν ήταν ληξιπρόθεσμες)κ.λπ.

        Τα σημαντικά περιουσιακά στοιχεία αυτών των φορέων δεν ελήφθησαν υπόψη. Μόνον οι υποχρεώσεις τους. Τα περιουσιακά στοιχεία και οι απαιτήσεις αυτών των φορέων της γενικής Κυβέρνησης δεν έχουν καμία αξία για τη EUROSTAT.

        Ο συνυπολογισμός αυτών των υποχρεώσεων κ.λπ. δεν είναι ούτε επιστημονική, ούτε ηθική ορθώς, γι’ αυτό και οι υποχρεώσεις αυτές δεν υπελογίζοντο μέχρι τώρα στο έλλειμμα της γενικής Κυβέρνησης.

Τι λέγει η Αντιπολίτευση του κ. Γεωργίου:

        Τα μέλη του Δ.Σ της ΕΛΣΤΑΤ που ανέφερα παραπάνω, καθώς και άλλοι σχετικοί με το θέμα παράγοντες ισχυρίζονται ότι οι υποχρεώσεις αυτές κακώς συμπεριελήφθησαν στο έλλειμμα και το χρέος της γενικής Κυβέρνησης διότι:

·        Ουδέποτε είχαν συμπεριληφθεί αυτές οι υποχρεώσεις στον υπολογισμό του ελλείματος

·        Δεν είχαν κάτι κρυφό ή απατηλό για την EUROSTAΤ, η οποία το γνώριζε και δεν έφερε αντίρρηση, εκτιμωμένων των συνθηκών κάθε χώρας.

·        Και άλλες 5-6 χώρες έχουν την ίδια μεταχείριση και δεν υπολογίζουν στα ελλείματά τους τις προδιαληφθείσες υποχρεώσεις.

·        Ο υπολογισμός αυτός δεν είναι νόμιμος, αντίκειται στην Ελληνική Νομοθεσία και δεν συνάδει με τις αρχές της λογιστικής και στατιστικής Επιστήμης.

·        Ο υπολογισμός αυτός παρέχει τη δυνατότητα «μαγειρεμάτων» των εκάστοτε στοιχείων κατά τη βούληση των δυο μερών (ΕΛΣΤΑΤ ΚΑΙ EUROSTAT).

·        Τα αποσταλέντα στοιχεία στη EUROSTAT δεν έχουν την έγκριση του Δ.Σ της ΕΛΣΤΑΤ, ούτε συνεκλήθη προς τούτο το Δ.Σ αυτής και επομένως ο συνυπολογισμός τους και η διόγκωση του ελλείμματος έγινε παράνομα.

·        Η EUROSTAT προκλήθηκε δια τηλεφωνημάτων και εγγράφων του κ. Γεωργίου, ο οποίος δήθεν ζητούσε διευκρινιστικές πληροφορίες για την αποστολή στοιχείων και επομένως η EUROSTAT στις έγγραφες απαντήσεις της δεν μπορούσε παρά να αναφερθεί στους κανονισμούς της, που δεν είχαν εφαρμοστεί ποτέ στην Ελλάδα, όπως εξήγησα παραπάνω.

·        Η αλληλογραφία του κ. Γεωργίου ήταν πιεστική.

·        Δεν μίλησαν ποτέ ότι από τη διόγκωση αυτή του ελλείμματος προκλήθηκε το πρώτο μνημόνιο, διότι ο κ. Γεωργίου ήλθε ύστερα από αυτό.

·        Αυτό που είπαν, είναι ότι η παράνομη και ανεπίτρεπτη αυτή διόγκωση του ελλείμματος (η διαφορά του 2% της γενικής Κυβέρνησης, αφορά σε πολλά δισεκατομμύρια ΕΥΡΩ) διευκόλυνε τους ξένους που είχαν στόχο τη λεηλασία της κινητής και ακίνητης περιουσίας των Ελλήνων και τη κατάλυση της εθνικής κυριαρχίας και

·        Αυτό πρέπει να αποσυνδεθεί πειστικά από τις πολιτικές στοχεύσεις του Γ.Α.Π., δηλ. πρέπει οι Έλληνες να πάρουν σαφή απάντηση ότι η διόγκωση αυτή των ελλειμμάτων δεν έγινε για να δικαιωθεί η βεβιασμένη (λίαν επιεικώς) εκτίμηση της Κυβέρνησης του Γ.Α. Παπανδρέου περί του ποσοστού 15,4% του ελλείμματος (Οκτώβριος 2009).

Η Δικαιοσύνη και ο κ. Γεωργίου

        Σε αυτά τα ερωτήματα δεν δόθηκαν απαντήσεις ούτε από τον κ. Γεωργίου, ούτε από τις μέχρι τώρα αποφάσεις της Δικαιοσύνης (θετικές και αρνητικές).

        Αλλά ούτε παρασχέθηκαν εξηγήσεις, απόψεις, ισχυρισμοί των πολλών προθύμων συμπαραστατών του κ. Γεωργίου επί των θεμάτων αυτών.

Προχθές, το Τριμελές Εφετείο Πλημ/των καταδίκασε τον κ. Γεωργίου σε δυο χρόνια φυλακή με αναστολή για παράβαση καθήκοντος, συνισταμένη στην αποστολή στοιχείων χωρίς σύγκλιση του Διοικ. Συμβουλίου της ΕΛΣΤΑΤ.

Δεν γνωρίζουμε λεπτομέρειες του σκεπτικού της απόφασης, όπως και των προηγηθέντων βουλευμάτων.

        Είναι δικαίωμα κάθε πολίτη να ενημερωθεί πλήρως για τα αίτια και τις επεμβάσεις προσώπων της χώρας, οι οποίες μας κατάντησαν στη σημερινή ντροπή.

          Μέχρι τότε έχουμε δικαίωμα να ρωτάμε και να ζητάμε πειστικές απαντήσεις.

                                                                              ΓΙΑΝ.ΚΟΣ

ΜΑΡΞΙΣΤΙΚΟΣ ΒΟΛΟΝΤΑΡΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΚΡΑΤΟΣ ΔΙΚΑΙΟΥ

Η Κυβέρνηση διακατέχεται από το σύνδρομο ότι κυβερνάει, αλλά δεν έχει την εξουσία. Δεν έχει στα χέρια της όλες τις εξουσίες του Κράτους, Νομοθετική-Εκτελεστική και Δικαστική.
Είναι γνωστόν ότι κατέβαλε πολλές και σύντονες προσπάθειες να αλώσει ή προσεταιρισθεί τη Δικαιοσύνη. Είτε με επιλογές προσώπων στη Διοίκηση της Δικαιοσύνης, είτε με έμμεσες απειλές, είτε με υποσχέσεις αυξήσεων αμοιβών από τον ίδιο τον κ. Τσίπρα με τη μεσολάβηση της κ. Θάνου, είτε με προσπάθεια αυξήσεως των ορίων της θητείας των δικαστών και πολλά άλλα που δεν είναι του παρόντος.
Ελάχιστα πέτυχε και φαίνεται ότι η Δικαιοσύνη υπερασπίζεται την ανεξαρτησία της.

Έτσι ο κ. Πρωθυπουργός ανακάλυψε, μετά ταύτα «θεσμικά εμπόδια», υπονοώντας ευθέως δικαστικές αποφάσεις που δεν ήταν αρεστές στην Κυβερνητική εξουσία και δεν ικανοποιούσαν τα «θέλω» της.

Η Κυβέρνηση είναι ένα Μαρξιστικό κακέκτυπο Μαρξισμού και βολονταρισμού. Η νέα έκφραση δημοκρατικού αυταρχισμού.

 Δεν εννοεί να βρίσκει εμπόδια στα «θέλω» της. Όποια και αν είναι.

Τους θεσμούς τους βλέπουν ως εμπόδιο στις επιδιώξεις τους. Δεν δέχονται αντιρρήσεις σε κάθε δράση τους. Δεν αντέχουν τα αντίβαρα της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας. Πρόκειται για ανθρώπους με νοοτροπία που υπηρετεί την απόλυτη δύναμη που πηγάζει από τη βούλησή τους. Ενδύονται τη λεοντή των αγαθών προθέσεων και προσποιούνται ότι αγωνίζονται για το φτωχό Λαό. Εννοώντας τη φτωχοποίηση όλου του λαού χωρίς να το λένε. Εναλλάσσουν όπου μπορούν προσωπεία και μεθόδους.

Η διαδρομή της Κυβέρνησης:

Από Αντιπολίτευση πούλαγε «τσαμπουκά» και ακρότητες. Σε όλα τα επίπεδα. Εσωτερικό και Εξωτερικό.
Βάζοντάς τα με την Ευρώπη και τους άλλους, πούλαγε πατριωτισμό. Από το «γκόου μπακ μαντάμ Μέρκελ» και τις βρισιές των Ευρωπαίων ως τοκογλύφων κ.λ.π., φτάσαμε στο τέλος του γκρεμού, πληρώσαμε το κόστος της στοχευμένα ασυνάρτητης διαπραγμάτευσης και σήμερα φτάσαμε στην ...«ανοιχτόμυαλη» Μέρκελ και τον... «σεβαστό» Σόιμπλε.
Η ασέβεια, η αγένεια, η ασυναρτησία και ο τσαμπουκάς δεν πέρασαν στους «έξω», που τους κατάλαβαν.Τώρα γύρισαν προς τους «μέσα».

 Οι άνθρωποι αυτοί αποτελούν τραγικές μορφές. Και είμαι περίεργος να δω πως θα καταντήσουν. Κύριος μοχλός των επιδιώξεών τους είναι τα «θέλω» τους. Δεν τους ενδιαφέρουν τι λένε οι νόμοι. Τους ερμηνεύουν αυθαίρετα, όπως θέλουν αυτοί. Δεν το εννοούν το Κράτος δικαίου. Κάθε εμπόδιο στη θέλησή τους είναι εχθρός του Κράτους. Παραποιούν συνειδητά τα γεγονότα και παρερμηνεύουν με «επιστημονική εμβρίθεια» τις καθαρές διατάξεις των Νόμων.
Στοχευμένη είναι η πορεία για τη γελοιοποίηση των θεσμών, για την ανάδειξη της διαφθοράς της μονομέρειας, την ενεργοποίηση αισθημάτων αδικίας, των θεωριών συνωμοσίας και έξαρσης πρωτόγνωρου λαϊκισμού και κατασυκοφάντησης ανθρώπων με επιβολή και κύρος.

Επίθεση τώρα στην «τέταρτη εξουσία». Ούτε και αυτή την έχουν όπως την ήθελαν. Άρχισαν με τα «βοθροκάναλα» και τα «ΜΜΕ της διαπλοκής». Εξεπόνησαν σχέδια της πυρκαγιάς, «ανακάλυψαν Ινστιτούτο στη Φλωρεντία, καθόρισαν τα κανάλια σε τέσσερα, με πρωτόγονους ετσιθελικούς υπολογισμούς, βρήκαν πρόσωπα, βρήκαν βοσκοτόπια για εγγυήσεις, πρόθυμη Τράπεζα «δική μας», πέρασαν νυκτερινές τροπολογίες που έσβησαν πρόστιμα λαθρεμπορίου, επιχείρησαν συστηματικά την άλωση Συγκροτημάτων Τύπου και Καναλιών. 
Οι μεθοδεύσεις τους ήταν αποκαλυπτικές των προθέσεών τους, όλοι οι σοβαροί νομικοί, και της Βουλής ακόμη, είχαν επισημάνει τις ατέλειες και πλημμέλειες των διατάξεων που οδηγούσαν στην ακυρότητα των νομοθετημάτων τους.
Μετά τους φταίει η Δικαιοσύνη που κάνει τη δουλειά της και οι θεσμοί που τους δημιουργούν εμπόδια.
Και είναι εν προκειμένω αμετανόητοι. Έγινε το ΕΣΡ, πήραν μια απόφαση για αριθμό καναλιών κ.λπ., αλλά χωρίς τη γνώμη ή γνωμάτευση του ΕΣΡ που είναι απαραίτητη σύμφωνα με την απόφαση του ΣτΕ. Δεν καταλαβαίνουν τίποτε. Ύστερα θα φταίει το Δικαστήριο που θα ακυρώσει την πράξη τους.
Στην πορεία αυτή του βολονταρισμού, επιστρατεύονται οι «νταήδες» της εξουσίας και οι έμμισθοι ή άμισθοι υπηρέτες τους και επιδίδονται- βάσει σχεδίου- σε βρισιές, απειλές, λοιδορίες, τρομοκρατικές ενέργειες και γενικά εξάπτουν τα πιο ταπεινά πάθη των ανθρώπων.

Σε λίγο θα τους βρούμε στα καφενεία, στις πλατείες, στους συλλόγους, στα σχολεία, στις καθώς πρέπει παρέες να βωμολοχούν, υβρίζουν, συκοφαντούν, προκαλούν, να φοβίζουν.
Τώρα αντιμετωπίζουμε τον κίνδυνο μιας αλαζονείας που οδηγεί στην απολυταρχία. Οι βοές των εμμίσθων και αμίσθων στιφών των βαρβάρων της πολιτικής ορθότητάς μας πλησιάζουν. Θα επιχειρήσουν την επιβολή της ελεεινότητας και του σκοταδισμού της ενιαίας σκέψης. Τους αρκεί η μειοψηφία. Και η πλειοψηφία καθεύδει.
Τα Μαρξιστικά κατάλοιπα της Κυβέρνησης, δεν έχουν κλείσει την πόρτα στη «θεσμική ανατροπή».

 Η περιπέτεια αυτή, καιροφυλακτεί στις παρόδους της εμπαθούς μικρόνοιας   των καταλοίπων αυτών.

                                                                          ΓΙΑΝ.ΚΟΣ