Μεγάλη σύγχυση υπάρχει με τις έννοιες της Αριστείας και της Σημαίας. Η
Αριστεία αναφέρεται στο επίπεδο γνώσεως. Η Σημαία αναφέρεται στο επίπεδο του
συμβολισμού.
Η Αριστεία δεν είναι του ενός ανδρός ή γυναικός. Αριστεία δεν υποδηλοί
μόνον τον έναν, τον πρώτο, όπως εσφαλμένα ή απερίσκεπτα υπολαμβάνουν μερικοί.
Η Αριστεία ανήκει σε
πολλούς, διαχέεται σε πολλούς. Δεν έχει ιδιαίτερη σημασία εάν στα πολλά
«άριστα», ένας έχει τα μεγαλύτερα και τον λέμε «πρώτον».
Όσο περισσότεροι διακρίνονται για την αριστεία τους, τόσο ευτυχέστεροι
είναι οι δάσκαλοί τους, η Παιδεία μας και η Πατρίδα μας. Αλλά οι άριστοι δεν
αποτελούν καμμία ξεχωριστή τάξη. Και βέβαια δεν μετέχουν του αγώνα «της πάλης
των τάξεων».
Διότι ο σημερινός ο
άριστος, μπορεί να μην είναι αύριο και άριστοι να γίνουν πολλοί άλλοι που
υπελείποντο προηγουμένως.
Η αριστεία είναι διάκριση. Δεν είναι αυτοσκοπός. Δεν είναι η πρωτιά, όπως οι «σοβαροί»
δημοσιογράφοι εκλαμβάνουν. Η διάκριση είναι στοιχείο εσωτερικό της ανθρώπινης
φύσης. Η Επιστήμη της Ψυχολογίας το έχει κατατάξει στις φυσικές τάσεις του
ανθρώπου.
Η διάκριση προκύπτει από την άμιλλα μεταξύ των μαθητών-σπουδαστών, όπως από
την άμιλλα μεταξύ των αθλητών προκύπτουν οι πρωταθλητές. Δεν νομίζω ότι
σκέφθηκε κανείς να παραβιάσει την ανθρώπινη φύση.
Και για θα επανέλθουμε στα σχολεία, σε κάθε τάξη είναι πολλοί οι άριστοι
και υπάρχουν άριστοι όχι μόνον στη γενική βαθμολογία, αλλά σε δυο-τρία μαθήματα
επιλογής του καθενός. Και αυτοί είναι άριστοι. Και όσο πιο καλό είναι το
σχολείο, τόσο περισσότεροι άριστοι αναδεικνύονται.
Δεν δόθηκε καμία εξήγηση, γιατί
βλάπτει η αριστεία την Εκπαίδευση. Το μαθησιακό αντικείμενο δεν γίνεται πιο
γνωστικό από την προκαλούμενη ευγενή άμιλλα των παιδιών;
Οι καλύτεροι αυτοί μαθητές θα γίνουν αύριο οι καλύτεροι και
προοδευτικότεροι πολίτες.
Σε όλα τα επαγγέλματα δεν
διακρίνουμε τους καλύτερους; Δεν βρίσκουμε και τιμούμε, σαν κοινωνία και σαν
κρατική οντότητα, τους καλύτερους δασκάλους, καθηγητές, γιατρούς, δικηγόρους,
μηχανικούς, οικονομολόγους, πολιτικούς κ.λπ.; Αυτοί δεν οδηγούν τα βήματα
προόδου κάθε Χώρας; Εμείς θέλουμε να γυρίσουμε πίσω; Δεν θέλουμε ηγέτες;
Αλλά η αποκοπή της αριστείας είναι
κάτι βαθύτερο και χειρότερο: Είναι η προσπάθεια συνεχούς απομάκρυνσης του
Έθνους μας από τις αρχαϊκές του ρίζες και την εθνική αυτογνωσία του.
Η διάκριση της αριστείας έρχεται από τα βάθη των αιώνων. Η διδαχή της
συνεχούς προσπάθειας για την επίτευξη του καλλίστου αποτελέσματος, στην
πνευματική κατάρτιση, στη στρατιωτική αγωγή, στη διοικητική πληρότητα, στο
δημόσιο λόγο, στην πλησμονή των αρετών, είναι συνεχής επιταγή και προτροπή της
προγονικής σοφίας.
Από τα Ομηρικά χρόνια η προτροπή στους Έλληνες και ιδιαίτερα στους νέους
ήταν:
«ΑΙΕΝ ΑΡΙΣΤΕΥΕΙΝ» και «ΥΠΕΙΡΟΧΟΝ ΕΜΜΕΝΑΙ
ΑΛΛΩΝ».
Για να έρθουν τα Σπαρτιατόπουλα και να λένε στους γονείς τους:
«ΑΜΕΣ ΔΕ
Γ’ΕΣΟΜΕΘΑ ΠΟΛΛΩ ΚΑΡΡΟΝΕΣ» ή κατά ποιητική απόδοση στην νεοελληνική: «Τα παιδιά σας θα γίνουν πολύ καλύτερά
σας».
Η διαχρονική πορεία του Ελληνικού
πνεύματος, μας υπαγορεύει σεβασμό, τουλάχιστον, στις ακατάλυτες αρχές αυτού και
ενεργό συμμετοχή και προσπάθεια στην επανάκτηση των ιερών αρχαϊκών ριζών μας
Ο
συμβολισμός της Σημαίας
Όλοι οι πολίτες έχουμε υποχρέωση να υπερασπιζόμαστε τη Σημαία της
Πατρίδας μας, που συμβολίζει: την υπεράσπιση της Ελευθερίας, της
Ανεξαρτησίας, της ακεραιότητας και της Δημοκρατίας της Πατρίδας μας.
Ο σημαιοφόρος σε κάθε περίπτωση δεν είναι ο ίδιος, δεν γίνεται με τα ίδια
κριτήρια. Στον πόλεμο προέχει ο πιο ανδρείος που θα εμπνεύσει το στράτευμα, στο
Σχολείο, δεν προέχει η αντρειοσύνη, προέχει η επίδοση και το ήθος του μαθητή.
Με τέτοια κριτήρια πρέπει να επιλεγεί ο σημαιοφόρος. Είναι τιμή να κρατάς το
σύμβολο της Πατρίδας σου και είναι ευτυχισμένη η Πατρίδα που έχει τέτοια παιδιά
που την στηρίζουν.
Δεν γεννήθηκε ποτέ κανένα πρόβλημα με την επιλογή αυτή των σημαιοφόρων εδώ
και ογδόντα χρόνια. Η μικρονοική πολιτική ορισμένων ιδεοληπτών, δεν επιτρέπεται
να παρασύρουν τη Χώρα σε επικίνδυνες ατραπούς!
Εκείνο, όμως, που δημιουργεί βαθιά λύπη και απέραντη απογοήτευση είναι η
προσπάθεια κάποιων «πολιτικών» και «δημοσιογράφων» να παραχαράξουν και την
ιστορία ακόμη, ισχυριζόμενοι ότι στην άμεση Δημοκρατία της Αρχαίας Αθήνας είχε
θεσμοθετηθεί η κλήρωση για την απόδοση ορισμένων αξιωμάτων.
Εδώ επιχειρούν σύγκριση ανόμοιων πραγμάτων. Τι σχέση μπορεί να έχει ο φάντης
με το ρετσινόλαδο; Τι σχέση μπορεί να έχει η εκλογή δια κληρώσεως των Αρχόντων
της Αθηναϊκής Δημοκρατίας, η οποία εγένετο περιοδικώς, για ΟΛΟΥΣ τους πολίτες, γιατί κατά την Αθηναϊκή Δημοκρατία όλοι οι πολίτες
ήσαν ισότιμοι.
Επομένως η εκλογή αφορούσε μόνον τη χρονική
προτεραιότητα και όχι την επιλογή της ικανότητας των αρχόντων.
Όταν
επρόκειτο για εκλογή Αρχηγού της
Πολιτείας, εκλογή στρατηγών κ,λ,π,. Τότε
εγένετο ψηφοφορία και επελέγοντο κατά συνθήκη
οι καλύτεροι για το έργο που προορίζοντο.
Αλλά και στα καθ’ημάς, ούτε ο
Κολοκοτρώνης, ούτε ο Καραϊσκάκης, ούτε κανένας αγωνιστής της απελευθέρωσης της
Πατρίδας μας επελέγη δια κληρώσεως. Τα στρατηγηλήκια τους τα πήραν διακρινόμενοι στις μάχες και στους αγώνες για την Πατρίδα.
Σε
κάθε περίπτωση ας μας πει ένας πολίτης και δη κυβερνητικός όταν πηγαίνει στα Δικαστήρια
ή σε ιατρικές εξετάσεις κ.λπ. εάν τον δικηγόρο του ή τον γιατρό του τον
επιλέγει δια κληρώσεως.
Αλλά η επιχειρούμενη μείωση και
εξαφάνιση της αριστείας από την Κυβέρνηση, πρέπει να επισημάνουμε ότι οφείλεται
καθαρά σε ιδεοληπτικές εμμονές που υπαγορεύει η παιδική μαρξιστική της
ασθένεια. Ο υλισμός (πέραν του
διαλεκτικού και ιστορικού) θεωρείται το σύστημα (φιλοσοφικό) που έχει την ύλη
ως πρώτη και μόνη αρχή των όντων και
αρνείται την ύπαρξη υπεραισθητών δυνάμεων, όπως ο Θεός, οι ιδέες και το πνεύμα.
Με την δωρεά του
πνεύματος τα έχουν βάλει. Θέλουν βίαια να κολοβώσουν την ανθρώπινη φύση.
Οι τυμβωρύχοι της μαρξιστικής περιπέτειας συγχέουν την αριστεία με το μύθο της ισότητας.
Αλλά
ισότητα δεν υπάρχει στη φύση ούτε στη ζωή ούτε στους ανθρώπους. Κάποιοι
είναι καλύτεροι, κάποιοι χειρότεροι κάποιοι διαφορετικοί. Το έχουμε αναλύσει σε
παλαιότερες δημοσιεύσεις μας. Άλλο είναι η ισότητα των πολιτών έναντι του
Νόμου, η ισονομία. Άλλο είναι η παροχή ίσων ευκαιριών στους πολίτες. Αυτή
είναι η λειτουργία του κράτους δικαίου. Είναι διεργασία του ανθρώπινου νου
και των ανθρωπίνων συναισθημάτων.
Αντιλαμβάνομαι ότι τα ΣΥΝασπιμένα μαρξιστικά
υπολείμματα της πατρίδος μας επιδιώκουν την
κοινωνική ισοπέδωση.
Σε αυτό κατατείνουν οι
μνημονιακές εφαρμογές που συνειδητά και με δική τους πρωτοβουλία προτείνουν
στους δανειστές μας, όπως η άγρια φορολογία κ.λ.π. Η ισοπέδωση δεν οδηγεί στην πρόοδο. Δημιουργεί βλαπτικές και
καταστροφικές δυσλειτουργίες στην κοινωνία. Μας το απέδειξαν οι Σοβιετικοί
παράδεισοι που δεν θέλουν να τους ξέρουν ούτε οι ίδιοι οι Ρώσοι. Και ενοχλεί
κάθε νοήμονα πολίτη η προσπάθεια που καταβάλλουν να ισχυριστούν ότι προτείνουν
δήθεν προοδευτικά μέτρα, ενώ στην
πραγματικότητα επιχειρούν με τη μέθοδο του σαλαμιού, να αποκόψουν σιγά- σιγά
τα εθνικά ερείσματα της πατρίδας μας. Οπως τώρα κάνουν με τη σημαία στο
δημοτικό, αύριο θα επεκταθεί και στο γυμνάσιο-λύκειο, στα ανώτατα πνευματικά
ιδρύματα και στις δημόσιες υπηρεσίες.
Τώρα αποκλείουν τους σημαιοφόρους και
τους παραστάτες να παρίστανται στις δημόσιες δοξολογίες στους Ναούς, αύριο θα απαγορεύσουν και στους Αρχιερείς
και στον Κλήρο να παρίστανται στις ορκωμοσίες των δημοσίων Αρχόντων ή του
προέδρου της Δημοκρατίας. Ένα ένα ξεπερνούν τα εμπόδια, που αν το
επιχειρήσουν σήμερα για ΟΛΑ θα εύρουν απόλυτη αντίθεση και αντίδραση στην
κοινωνία.
Η
αριστεία του σχολείου δεν έχει υλικό κίνητρο. Γι’αυτό είναι αποβλητέα
στο μαρξιστικό σύστημα.
Η γνώση είναι πνεύμα, δεν είναι ύλη. Δεν τιθασεύεται, δεν
φυλακίζεται. Είναι πρωταρχική πηγή ιδεαλισμού. Είναι η πυροδότις δύναμη της
Ελευθερίας.
Ο συμβολισμός της σημαίας είναι καθαρά ιδεαλιστικό
κίνητρο. Δεν έχει να κερδίσει κανένα
υλικό αγαθό και καμία μίζα ο σημαιοφόρος. Είναι η επιβράβευση της μόρφωσης των σπουδών του και του ήθους του.
ΓΙΑΝ.ΚΟΣ
