ΜΑΡΞΙΣΤΙΚΟΣ ΒΟΛΟΝΤΑΡΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΚΡΑΤΟΣ ΔΙΚΑΙΟΥ

Η Κυβέρνηση διακατέχεται από το σύνδρομο ότι κυβερνάει, αλλά δεν έχει την εξουσία. Δεν έχει στα χέρια της όλες τις εξουσίες του Κράτους, Νομοθετική-Εκτελεστική και Δικαστική.
Είναι γνωστόν ότι κατέβαλε πολλές και σύντονες προσπάθειες να αλώσει ή προσεταιρισθεί τη Δικαιοσύνη. Είτε με επιλογές προσώπων στη Διοίκηση της Δικαιοσύνης, είτε με έμμεσες απειλές, είτε με υποσχέσεις αυξήσεων αμοιβών από τον ίδιο τον κ. Τσίπρα με τη μεσολάβηση της κ. Θάνου, είτε με προσπάθεια αυξήσεως των ορίων της θητείας των δικαστών και πολλά άλλα που δεν είναι του παρόντος.
Ελάχιστα πέτυχε και φαίνεται ότι η Δικαιοσύνη υπερασπίζεται την ανεξαρτησία της.

Έτσι ο κ. Πρωθυπουργός ανακάλυψε, μετά ταύτα «θεσμικά εμπόδια», υπονοώντας ευθέως δικαστικές αποφάσεις που δεν ήταν αρεστές στην Κυβερνητική εξουσία και δεν ικανοποιούσαν τα «θέλω» της.

Η Κυβέρνηση είναι ένα Μαρξιστικό κακέκτυπο Μαρξισμού και βολονταρισμού. Η νέα έκφραση δημοκρατικού αυταρχισμού.

 Δεν εννοεί να βρίσκει εμπόδια στα «θέλω» της. Όποια και αν είναι.

Τους θεσμούς τους βλέπουν ως εμπόδιο στις επιδιώξεις τους. Δεν δέχονται αντιρρήσεις σε κάθε δράση τους. Δεν αντέχουν τα αντίβαρα της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας. Πρόκειται για ανθρώπους με νοοτροπία που υπηρετεί την απόλυτη δύναμη που πηγάζει από τη βούλησή τους. Ενδύονται τη λεοντή των αγαθών προθέσεων και προσποιούνται ότι αγωνίζονται για το φτωχό Λαό. Εννοώντας τη φτωχοποίηση όλου του λαού χωρίς να το λένε. Εναλλάσσουν όπου μπορούν προσωπεία και μεθόδους.

Η διαδρομή της Κυβέρνησης:

Από Αντιπολίτευση πούλαγε «τσαμπουκά» και ακρότητες. Σε όλα τα επίπεδα. Εσωτερικό και Εξωτερικό.
Βάζοντάς τα με την Ευρώπη και τους άλλους, πούλαγε πατριωτισμό. Από το «γκόου μπακ μαντάμ Μέρκελ» και τις βρισιές των Ευρωπαίων ως τοκογλύφων κ.λ.π., φτάσαμε στο τέλος του γκρεμού, πληρώσαμε το κόστος της στοχευμένα ασυνάρτητης διαπραγμάτευσης και σήμερα φτάσαμε στην ...«ανοιχτόμυαλη» Μέρκελ και τον... «σεβαστό» Σόιμπλε.
Η ασέβεια, η αγένεια, η ασυναρτησία και ο τσαμπουκάς δεν πέρασαν στους «έξω», που τους κατάλαβαν.Τώρα γύρισαν προς τους «μέσα».

 Οι άνθρωποι αυτοί αποτελούν τραγικές μορφές. Και είμαι περίεργος να δω πως θα καταντήσουν. Κύριος μοχλός των επιδιώξεών τους είναι τα «θέλω» τους. Δεν τους ενδιαφέρουν τι λένε οι νόμοι. Τους ερμηνεύουν αυθαίρετα, όπως θέλουν αυτοί. Δεν το εννοούν το Κράτος δικαίου. Κάθε εμπόδιο στη θέλησή τους είναι εχθρός του Κράτους. Παραποιούν συνειδητά τα γεγονότα και παρερμηνεύουν με «επιστημονική εμβρίθεια» τις καθαρές διατάξεις των Νόμων.
Στοχευμένη είναι η πορεία για τη γελοιοποίηση των θεσμών, για την ανάδειξη της διαφθοράς της μονομέρειας, την ενεργοποίηση αισθημάτων αδικίας, των θεωριών συνωμοσίας και έξαρσης πρωτόγνωρου λαϊκισμού και κατασυκοφάντησης ανθρώπων με επιβολή και κύρος.

Επίθεση τώρα στην «τέταρτη εξουσία». Ούτε και αυτή την έχουν όπως την ήθελαν. Άρχισαν με τα «βοθροκάναλα» και τα «ΜΜΕ της διαπλοκής». Εξεπόνησαν σχέδια της πυρκαγιάς, «ανακάλυψαν Ινστιτούτο στη Φλωρεντία, καθόρισαν τα κανάλια σε τέσσερα, με πρωτόγονους ετσιθελικούς υπολογισμούς, βρήκαν πρόσωπα, βρήκαν βοσκοτόπια για εγγυήσεις, πρόθυμη Τράπεζα «δική μας», πέρασαν νυκτερινές τροπολογίες που έσβησαν πρόστιμα λαθρεμπορίου, επιχείρησαν συστηματικά την άλωση Συγκροτημάτων Τύπου και Καναλιών. 
Οι μεθοδεύσεις τους ήταν αποκαλυπτικές των προθέσεών τους, όλοι οι σοβαροί νομικοί, και της Βουλής ακόμη, είχαν επισημάνει τις ατέλειες και πλημμέλειες των διατάξεων που οδηγούσαν στην ακυρότητα των νομοθετημάτων τους.
Μετά τους φταίει η Δικαιοσύνη που κάνει τη δουλειά της και οι θεσμοί που τους δημιουργούν εμπόδια.
Και είναι εν προκειμένω αμετανόητοι. Έγινε το ΕΣΡ, πήραν μια απόφαση για αριθμό καναλιών κ.λπ., αλλά χωρίς τη γνώμη ή γνωμάτευση του ΕΣΡ που είναι απαραίτητη σύμφωνα με την απόφαση του ΣτΕ. Δεν καταλαβαίνουν τίποτε. Ύστερα θα φταίει το Δικαστήριο που θα ακυρώσει την πράξη τους.
Στην πορεία αυτή του βολονταρισμού, επιστρατεύονται οι «νταήδες» της εξουσίας και οι έμμισθοι ή άμισθοι υπηρέτες τους και επιδίδονται- βάσει σχεδίου- σε βρισιές, απειλές, λοιδορίες, τρομοκρατικές ενέργειες και γενικά εξάπτουν τα πιο ταπεινά πάθη των ανθρώπων.

Σε λίγο θα τους βρούμε στα καφενεία, στις πλατείες, στους συλλόγους, στα σχολεία, στις καθώς πρέπει παρέες να βωμολοχούν, υβρίζουν, συκοφαντούν, προκαλούν, να φοβίζουν.
Τώρα αντιμετωπίζουμε τον κίνδυνο μιας αλαζονείας που οδηγεί στην απολυταρχία. Οι βοές των εμμίσθων και αμίσθων στιφών των βαρβάρων της πολιτικής ορθότητάς μας πλησιάζουν. Θα επιχειρήσουν την επιβολή της ελεεινότητας και του σκοταδισμού της ενιαίας σκέψης. Τους αρκεί η μειοψηφία. Και η πλειοψηφία καθεύδει.
Τα Μαρξιστικά κατάλοιπα της Κυβέρνησης, δεν έχουν κλείσει την πόρτα στη «θεσμική ανατροπή».

 Η περιπέτεια αυτή, καιροφυλακτεί στις παρόδους της εμπαθούς μικρόνοιας   των καταλοίπων αυτών.

                                                                          ΓΙΑΝ.ΚΟΣ