ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ

Η ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΥΛΙΣΜΟΥ ΚΑΙ Η ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ

Πρέπει να ξεκαθαρίσουμε για την πνευματική και κοινωνική μας ισορροπία.

 Ο ιστορικός υλισμός του Μαρξιστικού Μύθου και η Παγκοσμιοποίηση του Καπιταλισμού, είναι οι δύο όψεις ενός και του αυτού νομίσματος.

Και τα δύο συστήματα ομιλούν τη γλώσσα των οικονομικών προτεραιοτήτων. Για οικονομική μονοκαλλιέργεια κα μονοτροπία. Για καταναλωτικό εξανδροποδισμό. Αποβλέπουν σε χρηστική εκδοχή της Παιδείας. Στην εμπορική εκμετάλλευση κάθε οικονομικού πόρου.

Αδιαφορούν για τη γλώσσα των κοινωνικών προτεραιοτήτων. Για την κοινωνία των ανθρωπίνων σχέσεων, για την άμιλλα, την παιδεία, την καλλιέργεια της πολύπλευρης γνώσης. Παραβλέπουν τις σχέσεις της κοινωνίας με την πατρώα γη, με τις εστίες της, τους βωμόύς της, τους τάφους των προγόνων της, το νόημα της κοινωνίας που γεννάει την ομορφιά της ζωής, τη χαρά της γιορτής, τη σοφία του κάλλους, τη σύλληψη της Τέχνης και το κάλλος του Πνεύματος. Περιφρονούν τις κοινωνίες που συγκροτούνται από εθνικά σώματα. Επιδιώκουν την πολτοποίηση των Εθνών και των Λαών.

Τα θησαυρίσματα αυτά των κοινωνιών των Εθνών θεωρούν ότι διαιρούν τους Λαούς και ότι τους Λαούς τους ενώνουν μόνον διεθνή ταξικά συμφέροντα.

Ο ενιαίος αυτός ιστορικός υλισμός, δένει τους ανθρώπους στην οικονομική τους υπόσταση και αδιαφορεί για την αγελαία μορφή που κινδυνεύει να λάβει η κοινωνία μας.

Γιατί παιδεία και γνώση είναι υποταγμένες στη χρηστική τους δικαίωση. Δεν υπάρχει τίποτε έξω από την εξασφαλιζόμενη ωφελιμότητα της οικονομικής «συναστρίας» τους.

Ο ιστορικός υλισμός είναι μία ιδεολογία. Μία υλιστική ιδεολογία.

Σε αντίθεση με τον «Ιδεαλισμό», που είναι ονομασία διδασκαλιών σύμφωνα με τις οποίες η  Ιδέα, η  συνείδηση, το  ψυχικό, το  πνευματικό, είναι το θεμελιώδες και το πρωταρχικό και αποτελεί το πραγματικό όν,

ενώ:

 η ύλη η φύση, το σωματικό, είναι παράγωγο δευτερεύον, εξαρτημένο.

Δηλαδή, σύμφωνα με την υλιστική αντίληψη, η ύλη αποτελεί την πραγματικότητα, οι υλικές ανάγκες των ανθρώπων είναι το κίνητρο της δράσης τους, αυτές αποτελούν την πηγή των δράσεών τους, αφετηρία για τη διαμόρφωση της συνείδησής τους.

Αντίθετα, ο Πλάτων- ο θεμελιωτής του αντικειμενικού ιδεαλισμού- θεωρεί ότι οι ιδέες αποτελούν τα πρότυπα των πραγμάτων και εκφράζουν αυτό που είναι το γενικό και το ουσιώδες στα πράγματα. Οι ιδέες είναι αυθύπαρκτες, αιώνιες και αμετάβλητες. Μαζί με την ύψιστη ιδέα, την ιδέα του αγαθού, αντανακλώνται στον κόσμο των πραγμάτων.

Άλλος εκπρόσωπος του αντικειμενικού ιδεαλισμού ο Χέγκελ (Έγελος) θεωρεί ότι η φύση, ο υλικός κόσμος αποτελεί το «άλλως – είναι» (την άλλη κατάσταση) της απόλυτης ιδέας.

Στη σύντομη αυτή φιλοσοφική παρένθεση, πρέπει να υπενθυμίσουμε ότι ο Μάρξ, δεν έκανε τίποτε άλλο στη θεωρία από του να αναποδογυρίσει την ιδεαλιστική θεωρία του Χέγκελ, δηλαδή τον πρωταρχικό ρόλο της Ιδέας, της συνείδησης κ.λ.π. του Χέγκελ, τον έδωσε στην ύλη.

Αλλά ας επανέλθουμε στην πολιτική διάσταση των πραγμάτων.                     

Η πολιτική αντιμετώπιση του ιστορικού υλισμού και της Παγκοσμιοίησης δεν γίνεται με ιδέες, αλλά με πρακτικές που προβάλλουν ανάγκες και ιεραρχήσεις έξω-οικονομικών προτεραιοτήτων. ●Που αναδεικνύουν το πνευματικό και συνειδησιακό πρωτείο της κοινωνικής δράσης και όχι το εκμαυλιστικό στοιχείο οικονομισμού της κοινωνίας μας.

●Που καταδεικνύουν την αναγκαιότητα καταπολέμησης της γραφειοκρατίας και της ανικανότητας της διαχείρισης με αξιοκρατικά ηλεγμένους υπαλλήλους, μακράν κομματικών επιλογών και σκοπιμοτήτων, με καταξίωση της αριστείας, με ανάδειξη των ταλέντων στο χώρο του Πνεύματος και της Τέχνης.

Αυτοί θα καταξιώσουν την ύλη, θα αναπτύξουν την παραγωγή, θα δώσουν οικονομική ώθηση στην κοινωνία και την Πατρίδα μας.

Τηλεόραση και Ραδιόφωνο δεν θα δέσμια της εμπορικής (οικονομίστικης) εκμετάλλευσής τους, αλλά θα ασκούν πραγματικά λειτούργημα ενημέρωσης, απεξαρτημένα από εξηλιθιωμένα προτάγματα ανθρώπινης εξαθλίωσης και εξαχρείωσης, υποταγμένα καθαρά και αποκλειστικά σε οικονομικούς υπολογισμούς.

Για να επανέλθει η αξιοπρέπεια στη δημόσια ζωή μας πρέπει να επιλέγονται πρόσωπα διακατεχόμενα από την ιδέα του Πλατωνικού «αγαθού», γιατί απ΄αυτούς θα απορρέει η εντιμότητα και θα διδάσκεται το παράδειγμα της χρηστής διοίκησης.

Τα σχολειά μας και τα Πανεπιστήμιά μας πρέπει να γίνουν κέντρα του Πνεύματος, του καλού κάγαθού, υπηρέτες της Επιστημοσύνης και όχι του κομματικού σκοταδισμού. Πρέπει να τιμούν τις θεότητες των Γραμμάτων και των Τεχνών, να αμιλλώνται με τα ξένα Πανεπιστήμια, να αξιώνονται στη διεθνή Πανεπιστημιακή Κοινότητα και να απαλλάξουν τα παιδιά μας από την αγραμματοσύνη, την πενία της αγλωσσίας και την εφιαλτική μικρόνοια.

Ανοιχτά μυαλά έχουμε και θα τα αναδείξει η πραγματική παιδεία, που μας λείπει.

Είναι καιρός να συνειδητοποιήσουμε ότι η ύλη έχει γίνει για να υπηρετεί το πνεύμα και όχι να το εξουσιάζει.

 Το πνεύμα δεν καταλύεται από κανένα φυσικό φαινόμενο.

 Αντίθετα με την ύλη. Αυτή υπηρετεί τον άνθρωπο, συντρέχει στις ανάγκες του, όχι για τον καθυποτάξει και τον πολτοποιήσει,

αλλά για να συνοιδοπορεί μαζί του στο δρόμο της ιστορικής του πορείας. Μέχρι την ολοκλήρωσή του.

Και ίσως να αναφωνήσει μαζί με τον Μέναδρο:

«Ως χαρίεν ο άνθρωπος, ότε άνθρωπος είη».

                                                                ΓΙΑΝΚΟΣ

ΑΥΤΑΠΑΤΩΝ ΣΥΝΕΧΕΙΑ

            Η Κυβέρνηση για να παραπλανήσει, δηλαδή να εξαπατήσει, για άλλη μια φορά τους Έλληνες, προπαγανδίζει την «καθαρή έξοδο» από τα μνημόνια!

            Αυτό σημαίνει ότι θέλει να βγει στις «αγορές» χωρίς καμία προφύλαξη, μόνο και μόνο, για να προβάλλει τον μύθο ότι έβγαλε τη Χώρα από τα μνημόνια. Διότι γνωρίζει- και γνωρίζουμε όλοι- ότι: καθαρή έξοδος από τα μνημόνια δεν υπάρχει. Διότι ήδη έχουν προγραμματιστεί και ψηφιστεί από τη Βουλή μέτρα σχεδό πέντε δισεκατομμυρίων ΕΥΡΩ (μείωση του αφορολόγητου ορίου και μείωση των συντάξεων).

            Επομένως η προσφυγή στις αγορές, χωρίς προφύλαξη, ενέχει μεγίστους κινδύνους και τούτο είναι προφανές αφού όλα εξαρτώνται από τις συνθήκες της παγκόσμιας αγοράς στον συγκεκριμένο χρόνο εξόδου, που είναι άδηλες και για τους έμπειρους αναλυτές της παγκόσμιας χρηματαγοράς.

Παίζεται κορώνα-γράμματα η τύχη της Χώρας, σε μια περιπέτεια που μπορεί να προκαλέσει καταστροφικές συνέπειες πολλαπλής φύσεως; Τότε: έσται η δευτέρα πλάνη, χείρον της πρώτης.

            Πρέπει να θυμόμαστε ποια ήταν η πρώτη. Επί των οικονομικών θεμάτων:

 Αυταπάτη την χαρακτήρισε ο κ. Τσίπρας στη Βουλή. Ήταν τότε, το 2015, που ζούσε με την αυταπάτη της σύγκρουσης με την Ευρώπη που θα υποχρέωνε τη Γερμανία, την Ε.Ε να μας χαρίσει το Χρέος και να καταργήσει τα μνημόνια!!! Τότε που με ανόητη «υπερηφάνεια», διεκήρυττε την «δημιουργική ασάφεια», που τελικά κατέληξε εις βάρος της Χώρας μας, ηθικά με την μεγάλη κυβίστηση ύστερα από το ντροπιαστικό δημοψήφισμα που δέχθηκε τα πάντα.

            Αλλά και οικονομικά διότι: η ζημία ανήλθε με αντικειμενικούς υπολογισμούς άνω των 100 δις ΕΥΡΩ, ενώ ο επικεφαλής του ESM, Κλ. Ρέγκλιγκ, στο Φόρουμ των Δελφών την αναβίβασε σε 200 δις.

            Και δεν ξεχνώ τα λόγια του κ. Τσίπρα τότε, στην μεγάλη αυταπάτη του που έλεγε:  «Όχι  μόνον δεν θα μας πιέσουν να δεχθούμε μέτρα, αλλά θα μας δώσουν και χρήματα».

              Τώρα προχωρεί στην άλλη «αυταπάτη». Θα έλεγα ότι προχωρεί στην άλλη μεγάλη απάτη. Διότι δεν είναι μόνον ότι δεν υπάρχει καθαρή έξοδος από τα μνημόνια, αλλά γνωρίζει πολύ καλά, ότι η Χώρα θα τελεί υπό αυστηρή επιτήρηση και εποπτεία, όλα τα επόμενα χρόνια έως ότου το χρέος φθάσει το 60% του ΑΕΠ (σήμερα είναι 180%).

            Οι αξιωματούχοι, οι αρμόδιοι της Ε.Ε δεν αφήνουν ευκαιρία να μη μας τονίζουν ότι οποιαδήποτε συμφωνία για ρύθμιση του χρέους θα συνδέεται με συγκεκριμένες μεταρρυθμίσεις από την πλευρά της Ελλάδας. Για ποια καθαρή έξοδο μας μιλούν; Μόλις χθες το Δ.Ν.Τ. ανακίνησε και πάλι το θέμα έναρξης μείωσης του αφορολόγητου ορίου από εφέτος.

            Εν τούτοις τελούν και υπό μια άλλη αληθινή αυτή τη φορά αυταπάτη.

Νομίζει ότι με το παραμύθι της εξόδου από τα μνημόνια θα κερδίσει τις εκλογές. Δηλαδή, πιστεύει ότι η Ελλάδα που έχασε τριάμισι πολύτιμα χρόνια, για να μπορέσει τελικά να φθάσει εκεί που ήταν το Δεκέμβριο 2014 και υπέστη τόσες θυσίες, δοκιμασίες και ζημίες εξ αιτίας αυτής της Κυβέρνησης του τρίτου μνημονίου και της διαχείρισης της όλης κρίσης, θα ….ξεχάσει!!!

            Γι’αυτό άρχισε ήδη την επιχείρηση παροχολογίας, υποσχέσεων, ρουσφετιών, στο γνωστό τροπάρι της Θεσσαλονίκης. Ξεκινάει διαδικασίες για μονιμοποίηση χιλιάδων συμβασιούχων, για πώληση εκτάσεων σε καταπατητές του δημοσίου, προχθές στο συνέδριο της ΓΣΕΒΕ ανεγνώρισε για πρώτη φορά τη ζημιογόνα επίδραση της υψηλής φορολογίας και υποσχέθηκε αυξήσεις μισθών, συντάξεων, μειώσεις φόρωνκ.λπ.

            Το κακό είναι ότι αυτά δεν αποτελούν αυταπάτη, αλλά σκέτη απάτη.

Διότι είναι βέβαιον ότι η Ευρωπαϊκή Εποπτεία και επιτήρηση που μας επιβλήθηκε με την ανερμάτιστη διαχειριστική πολιτική της Κυβέρνησης δεν θα εγκρίνει τέτοια παροχολογία και δη χωρίς αντίμετρα, έως ότου το χρέος φθάσει στο 60% του ΑΕΠ.

            Εκτός εάν πιστεύει ότι οι «θεσμοί» θα δείξουν κατανόηση στην υλοποίηση των παροχών αυτών.

Αλλά αυτό είναι η χειρότερη αυταπάτη.

                                                                    ΓΙΑΝΚΟΣ

O ΒΟΛΟΝΤΑΡΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΣΥΡΙΖΑΙΚΗΣ ΑΝΑΙΣΧΥΝΤΙΑΣ

               M     Μία αξιοπρεπής παρουσία στην ΕΡΤ ήταν επί δέκα επτά χρόνια η κ. Κυριακοπούλου. Ήταν μια εκπομπή με ανθρώπους της Επιστήμης και της Τέχνης. Έτυχε να την παρακολουθήσω πολλές φορές.     Οι καλεσμένοι της διακεκριμένοι στον τομέα τους, απέπνεαν ένα ξεχωριστό ήθος και μια υψηλού επιπέδου αισθητική. Διεκρίνοντο για την ευφυΐα τους και πολλοί ήταν συναρπαστικοί.

                Στα χρόνια της εκπομπής αυτής, πέρασαν πολλές διοικήσεις πολλών αποχρώσεων. Καμία δεν σκέφθηκε  να της ζητήσει εκ των προτέρων τη λίστα των καλεσμένων της ως προαπαιτούμενο προβολής των επεισοδίων.

                Αυτό έγινε πριν δέκα ημέρες, που της ανακοίνωσε συνεργάτης του προεδρείου της ΕΡΤ, χωρίς καμία εξήγηση ότι η εκπομπή της σταματάει.

                Ο τελευταίος καλεσμένος της εκπομπής της ήταν ο συγγραφέας Χρήστος Χωμενίδης, καθώς φαίνεται ενόχλησε την Κυβέρνηση η επικριτική στάση στην παρούσα εξουσία.

                Η προσωρινή διακοπή,  έγινε οριστική καίτοι είχαν παραδοθεί οι ληφθείσες συνεντεύξεις από ξεχωριστούς ανθρώπους της Επιστήμης και των Γραμμάτων, όπως ο καθηγητής Οξφόρδης Στάθης Καλύβας, ο φιλόσοφος Στέλιος Ράμφος και ο σκιτσογράφος Ανδρέας Πετρουλάκης.

                Είναι φανερό ότι δεν αρέσει στην αριστερή κόπια του ΣΥΡΙΖΑ η αντίθετη άποψη και η ελευθερία της γνώμης. Έκρινε ότι όταν δεν μπορεί να την αλλάξει, την  απαγορεύει.

                Τέτοια προληπτική λογοκρισία δεν έχει γίνει από κανένα δημοκρατικό καθεστώς. Όποιος δεν συμφωνεί μαζί μας, τον «βουλώνουμε». Είναι εχθρός μας.

                Αυτή η αναισχυντία δεν είναι συμπτωματικό φαινόμενο.                   Η λογοκρισία είναι εργαλείο επιβολής της μιας άποψης. Η εξουσία τους αποκαλύπτει μονοτροπία και επιβολή ετσιθελική. Το έχουμε επισημάνει στα σημειώματά μας σε πολλές περιπτώσεις, Φαίνεται ότι η ψυχραιμία χάνεται.         Η υποδούλωση των μέσων μαζικής επικοινωνίας καθυστερεί παρ’όλες τις «φιλότιμες» προσπάθειές της.

                Για σκεφθείτε: οι παλιοί λογοκριμένοι και εμφανιζόμενοι ως θύματα γι’αυτό, επιβάλλουν τη δική τους λογοκρισία και από ένα μέσον που το πληρώνουμε εμείς!  Η Δημοκρατία πενθεί.

M Ο βολονταρισμός και πάλι στο Συριζαικό προσκήνιο.

Η ολομέλεια της Βουλής συνεδρίασε για να ασκήσει την εξαιρετική αρμοδιότητά της που αφορά στην άσκηση ποινικής δίωξης κατά μελών παλαιών Κυβερνήσεων.

            Είναι μια αρμοδιότητα που έχουν μόνον τα μέλη του Κοινοβουλίου και επομένως οι μόνοι που έχουν δικαίωμα λόγου είναι οι εν ενεργεία βουλευτές του σημερινού Κοινοβουλίου.

            Εν τούτοις είδαμε να παίρνουν το λόγο και να ομιλούν εξωκοινοβουλευτικοί, κατά σαφέστατη παράβαση του Νόμου και του Κανονισμού της Βουλής. Δεν έχει σημασία εάν είχαν διατελέσει Υπουργοί ή Πρωθυπουργοί.

            Ο Νόμος είναι σαφής και αυστηρός. Ο Συριζαικός, όμως, βολονταρισμός τον γράφει στα παλαιότερα των υποδημάτων του.

Έτσι καταρρακώνεται το Κοινοβούλιο και οι θεσμοί. Έτσι φεύγουν ένα- ένα τα ερείσματα της Δημοκρατίας .

Ο ΣΥΡΙΖΑ το θέλει……..

                                                             ΓΙΑΝΚΟΣ

Απορίες………

                

 1.                  Εκλεκτά μέλη των συλλογικοτήτων των εκπαιδευτηρίων ΣΥΡΙΖΑ, των γνωστών ακραίων αναρχοαυτόνομων «μελετών», τελευταίως, «επισκέφθηκαν» και το σπίτι του τ. Πρωθυπουργού κ. Λουκά Παπαδήμου διαμαρτυρόμενοι, υβρίζοντες, απειλούντες, καταγγέλλοντες……. Η απορία μου είναι γιατί;

  Αυτοί δια του εκλεκτού τους «Ντίνου» δεν επιχείρησαν να τον σκοτώσουν;

  Η μόνη λογική εξήγηση είναι να καταγγέλλουν τον κ. Παπαδήμα διότι δεν έστερξε να      πεθάνει, ως κατά την αντίληψή τους….όφειλε. Και προφανώς το έκανε…..επίτηδες για να τους      πικάρει!!!!

 Η εκτόξευση του παραλογισμού;

      Εσείς βρείτε μου μια άλλη εξήγηση………..

2             2.                   Υπάρχει ένας Νόμος που ισχύει.

      Είναι ο Ν.3691/2011. Αυτός προβλέπει, η Βουλή, με πρόταση της Κυβέρνησης (απλή πλειοψηφία) να έχει τη δυνατότητα να ορίσει τριμελές γνωμοδοτικό συμβούλιο δικαστικών. Σκοπός του συμβουλίου αυτού είναι «ο νομικός έλεγχος και η βασιμότητα των στοιχείων της δικογραφίας».

      Όταν δηλαδή υπάρχει δικογραφία στη Βουλή, που πάντοτε αποστέλλεται από τις Εισαγγελικές Αρχές και υπάρχει ανάγκη διερεύνησης των στοιχείων του αδικήματος και της βασιμότητας αυτών, τότε συγκροτείται το συμβούλιο αυτό.

      Το Συμβούλιο αυτό δεν είναι διορισμένο από την εκάστοτε Κυβέρνηση ή την «συνεννοουμένη» πλειοψηφία της Βουλής. Διότι εκλέγεται ύστερα από κλήρωση που γίνεται δημόσια ενώπιον της Βουλής, από το σύνολο των ομοιόβαθμων δικαστών που εκλέγονται.

      Αυτοί που θα αποτελέσουν το Γνωμοδοτικό συμβούλιο είναι τρείς, εκ των οποίων ο ένας θα είναι Αντιπρόεδρος του Αρείου Πάγου και οι άλλοι δύο Εισαγγελείς Εφετών.

      Η δικογραφία για το “σκάνδαλο Novartis” απεστάλη από την Εισαγγελία στη Βουλή. Χωρίς κατηγορητήριο συγκεκριμένο για τους κατηγορούμενους και με ελλιπή στοιχεία. Δεν είναι ότι αυτή η κατάσταση καταγγέλθηκε από την αντιπολίτευση και τους κατηγορουμένους. Οι ενστάσεις απεδείχθησαν αληθείς, αφού και η τελική απόφαση για συγκρότηση προανακριτικής επιτροπής και παραπομπή αυτών δεν περιείχε τον προσδιορισμό των συγκεκριμένων αδικημάτων που υποτίθεται ότι βαρύνονται οι κατηγορούμενοι.

      Για την περίπτωση αυτή έπρεπε adhocνα εφαρμοστεί η διάταξη αυτή του Ν.3691/2011. Γιατί δεν επελέγη η εφαρμογή της;

      Μήπως διότι η Κυβέρνηση δεν είχε εξασφαλισμένη την εκλογή των «ημετέρων» που θα ευνοούσαν το «παιχνίδι» της;

      Και όμως δέχθηκε να σπιλώσει υπολήψεις, όπως έκανε με τη μεθόδευση που ακολούθησε, ενώ οι αρμόδιοι ειδικοί κριτές, με απόλυτη ανθρώπινη αντικειμενικότητα θα αποφαίνονται υπευθύνως;

      Αυτό υπηρετεί τις δημοκρατικές διαδικασίες; Αυτό δεν ευτελίζει ολόκληρο το πολιτικό σύστημα; Και που θα βάλουμε τώρα το «ηθικό πλεονέκτημα» της πρώτης φοράς αριστερά;

                  Στην επιδοματική επιδρομή του ζεύγους Παπαδημητρίου;

Που την επίδοση αυτή η ίδια η Κυβέρνηση την νομοθέτησε και δη για τους συγκεκριμένους ανθρώπους και τρεις-τέσσερις άλλους δικούς της;

      Μήπως μπορείτε να μου διασκεδάσετε τα ερωτήματά μου αυτά; Ή μήπως είμαι αθεράπευτα αφελής;

                                                                                                      ΓΙΑΝ.ΚΟΣ