Μιλάγαμε για
ισότητα ενώπιον του Νόμου, για λαϊκή κυριαρχία, για απλή αναλογική που
εξασφαλίζει ισότητα στη διακυβέρνηση της χώρας.
Σήμερα οι
πολιτικοί, οι διανοούμενοι και οι Συνταγματολόγοι, μιλάνε για άλλης μορφής
πλειοψηφίες, που εξασφαλίζουν την Κυβερνησιμότητα. Η αναλογική που εξασφαλίζει την πολιτική
ισότητα και την αναλογική δύναμη του κυρίαρχου Λαού παραμερίζεται.
Φαίνεται ότι
μπροστά στην Κυβερνησιμότητα θυσιάζονται οι ρομαντικές ιδεολογίες της ίσης
ψήφου, των ίσων ευκαιριών, της ίσης μεταχείρισης, της ίσης νομικής προστασίας.
Πάντοτε υπήρχε
το πρόβλημα της Κυβερνησιμότητας. Δεν το
έλεγαν. Το κάλυπταν με διάφορα προσχήματα
και πιο πολύ με αμφισβητούμενες νομοθετήσεις εκλογικών Νόμων.
Πότε ενισχυμένη αναλογική, πότε πλειοψηφικό ( Παπάγος),
πότε και τα τρία συστήματα (απλή αναλογική- ενισχυμένη αναλογική και
πλειοψηφικό- Καραμανλής 1958).
Το πρόβλημα της
Κυβερνησιμότητας δεν θέλησαν ή δεν ηδυνήθησαν να το αντιμετωπίσουν ούτε οι
συνταγματικοί Νομοθέτες.
Αντίθετα,
θέλοντας να τονίσουν τη σοβαρότητα των θεσμών, απαιτούσαν πλειοψηφίες άνω του
50%, όπως είναι για τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας κ.λ.π.
Αλλά και αυτή η
σοβαρότητα των θεσμών, φαίνεται να υποχωρεί μπροστά στην Κυβερνησιμότητα.
Γι αυτό οι
συνταγματολόγοι μιλάνε σήμερα, εν όψει τροποποιήσεως του Συντάγματος, με πολύ «δικολαβικό»
τρόπο. Π.χ. θέλουν να διατηρηθεί η πλειοψηφία των 200 ψήφων για την εκλογή του
Προέδρου, αλλά συμβιβάζονται σε δεύτερη φάση με 180 ψήφους και προτείνουν και
Τρίτη φάση ( ψηφοφορία) με 151 ψήφους.
Εδώ
αποκαλύπτονται όλα τα προσχήματα. Καταπίπτουν ΟΛΕΣ οι αρχές και οι αξίες μιας
πραγματικής δημοκρατικής διακυβέρνησης.
Τι τιμιότερο να θεσμοθετηθεί από την αρχή, για
την παραπάνω περίπτωση π.χ. εκλογής του Προέδρου, η πλειοψηφία του 50%+ 1 . Αλλιώς ας προσφύγουν στο Λαό, ώστε
να βγαίνει από εκεί ο Πρόεδρος.
Βέβαια γνωρίζω
ότι και στην περίπτωση αυτή εγείρονται θέματα και παρουσιάζονται προβλήματα.
Οι θεσμοί δεν τυγχάνουν σεβασμού από τους
εκάστοτε κυβερνώντες.
Ας θυμηθούμε το
Δημοψήφισμα του Τσίπρα το 2015, που το ανέτρεψε σε μια νύχτα.
Εν τούτοις πάνω
από την Κυβερνησιμότητα, είναι η Δημοκρατία.
Με τις
ελλείψεις της και τις στρεβλώσεις της. Είναι το έσχατο καταφύγιο των αδύναμων
και των αδικούμενων.
Ελπίζω να μην
το ξεχάσουν οι σύγχρονοι Νομοθέτες και οι συντάκτες των προς τροποποίηση άρθρων
του Συντάγματος.
ΓΙΑΝ.ΚΟΣ
