ΑΝΑΠΟΦΕΥΚΤΗ Η ΣΥΡΡΑΞΗ

       Η στάση της Τουρκίας έναντι της Ελλάδας, δεν έχει αλλάξει. Ίσως ποτέ.                            Ας μιλήσει η κοινή λογική: η επιδίωξη των Οθωμανών Τούρκων, ήτο πάντοτε  η ανασύνταξη της Αυτοκρατορίας τους. Αυτό το σύνδρομο της αυτοκρατορίας, το έχουν και άλλες χώρες που υπήρξαν αυτοκρατορίες ( Αγγλία κ.λ.π.).

   Αλλά οι Τούρκοι, έχουν εξωτερική πολιτική. Έχουν τη Σουλτανική πολιτική και  την συνεχίζουν ( Όπως  οι μπολσεβίκοι συνέχιζαν την Τσαρική εξωτερική πολιτική). Απλά χαμηλώνουν, κατεβάζουν τους τόνους, όταν πρέπει και προετοιμάζονται πάντοτε.

    Δεν έχουμε να κάνουμε με τον Ερντογάν. Όλο το πολιτικό σύστημα της Τουρκίας, στην εξωτερική πολιτική, είναι το ίδιο. Και το χειρότερο είναι ότι: η στάση τους αυτή, προς την Ελλάδα, δεν έχει αντίθετη την κοινή Τουρκική γνώμη.

   Η επικυριαρχία της Τουρκίας στην περιοχή, είναι πάγιος στόχος του Οθωμανισμού- Τουρκισμού και οι πραγματικοί λόγοι κάθε φορά της Τουρκίας που αναστατώνει, δεν είναι αυτοί που οι διάφοροι αναλυτές " βαθυστόχαστα" προβάλλουν κάθε φορά, για να μειώσουν τον επερχόμενο κίνδυνο.

   Οι λόγοι, δεν είναι τα "προβλήματα" της εσωτερικής πολιτικής δηλ.                                        Η ακρίβεια,  η τρομοκρατία, η οικονομία κ.λ.π.

   Οι Τούρκοι, με την σοβαρή και ιστορούμενη από αιώνες εξωτερική- στρατηγική πολιτική τους, έχουν διαβλέψει την προοπτική και τους κινδύνους του μέλλοντός τους. Και έχουν ξεκαθαρίσει ότι  ο μεγαλύτερος εχθρός τους, είναι το δημογραφικό τους πρόβλημα. Γιατί αυτοί, έχουν το σοβαρότερο πρόβλημα ως δημογραφικό και όχι εμείς.

   Την δεκαετία του ‘50, εμείς είμαστε 8 εκατομμύρια και οι Τούρκοι 30 εκατομμύρια.  

Οι Τούρκοι το 2050, θα έχουν ξεπεράσει τα 100 εκατομμύρια.

   Ο γεωγραφικός χώρος των Τούρκων, δεν θα αρκεί για την διαβίωση των ανθρώπων.   

 Η έλλειψη πόρων, θα γίνεται πιο έντονη και πιο επείγουσα. Η νόμιμη μετανάστευση δεν θα αρκεί για αποσυμφόρηση του υπερπληθυσμού. Η εσωτερική  μετανάστευση απ’ τα χωριά στις πόλεις, θα γίνεται πιεστική, παρά τους οποιουσδήποτε αυταρχικούς περιορισμούς, των εκάστοτε Κυβερνήσεων.

   Για την Τουρκία, η επέκταση του γεωγραφικού χώρου της στους γειτονικούς, καθίσταται πλέον αναγκαία. Δεν αποκλείεται να υπάρξουν και εμφύλιες συγκρούσεις και εσωτερικές αναταραχές από τις διάφορες εθνικότητες του πληθυσμού της.

    Ήδη προετοιμάζονται. Οι δραστηριότητές της και η παρουσία της: στη Συρία, στο βόρειο ΙΡΑΚ, στο Ναγκόρνο Καραμπάχ, στην Ανατολική  Μεσόγειο, με Αιγαίο και Λιβύη, είναι προανακρούσματα της μεγάλης εξόδου που θα επιχειρήσει, όταν κρίνει ότι ήλθε ο καιρός. Και εκ του ασφαλούς . Όταν θα έχει επιτύχει, κατά τον δυναμικό ή διπλωματικό τρόπο, την αδρανοποίηση των γειτόνων της.

   Σήμερα δεν εξοπλίζονται, αλλά υπεροπλίζονται, πέραν κάθε λογικής. Τι τα θέλουν τα αεροπλανοφόρα, τα πολλά υποβρύχια, τους πυραύλους κάθε βεληνεκούς, τους δορυφόρους, την εκμετάλλευση της πυρηνικής ενέργειας κ.λ.π; Πολύ περισσότερον όταν ανήκουν στη δημοκρατική πολιτική οντότητα της Δύσης και μετέχουν του μεγαλύτερου στρατιωτικού σχηματισμού στο κόσμο του ΝΑΤΟ;

   Είναι προφανές ότι: δεν υπεροπλίζονται προς υπεράσπιση της χώρας τους!!!           

Όταν επιτύχουν την επιδιωκόμενη υπεροπλία και εμείς- οι αναγκαστικοί γείτονες- βρισκόμαστε στην σημερινή εγκατάλειψη του κατάλληλου εξοπλισμού της Χώρας επί μια 15ετία, τότε: όχι η βούλησή τους, αλλά ο πειρασμός της υπεροπλίας τους, θα τους οδηγήσει στη σχεδιαζόμενη σύρραξη.

   Γιατί η σύρραξη θα είχε έλθει και σήμερα, εάν οι Τούρκοι ήσαν βέβαιοι ότι το εγχείρημα εις βάρος της Χώρας μας, δεν θα τους κόστιζε ακριβά. Διότι οι Τούρκοι, το έχουμε τονίσει και πάλιν, ποτέ δεν έχουν πολεμήσει με το στρατό τους. Ποτέ, δεν έχουν πολεμήσει στην πραγματικότητα. Η εισβολή στη Συρία, έγινε σε συμφωνία με τους Ρώσους, η εισβολή στην Κύπρο ομοίως με Αμερικανούς κ.λ.π. και η εμπλοκή τους στο Ναγκόρνο Καραμπάχ, έγινε συναινετικά με τους Ρώσους και τη Κυβέρνηση της Αρμενίας και με προσυμφωνημένη τη γραμμή συνθηκολόγησης, όπως στην Κύπρο το ΄74   ( μόνο που εκεί την παραβίασαν εκ δολιότητας κ.λ.π).

    Γι΄αυτό εξοπλίζονται: σε  πλοία, και πυραυλικά συστήματα. Εκ του μακρόθεν και εκ του ασφαλούς. Και η δική μας αβελτηρία, η απερινόητη πολιτική μας αποχαύνωση  και η ιδεοληπτική αντίληψη της πραγματικότητας, θα είναι αυτές που θα συντελέσουν στην επιθυμητή σύρραξη της Τουρκίας.

   Μη μας παρασύρουν οι διεθνείς φιλίες και σημερινές Συμμαχίες. Αυτές έρχονται και φεύγουν. Όσο κρατούν τα συμφέροντα των συμμάχων. Στη διεθνή κονίστρα, υπολογίζονται τα Κράτη, όταν έχουν δύναμη και επηρεάζουν την περιοχή τους.

   Όταν έλθει εκείνη η ώρα της σύγκρουσης θα είμαστε μόνοι.  Γι΄αυτό, πρέπει από τώρα να φροντίσουμε.

Αργότερα θα είναι αργά. «Δεν ειν΄εύκολες οι θύρες εάν η χρεία τες κουρταλεί», μας συμβουλεύει και μας θυμίζει ο Εθνικός μας ποιητής Διονύσιος Σολωμός. Ναι αυτός, που θέλει να χτίσουμε το Έθνος μας, με λογισμό και με όνειρα.

                                                                                        ΓΙΑΝΚΟΣ

 

ΝΑ ΜΗΝ ΕΠΑΝΑΛΗΦΘΕΙ ΤΟ ΕΓΚΛΗΜΑ ΤΟΥ 1922

 

 

   Δεν  έχουμε ως πολίτες την καλύτερη εικόνα για τις επιδόσεις της εξωτερικής μας πολιτικής. Σε μας φθάνει ένας στείρος επαγγελματισμός, ένας διεθνής "καθωσπρεπισμός", χωρίς έμπνευση, χωρίς νεύρο, χωρίς σχεδιασμό του μέλλοντος.

   Γιατί πρέπει να ομολογήσουμε ότι αυτά μέχρι τώρα. Το πνεύμα και ο τρόπος δράσης στην εξωτερική πολιτική της σημερινής Κυβέρνησης με την επιτυχημένη επιλογή ως Υπουργού του κ. Ν. Δένδια, μας δείχνουν νέα ευχάριστα και επιτυχημένα δείγματα γραφής.

   Εν τούτοις, δεν υπάρχει ούτε υπήρξε ποτέ σχεδιασμός στρατηγικής για την πορεία της θέσης και της προοπτικής, στο διεθνές γίγνεσθαι της Χώρας μας.

   Την τεράστια αυτή έλλειψη, μας τη θυμίζουν οι Τούρκοι με τα προβαλλόμενα εκάστοτε αιτήματά τους για βραχονησίδες, για μοιρασιά στο Αιγαίο, για διεκδίκηση νησιών μας, κ.λ.π., με το επιχείρημα ότι " εμείς έχουμε τη μεγαλύτερη ακτογραμμή στη Μεσόγειο" και το άλλο, το πιο ιταμό αίτημα, σε επιχείρημα με βάση γεωγραφικά δεδομένα, ότι δηλ. «Το Αιγαίο, είναι μια ενδιάμεση ζώνη ανάμεσα στα δυο εδαφικά σύνολα, την Ελλάδα και τη Μ. Ασία». Και έτσι, οραματίζεται ανατροπή της Συνθήκης της Λοζάνης!

   Η Ελληνική Εξωτερική πολιτική δεν έχει δώσει ακόμη, καμία καίρια και ευθεία απάντηση, στα προληπτικά και αυθάδη  αυτά αιτήματα της Τουρκίας. Τέτοια απάντηση που να έχει απήχηση στο διεθνές πολιτικό ακροατήριο και όχι σε εμάς. Γιατί εμείς ξέρουμε την ιστορία μας και το πολιτιστικό μας αποτύπωμα στη Μικρά Ασία γεωγραφικά, αλλά και πολιτιστικά. Την λέγαμε και την λέμε: Ελληνική Ιωνία κ.λ.π.

   Σε προηγούμενο άρθρο μου, πριν ένα περίπου χρόνο, ζητούσα να απαντήσει η Ελλάδα με Εθνολογικά και πολιτιστικά κριτήρια, στους στυγνούς, ναζιστικής εμπνεύσεως ισχυρισμούς αυτής της Τουρκίας.

   Τι θέλουν οι Τούρκοι στα Ελληνικά νησιά του Αιγαίου και της Μεσογείου; Κατείχαν ποτέ τα νησιά αυτά; Κατείχαν ποτέ από τα πανάρχαια χρόνια την Μικρά Ασία; Στα τρεις χιλιάδες χρόνια που κατοικούσαν εκεί οι Έλληνες, τα τελευταία 500 χρόνια κατέλαβαν με τα όπλα τους οι Τούρκοι τα εδάφη αυτά.

   Aλλά  και πάλιν δεν κατάφεραν να εκριζώσουν από τα εδάφη αυτά τον Ελληνισμό. Διότι εκεί, ζούσαν εκατομμύρια Έλληνες και ουσιαστικά αυτοί, συνέχιζαν τον πολιτισμό και την βιοτική πρόοδο του τόπου.

   Το έγκλημα συνετελέσθη το 1922, που έγινε για πρώτη φορά μια τεκτονική γεωπολιτική τομή, ανήκουστη μέχρι τότε στα διεθνή δεδομένα!

   Αλλά και τότε, επιβεβαιώθηκε και η Ελληνική κυριαρχία στα νησιά, διότι δυο εκατομμύρια Έλληνες που κατοικούσαν στην Μικρά Ασία μεταφέρθησαν βιαίως στην Ελλάδα και έναντι της εκδίωξης των Ελλήνων από τα παράλια  της Μικράς Ασίας, η Τουρκία αναγνώρισε την κυριαρχία των Ελλήνων στα νησιά του Αιγαίου. Είχε δηλ. αναγνωρισθεί και με την συνθήκη της Λοζάνης ότι η Τουρκία παραχωρούσε τον έλεγχο του Αιγαίου στην Ελλάδα, ως αντάλλαγμα για την εκκένωση της Μικράς Ασίας από τους Ελληνικούς και Χριστιανικούς πληθυσμούς.

   Και εδώ επισημαίνουμε τη χρονική δολιότητα της Τούρκικης πολιτικής που οφείλεται στην πάγια στρατηγική της, όπου προκειμένου να εκδιώξει τον Ελληνισμό από την Μικρασία, έκανε υποχωρήσεις σε άλλες στρατηγικές βλέψεις της, τις οποίες επαναφέρει όταν νομίζει ότι είναι κατάλληλες οι συνθήκες.

   Εμείς έχουμε καταλυτικούς ισχυρισμούς έναντι εκείνων των Τούρκων. Τα επιχειρήματά μας είναι ιστορικά και αναμφισβήτητα. Οι Έλληνες, κατείχαν τα νησιά και τα περιβάλλοντα   παράλια, τα οποία από την αρχαιότητα μέχρι το 1922, συγκροτούσαν έναν ενιαίο χώρο, πολιτιστικό και εθνολογικό. Ο χώρος αυτός και η αρχιπελαγική φύση του, αποτελούν τη ζωντανή ιστορία που διδάσκει τον πολιτισμό. Δεν  είναι νεκρή θάλασσα, δεν είναι ένα γεωγραφικό αντικείμενο απόξενο και ανενεργό, που περιμένει την τομή για την αξιοποίησή του.

   Και ας μην ξεχνάμε ότι  η ήττα του 1922, προκάλεσε τον ακρωτηριασμό του Ελληνισμού, που είναι έγκλημα κατά της ανθρωπότητας χάριν της Τουρκίας και σήμερα η ίδια Τουρκία εμφανίζεται ως θύμα γεωγραφικής αδικίας.

   Αλλά όσο δίκαιο και εάν έχει ένα Κράτος σήμερα, πρέπει να έχει εξασφαλίσει και τη συμπαράσταση των Κυβερνήσεων, των μεγάλων ιδία Κρατών, τις οποίες επηρεάζει η κοινή επιστημονική και λαϊκή γνώμη.

   Το ευχάριστο είναι, ότι  ενώ εμείς δεν προβάλαμε κρουστά τα ιστορικά και πολιτιστικά μας επιχειρήματα, βάλθηκαν να παίρνουν το μέρος μας, πολλές ακαδημαϊκές δυνάμεις από τον παγκόσμιο χώρο, με τις εκτεθείσες πάρα πάνω  σκέψεις ( ίδετε αναφορές Σε Ευρωπαίους διανοητές όπως ο γεωπολιτικός  Michel Foucher, o Gilles Kepel, ο φιλόσοφος Frangois Colosimo, ο καθηγητής Γιώργος Πρεβελάκης κ.α.).

    Τέλος και στον άλλον ισχυρισμό των Τούρκων για την μεγαλύτερη ακτογραμμή, είναι βέβαιον ότι: στα συγκριτικά τους μεγέθη, έχουν απαλείψει την ακτογραμμή των Ελληνικών νησιών. Αλλά θα έπρεπε να υπάρχουν και σε αυτά απαντήσεις και να μην μένουν κάποιοι άσχετοι, ιδία ξένοι, με εσφαλμένες εντυπώσεις, και τα οποία δεν έχουν μόνον νομική σημασία.

   Πρέπει να εξηγηθεί στην παγκόσμια Κοινότητα και στην Ακαδημαϊκή κοινωνία ότι: τα αιτήματα αυτά της Τουρκίας κατά της Ελλάδας, είναι μέσα στο σχέδιο υλοποίησης του Ισλαμοφασιστικού αυτής σχεδίου, για την αποσύνθεση του κόσμου της Ανατολής και της επαναφοράς της Οθωμανικής θηριωδίας στην Ευρώπη.

   Το έγκλημα του ακρωτηριασμού του Ελληνισμού το 1922, δεν πρέπει να το επαναλάβουν. Γιατί έρχεται η ώρα τους. Ο Ισλαμισμός είναι μέσα στις κοινωνίες τους.

                                                                                                            ΓΙΑΝΚΟΣ

ΠΕΦΤΟΥΝ ΟΙ ΜΥΘΟΙ

 Η διατεταγμένη διανόηση της Αριστεράς επί εβδομήντα χρόνια, μας βομβαρδίζει με τις εμμονές της στην μαρξιστική εκδοχή της Ιστορίας, ότι: η Ελληνική Επανάσταση, δεν ήταν Εθνική Επανάσταση, αλλά ήταν, ταξική.

   Επίσης, αρνείται :το "Κρυφό Σχολείο", το ρόλο των αγωνιστών της Επανάστασης και το ρόλο της Ορθόδοξης Εκκλησίας.

    Φαίνεται πλέον καθαρά, ότι η μαρξιστική αυτή μυθομανία, παρά την επέλαση των "δραχμοβίωτων" κονδυλοφόρων της, απογυμνώθηκε και η προσπάθεια απέβη επί ματαίω.

   Η πρόσφατη έρευνα της κοινής γνώμης για την Ελληνική Επανάσταση, που έγινε από το Κέντρο Φιλελευθέρων Μελετών σε - συνεργασία με την εταιρεία MARC- καταδεικνύει ότι: οι σύγχρονοι Έλληνες έχουν κατανοήσει ποιοι και πως μας ελευθέρωσαν και ποιες οι ιδέες και οι Αξίες αυτών.

       Οι ερωτηθέντες σε ποσοστό 91% απάντησαν, χαρακτηρίζοντας της Επανάσταση ως         Ε θ ν ι κ ή. Έγινε για την Ελευθερία του Γένους των Ελλήνων. Η Επανάσταση δεν ήταν ταξική, παρά τις προσπάθειες των αναθεωρητών της Ιστορίας και την προπαγάνδα του Μαρξισμού.

   Και πρέπει να τονίσουμε ότι οι άλλες επαναστάσεις, όπως η Γαλλική και η Οκτωβριανή στη Ρωσία, ήσαν επαναστάσεις "εσωτερικές", δηλ. κατά των ιδίων  καθεστώτων και καταστάσεων.

   Η Ελληνική Επανάσταση ήταν: για την αποτίναξη ενός αλλοεθνούς κατακτητή, για την ελευθερία του Έθνους και της Πατρίδας.

   Εις αυτό οδηγούν  και όλα τα γραπτά κείμενα της εποχής, όπως τα Συντάγματα  που ψηφίστηκαν, διακηρύξεις, απομνημονεύματα και μαρτυρούν ότι οι πρόγονοί μας: αγωνίστηκαν για  Εθνική μας Ελευθερία.

   Ενώ δεν ανατρέπονται από τις διατεταγμένες γραφές των αναθεωρητών, οι οποίοι κυρίως επιλέγουν αποσπασματικές εκφράσεις, από κάποιους κυρίως συγγραφείς, που τους εξυπηρετούν για την περίσταση και όχι σε ολόκληρα τα κείμενα, που αποδίδουν αντίθετα συμπεράσματα.

   Αυτοί οι ανθέλληνες δεν αναφέρονται σε ολόκληρα κείμενα, που είναι και προεπαναστατικά, όπως του Κοραή, το Θούριο του Ρήγα, στη διακήρυξη του Υψηλάντη,  αλλά ούτε στα απομνημονεύματα ολόκληρα του Κολοκοτρώνη ( Τερτσέτης), του Φωτάκου, του Μακρυγιάννη.

   Γιατί και από όλα αυτά τα κείμενα, ξεχειλίζει αβίαστα η αγάπη της Ελευθερίας της Πατρίδας.

   Εδώ, στην έρευνα, προστίθεται από πλευράς ερωτηθέντων σε ποσοστό 55%  ότι: αγωνίστηκαν και για την θρησκευτική τους ελευθερία, δηλ την Ορθοδοξία. Γιατί πράγματι, η Ορθοδοξία κράτησε τη συνεκτικότητα των Ελλήνων και διατήρησε σε μεγάλο βαθμό τη ζωντάνια της Γ λ ώ σ σ α ς  μας, μέσα από τα κείμενα και τους ψαλμούς της.

   Σαν αντανάκλαση  της μυθωδίας αυτής του μαρξιστικού προτύπου,  υπήρξε και η άρνηση της ύπαρξης κρυφής παιδείας στα χρόνια της δουλείας. Η έρευνα κατέδειξε, επίσης, ότι το 71% των ερωτηθέντων απάντησαν ότι πράγματι υπήρξε Κρυφό Σχολείο. Δεν είναι μόνο οι ιστορικές μαρτυρίες που επιβεβαιώνουν την ύπαρξη "Κρυφών Σχολείων" σε διάφορα μέρη της δουλωμένης Πατρίδας, όπως του Φωτάκου, υπασπιστή του Κολοκοτρώνη ( ίδετε και απομνημονεύματά του) που μιλάει για "Κρυφό Σχολειό" στην Πελοπόννησο, του Νικ. Δραγούμη, στη Δυτική Μακεδονία, του Γάλλου δημοσιογράφου Ρενέ Πυώ, που εντοπίζει κρυφά σχολεία στο Αργυρόκαστρο της Βόρειας Ηπείρου, αλλά εις αυτό καταλήγει και η απλή λογική.

   Πως διατηρήθηκε η γλώσσα μας τόσες γενιές, χωρίς την διδασκαλία της με κάθε τρόπο και κάθε μορφή, υπό τις απαγορεύσεις του αιματηρού Τουρκικού ζυγού; Βεβαίως υπήρχε κρυφή παιδεία, βεβαίως οι παπάδες έδιναν στα σκλαβόπουλα τα πρώτα κολλυβογράμματα της γλώσσας τους και έτσι έδεναν και την προφορική τους εμπειρία.

   Δεν άγγιξε τους εξεγερθέντες Έλληνες ο Ευρωπαϊκός Διαφωτισμός. Τον αγνοούσαν εντελώς. Αυτοί εγνώριζαν και ήθελαν την Ελευθερία της Πατρίδος και την Ελευθερία της Πίστης τους.

   To άρωμα του Διαφωτισμού, το μύρισαν μόνον οι Έλληνες της διασποράς, που αγωνίστηκαν για την προετοιμασία της Επανάστασης, όπως ο Αδαμ. Κοραής, ο Καποδίστριας, οι Φιλικοί, οι μεγαλέμποροι ταξιδευτές και κάποιοι  καπετάνιοι.

   Αυτό το άρωμα, ήταν άγνωστο στην κλεφτουριά και το αρματωλίκι σε Μοριά και Ρούμελη και στους πολλούς αγωνιστές. Η Ελευθερία, ήλθε με μάχες στην ξηρά και στην θάλασσα και με εμπνευστές πολέμαρχους στρατηγούς και ναυάρχους όπως:                                                         ο Κολοκοτρώνης, ο Καραϊσκάκης, ο Μιαούλης κ.λ.π.

   Αυτές οι αγωνιστικές προσωπικότητες έκαναν το θαύμα, ελευθέρωσαν το Γένος από το Τουρκικό ζυγό και αναγνωρίστηκαν και τότε και αναγνωρίζονται από τους σύγχρονους Έλληνες ως Ελευθερωτές του Έθνους. Αυτοί αναγνωρίζονται και στην γενόμενη έρευνα του Κέντρου Μ.Μ.Ο της MARC.

   Οι τρεις δυνάμεις που επενέβησαν στο Ναβαρίνο, εστάλησαν για τα συμφέροντα των δυνάμεων αυτών και είχαν εντολή να μην ναυμαχήσουν με τον Τουρκοαιγυπτιακό στόλο.         Η ναυμαχία έγινε, γιατί προσεβλήθη ο αρχηγός των τριών δυνάμεων Άγγλος Ναύαρχος Κόδριγκτον. Για την ανεπιθύμητη ενέργειά του αυτή, ανεκλήθη αμέσως στο Λονδίνο και είχε συνέπειες πειθαρχικές.

   Η ελευθερία του Έθνους μας, οφείλεται στο αίμα της καρδιάς των πατέρων μας, στη γενναιότητα, στην αποφασιστικότητα τους και την πίστη τους στη λευτεριά.

    Η ναυμαχία του Ναβαρίνου  ήταν ένα ευτυχές γεγονός, στη δίνη εμφυλιακών διενέξεων, που μας κατατρέχει από αιώνες.

   Ενώ, το θρησκευτικό στοιχείο, ήταν έντονο στον απελευθερωτικό αγώνα, σε όλο το Λαό και το στράτευμα.

   Ο μέγας στρατηλάτης Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, εγνώριζε  καλύτερα από τον καθένα το γεγονός τούτο, γι’ αυτό διαλάλησε σε όλη τη χώρα την περίφημη προτροπή του:

   «Η Ελλάδα θα ελευθερωθεί. Ο Θεός έβαλε την υπογραφή του και δεν την παίρνει πίσω».

   Τέτοιο σύνθημα και δη την εποχή εκείνη, δεν θα μπορούσε να εφεύρει  ούτε ο καλύτερος προπαγανδιστής. Κι αυτό, γιατί ήξερε ότι: η θρησκεία ( Ορθοδοξία), έκαιγε στα σπλάχνα των Ελλήνων.

   Αιώνια ευγνωμοσύνη, οφείλουμε στους ελευθερωτές του Έθνους μας.

                                                                                                                                 ΓΙΑΝΚΟΣ