Δεν έχουμε ως πολίτες την καλύτερη εικόνα για τις
επιδόσεις της εξωτερικής μας πολιτικής. Σε μας φθάνει ένας στείρος
επαγγελματισμός, ένας διεθνής "καθωσπρεπισμός", χωρίς έμπνευση, χωρίς
νεύρο, χωρίς σχεδιασμό του μέλλοντος.
Γιατί πρέπει να
ομολογήσουμε ότι αυτά μέχρι τώρα. Το πνεύμα και ο τρόπος δράσης στην εξωτερική
πολιτική της σημερινής Κυβέρνησης με την επιτυχημένη επιλογή ως Υπουργού του κ.
Ν. Δένδια, μας δείχνουν νέα ευχάριστα και επιτυχημένα δείγματα γραφής.
Εν τούτοις, δεν
υπάρχει ούτε υπήρξε ποτέ σχεδιασμός στρατηγικής για την πορεία της θέσης και
της προοπτικής, στο διεθνές γίγνεσθαι της Χώρας μας.
Την τεράστια
αυτή έλλειψη, μας τη θυμίζουν οι Τούρκοι με τα προβαλλόμενα εκάστοτε αιτήματά
τους για βραχονησίδες, για μοιρασιά στο Αιγαίο, για διεκδίκηση νησιών μας,
κ.λ.π., με το επιχείρημα ότι " εμείς έχουμε τη μεγαλύτερη ακτογραμμή στη
Μεσόγειο" και το άλλο, το πιο ιταμό αίτημα, σε επιχείρημα με βάση
γεωγραφικά δεδομένα, ότι δηλ. «Το Αιγαίο, είναι μια ενδιάμεση ζώνη ανάμεσα στα
δυο εδαφικά σύνολα, την Ελλάδα και τη Μ. Ασία». Και έτσι, οραματίζεται ανατροπή
της Συνθήκης της Λοζάνης!
Η Ελληνική
Εξωτερική πολιτική δεν έχει δώσει ακόμη, καμία καίρια και ευθεία απάντηση, στα
προληπτικά και αυθάδη αυτά αιτήματα της
Τουρκίας. Τέτοια απάντηση που να έχει απήχηση στο διεθνές πολιτικό ακροατήριο
και όχι σε εμάς. Γιατί εμείς ξέρουμε την ιστορία μας και το πολιτιστικό μας
αποτύπωμα στη Μικρά Ασία γεωγραφικά, αλλά και πολιτιστικά. Την λέγαμε και την
λέμε: Ελληνική Ιωνία κ.λ.π.
Σε προηγούμενο
άρθρο μου, πριν ένα περίπου χρόνο, ζητούσα να απαντήσει η Ελλάδα με Εθνολογικά
και πολιτιστικά κριτήρια, στους στυγνούς, ναζιστικής εμπνεύσεως ισχυρισμούς
αυτής της Τουρκίας.
Τι θέλουν οι
Τούρκοι στα Ελληνικά νησιά του Αιγαίου και της Μεσογείου; Κατείχαν ποτέ τα νησιά αυτά;
Κατείχαν ποτέ από τα πανάρχαια χρόνια την Μικρά Ασία; Στα τρεις χιλιάδες χρόνια που κατοικούσαν εκεί οι Έλληνες, τα
τελευταία 500 χρόνια κατέλαβαν με τα όπλα τους οι Τούρκοι τα εδάφη αυτά.
Aλλά και πάλιν δεν
κατάφεραν να εκριζώσουν από τα εδάφη αυτά τον Ελληνισμό. Διότι εκεί, ζούσαν
εκατομμύρια Έλληνες και ουσιαστικά αυτοί, συνέχιζαν τον πολιτισμό και την
βιοτική πρόοδο του τόπου.
Το έγκλημα
συνετελέσθη το 1922, που έγινε για πρώτη φορά μια τεκτονική γεωπολιτική τομή,
ανήκουστη μέχρι τότε στα διεθνή δεδομένα!
Αλλά και τότε,
επιβεβαιώθηκε και η Ελληνική κυριαρχία στα νησιά, διότι δυο εκατομμύρια Έλληνες
που κατοικούσαν στην Μικρά Ασία μεταφέρθησαν βιαίως στην Ελλάδα και έναντι της
εκδίωξης των Ελλήνων από τα παράλια της
Μικράς Ασίας, η Τουρκία αναγνώρισε την κυριαρχία των Ελλήνων στα νησιά του
Αιγαίου. Είχε δηλ. αναγνωρισθεί και
με την συνθήκη της Λοζάνης ότι η Τουρκία παραχωρούσε τον έλεγχο του Αιγαίου
στην Ελλάδα, ως αντάλλαγμα για την εκκένωση της Μικράς Ασίας από τους
Ελληνικούς και Χριστιανικούς πληθυσμούς.
Και εδώ
επισημαίνουμε τη χρονική δολιότητα της
Τούρκικης πολιτικής που οφείλεται στην πάγια στρατηγική της, όπου
προκειμένου να εκδιώξει τον Ελληνισμό από την Μικρασία, έκανε υποχωρήσεις σε
άλλες στρατηγικές βλέψεις της, τις οποίες επαναφέρει όταν νομίζει ότι είναι
κατάλληλες οι συνθήκες.
Εμείς έχουμε
καταλυτικούς ισχυρισμούς έναντι εκείνων των Τούρκων. Τα επιχειρήματά μας είναι
ιστορικά και αναμφισβήτητα. Οι Έλληνες, κατείχαν τα νησιά και τα
περιβάλλοντα παράλια, τα οποία από την
αρχαιότητα μέχρι το 1922, συγκροτούσαν έναν ενιαίο χώρο, πολιτιστικό και
εθνολογικό. Ο χώρος αυτός και η αρχιπελαγική φύση του, αποτελούν τη ζωντανή
ιστορία που διδάσκει τον πολιτισμό. Δεν
είναι νεκρή θάλασσα, δεν είναι ένα γεωγραφικό αντικείμενο απόξενο και
ανενεργό, που περιμένει την τομή για την αξιοποίησή του.
Και ας μην
ξεχνάμε ότι η ήττα του 1922, προκάλεσε
τον ακρωτηριασμό του Ελληνισμού, που είναι έγκλημα κατά της ανθρωπότητας χάριν
της Τουρκίας και σήμερα η ίδια Τουρκία εμφανίζεται ως θύμα γεωγραφικής αδικίας.
Αλλά όσο δίκαιο
και εάν έχει ένα Κράτος σήμερα, πρέπει να έχει εξασφαλίσει και τη συμπαράσταση
των Κυβερνήσεων, των μεγάλων ιδία Κρατών, τις οποίες επηρεάζει η κοινή
επιστημονική και λαϊκή γνώμη.
Το ευχάριστο
είναι, ότι ενώ εμείς δεν προβάλαμε
κρουστά τα ιστορικά και πολιτιστικά μας επιχειρήματα, βάλθηκαν να παίρνουν το
μέρος μας, πολλές ακαδημαϊκές δυνάμεις από τον παγκόσμιο χώρο, με τις
εκτεθείσες πάρα πάνω σκέψεις ( ίδετε
αναφορές Σε Ευρωπαίους διανοητές όπως ο γεωπολιτικός Michel Foucher, o Gilles Kepel, ο φιλόσοφος
Frangois Colosimo, ο καθηγητής Γιώργος Πρεβελάκης κ.α.).
Τέλος και στον
άλλον ισχυρισμό των Τούρκων για την μεγαλύτερη ακτογραμμή, είναι βέβαιον ότι:
στα συγκριτικά τους μεγέθη, έχουν απαλείψει την ακτογραμμή των Ελληνικών
νησιών. Αλλά θα έπρεπε να υπάρχουν και σε αυτά απαντήσεις και να μην
μένουν κάποιοι άσχετοι, ιδία ξένοι, με εσφαλμένες εντυπώσεις, και τα οποία δεν
έχουν μόνον νομική σημασία.
Πρέπει να
εξηγηθεί στην παγκόσμια Κοινότητα και στην Ακαδημαϊκή κοινωνία ότι: τα αιτήματα
αυτά της Τουρκίας κατά της Ελλάδας, είναι μέσα στο σχέδιο υλοποίησης του
Ισλαμοφασιστικού αυτής σχεδίου, για την αποσύνθεση του κόσμου της Ανατολής και
της επαναφοράς της Οθωμανικής θηριωδίας στην Ευρώπη.
Το έγκλημα του
ακρωτηριασμού του Ελληνισμού το 1922, δεν πρέπει να το επαναλάβουν. Γιατί
έρχεται η ώρα τους. Ο Ισλαμισμός είναι μέσα στις κοινωνίες τους.
ΓΙΑΝΚΟΣ
