Του Γιάννη Καζάκου
Η παραμονή ή μη στο ΕΥΡΩ δεν αποτελεί πρωταρχικό σκοπό της Χώρας μας και γενικότερα ενός σύγχρονου Κράτους, δεν αποτελεί αυτοσκοπό.
Πρωταρχική επιδίωξη του Κράτους και το κύριο πρόβλημα της Πατρίδας μας σήμερα είναι η διαχειριστική βιωσιμότητα αυτής, που συναρτάται άμεσα και απαραίτητα με τη διατήρηση βιώσιμου δημοκρατικού Κράτους.
Οι σχεδιαστές της 26ης Οκτωβρίου 2011 υποστηρίζουν ότι θα φθάσουν το χρέος της Ελλάδας στο 120% του ΑΕΠ το έτος 2020! Οι υπολογισμοί τους είναι προδήλως και αναιτιολογήτως αισιόδοξοι. Διότι παντού απέτυχαν σε παρόμοιους υπολογισμούς παταγωδώς.
Αλλά εάν τυχόν «επιτευχθεί» αυτό το 120% του ΑΕΠ τότε, η χώρα ήδη θα έχει αποσυντεθεί οικονομικά, κοινωνικά, εθνικά κ.λ.π. και αυτό δεν θα είναι βιώσιμο και διαχειρίσιμο, αφού με το ίδιο ποσοστό είμαστε το 2009 και …μπήκαμε στο Μνημόνιο.
Είναι φανερό ότι όλα αυτά τα πακέτα (μνημόνια, δανειακές συμβάσεις κ.λ.π.) δεν είναι προορισμένα να σώσουν την Πατρίδα μας, αλλά το αντίθετο. Γιατί αλλιώς θα το διόρθωναν. Εν τούτοις συνεχίζουν την ίδια συνταγή, που οδηγεί στην υποδούλωση.
Τους ενδιαφέρει μια επίφαση δημοκρατικής παρουσίας, που οδηγεί στη λεηλασία της χώρας και καθιστά τους Έλληνες φόρου υποτελείς τουλάχιστον για τα επόμενα πενήντα (50) χρόνια. Και εδώ έχουμε μεγάλη ευθύνη έναντι των παιδιών μας και των γενεών που έρχονται.
Γίνεται πολύς λόγος για την παραμονή μας ή μη στο ΕΥΡΩ. Εάν δηλαδή θα μας διώξουν ή θα φύγουμε από το ΕΥΡΩ. Είναι, όμως, νομικά αμφίβολο αν μπορούν να μας διώξουν, ούτε υπάρχει τέτοια πρόβλεψη και διαδικασία στο «χάρτη» της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ευκολότερο είναι να φύγουμε μόνοι μας.
Αλλά δεν συμφέρει στους Ευρωπαίους αυτό. Διότι αν θελήσουν να διώξουν τη Χώρα μας τώρα από το ΕΥΡΩ, θα αποδεχθούν αναγκαστικά και τη ζημιά από τη μετατροπή του χρέους σε δραχμές.
Τούτο θα επιδιώξουν σε δεύτερη φάση. Όταν το χρέος μας θα είναι αναγκαστικά σε ΕΥΡΩ, τότε μπορεί να διώξουν τη Χώρα μας, χωρίς να κινδυνεύουν οι αξιώσεις τους.
Και πότε μπορεί να γίνει αυτό;
Όταν γίνει η υπαγωγή του χρέους στο Αγγλικό Δίκαιο.
Και πότε μπορεί να γίνει η υπαγωγή αυτή;
Από τη στιγμή που επικυρωθούν με 180 ψήφους στη Βουλή οι συμβάσεις με Ε.Ε. και Δ.Ν.Τ. (μνημόνια και δανειακές). Τότε αποκτούν διεθνή νομική ισχύ.
Σήμερα η πρώτη δανειακή σύμβαση είναι ανυπόστατη, γιατί δεν έχει επικυρωθεί από τη Βουλή διόλου. Το ΠΑΣΟΚ δεν διέθετε τις απαιτούμενες 180 ψήφους. Με την ψήφιση όσων προβλέπει η πρώτη δανειακή σύμβαση και η υποβαλλόμενη δεύτερη με 180 ψήφους και άνω, τότε θα συμβούν τα ακόλουθα κακά:
1. Η Ελλάδα παραιτείται από την ασυλία Εθνικής κυριαρχίας, υποθηκεύει το σύνολο της δημόσιας περιουσίας, σημερινής και μελλοντικής (Κρατικής Τραπεζικής, των υδρογονανθράκων που προβλέπεται να βρεθούν στη δυτική Νότια και στις ΑΟΖ που γειτνιάζουν με τη χώρα μας κ.λ.π.).
2. Υποχρεούται σε εκποίηση περιουσιακών στοιχείων της χώρας (ακινήτων κ.λ.π.) σε τρέχουσες χρηματιστηριακές ή αγοραίες τιμές, που εκ των πραγμάτων και των περιστάσεων θα γίνει σε υποπολλαπλάσιες της αξίας τους τιμές.
3. Η Ελλάδα δεν μπορεί να δανειστεί από τρίτους, αλλά μόνον από την Ε.Ε., διότι ρητά το λέει το μνημόνιο και πολύ περισσότερο ουσιαστικά, αφού δεν θα έχει να δώσει αντάλλαγμα για υποθήκευση.
4. Δεν θα μπορεί να θέσει σε συμψηφισμό τις απαιτήσεις της από αποζημιώσεις (Γερμανικές) με τα δάνεια.
5. Οι δανειακές συμβάσεις απαγορεύουν τη μετατροπή του υπόλοιπου χρέους προς ιδιώτες, έτσι ώστε καθίσταται πληρωτέο στο ακέραιο.
Ωστόσο, με όσα επισημάναμε παραπάνω και όλα αυτά να αποδεχθούμε και να κάνουμε δεν διανοίγεται κανένας ελπιδοφόρος δρόμος για την Πατρίδα μας.
Ήδη το ΔΝΤ και οι Ευρωπαίοι βρίσκουν τώρα ότι το κούρεμα 50% δεν αρκεί για να καταστεί βιώσιμο το χρέος και προτείνουν 70 – 80%.
Ο γνωστός οίκος FITSCH προχθές ανακοίνωσε ότι προβλέπει στο εγγύς μέλλον την αποβολή – απομάκρυνση της χώρας μας από το ΕΥΡΩ.
Είναι αποδεδειγμένο ότι οι δανειστές μας περιμένουν τις επικυρώσεις των δανειακών συμβάσεων και την υπαγωγή αυτών στο Αγγλικό Δίκαιο, οπότε με την αποβολή μας από το ΕΥΡΩ, δεν θα χάσουν τίποτε και θα μας καταστήσουν φόρου υποτελείς επί γενεές, χωρίς Πατρίδα, χωρίς αξιοπρέπεια. Διότι γνωρίζουν ότι το χρέος της Ελλάδας δεν είναι διαχειρίσιμο .
Το «Όχι» στην επικύρωση των δανειακών και την υπαγωγή τους στο Αγγλικό Δίκαιο μπορεί να μην σώζει απαραίτητα την Ελλάδα, αλλά της δίδει τη δυνατότητα να διατηρήσει όλα τα δικαιώματά της, νομικά και εθνικά, στις διαπραγματεύσεις και στη μεγάλη μάχη που θα επακολουθήσει σε εθνικό και διεθνές πεδίο.
Και χαμένη μάχη είναι μόνον αυτή που δεν δίδεται.
