Σύμμεικτα Παραλογισμού

Αυτήν την εποχή στη Χώρα μας παίζονται όλων των ειδών τα θέατρα. Όλα εναλλάσσονται με εκπλήσσουσα ταχύτητα. Η λογική δεν μπορεί να τα παρακολουθήσει. Εν τούτοις πρέπει να αναδείξουμε τις μοναδικές αυτές επιδόσεις της αντιπροσωπευτικής μας Κυβέρνησης.

Τελευταία συμβάντα μας ξαναγύρισαν στους παιδικούς μας χρόνους, της «φαιδράς πορτοκαλέας», όπου τον ψύλλο στον αχυρώνα «ένα κουτσός τον έπιασε κι ένας τυφλός τον είδε».

Έτσι έχουμε,

 τον Υπουργό Εσωτερικών κ. Κουρουμπλή, που κατά κακή του τύχη είναι τυφλός, να επισκέπτεται την Ειδομένη και να βλέπει στην παρουσιαζόμενη κατάσταση «ένα σύγχρονο Νταχάου»,

ενώ ο Υπουργός Πολιτισμού κ. Μπαλτάς, που είναι υγιής στην όρασή του, χωρίς να επισκεφθεί την Ειδομένη, βλέπει εκεί «μία εικόνα τιμητική για την Ελλάδα».

Το δράμα των προσφύγων εξελίχθηκε σε φαρσοκωμωδία (!!) με κυβερνητική σκηνοθεσία και πρωταγωνιστές τους Υπουργούς της.

Όταν ο Υπουργός Εργασίας κ. Γ. Κατρούγκαλος, με επιδεικτικά καθημερινή υπερταξική ενδυματολογία, δηλώνει «κομμουνιστής» και ότι πιστεύει « σ’ έναν διαφορετικό κόσμο»,

●δεν κάνει τίποτε για τους 1.300.000 ανέργους που αυξάνονται καθημερινά, 

●δεν δίδει λύση έστω και δυσμενέστερη, λόγω των περιστάσεων, που θα ελευθερώσει τη δυναμική της εργασίας μέσω του «ασφαλιστικού» ή άλλων φορολογικών παρεμβάσεων και

       ●αποδέχεται το «σύστημα», αφού...

 τον έκανε και καθηγητή Πανεπιστημίου

 και αφού...

πέρασε και το μαρξιστικά «αναγκαίο μεταβατικό στάδιο της πάλης των τάξεων», που εσώρευσε δεινά μη αναπληρούμενα στα έθνη που το πίστεψαν, μας δημιουργεί αδυναμία να του αποδώσουμε ρόλο στο είδος της φαρσοκωμωδίας. Ίσως να έκανε για το θέατρο Σκιών.

Όταν ένας Υπουργός Παιδείας προβαίνει σε πολιτικές αναλύσεις για τις εξελίξεις με αναφορές στο Λένιν, έχει ήδη εγκαταλείψει την οδό του πλουραλισμού και της αντιπροσωπευτικής Δημοκρατίας και πίσω από μία έντεχνα προβαλλόμενη σοσιαλοδημοκρατία, δεν διασώζει την μη αποκρυπτόμενη σταλινική νοοτροπία.

Είναι υπόλογος της τραγικότητας του θεατρικού έργου που θέλει να αναδείξει.

Όταν αναλαμβάνει Υπουργός Οικονομικών επί των εσόδων του Κράτους, η αρμόδια κομματική ινστρούχτορας του κινήματος «Δεν πληρώνω», δεν είναι απορίας άξιον ότι η συλλογή φορολογικών εσόδων έχει βαλτώσει, όπως αποδεικνύουν τα στοιχεία του ΓΛΚ, όπου οι απλήρωτοι φόροι του 2015 είναι κατά 40% παραπάνω από τον μέσο όρο των προηγουμένων τεσσάρων ετών. Πλέον των άλλων ανεπαρκειών.

Η θεατρική επιλογή είναι εκείνη του δράματος. Τον πρωταγωνιστή αρνούνται να υποδυθούν πάντες.

Όταν ο τ. Υπουργός Παιδείας και νυν Υπουργός Πολιτισμού δηλώνει ότι δεν θέλουμε τους αρίστους, δεν θέλουμε τα καλύτερα μυαλά της Χώρας μας, με τα οποία υποτίθεται ότι πρέπει να αναδιαρθρώσουν και ανορθώσουν τη Χώρα, αλλά προσλαμβάνουμε τους αρεστούς, όσους εμπιστευόμαστε, όσους διακρίθηκαν στις διαδηλώσεις, στις πλατείες, στον κομματικό ακτιβισμό,

τότε επιτυγχάνουμε την ισοπέδωση αξίων και αναξίων, μορφωμένων και αμόρφωτων, κλείνουμε την ψαλίδα μεταξύ τους, θα συνεννοούνται μεταξύ τους και με τον ισοπεδωμένο Λαό με τσιτάτα του Λένιν. Η ισοπέδωση της μόρφωσης θα φέρει και την ισοπέδωση πλουσίων και φτωχών. Για αναδιαμονή ανύπαρκτου πλούτου μιλάμε. Για κλείσιμο και της ψαλίδας αυτής.

Αλλά ήδη έχει κλείσει η ψαλίδα «πρώτη φορά Αριστερά» που είναι εκείνη μεταξύ λογικής και παραφροσύνης. Πρόκειται για ψυχόδραμα.

Αλλά το πιο γοητευτικά παράδοξο του καιρού μας είναι η εξαγγελία του Πρωθυπουργού, εν μέσω κατακρημνήσεως των δομών του κρατικού ιστού με πάταγο, για «εκτόξευση της Ελληνικής Οικονομίας» «μετά το Πάσχα και την Ανάσταση».

Όταν η κοινωνία μας έχει περιπέσει σε κώμα, σε επιθανάτιο ρόγχο, το κράτος λειτουργεί για να επιβεβαιώνεται ο πελατειακός χαρακτήρας του.

Όταν η αναξιοκρατία, η φαυλότητα, η τεμπελιά, ματαιώνουν κάθε αναλαμπή προόδου,

όταν η κομματική ιδιοτέλεια, όταν οι φορείς πληροφόρησης είναι υποταγμένοι στο λαϊκισμό και την εμπορευματική χυδαιότητα, ο Πρωθυπουργός βλέπει πυραυλοκίνητη οικονομία!!!

Θυμίζει τις περιόδους αισχρότητας και ανομίας, λεηλασιών και σφαγών το Μεσαίωνα που ερμηνεύονταν από τους Χιλιαστές αυτούς ως προπομπός της Δευτέρας Παρουσίας και έλευσης του ενάρετου ελευθερωτή.

Όπως, επίσης, θυμίζει το «σοσιαλισμό» του 1930 στην ΕΣΣΔ, όπου:

● η εξαθλίωση των συνθηκών ζωής,

● η εξαχρείωση των θεσμών,

● ο εξευτελισμός της ανθρώπινης αξιοπρέπειας και

       ● η αβάσταχτη αστυνομοκρατία,

ερμηνεύοντο από τους «σοσιαλιστές» ως το ψυχοράγωμα της αντίδρασης, πριν την τελική της εξαφάνιση.

Το έργο συνεχίζεται.....

        ΓΙΑΝ.ΚΟΣ

ΕΜΕΙΣ ΚΑΙ ΟΙ ΑΛΛΟΙ……ΓΕΙΤΟΝΕΣ

                                          

Στον εξαιρετικά περίεργο καιρό μας, ιδιαίτερα στην Πατρίδα μας, επιχειρούμε να ερμηνεύσουμε δράσεις, στάσεις και συμπεριφορές με κριτήρια ορθολογιστικά. Εν τούτοις η προσεκτική μελέτη των θεμάτων μας οδηγεί αναγκαστικά στην αναζήτηση άλλων μορφών ανάγνωσης των φαινομένων, που έχουν να κάνουν με την ψυχοπαθολογία. Γι’ αυτό αποβαίνουν μάταιες οι ερμηνείες και αναλύσεις των καθημερινών προβλημάτων στην χώρα μας.

Θα ήταν εξαιρετικά αφελές, να μην λάβουμε σοβαρά υπόψη μας και δη ως έθνος α ν ά δ ε λ φ ο ν, τα τεκταινόμενα στον διεθνή χώρο, όπως οι πόλεμοι στην περιφέρεια μας, οι επιπτώσεις τους στον κοινωνικό και εθνικό κορμό (πρόσφυγες – μετανάστες κ.λ.π._ και να τα κρίνουμε με εσωτερικά κριτήρια.

Η αναζωπύρωση του Ισλάμ δεν αποτελεί «μεταρρύθμιση» ή «ριζοσπαστισμό», αλλά είναι η ανανεούμενη κατά περιόδους έκφραση αυτής της ίδιας της φύσης του.

Το Ισλάμ δεν το γνωρίζουμε σχεδόν καθόλου. Έχει μια δική του εσωστρέφεια. Δεν είναι το αρχικό Ισλάμ με τη Φαλσάφα (από το ελληνικό: φιλοσοφία) και το μυστικισμό των Σούφι.

Όλα αυτά έχουν εξαφανισθεί από την κάθοδο των Μογγόλων. Αυτοί ουσιαστικά επέβαλαν και τη χαρακτηριστική εσωστρέφειά του.

Η «αλήθεια» του Ισλάμ δεν βιώνεται στον «άλλο» κόσμο, αλλά μέσα στην κοινωνία και στη μορφή της που ζει.

Για το Ισλάμ πολιτική και θρησκεία ταυτίζονται. Παρ΄όλες τις εντάσεις μεταξύ τους στην ιστορική διαδρομή τους.

«Οι Μουσουλμάνοι αναζητούν το Θεό στην Ιστορία» λέγει η ιστορικός, Άρμστρογκ αν δεν κάνω λάθος. Όλα τα δεινά της Κοινωνίας και τις άστοχες δράσεις του Κράτους, τις αποδίδουν στην απομάκρυνση από το Κοράνι. Αλλά σε καθολικό επίπεδο και με έντονο φανατισμό.

Οι ισλαμικές κοινωνίες δεν γνωρίζουν ούτε εκδημοκρατισμό, ούτε κοινωνικό εκσυγχρονισμό. Το Ισλάμ έχει απομακρυνθεί πολύ από τη Δύση.

Γι’ αυτό αποτελεί και αυταπάτη των αριστερών και άλλων «προοδευτικών» που πιστεύουν στη συνύπαρξη βάσει ενός πολυπολιτισμικού μοντέλου, το οποίο ήδη απέτυχε.

Δεν εντάσσεται το Ισλάμ στις δυτικές κοινωνίες.

Αυτό αποδεικνύουν και οι πρόσφατες επιθέσεις στο Charlie Hebdo και στο Bataclan.

Δεν μιλάμε πλέον για το ήπιο Ισλάμ των Βαλκανίων ή για την παρουσιασθείσα σε μια ιστορική φάση ως «κοσμική» Τουρκία. Όλα έχουν Ισλαμοποιηθεί και με πρωτοβουλία των ηγεσιών των Κρατών τους. Γιατί, όπως είπαμε, πολιτική και θρησκεία σχεδόν ταυτίζονται.

ΟΙ δράστες των άνω επιθέσεων στη Γαλλία, δεν ήταν μετανάστες ή πρόσφυγες. Ήταν παιδιά πρώτης ή δεύτερης γενιάς μουσουλμάνοι που είχαν γεννηθεί και μεγαλώσει στη Γαλλία και στο Βέλγιο.

Δεν πρέπει να διαφεύγει του προβληματισμού μας, ότι αυτές οι εγκληματικές εκδηλώσεις, αλλά και οι εγκληματικές συμπεριφορές των μαχητών του ISIS στη Συρία και στο Ιράκ, γίνονται μετά από δύο χιλιετίες από την γέννηση του Χριστιανισμού.

Πέρασαν χρόνια βαρβαρότητας και μεσαιωνικών βασανιστηρίων και με ευθύνη θρησκειών (Ιερά Εξέταση – σταυροφορίες – πολέμων καθολικών και διαμαρτυρομένων ή μεταξύ διαφόρων αιρέσεων κ.λ.π.), αλλά σε μία συγκυρία ανεπτυγμένης παιδείας και τεχνολογικής και επιστημονικής έκρηξης δεν νοείται τέτοια απανθρωπιά.

Εδώ ο ορθολογισμός οδηγεί σε μία πραγματικότητα που δεν επιτρέπεται να υποβαθμίσουμε.

Πρέπει να καταλάβουμε και να προετοιμασθούμε για μια έγκαιρη αντιμετώπιση του κινδύνου που έρχεται στην πόρτα μας. Γνωρίζω ότι τα ανθρωπιστικά αισθήματα, το ηθικό μας υπόβαθρο, η Ελληνική κουλτούρα μας δεν επιτρέπει διακρίσεις μεταξύ των ανθρώπων και φυλών και των γενών.

Στη χώρα της δημοκρατίας, των ατομικών δικαιωμάτων, του πλουραλισμού και της ανεκτικότητας δεν υπάρχουν διακρίσεις.

Ο πολιτικός, όμως, ορθολογισμός πρέπει να μας οδηγήσει στη διαπίστωση ότι τα παραπάνω που ισχύουν για τους Έλληνες, δεν ισχύουν για το αραβικό Ισλάμ.

Εκ των πραγμάτων γινόμεθα δεξαμενή προσφύγων από τις Ισλαμικές Χώρες. Αναγκαστική, γιατί ούτε ένας δεν θέλει να μείνει στη χώρα μας. Όλοι προσβλέπουν στην Ευρώπη.

Η Ελλάδα, κατά την Ισλαμική τους κουλτούρα, τους εμποδίζει το σκοπό τους, το όνειρό τους. Είναι λογικό να εξαγριωθούν και να εναντιωθούν στους Έλληνες «καταπιεστές» τους. Ας είμαστε βέβαιοι ότι δεν θα στραφούν κατά των Αυστριακών, των Ούγγρων ή των Σκοπιανών. Όλη την έκρυθμη αντίδραση θα την υποστεί η Ελληνική κοινωνία.

Ας μην περιμένουμε αποτελεσματική βοήθεια από την Ευρώπη. Ο ΜΟΝΤ ήδη ανήγγειλε το θάνατό της: «Η Ευρώπη είναι κλινικά νεκρή». Εκείνο που μας ανησυχεί περισσότερο είναι ότι και η Ελληνική Πολιτεία βρίσκεται σε κώμα.

Εδώ δεν θα σταθούμε στη σύγκρουση των πολιτισμών του Χάντιγκτον. Εδώ υπάρχει καθήκον ύψιστης εθνικής αυτοσυνειδησίας και χρέους προς την ιστορική μας Πατρίδα. Μαίνονται κάποιοι πόλεμοι μεταξύ Σουνιτών και Σιϊτών. Θα περιμένουμε τους νικητές να μας δημιουργήσουν εσωτερική αναταραχή ή να μας καταστρέψουν;

Το ίδιο είχε γίνει και με τους Ρωμαίους. Αλλά τότε ο Καίσαρας είπε να μην μας καταστρέψουν,   χάρις στο κλέος των προγόνων μας.

Οι Ισλαμιστές -φοβούμαι ότι -ούτε έχουν ακούσει γι’ αυτούς. Και οι πρόγονοί μας μας προειδοποιούν: «Στασιωτικών δε και το μη ομόφυλον» (Αριστοτέλης – Πολιτικά).

Ας καθαρίσουμε τα μυωπικά γυαλιά της βλακείας και ας ετοιμασθούμε για τα επόμενα.

 Παρασκευή, 11 Μαρτίου 2016

    ΓΙΑΝ. ΚΟΣ

ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΑΝΘΡΩΠΙΣΜΟΣ

Ανεπέρειστος ο αρθρούμενος πολιτικός λόγος. Ιδεοληπτικώς ή αφελής. Έρμαιος λαϊκιστικού οίστρου. Ασεβής και ανόητος. Έναντι της ιστορικής Πατρίδας και του μέλλοντος του εθνικού μας βίου. Πρόκειται περί του προσφυγικού και μεταναστευτικού προβλήματος.

Καμία μελέτη για την πραγματική εκτίμηση του θέματος. Σε εύρος και σε βάθος. Καμία έκθεση προοπτικής μέσα στο χρόνο και σε πόσο χρόνο. Δεν μιλάμε για στρατηγική, που δεν υπήρξε ποτέ. Μιλάμε για την κατάδειξη των γεγονότων που έρχονται και τις συνέπειές τους. Όλβιος ο βίος των μη ανησυχούντων. Κανένας υπεύθυνος δεν προσφέρεται να πει αλήθειες. Να επισημάνει σχεδόν βέβαιους κινδύνους. Καθεύδουν στη μακαριότητά τους. Και ο καλπασμός της Ιστορίας που έρχεται, ακούγεται αν βάλουμε τα αυτιά μας στο χώμα.

Φόβος επικρατεί πολιτικού κόστους. Το σθένος των Ελλήνων δοκιμάζεται. Οι ορδές των προσφύγων – μεταναστών δεν αντιμετωπίζονται με ασπιρίνες. Οι άθλιες συνθήκες διαβίωσης τους, αποτελτούν εστίες κοινωνικών εκρήξεων. Και γιατί όχι και πολιτικών. Εάν αναλογιστούμε το υλικό του αραβικού ισλαμισμού. Όταν είμαστε βέβαιοι ότι τα στίφη αυτά είναι ευκολομεταχείριστα από τους επιτήδειους κομισσάριους των χωρών τους και όχι μόνον.

 Η γείτων «φίλη» Χώρα μειώνει και αυξάνει τις ροές κατά τα συμφέροντα και τους πολιτικούς συνδυασμούς της.

 «Εμείς» πουλάμε «ανθρωπισμό» και «δημοκρατία». Γιατί είμαστε ανίκανοι να σκεφθούμε, να σχεδιάσουμε να ενεργήσουμε. Και πλείστοι ακόμη είναι πρόθυμοι να εκτοξεύσουν τη ρετσινιά του ρατσιστή, του ξενοφοβικού κ.λ.π.

Οι Έλληνες υπήρξαμε πάντοτε φιλόξενοι και αλληλέγγυοι με τους επισκέπτες μας που έχουν ανάγκες βιοτικές και προβλήματα ζωής. Δεν υπήρξαμ ποτέ ξενοφοβικοί ούτε μισαλλόδοξοι. Από τα σπάργανα της Ιστορίας μας. Και εκεί όπου άλλοι Λαοί αλληλοεξοντώνοντο για ευτελείς λόγους ή ισοπέδωναν πολιτείες για θρησκευτικούς λόγους, εμείς ορθώναμε στην Πνύκα μνημείο «τω Αγνώστω Θεώ». Εμείς είμαστε ανεκτικοί και στις ξενικές κοινωνίες και στις διαφορετικές θρησκείες και στα αναβλύζοντα ποικίλα θρησκευτικά δόγματα. Γιατί πιστεύουμε στην αγάπη, στην καταλλαγή, στον αλληλοσεβασμό, στην προσωπικότητα του κάθε ανθρώπου.

Αλλά οι συναισθηματικές συμπεριφορές δεν πρέπει να συγχέονται με την ψυχρή λογική. Όταν μάλιστα αυτή υπαγορεύεται από την υπευθυνότητα που έχει κάποιος ως πολιτικός θεράπων. Τότε είναι υποχρεωμένος να θέσει σε πρώτη μοίρα τα συμφέροντα της Χώρας και του Λαού του.

Πρέπει να αναπτύξει εκείνες τις πολιτικές που θα αποτρέψουν τις σημερινές ροές να γίνουν πλημμυρίδα.

 Που θα αποτρέψουν την μελλοντική Ισλαμοποίηση της Χώρας μας και των Βαλκανίων σε πρώτη φάση.

Που θα αποτρέψουν την διαφανομένη εκμετάλλευση της γείτονός  μας Τουρκίας των ροών αυτών και την μετά βεβαιότητας στο μέλλον εξάπλωση του Τουρκικού Ισλαμισμού στη Χώρα μας.

Δεν πρέπει να διαφεύγει της προσοχής μας ότι η σημερινή κατάσταση αποτελεί πρόβα «τζενεράλε» για την αυριανή δράση των εποβουλευομένων της Πατρίδα μας, τα νησιά μας, το Αιγαίο.

Δίπλα μας έχουμε έναν γείτονα ο οποίος έχει δείξει ελάχιστη συνεργασία και κατανόηση με τους Λαούς γύρω του. Όταν νομίζει ότι κινδυνεύει από κάτι, επιλέγει τους προς εξόντωση εχθρούς του. Έτσι έχουμε τις γενοκτονίες ων Αρμενίων, των Ποντίων, τις εξοντώσεις πληθυσμών, όπως κυρίως των Ελλήνων της Σμύρνης το 1922 και της Κωνσταντινούπολης το 1955, την απόβαση και κατάληψη του 40% της Κύπρου το 1974 και σήμερα στρέφεται εναντίον των Κούρδων, εντός και εκτός Τουρκίας και εναντίον των Σύριων, στον πόλεμο που μαίνεται από το 2010.

Ωμή η επέμβαση της στρατιωτικής μηχανής της με βομβαρδισμούς στο Συριακό έδαφος και ωμότερη η βίαιη και αυθαίρετη επέμβασή της στην εσωτερική πολιτική ζωή, όπου κλείνονται αυθαίρετα οι αντιπολιτευόμενες εφημερίδες, φυλακίζονται δημοσιογράφοι, κλείνονται στις φυλακές πολιτικοί αντίπαλοι (καίτοι είναι βουλευτές).

Αυτές οι συμπεριφορές δείχνουν σε εμάς και στους Ευρωπαίους, ότι οι γείτονές μας είναι αδίστακτοι στην επιδίωξη των στόχων τους και δεν σέβονται ούτε το τεθειμένο ούτε το διεθνές Δίκαιο. Δεν είναι δε λίγοι οι αναλυτές, εδώ και στην Ευρώπη, οι οποίοι εκτιμούν ότι σήμερα η πρόθεση της Τουρκίας δεν είναι να μπει στην Ευρώπη, αλλά να εκμεταλλευθεί οικονομικά την Ευρώπη. Διότι η είσοδος στην Ευρώπη αξιώνει δημοκρατικοποίηση της Τουρκίας την οποίαν δεν επιθυμούν οι σύγχρονοι Σουλτάνοι. Έχει τεράστια εσωτερικά προβλήματα και γι’ αυτό την καθιστούν για μας ακόμη περισσότερο επικίνδυνη.

Προ της πραγματικότητας αυτής εμείς μεριμνούμε και τυρβάζουμε περί πολλά, αλλά και άλλα. Κάνουμε επίκληση του ανθρωπισμού και δεν μας λείπει και το βιώνουν οι Συνέλληνες καθημερινά, ενώ παραβλέπουμε την προετοιμασία της χώρας για τους άμεσους μελλοντικούς κινδύνους.

Εκδηλώνουμε υποκριτικά ευαισθησίας για τους υπό περιορισμό μετανάστες και ανεχόμεθα την αθλιότητα της Ειδομένης. Εξορκίζουμε τους πάντες μήπως υποχρεώσουν οι Αρχές τους καταληψίες των συνόρων στην Ειδομένη και τους μεταφέρουν στα κέντρα υποδοχής, όπου και ελέγχονται πολλαπλώς, αλλά παραβλέπουμε τις εντάσεις και συγκρούσεις που άρχισαν μεταξύ τους.

Στο τέλος, όλοι τους, θα στραφούν κατά της χώρας μας, που τους έχει περιορίσει και «φυλακίσει» κατά την κρίση τους. Είναι γνωστή και μοιραία η πορεία και διαδρομή των γεγονότων.

Είναι ζήτημα χρόνου.

Είναι ύστατος καιρός να αποτρέψουμε τα επερχόμενα δεινά, τη νέα εθνική δοκιμασία. Και εδώ απαιτείται άμεσα ομοψυχία και ορθοφροσύνη. Αν θέλουμε εμείς και οι απόγονοί μας να χαίρονται το «ανήριθμον γέλασμα των κυμάτων» των Ελληνικών θαλασσών του Αισχύλου (Προμηθέας Δεσμώτης, στιχ. 89-90)

                                                   ΓΙΑΝ.ΚΟΣ

ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΔΙΚΤΥΟ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ ΧΡΗΣΤΩΝ ΝΑΡΚΩΤΙΚΩΝ ΟΥΣΙΩΝ

            Μία ομάδα γιατρών, δικηγόρων, μηχανικών, ψυχολόγων, κοινωνιολόγων, φοιτητών, επαγγελματιών και ανθρώπων του μόχθου της ζωής, συνεπικουρούμενοι και από Πανεπιστημιακούς δασκάλους, ιδρύσαμε ένα «Κοινωνικό Δίκτυο» για την προστασία των νέων ιδιαιτέρως από το καταστροφικό τσουνάμι των ναρκωτικών ουσιών μέσα από τη δομή της ΔΑΔΑ.

        Στην αρχή ένας-ένας και στη συνέχεια περισσότεροι θελήσαμε να παρακολουθήσουμε πιο υπεύθυνα και με εμπειρική αίσθηση την πορεία που ακολουθεί ο κάθε χρήστης στον τιτάνιο αγώνα του για απεξάρτηση από κάθε ουσία.

        Η πεποίθηση που αποκτήσαμε ήταν ότι ο δρόμος αυτός όχι μόνον δεν έχει γυρισμό, αλλά δεν έχει και ουσιαστική βελτίωση της ζωής του χρήστη.  Πληθαίνουν οι χρήστες, συνυποφέρουν οικογένειες, ακυρώνονται όλες οι δραστηριότητες των νέων που πλήττονται από την κατάρα αυτή, όταν οι καταβαλλόμενες προσπάθειες αποδεικνύονται μάταιες και όλα ξαναρχίζουν από την αρχή.

        Στις εναγώνιες αυτές αναζητήσεις μας, σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του πλανήτη μας, διακρίναμε παράθυρα φωτός, που παρέχουν βάσιμες ελπίδες στην καταπολέμηση της μάστιγας αυτής.

        Δεν μπορούσαμε να συμβιβαστούμε με την ιδέα ότι στη σημερινή έκρηξη της επιστημονικής και ερευνητικής προόδου, υπάρχει μόνον ένα φάρμακο και μια μέθοδος που αντιμετωπίζει το πρόβλημα των ναρκωτικών και μάλιστα αλυσιτελώς.

        Η έρευνά μας απέδειξε ότι υπάρχουν και άλλα φάρμακα που βοηθούν τους χρήστες στο πρόβλημά τους, όπως και άλλες μέθοδοι  α π ο τ ε λ ε σ μ α τ ι κ έ ς  της απεξάρτησης των χρηστών.

Αυτά, όμως, τα φάρμακα είτε άγνωστα στην Ελλάδα είτε είναι υπό απαγόρευση ή υπό περιορισμό, ώστε να είναι άγνωστα και αδύνατη η χρήση τους και η μέθοδος της διαδικασίας  χρησιμοποιήσεώς τους.

        Αντίθετα στην Ευρώπη, στην Αμερική και στην Αυστραλία εφαρμόζονται μέθοδοι με τη χρήση φαρμάκων που έχουν θεαματικά αποτελέσματα και δίδουν τη ζωή και την ελπίδα στους χρήστες.

        Τέτοια φάρμακα στην Ελλάδα τα πρώτα χρόνια ήσαν απαγορευμένα, γιατί δεν έδινε την έγκριση ο ΕΟΦ.

Μπροστά στην κατακραυγή που δέχθηκε το Ελληνικό Δημόσιο, κυρίως από τις διεθνείς Φαρμακευτικές Ενώσεις, ο ΕΟΦ αναγνώρισε δύο φάρμακα ως έγκυρα και ασφαλή για την υγεία των ανθρώπων. (Δεν αναγράφουμε την ονομασία των φαρμάκων δια να μη θεωρηθεί διαφημιστική προβολή τους, αν και είναι γνωστά στον ιατρικό κόσμο).

        Με Ν. 2955/2001, άρθ.12 ο  τότε Υπουργός Αλ. Παπαδόπουλος ανεγνώρισε τη συμβολή των φαρμάκων και την ωφελιμότητα κατά τον προορισμό τους και επέτρεψε ελεύθερα τη χρήση τους.

        Μετ’ολίγον και με Υπουργική απόφαση (Υπουργός Στεφανής) απαγορεύτηκε η χρήση των φαρμάκων αυτών στον ιδιωτικό τομέα, όλως περιέργως, και η εντεύθεν διαδικασία αποτοξίνωσης κ.λπ. με τα φάρμακα αυτά ακυρώθηκε και κηρύχθηκε παράνομη.

        Εν τούτοις, επετράπη η χρήση των φαρμάκων αυτών μόνον στα Δημόσια Νοσοκομεία, μόνον σε όσα διαθέτουν μονάδες εντατικής θεραπείας υπό όρους και προϋποθέσεις, που έχουν σαν αποτέλεσμα να μην λειτουργήσουν ποτέ οι μονάδες αυτές με τις νέες μεθόδους και τα νέα φάρμακα, με προφανή τεράστια ζημία των χρηστών ναρκωτικών ουσιών που έχουν ανάγκη και της οικονομίας για τη δημόσια υγεία ιδιαίτερα, αφού το Δημόσιο διαθέτει (Υπουργείο Υγείας) εκατομμύρια για κάλυψη της ανάγκης αυτής με ένα προνομιακό φάρμακο, που δεν έχει φέρει κανένα ουσιαστικό αποτέλεσμα.

Σε κάθε περίπτωση βρισκόμαστε μπροστά σε αυθαίρετη ενέργεια της Πολιτείας, η οποία προβαίνει σε ανεπίτρεπτη διάκριση στη χρήση φαρμάκων μεταξύ Δημοσίου και ιδιωτικού Τομέα (ιδιωτικών Νοσοκομείων και κλινικών) και μάλιστα με μια διακυβέρνηση, η  οποία έχει ταχθεί ουσιαστικά και πριν και τώρα υπέρ της φιλελεύθερης οικονομίας. Είναι δε και ύποπτες πολλαπλώς οι ενέργειες που προαναφέραμε, διότι δεν εδόθη ποτέ καμία εξήγηση της γενομένης ανωτέρω διάκρισης της χρήσης των φαρμάκων.

        Οι απαγορεύσεις αυτές, που προσβάλλουν βάναυσα το περί δικαίου αίσθημα των πολιτών και προκαλούν την νοημοσύνη μας, ήτο επόμενο να αρχίσουν να καταστρατηγούνται από οργανωμένα ιατρικά κέντρα.

        Από την αποκτηθείσα εμπειρία δε, έχει αποδειχθεί  ότι   η νέα μέθοδος με τα νέα φάρμακα επιτυγχάνει αποτοξίνωση 100% και η διακοπή του εθισμού για πάντα έχει επιτυχία 75% και προοπτικές βελτίωσης (είναι θέμα ικανότητος και επιτυχίας των ιατρικών ομάδων).

Ο χρόνος που επιτυγχάνεται η αποτοξίνωση είναι δύο ημερών και η διαδικασία αποβολής του εθισμού διαρκεί έως 6 μήνες στο σπίτι του χρήστη.

        Είναι δε εναργέστατον  ότι

η συνολική δαπάνη για κάθε χρήστη υπολείπεται κατά το ήμισυ τουλάχιστον της διατεθειμένης σημερινής δαπάνης για κάθε αντίστοιχο χρήστη, όχι μόνον λόγω του απαιτουμένου μικρού χρόνου της διαδικασίας, αλλά και λόγω της πολύ μικρότερης τιμής του φαρμάκου.

        Τις σκέψεις μας αυτές και τις προτάσεις μας υποβάλαμε κατά καιρού στις ηγεσίες του αρμοδίου υπουργείου, προσωπικά την τελευταία πενταετία, αλλά φωνή βοώντος εν τη ερήμω. Δεν παραγνωρίζουμε τη δυσκολία του θέματος, διότι θίγονται συμφέροντα εκατομμυρίων κερδών. Αλλά δεν μπορούμε να παραγνωρίσουμε και το δικαίωμα της κοινωνίας που υλοποιεί  η εκάστοτε πολιτική ηγεσία για προστασία των ευπαθών ομάδων αυτής. Η απελευθέρωση των φαρμάκων και για τις ιδιωτικές κλινικές είναι θέμα πολιτικής βούλησης της Κυβέρνησης. Και είναι δίκαιο.

        Η ζητουμένη νομοθετική επέμβαση του κ. Υπουργού θα παρέχει τη δυνατότητα να θέσει δικλείδες ασφαλείας στη λειτουργία και τον έλεγχο των διαδικασιών παροχής των φαρμάκων, αλλά και των αποτελεσμάτων αυτών, ώστε η ενημέρωση των ενδιαφερομένων να είναι πολύπλευρη, έγκυρη και ασφαλής και η αποτελεσματικότητα εμφανής.

                                                        Για το Κοινωνικό Δίκτυο ΔΑΔΑ

                                                               Γιάννης Καζάκος 

Ζωγράφου 29-2-2016