Ανεπέρειστος ο αρθρούμενος πολιτικός λόγος. Ιδεοληπτικώς ή αφελής. Έρμαιος
λαϊκιστικού οίστρου. Ασεβής και ανόητος. Έναντι της ιστορικής Πατρίδας και του
μέλλοντος του εθνικού μας βίου. Πρόκειται περί
του προσφυγικού και μεταναστευτικού προβλήματος.
Καμία μελέτη για την
πραγματική εκτίμηση του θέματος. Σε εύρος και σε
βάθος. Καμία έκθεση προοπτικής μέσα στο χρόνο και σε πόσο χρόνο. Δεν μιλάμε για
στρατηγική, που δεν υπήρξε ποτέ. Μιλάμε για την κατάδειξη των γεγονότων που έρχονται
και τις συνέπειές τους. Όλβιος ο βίος των μη ανησυχούντων. Κανένας υπεύθυνος
δεν προσφέρεται να πει αλήθειες. Να επισημάνει σχεδόν βέβαιους κινδύνους.
Καθεύδουν στη μακαριότητά τους. Και ο καλπασμός της Ιστορίας που έρχεται,
ακούγεται αν βάλουμε τα αυτιά μας στο χώμα.
Φόβος επικρατεί πολιτικού κόστους. Το σθένος των Ελλήνων δοκιμάζεται. Οι
ορδές των προσφύγων – μεταναστών δεν αντιμετωπίζονται με ασπιρίνες. Οι άθλιες
συνθήκες διαβίωσης τους, αποτελτούν εστίες κοινωνικών εκρήξεων. Και γιατί όχι
και πολιτικών. Εάν αναλογιστούμε το υλικό του αραβικού ισλαμισμού. Όταν είμαστε
βέβαιοι ότι τα στίφη αυτά είναι ευκολομεταχείριστα από τους επιτήδειους
κομισσάριους των χωρών τους και όχι μόνον.
Η γείτων «φίλη» Χώρα μειώνει και αυξάνει τις
ροές κατά τα συμφέροντα και τους πολιτικούς συνδυασμούς της.
«Εμείς»
πουλάμε «ανθρωπισμό» και «δημοκρατία». Γιατί είμαστε ανίκανοι να σκεφθούμε,
να σχεδιάσουμε να ενεργήσουμε. Και πλείστοι ακόμη είναι πρόθυμοι να εκτοξεύσουν
τη ρετσινιά του ρατσιστή, του ξενοφοβικού κ.λ.π.
Οι Έλληνες υπήρξαμε πάντοτε φιλόξενοι και αλληλέγγυοι με τους επισκέπτες μας
που έχουν ανάγκες βιοτικές και προβλήματα ζωής. Δεν υπήρξαμ ποτέ ξενοφοβικοί
ούτε μισαλλόδοξοι. Από τα σπάργανα της Ιστορίας μας. Και εκεί όπου άλλοι Λαοί
αλληλοεξοντώνοντο για ευτελείς λόγους ή ισοπέδωναν πολιτείες για θρησκευτικούς
λόγους, εμείς ορθώναμε στην Πνύκα μνημείο «τω
Αγνώστω Θεώ». Εμείς είμαστε ανεκτικοί και στις ξενικές κοινωνίες και στις
διαφορετικές θρησκείες και στα αναβλύζοντα ποικίλα θρησκευτικά δόγματα. Γιατί
πιστεύουμε στην αγάπη, στην καταλλαγή, στον αλληλοσεβασμό, στην προσωπικότητα
του κάθε ανθρώπου.
Αλλά οι
συναισθηματικές συμπεριφορές δεν πρέπει να συγχέονται με την ψυχρή λογική. Όταν μάλιστα αυτή υπαγορεύεται από την υπευθυνότητα που έχει κάποιος ως πολιτικός θεράπων. Τότε είναι υποχρεωμένος να θέσει σε πρώτη μοίρα
τα συμφέροντα της Χώρας και του Λαού του.
Πρέπει να αναπτύξει εκείνες τις πολιτικές που θα αποτρέψουν τις σημερινές
ροές να γίνουν πλημμυρίδα.
Που θα αποτρέψουν την μελλοντική
Ισλαμοποίηση της Χώρας μας και των Βαλκανίων σε πρώτη φάση.
Που θα αποτρέψουν την διαφανομένη εκμετάλλευση της γείτονός μας Τουρκίας των ροών αυτών και την μετά
βεβαιότητας στο μέλλον εξάπλωση του Τουρκικού Ισλαμισμού στη Χώρα μας.
Δεν πρέπει να διαφεύγει της προσοχής μας ότι η σημερινή κατάσταση αποτελεί
πρόβα «τζενεράλε» για την αυριανή δράση των εποβουλευομένων της Πατρίδα μας, τα
νησιά μας, το Αιγαίο.
Δίπλα μας έχουμε έναν γείτονα ο οποίος έχει δείξει ελάχιστη συνεργασία και
κατανόηση με τους Λαούς γύρω του. Όταν νομίζει ότι κινδυνεύει από κάτι,
επιλέγει τους προς εξόντωση εχθρούς του. Έτσι έχουμε τις γενοκτονίες ων
Αρμενίων, των Ποντίων, τις εξοντώσεις πληθυσμών, όπως κυρίως των Ελλήνων της
Σμύρνης το 1922 και της Κωνσταντινούπολης το 1955, την απόβαση και κατάληψη του
40% της Κύπρου το 1974 και σήμερα στρέφεται εναντίον των Κούρδων, εντός και
εκτός Τουρκίας και εναντίον των Σύριων, στον πόλεμο που μαίνεται από το 2010.
Ωμή η επέμβαση της στρατιωτικής μηχανής της με βομβαρδισμούς στο Συριακό
έδαφος και ωμότερη η βίαιη και αυθαίρετη επέμβασή της στην εσωτερική πολιτική
ζωή, όπου κλείνονται αυθαίρετα οι αντιπολιτευόμενες εφημερίδες, φυλακίζονται
δημοσιογράφοι, κλείνονται στις φυλακές πολιτικοί αντίπαλοι (καίτοι είναι
βουλευτές).
Αυτές οι συμπεριφορές δείχνουν σε εμάς και στους Ευρωπαίους, ότι οι
γείτονές μας είναι αδίστακτοι στην επιδίωξη των στόχων τους και δεν σέβονται
ούτε το τεθειμένο ούτε το διεθνές Δίκαιο. Δεν είναι δε λίγοι οι αναλυτές, εδώ
και στην Ευρώπη, οι οποίοι εκτιμούν ότι σήμερα
η πρόθεση της Τουρκίας δεν είναι να μπει στην Ευρώπη, αλλά να εκμεταλλευθεί
οικονομικά την Ευρώπη. Διότι η είσοδος στην Ευρώπη αξιώνει
δημοκρατικοποίηση της Τουρκίας την οποίαν δεν επιθυμούν οι σύγχρονοι Σουλτάνοι.
Έχει τεράστια εσωτερικά προβλήματα και γι’ αυτό την καθιστούν για μας ακόμη
περισσότερο επικίνδυνη.
Προ της
πραγματικότητας αυτής εμείς μεριμνούμε και
τυρβάζουμε περί πολλά, αλλά και άλλα. Κάνουμε επίκληση του ανθρωπισμού και δεν
μας λείπει και το βιώνουν οι Συνέλληνες καθημερινά, ενώ παραβλέπουμε την προετοιμασία της χώρας για τους άμεσους μελλοντικούς
κινδύνους.
Εκδηλώνουμε υποκριτικά
ευαισθησίας για τους υπό περιορισμό μετανάστες και ανεχόμεθα την αθλιότητα της
Ειδομένης. Εξορκίζουμε τους πάντες μήπως υποχρεώσουν οι Αρχές τους καταληψίες
των συνόρων στην Ειδομένη και τους μεταφέρουν στα κέντρα υποδοχής, όπου και
ελέγχονται πολλαπλώς, αλλά παραβλέπουμε τις εντάσεις και συγκρούσεις που
άρχισαν μεταξύ τους.
Στο τέλος, όλοι τους,
θα στραφούν κατά της χώρας μας, που τους έχει περιορίσει και «φυλακίσει» κατά
την κρίση τους. Είναι γνωστή και μοιραία η πορεία
και διαδρομή των γεγονότων.
Είναι ζήτημα χρόνου.
Είναι ύστατος καιρός να αποτρέψουμε τα επερχόμενα δεινά, τη νέα εθνική
δοκιμασία. Και εδώ απαιτείται άμεσα
ομοψυχία και ορθοφροσύνη. Αν θέλουμε εμείς και οι απόγονοί μας να
χαίρονται το «ανήριθμον γέλασμα των κυμάτων» των Ελληνικών θαλασσών του
Αισχύλου (Προμηθέας Δεσμώτης, στιχ. 89-90)
ΓΙΑΝ.ΚΟΣ
