Στον εξαιρετικά
περίεργο καιρό μας, ιδιαίτερα στην Πατρίδα μας, επιχειρούμε να ερμηνεύσουμε
δράσεις, στάσεις και συμπεριφορές με κριτήρια ορθολογιστικά. Εν τούτοις η
προσεκτική μελέτη των θεμάτων μας οδηγεί αναγκαστικά στην αναζήτηση άλλων
μορφών ανάγνωσης των φαινομένων, που έχουν να κάνουν με την ψυχοπαθολογία. Γι’
αυτό αποβαίνουν μάταιες οι ερμηνείες και αναλύσεις των καθημερινών προβλημάτων
στην χώρα μας.
Θα ήταν
εξαιρετικά αφελές, να μην λάβουμε σοβαρά υπόψη μας και δη ως έθνος α ν ά δ ε λ φ ο
ν, τα τεκταινόμενα
στον διεθνή χώρο, όπως οι πόλεμοι στην περιφέρεια μας,
οι επιπτώσεις τους στον κοινωνικό και εθνικό κορμό (πρόσφυγες – μετανάστες
κ.λ.π._ και να τα κρίνουμε με
εσωτερικά κριτήρια.
Η αναζωπύρωση του Ισλάμ δεν αποτελεί «μεταρρύθμιση» ή «ριζοσπαστισμό», αλλά
είναι η ανανεούμενη κατά περιόδους έκφραση αυτής της ίδιας της φύσης του.
Το Ισλάμ δεν το
γνωρίζουμε σχεδόν καθόλου. Έχει μια δική του εσωστρέφεια. Δεν είναι το αρχικό
Ισλάμ με τη Φαλσάφα (από το ελληνικό: φιλοσοφία) και το μυστικισμό των Σούφι.
Όλα αυτά έχουν
εξαφανισθεί από την κάθοδο των Μογγόλων. Αυτοί ουσιαστικά επέβαλαν και τη
χαρακτηριστική εσωστρέφειά του.
Η «αλήθεια» του
Ισλάμ δεν βιώνεται στον «άλλο» κόσμο, αλλά μέσα στην κοινωνία και στη μορφή της
που ζει.
Για το Ισλάμ
πολιτική και θρησκεία ταυτίζονται. Παρ΄όλες τις εντάσεις μεταξύ τους στην
ιστορική διαδρομή τους.
«Οι Μουσουλμάνοι
αναζητούν το Θεό στην Ιστορία» λέγει η ιστορικός, Άρμστρογκ αν δεν κάνω λάθος.
Όλα τα δεινά της Κοινωνίας και τις άστοχες δράσεις του Κράτους, τις αποδίδουν
στην απομάκρυνση από το Κοράνι. Αλλά σε καθολικό επίπεδο και με έντονο
φανατισμό.
Οι ισλαμικές
κοινωνίες δεν γνωρίζουν ούτε εκδημοκρατισμό, ούτε κοινωνικό εκσυγχρονισμό. Το
Ισλάμ έχει απομακρυνθεί πολύ από τη Δύση.
Γι’ αυτό
αποτελεί και αυταπάτη των αριστερών και άλλων «προοδευτικών» που πιστεύουν στη
συνύπαρξη βάσει ενός πολυπολιτισμικού μοντέλου, το οποίο ήδη απέτυχε.
Δεν εντάσσεται
το Ισλάμ στις δυτικές κοινωνίες.
Αυτό
αποδεικνύουν και οι πρόσφατες επιθέσεις στο Charlie Hebdo και στο Bataclan.
Δεν μιλάμε πλέον
για το ήπιο Ισλάμ των Βαλκανίων ή για την παρουσιασθείσα σε μια ιστορική φάση
ως «κοσμική» Τουρκία. Όλα έχουν Ισλαμοποιηθεί και με πρωτοβουλία των ηγεσιών
των Κρατών τους. Γιατί, όπως είπαμε, πολιτική και θρησκεία σχεδόν ταυτίζονται.
ΟΙ δράστες των
άνω επιθέσεων στη Γαλλία, δεν ήταν μετανάστες ή πρόσφυγες. Ήταν παιδιά πρώτης ή
δεύτερης γενιάς μουσουλμάνοι που είχαν γεννηθεί και μεγαλώσει στη Γαλλία και στο
Βέλγιο.
Δεν πρέπει να
διαφεύγει του προβληματισμού μας, ότι αυτές οι εγκληματικές εκδηλώσεις, αλλά
και οι εγκληματικές συμπεριφορές των μαχητών του ISIS στη Συρία και στο Ιράκ, γίνονται μετά από δύο χιλιετίες από την γέννηση του
Χριστιανισμού.
Πέρασαν χρόνια
βαρβαρότητας και μεσαιωνικών βασανιστηρίων και με ευθύνη θρησκειών (Ιερά
Εξέταση – σταυροφορίες – πολέμων καθολικών και διαμαρτυρομένων ή μεταξύ
διαφόρων αιρέσεων κ.λ.π.), αλλά σε μία συγκυρία ανεπτυγμένης παιδείας και
τεχνολογικής και επιστημονικής έκρηξης δεν νοείται τέτοια απανθρωπιά.
Εδώ ο
ορθολογισμός οδηγεί σε μία πραγματικότητα που δεν επιτρέπεται να υποβαθμίσουμε.
Πρέπει να
καταλάβουμε και να προετοιμασθούμε για μια έγκαιρη αντιμετώπιση του κινδύνου
που έρχεται στην πόρτα μας. Γνωρίζω ότι τα
ανθρωπιστικά αισθήματα, το ηθικό μας υπόβαθρο, η Ελληνική κουλτούρα μας δεν
επιτρέπει διακρίσεις μεταξύ των ανθρώπων και φυλών και των γενών.
Στη χώρα της
δημοκρατίας, των ατομικών δικαιωμάτων, του πλουραλισμού και της ανεκτικότητας
δεν υπάρχουν διακρίσεις.
Ο πολιτικός,
όμως, ορθολογισμός πρέπει να μας οδηγήσει στη διαπίστωση ότι τα παραπάνω που
ισχύουν για τους Έλληνες, δεν ισχύουν για το αραβικό Ισλάμ.
Εκ των πραγμάτων
γινόμεθα δεξαμενή προσφύγων από τις Ισλαμικές Χώρες. Αναγκαστική, γιατί ούτε
ένας δεν θέλει να μείνει στη χώρα μας. Όλοι προσβλέπουν στην Ευρώπη.
Η Ελλάδα, κατά την Ισλαμική τους κουλτούρα, τους εμποδίζει το σκοπό τους, το
όνειρό τους. Είναι λογικό να εξαγριωθούν και να εναντιωθούν στους Έλληνες
«καταπιεστές» τους. Ας είμαστε βέβαιοι ότι δεν θα στραφούν κατά των Αυστριακών,
των Ούγγρων ή των Σκοπιανών. Όλη την έκρυθμη αντίδραση θα την υποστεί η
Ελληνική κοινωνία.
Ας μην
περιμένουμε αποτελεσματική βοήθεια από την Ευρώπη. Ο ΜΟΝΤ ήδη ανήγγειλε το
θάνατό της: «Η Ευρώπη είναι κλινικά νεκρή». Εκείνο που μας ανησυχεί περισσότερο
είναι ότι και η Ελληνική Πολιτεία βρίσκεται σε κώμα.
Εδώ δεν θα
σταθούμε στη σύγκρουση των πολιτισμών του Χάντιγκτον. Εδώ υπάρχει καθήκον
ύψιστης εθνικής αυτοσυνειδησίας και χρέους προς την ιστορική μας Πατρίδα.
Μαίνονται κάποιοι πόλεμοι μεταξύ Σουνιτών και Σιϊτών. Θα περιμένουμε τους
νικητές να μας δημιουργήσουν εσωτερική αναταραχή ή να μας καταστρέψουν;
Το ίδιο είχε
γίνει και με τους Ρωμαίους. Αλλά τότε ο
Καίσαρας είπε να μην μας καταστρέψουν, χάρις στο κλέος των
προγόνων μας.
Οι Ισλαμιστές
-φοβούμαι ότι -ούτε έχουν ακούσει γι’ αυτούς. Και οι πρόγονοί μας μας
προειδοποιούν: «Στασιωτικών δε και το μη ομόφυλον» (Αριστοτέλης – Πολιτικά).
Ας καθαρίσουμε
τα μυωπικά γυαλιά της βλακείας και ας ετοιμασθούμε για τα επόμενα.
ΓΙΑΝ. ΚΟΣ
