ΤΑ ΣΥΝΟΡΑ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ ΜΑΣ

Αποτελεί τραγική ειρωνεία η αφύπνιση του Εθνικού αισθήματος των Ελλήνων να προκαλείται από τον Ερντογάν.

Οι δουλοπρεπείς και κομπλεξικές Ελληνικές ηγεσίες, όχι μόνον δεν διδάσκουν την Ιστορία μας στα παιδιά μας, αλλά κολοβώνουν και διαστρέφουν και τη γλώσσα μας.

 Δεν προβάλουν καμία αξίωση έναντι των προκλητικώνενεργειών και εκδηλουμένων προθέσεων του Τούρκων, αλλά και δεν διαμαρτύρονται δεόντως, έστω και διπλωματικά, στις ιταμές καθημερινές προκλήσεις τους.

Και τώρα δεν απαντούν με τρόπο Ελληνικό στις δηλώσεις του Τούρκου πρωθυπουργού, ο οποίος, ούτε λίγο ούτε πολύ μας είπε ότι η Τουρκία, αναγκαστικά σέβεται τα καθορισθέντα από τη συμφωνία της Λωζάνης σύνορα, αλλά τα πραγματικά σύνορά της, είναι εκείνα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και «κανένας δεν μπορεί να μας απαγορεύσει τα σύνορα της καρδιάς μας».

Αλλά περί ποίων τέτοιων συνόρων ομιλεί ο κ. Ερντογάν;

      Μήπως πρόκειται περί αυτών που οι Σουλτάνοι κατέκτησαν βίαια με πολέμους εναντίον άλλων λαών, σφαγές αίμα, γενοκτονίες και γενιτσαρισμό;

Μήπως εκείνα που κατέκτησαν με δουλεμπορία, ανδρών και γυναικών, με καταβολή λύτρων και χαρατσιών;

Το Οθωμανικό Κράτος μέχρι και το σημερινό Τουρκικό, δεν έχει να επιδείξει ούτε ένα  μνημείο Πολιτισμού. Και  μάλιστα σ’ αυτές τις χώρες που υπονοεί ως «δικές» του, ως «σύνορα της καρδιάς του».

 Μόνον καταστροφές έχει να επιδείξει, λεηλασίες, εξανδραποδισμούς, δουλοπάζαρα, δολοφονίες, προσβολές κάθε ανθρώπινης αξιοπρέπειας. Και όχι μόνον στα Σουλτανικά χρόνια. Αλλά και πρόσφατα από την Επανάσταση των Νεότουρκων, με τις γενοκτονίες των Ποντίων και Αρμενίων, τις σφαγές και λεηλασίες των Ελλήνων στη Σμύρνη το 1922 έως τις σφαγές, ατιμώσεις και κάθε είδους προσβολές και κλοπές των περιουσιών των Ελλήνων στη Σμύρνη και στην Πόλη το 1955 έως τις τελευταίες σφαγές και εξανδραποδισμούς στην Κύπρο.

Ο κ. Ερντογάν έχει πρόβλημα. Όχι μόνον πολιτικό. Πρέπει να εξετάσει τα σύνορα της καρδιάς τους, διότι κινδυνεύουν από ανακοπή. Διότι πρέπει να αντιληφθεί ότι όλη η παγκόσμια κοινή γνώμη και οι πλείστες των Κυβερνήσεων του κόσμου ξύπνησαν από το λήθαργο στον οποίον ευρίσκονται. Βέβαια, ο Νεο-Ιμπεριαλιστής Ερντογάν με τα όσα λέγει,  αφυπνίζει τους κοιμισμένους στην μακαριότητα και αφέλειά τους Λαούς.

Έπειτα, τι ήταν εκείνο περί των προσωπικοτήτων που έχουν γεννηθεί και μεγαλώσει σε πόλεις, που δεν ανήκουν στη σημερινή Τουρκία; Έχει δικαίωμα, λέει, η Τουρκία να προσβλέπει σ’ αυτές ως σύνορα της καρδιάς της και όχι μόνον.

 Αυτό που είπε είναι το πρώτο βήμα. Είναι γνωστό.

Το δεύτερο βήμα η Τουρκία, σύμφωνα με τη σουλτανική διπλωματία, θα το κάνει σε 20-30 χρόνια. Δεν βιάζεται. Και δεν πρόκειται να πολεμήσει. Το επιχειρεί, άλλως τε, εκ του ασφαλούς. Σε κανένα παγκόσμιο πόλεμο δεν πολέμησε. Την ενδιέφερε, όμως, εκ των υστέρων η μοιρασιά. Το  ίδιο επιχειρεί και σήμερα.

Όμως, εδώ, ανοίγει τα σύνορα της δικής μας καρδιάς. Που είναι πολύ μεγαλύτερα και πολύ παλαιότερα από τα σύνορα της καρδιάς του Ερντογάν:

● Έχει ξεχάσει ο Ερντογάν ότι «η καρδιά» του χτυπά πάνω στα παλιά εδάφη της Ελληνικής Μικρασίας, στον Πολιτισμό των Ελλήνων της Ιωνίας, στο πνεύμα των Ελλήνων που με εργαλείο τη μοναδική στον κόσμο γλώσσα τους εδημιουργήσαν και ανέπτυξαν τη φιλοσοφική σκέψη, έναν καινούργιο τρόπο ζωής και υπηρέτησαν με θαυμαστό ζήλο την Τέχνη.

●Τα σύνορα της δικής μας καρδιάς δεν μπορούν να αγνοήσουν το Ελληνικό αποτύπωμα της Τροίας, της Περγάμου, της Εφέσου και των άλλων πόλεων της Ιωνίας από τους Τρωικούς πολέμους, έως την επαίσχυντη συμφωνία της Λωζάνης, η οποία ανέτρεψε τη συμφωνία των Σερβών, που και αυτήν ξεχνάει ο Τούρκος ιμπεριαλιστής.

● ● Γιατί οι χτύποι των συνόρων της καρδιάς μας δεν έπαυσαν να χτυπούν συνέχεια και με την εποποΐα του Μεγάλου Αλεξάνδρου και κατά την Ελληνιστική περίοδο των επιγόνων αυτού (τέλος 4^ου αιώνα π.χ. έως τον 5^ο αιώνα μ.χ.). Γράφει ο A.S. BOGOMOLOV (ιστορία Αρχαίας Ελληνικής Φιλοσοφίας – Ελλάδα και Ρώμη):

«Ο Εξελληνισμός μεγάλων περιοχών της περιοχής της Μεσογείου, της Εγγύς Ανατολής, της Βόρειας Αφρικής.....οδήγησε στη σύνθεση Ελληνικών και ανατολικών στοιχείων και παρήγαγε έναν καινούργιο πολιτισμό, βασισμένο στην Ελληνική Γλώσσα, πολιτισμό που χαρακτηρίζεται από έναν μοναδικό συνδυασμό τρόπων ζωής, φιλοσοφικής σκέψης και τέχνης». Οι Έλληνες άφησαν παντού πολιτισμό και εδίδαξαν ανώτερους τρόπους ζωής.

Και όταν οι Ελληνικές Πατρίδες κατακτήθησαν από τους Ρωμαίους και πάλιν «Η πολιτική κυριαρχία της Ρώμης πάνω στον Ελληνικό κόσμο συνδυάστηκε κατά περίεργο τρόπο με την επικράτηση του Ελληνικού πολιτισμού μέσα στη Ρώμη» (ως άνω BOGOMOLOV, για να μην επικαλεσθώ εκατοντάδες Έλληνες επιστήμονες).

● ●Έπειτα ήλθε η Βυζαντική Χιλιετία (του ανατολικού Ρωμαϊκού Κράτους) που μετατράπηκε τελικά σε Ελληνική Διοίκηση και Ελληνικό Κράτος και με επίσημη γλώσσα αυτού την Ελληνική.

Οι Τούρκοι ήλθαν από τη Μογγολία με τη λήξη της χιλιετίας και ως κατακτητές, βάρβαροι την όψη και το φρόνημα, σφαγιαστές και δολοφόνοι και δεν άφησαν κανένα μνημείο πολιτισμού όρθιο, αλλά ούτε εκείνοι εδημιούργησαν κανένα άλλο δικό τους. Έσπειραν παντού το θάνατο, διέσπειραν τη βαρβαρότητα, κατελήστεψαν τη Βασιλεύουσα Πόλη και ελάχιστα μνημεία Πολιτισμού διεσώθησαν, όπως η Αγια – Σοφιά.

Αυτοί οι άθαφτοι και άκλαυτοι νεκροί είναι δυνατόν είναι δυνατόν να σβηστούν από την αιώνια μνήμη των Ελλήνων και να κλειστούν έξω από τα σύνορα της καρδιάς μας; Μας θυμίζει πολύ εύστοχα ο Γ. Αθάνας: «Κανείς δεν θα μας βγάλει κι απ’ τα εδάφη, που τα κρατούν πιστά και τιμημένα χωρίς τουφέκια και κανόνια οι τάφοι......αιώνες πολεμούν, νικούν και μένουν οι τάφοι. Και μας κυβερνούν εκείνοι».

Οι σημερινοί Εθνομηδενιστές επιχειρούν να απαλείψουν από τους Έλληνες το καθήκον που έχουνε έναντι της ιστορικής μνήμης. Ευτυχώς που μας ξυπνάει ο Ερντογάν.

Αλλά τι τόλμησε να πει ο αθεόφοβος:

Επικαλέστηκε δικαίωμα της Τουρκίας για τον τόπο γεννήσεως εξόχου ανδρός της (Ατατούρκ). Μας είπε δηλαδή να σηκωθεί να φύγει αμέσως από εκεί που είναι. Διότι εκεί που πατάει η Τουρκία είναι οι γενέτειρες πλέον εξόχων πνευμάτων και προσωπικοτήτων των Ελλήνων όλου του κόσμου.

 Εκεί μπορεί να συνομιλήσει με τα πνεύματα των Ελλήνων όλου του κόσμου. Εκεί μπορεί να συνομιλήσει με τα πνεύματα των Ελλήνων της Ιωνίας και του Πόντου, με το Θαλή το Μιλήσιο, τον Αναξίμανδρο και τον Αναξιμένη της Ιωνικής Σχολής Εφέσου (πόλεμος πάντων πατήρ), τον Αρχέλαο, τον Αναξαγόρα από Κλαζομενές, τον Εκαταίο, τους Αντισθένη και Ηρακλείδη Πόντιο και Διογένη από Σινώπη (Κυνική Σχολή), τον Ξενοφάνη από Κολοφώνα και Παρμενίδη (Ελεατική Σχολή), τον Απολλώνιο από την Πέργαμο, τον Δίωνα τον Προυσσέα, τον Επίκουρο που ίδρυσε τη Σχολή του στη Μικρά Ασία, (32 ετών), τον Χρύσιππο από Σόλους Κιλικίας τον επικεφαλής των Στωικών.

Εκεί μπορεί να αφουγκραστεί τα μηνύματα των δεσποτάδων της Ορθοδοξίας, των Τριών Ιεραρχών, των μαρτύρων ιερωμένων που κρέμασε και καθήμαξε το τουρκικό ταπεραμέντο, όπως το μήνυμα του Ελληνισμού που έρχεται απο χιλιετίες πριν, του τελευταίου Αυτοκράτορα Κωνσταντίνου Παλαιολόγου: «νυν πάντες αυτοπροαιρέτως αποθανούμεθα και ου φεισόμεθα της ζωής ημών».

Σήμερα ο μονομερής εκσυγχρονισμός του δουλοπρεπεούς Κράτους μας, επιδιώκει με κάθε τρόπο να εκτρέψει τους Έλληνες από τον Οικουμενικό δρόμο των Ελληνικών Ιδεωδών, από την  πίστη τους στην ιστορική πορεία του Έθνους μας, από την ορθοτόμηση του αιώνιου και αναλλοίωτου στους αιώνες Ελληνικού Λόγου.

Έτσι ακριβώς έκαναν και οι σύγχρονοι εξέχοντες πνευματικοί άνδρες Έλληνες που γεννήθηκαν, όμως, στη Μικρά Ασία και εκτιμήθησαν πολλαπλώς για την πνευματική τους παραγωγή, όπως ο Γιώργος Σεφέρης, Σμύρνη (Νόμπελ Λογοτεχνίας), Γιώργος Θεοτοκάς (Κωνσταντινούπολη), Ηλίας Βενελής («Αιολική Γη»), Μανώλης Ανδρόνικος (Κυδωνίες – Αϊβαλί) και άλλοι που δεν έχω τώρα στη μνήμη μου. Χωρίς να παραγνωρίζουμε και την παρουσία και προσφορά του Αριστοτέλη Ωνάση, του παγκοσμίου φήμης επιχειρηματία κ.λ.π., που σε κάθε εκδήλωσή του δεν παρέλειπε να μας πείθει ότι είναι γνήσιος Έλληνας.

Νομίζω ότι είναι καιρός ο καθένας από εμάς, πέρα από το λήθαργο του ξενοκρατουμένου κράτους μας, να ανοίξει τα μάτια της καρδιάς του και να αγκαλιάσει την Πατρίδα μας και να αναλογισθούμε τι έχουμε και τι μας πρέπει.

Και ένα υστερόγραφο, για τους «κοσμοπολίτες» του αμίμητου Γιάννη Τσαρούχη: «Χρειάστηκε να ζήσω πέντε χρόνια στο Παρίσι, για να καταλάβω πως για  να γίνω κοσμοπολίτης, πρέπει πρώτα να είμαι Έλληνας».

                                        ΓΙΑΝ.ΚΟΣ

Η Ολιγαρχία της Αριστεράς σε καθεστωτικό εκτραχηλισμό

Παραλήρημα καθεστωτικής αυθαιρεσίας έχει καταλάβει την πρωτοδεύτερη φορά Κυβερνητική Αριστερά.

Σκοπός τους δεν είναι να οικοδομήσουν.

 Θέλουν να κατεδαφίσουν τα πάντα, για να τα κάνουν δικά τους. Τα Συντάγματα, οι Νόμοι, οι Βουλές έχουν γίνει- στα μυαλά τους- για να επιτύχουν την ίδρυση του δικού τους καθεστώτος.

Ας μη ξεγελιόμαστε. Η Αριστερά αυτή, στη φάση που βρίσκεται, θεωρεί ότι αποτελεί το πρώτο στάδιο εγκαθίδρυσης του καθεστώτος της.

Δεν έχει αποκρύψει τις προθέσεις της. Οι πολιτικά αφελείς αστοί δεν τις βλέπουν ή δεν τις αξιολογούν σωστά. Οι ιδεοληπτικές πλατφόρμες  τους δεν αντέχουν το δημοκρατικό τρόπο διακυβέρνησης. Οι περί δημοκρατίας αναφορές τους είναι προσποιητές. Αυτοί δεν πιστεύουν σε τέτοιες διαδικασίες. Πιστεύουν στο δικό τους Κράτος. Και ρίχνουν θεμέλια για τη οικοδόμησή του.

Μερικές χαρακτηριστικές περιπτώσεις της αποκαλυπτικής πορείας τους αποτελούν οι παρακάτω αναφορές. Με όλη τη συναίσθηση της ευθύνης που πρέπει  να διακατέχει ιδιαίτερα σήμερα τους Έλληνες πολίτες. Διότι διάχυτο είναι το δηλητήριο που διαχέεται σε όλα τα επίπεδα της κυβερνητικής δραστηριότητας και οδηγεί με βεβαιότητα στη διακήρυξη των Εθνομηδενιστικών ιδεολογιών τους. Αλλά περί αυτού άλλη φορά.

Τώρα, η προβολή των βολονταριστικών προθέσεων της κυβερνητικής Αριστεράς: 

● Ιούλιος 2015 – Ζήτησε από Πούτιν κόψιμο εθνικού νομίσματος. Προ δημοψηφίσματος. Επιβεβαιώνεται ο Βαρουφάκης. Το είχαν στα σχέδιά τους. Άλλο αν ήταν ανέφικτο. Σημασία έχει τι ήθελαν. Επιπόλαια, ανόητα, αυθαίρετα. Αυτό ήθελαν. Βολονταρισμός, η ασθένεια της πρώτης φοράς Αριστερά.

       Θα επανέλθουμε στο αναξιόπιστο μέρος που απευθύνθηκε και τον εξέθεσε στον Ολάντ και στην Ευρώπη.

● Δημοψήφισμα  2015

        Υποστήριξε το ΟΧΙ σε όλη την περίοδο προ ψηφοφορίας. Ο Λαός ψήφισε ΟΧΙ. Οι συνθήκες δεν του βγήκανε. Τότε κατάλαβε ότι ήταν ανέφικτο, καθ’ όσον καταστροφικό το ΟΧΙ. Από εκεί και πέρα ήταν θέμα θελήσεως. Προτίμησε την εσχάτη ώρα το ΝΑΙ.

       Δεν υπήρχε πρόβλημα, ούτε πολιτικό, ούτε ηθικό.  Έτσι το θέλησε, για τους δικούς του λόγους. Όχι για την πατρίδα. Για τον εαυτό τους. Δεν υπήρχε ανάγκη εξήγησης. Αυτό θέλησε και τόκανε.

● Τροποποίηση του Νόμου περί τηλεοπτικών αδειών με νομοθετική παράβαση τη 12^η νυκτερινή στη Βουλή σε άλλο νόμο.

      Μείωση των 90 ημερών κλεισίματος των μη αδειοδοτούμενωνς λοιπών σταθμών σε 5 μέρες. Γιατί, η καθυστέρηση έκδοσης  δικαστικών αποφάσεων που περιμένει ο Λαός από τη Δικαιοσύνη δεν τους ενδιαφέρει.

      Αυτοί θέλουν γρήγορα και τώρα το κλείσιμο των σταθμών. Στη θέλησή τους δεν νοείται ύπαρξη εμποδίου.

      Άλλο αν ανεστάλη η προσθήκη στο νομοσχέδιο την τελευταία στιγμή πάλι από δική τους θέληση (Βούτσης).     

● Τηλεοπτικό πεδίο:

     Θέλει να κλείσει ή περιορίσει τους Τηλεοπτικούς σταθμούς, με σκοπό να τους κάνει «δικούς του» ή να τους ελέγχει για το τι λένε γι’ αυτόν.

      Βρίσκει ένα βολικό Ινστιτούτο της Ιταλίας (Φλωρεντία), του αποτυπώνει σ’ ένα κείμενο αντιεπιστημονικό τη βούλησή του και προτείνει 4 τηλεοπτικούς σταθμούς.

     Ότι και να λέει το Σύνταγμα, ότι και να λένε οι Νόμοι για το ΕΣΡ, ότι και να λέει ο Επιστημονικός κόσμος, εμείς θέλουμε το τηλεοπτικό πεδίο δικό μας.

     Το τί μέθοδο θα χρησιμοποιήσουμε είναι θέμα «δικό μας». Από εκεί και πέρα όλοι γνωρίζουμε την τραγελαφική διαδικασία και τις ιταμές προκλήσεις ακόμη και προς τη Δικαιοσύνη, για προεξόφληση των αποφάσεών της.

     Γιατί όλα αυτά; Γιατί έτσι το θέλουμε. Ο βολονταρισμός σε όλη την έκτασή του. Δεν υπάρχει πολιτικό σχέδιο. Μόνον η θέλησή μας.

● Εκκλησία και Κράτος, έχουν δεσμούς από ιδρύσεως Νεότερου Κράτους, από Απελευθέρωση 1821!

Πάντοτε οι διαφορές τους, σε κάθε επίπεδο επιλύονται με εκατέρωθεν διαβουλεύσεις και συνεννοήσεις. Η βίαιη επιβολή της απόφασης του ενός έναντι του άλλου μέρους δεν υπήρξε ποτέ. Πάντοτε η συνδιαλλαγή.

      Σήμερα, μονομερώς η Κυβέρνηση του βολονταρισμού, επειδή έτσι το θέλει και κρίνει μονομερώς, ουσιαστικά καταργεί το μάθημα των θρησκευτικών από τα σχολεία της Χώρας και το αντικαθιστά με μαθήματα αμφιλεγόμενης θρησκειολογίας, Κανέναν δεν ρώτησαν, καμία Εκκλησία δεν συμβουλεύτηκαν, που έχουν υποχρέωση από το Σύνταγμα της Χώρας (αυτοί περιορίστηκαν στην πλατεία Συντάγματος). Δεν έχουν ανάγκη, γιατί έτσι το θέλουν αυτοί! Δεν υπάρχει λαϊκό αίσθημα μπροστά στη θέλησή τους.

● Επέμβαση στη Δικαιοσύνη

       Θέλει να γίνει δική της. Να την ελέγχει. Να δυναμώνει την εξουσία του με αυτήν. Γι’ αυτό δεν του αρκεί ότι διορίζει κατά το δοκούν «ημετέρους» στην ηγεσία της δικαιοσύνης, ότι τους εξοπλίζει, παρά παν έθος και δεοντολογία, με πειθαρχικές εξουσίες που ανήκουν σε συλλογικά δικαστικά όργανα, αλλά τους προτείνει και αισχρή οικονομική συναλλαγή. Τους προσφέρει αύξηση αποδοχών ξεχωριστή από τους άλλους δημόσιους λειτουργούς. Και κάτι ακόμη χειρότερο: Τους αναγγέλει παράταση κατά τρία χρόνια του χρόνου της θητείας τους, παρά τη ρητή απαγόρευση του Συντάγματος δι’ευνόητους λόγους.

      Δεν τους ενδιαφέρει τι λέγει το Σύνταγμα και οι θεσμοί. Εκείνο που τους κατευθύνει είναι η βούλησή τους. Προ αυτής δεν υπάρχει κανένα εμπόδιο. Όλοι είναι υποχρέωμοι να υποκύψουν. Και αυτό το θεωρούν ως πολύ φυσιολογικό. Γιατί αυτό θέλουν εκείνοι.

     Οι λαϊκιστές του ΣΥΡΙΖΑ και των συν αυτώ, δεν πιστεύουν σε κανένα φιλελεύθερο Κράτος. Σε κανένα Κράτος που τηρεί τους θεσμούς, που έχει ανεπηρέαστη και ανεξάρτητη δικαιοσύνη. Αυτοί θεωρούν το Κράτος ως μέσον πραγμάτωσης των νεφελωδών ιδεοληψιών τους και ευκαρία πολιτικής τους εδραίωσης. Μιας εδραίωσης όμως, που δεν θα έχει γυρισμό όταν γίνει.

     Η σημερινή ενοχική και ανεκτική στάση μας θυμίζει τη μαρξιστική επωδό: οι αστοί θα μας δώσουν το σχοινί που θα τους κρεμάσουμε.

 Είναι καιρός οι Έλληνες Δημοκράτες και πατριώτες να αφυπνισθούν.  

*Αποδομούν σταθερά τα θεμέλια της Πατρίδας και του Έθνους.

* Καταφέρονται κατά της διαφθοράς γιατί δεν είναι δική τους. Αυτοί θέλουν τη δική τους διαφθορά. Που έχει ήδη αρχίσει.

                        Είναι καιρός να αφυπνισθούμε τώρα.

                                                                ΓΙΑΝ.ΚΟΣ

ΟΔΗΓΟΥΜΕΘΑ ΣΕ ΝΕΟΑΡΙΣΤΕΡΗ ΟΛΙΓΑΡΧΙΑ

 Εις το πρόσφατο παρελθόν είχαμε επιχειρήσει να ερμηνεύσουμε με 

λογικά επιχειρήματα και συλλογισμούς τον γενικευμένο παραλογισμό των Κυβερνητικών δρωμένων, τα οποία οδηγούν τους πολίτες σε εγκεφαλική παράκρουση.

Είχαμε καταλήξει στο συμπέρασμα ότι ματαιοπονούμε διότι οι πράξεις τους δεν συνδέονται με ενέργειες υπαγορευμένες από την κοινή, τουλάχιστον, λογική και ότι πλέον η αρμοδιότητα ερεύνης μεταφέρεται στο ψυχιατρικό πεδίο.

Έκτοτε παρακολουθούμε τη μετεξέλιξη της πρώτης φάσης, η οποία επιβεβαιώνει την αρχική μας διαπίστωση. Η διάγνωση της ασθένειας, η οποία συνεχίζεται στην ιδεοληπτική αντίληψη ατόμων που ζουν σ’ ένα περιβάλλον απολιθωμένης σκέψης και πολιτικής, προβάλλει την Κομμουνιστική θερμοκοιτίδα που ανδρώθηκαν τα άτομα αυτά που μας Κυβερνούν. Εδώ η κατάσταση γίνεται πιο επικίνδυνη, γιατί το αντικείμενο δεν είναι η πραγματικότητα, βάσει της οποίας  πρέπει να παίρνουν τις αποφάσεις του, αλλά οι έμμονες ιδέες τους για επιτυχία του «δρόμου προς το σοσιαλισμό», οι οποίες εξαρτώνται αποκλειστικά από τη θέλησή τους.

Δεν βλέπουν τίποτε άλλο μπροστά τους.

Δεν βλέπουν ούτε την πτώση του τείχους του Βερολίνου, ούτε τη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης.

 Ο δρόμος προς τον σοσιαλισμό τους δεν έχει υπόδειγμα, αυτό, όμως, δεν έχει σημασία. Σημασία έχει τι θέλουν αυτοί.

Όταν τα capital controls συνεζητούντο και προειδοποιείτο η χώρα προς τούτο, ο σύντροφος ήθελε να βλέπει ότι «δεν θα γίνει κανένας έλεγχος στη ροή των χρημάτων στις Τράπεζες, διότι τότε θα καταρρεύσει το παγκόσμιο οικονομικό σύστημα».

Η βλακεία δεν έχει όρια. Είναι ακατανίκητη.

Η πραγματικότητα δεν έχει καμία σημασία, όπως είπαμε. Γι’ αυτό μπορεί να αναλισκόμεθα σε στείρα και ζημιογόνα εκατομμυρίων διαπραγμάτευση ή να παίρνουμε ένα μεγάλο ΟΧΙ στο δημοψήφισμα. Δεν έχει σημασία. Αυτό που μετράει είναι η θέλησή μας. Αυτή κάνει ΝΑΙ το ΟΧΙ και υπογράφει τρίτο μνημόνιο.

Ο βερμπαλισμός και ο βολονταρισμός προέχει στις σκέψεις τους και στις ενέργειές τους. Η επίμονη ρητορεία τους στην υπηρεσία του ψεύδους και της υποκρισίας, έχει συνέχεια, χωρίς να ορρωδούν προ ουδενός.

●Είναι δυνατόν να πιστεύουν ότι χωρίς συνέπειες θα «προσκαλούσαν» στην Ελλάδα πρόσφυγες πολέμου και μετανάστες για να τους στέλνουν στην Ευρώπη;

●Είναι δυνατόν να μιλούν για δημοκρατία, πλουραλισμό και Ελευθεροτυπία, στήνοντας δικό τους αυταρχικό καθεστώς ΣΥΡΙΖΑ, κλείνοντας τα κανάλια που τους ενοχλούσαν, με άλλη χειρότερη και πλέον ιταμή κατασκευή διαπλοκής;

� Οι Κύριοι της Κυβέρνησης δεν ενδιαφέρονται για Δημοκρατία. Θέλουν να εγκαθιδρύσουν δικό τους καθεστώς. Και το επιχειρούν σταδιακά, με επιμονή και με πολλές ανοησίες. Ευτυχώς. Ο κίνδυνος, όμως ευρίσκεται μπροστά μας.

� Βρισκόμαστε μπροστά στο τελικό στάδιο του εκφυλισμού της Δημοκρατίας. Η επόμενη μέρα του είναι η τυραννία, όπως την περιγράφει ο Πλάτων.

Και δεν είναι μακριά ο Εμ. Ροΐδης όταν περιγράφει το πολίτευμα, στις αντίστοιχες περιστάσεις του προπερασμένου αιώνα: «Το πολίτευμα ημών ουδέν άλλο πράγματι είναι παρά δικτατορία ουδενός δεκτική περιορισμού, αλλά μόνον ανατροπής δια  δ η μ α γ ω γ ί α ς»!!!

Χωρίς να αγνοούμε και τη σχετική αποστροφή του Παπαδιαμάντη (1892) για την επί εβδομήντα έτη ασχολία μας (εκλογές), «αφ’ ότου ηλευθερώθημεν, αφ΄ότου δηλαδή μετηλλάξαμεν τυρράνους τους οποίους δια των εκλογών φανταζόμεθα ότι αντικαθιστώμεν τάχα συχνότερον».

Και τώρα οι δικές μας ευθύνες. Έναν εσμό ατόμων, απαίδευτων και ανίκανων, τους πήραμε στα σοβαρά. Υπερεκτιμήσαμε το προσόν της νιότης τους και ανεχθήκαμε ανοησίες και προσβολές. Αγνοήσαμε και την προειδοποίηση του Βίκτωρος Ουγκώ:

«Βλέπεις μόνον φλόγα στα μάτια των νέων. Μα στα μάτια των γέρων βλέπεις φως».

Ας ανοίξουμε τα μάτια μας.

                                ΓΙΑΝ.ΚΟΣ

Η ΑΠΑΤΗ ΠΕΡΙ ΑΥΤΑΠΑΤΗΣ ΚΑΙ Η ΑΝΥΠΑΡΚΤΗ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΗΓΕΣΙΑ

Μετεξελισσόμεθα σε πολύ ρηχό  λαό. Μια καθημαγμένη  Ελλάδα από πόρους, από ανεξαρτησία(εθνική), από προοπτική, από μέλλον, παράλυτη και μετέωρη στων καιρών τα γυρίσματα, μια Ελλάδα στο σταυροδρόμι του ιστορικού τίποτε, είναι η χώρα της αδράνειας και της καθυστέρησης, μια χώρα σε κατάσταση παρακμής.

            Με ευκολία και ακρισία μετακινηθήκαμε από τις κραυγαλέες απάτες, στις αιδήμονες αυταπάτες. Το ανεχθήκαμε χωρίς σκέψη, άκριτα και επιδερμικά. Αρκετά, όμως, για να καθησυχάσουμε τον αρχιτέκτονα των μελετημένων απατών.  Εν τούτοις αυτός δεν τρέφει αυταπάτες, όπως απατηλά ισχυρίζεται, αλλά συνεχίζει τις προσχεδιασμένες απάτες του.

            Ήρθε η ώρα της έγκρισης της επένδυσης του «Ελληνικού». Και τι δεν είχε πει για το «Ελληνικό». Από το ξεπουλιέται η Ελλάδα, μέχρι τη χάλκευση δεσμών αλυσίδας και δέσιμο με τον τότε Δήμαρχο Ελληνικού.

            Έπρεπε σύμφωνα με τις απατηλές παραδοχές του, να βγει στον κόσμο του και σε όλους τους  ‘Έλληνες  να πει «συγνώμη και αυτό είναι μια από τις αυταπάτες μου».

            Εν τούτοις δεν ήτο εξ αρχής αυτό στις προθέσεις του. Η πρώτη μπόρα των απατών πέρασε. Τις ξεπέρασαν  οι  «αυταπάτες». Αλλά τώρα μετά το ελληνικό ακολουθεί το νερό (ΕΥΔΑΠ), η ενέργεια (ΔΕΗ), οι συγκοινωνίες και λοιπές ΔΕΚΟ.

Είναι πολλές οι αυταπάτες που αναβλύζουν από τον ωκεανό των ψεμάτων τους.

Γι’αυτό  επιστρατεύει νέα ψεύδη προς εξαπάτηση του λαού. Αυτή τη φορά τη σκυτάλη ανέλαβε ο ιδιόρρυθμος καθηγητής και Υπουργός του επί του πολιτισμού (αυτός που απεχθάνεται την αριστεία), ο οποίος ανέλαβε τη σημερινή αναξιοπιστία παλινωδία, ανακολουθία και ασυνέπεια του ΣΥΡΙΖΑ, να ορίσει ότι αποτελεί σταθερή συνέπεια στις αξίες τους και συνεχίζει να λέγει όσα και ότι έλεγε πριν. Λέγει επι λέξει ο κ. υπουργός:

            «Ο ΣΥΡΙΖΑ μιλάει εκ γενετής για μια έννοια που λέγεται «δημοκρατικός δρόμος του σοσιαλισμού» και στο περιεχόμενό του έχει υποχωρήσεις, συμβιβασμούς, νίκες και ήττες. Είναι σταθερές οι αξίες μας σ’αυτό το δρόμο. Άρα, όταν σε αυτό το δρόμο βρισκόμαστε μπροστά σε υπέρτερους συσχετισμούς που μας αναγκάζουν να υποστούμε μια αναγνωρισμένη ήττα δεν σημαίνει ότι μετά την ήττα λέμε άλλα από αυτά που λέγαμε πριν. Λέμε κάτι που αναγνωρίζει το γεγονός μιας ήττας, ότι πρέπει να προσαρμοστούμε, να κάνουμε το συμβιβασμό που απαιτεί η ήττα για να συνεχίσουμε τον αγώνα».

            Αλλά ποιον αγώνα υπονοεί ο κ. Υπουργός. Της αυταπάτης ή της απλής απάτης; Διότι οι υπέρτεροι συσχετισμοί που βρήκαν, δεν ήταν άγνωστοι όταν έλεγαν και έκαναν τα δικά τους ψεύδη.

Και κυνικοί και αμετροεπείς όπως είναι, επαναβεβαιώνουν ότι και μετά την τωρινή ήττα θα συνεχίζουν να κάνουν και να λένε τα ίδια που έλεγαν πριν. Αλλά ενώ αναγνωρίζει ότι πρέπει να «προσαρμοστεί»  και να κάνει τον «συμβιβασμό» θέλει να συνεχίσει τον «αγώνα».

Ποιον αγώνα; Τον αγώνα ενάντια στους «υπέρτερους, συσχετισμούς», που ήδη και έμπρακτα τους ξέρει; Με τα γνωστά αποτελέσματα. Και με τα γνωστά και ξεδιάντροπα ψεύδη. Με έναν νέο ψεύδος επαναφοράς των παλαιών ψευδών. «Σύντροφοι συνεχίζουμε».

             Η εξήγηση, αυτή της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ εγείρει μέγα θέμα λογικής και πολιτικής ηθικής. Διότι πρέπει να μας εξηγήσει ποιες είναι οι αυταπάτες της και ποιες οι απάτες της. πρέπει να πει στο Λαό ότι έπαυσε να έχει αυταπάτες για  να την εμπιστευτεί ή να προσδιορίσει τις αυταπάτες της εκ των προτέρων, ώστε να τις σταθμίσει ο λαός και να κοιμάται ήσυχος. Δεν μπορεί να σε κυβερνάει κάποιος, όταν παραδέχεται ότι έχει αυταπάτες. Είναι θέμα απλής λογικής.

            Αλλά και πολιτικής ηθικής. Δεν μπορείς να λες ότι το πρόγραμμα που εξήγγειλα το αλλάζω, καίτοι δεν το πιστεύω, γιατί βρίσκομαι με υπέρτερους συσχετισμούς (οι αοριστίες εις τις δόξες τους).

 Και συνεχίζουμε άλλο πρόγραμμα, την εφαρμογή εκείνου που σου υπαγορεύουν οι «συσχετισμοί».

            Πέραν αυτού, εδώ έχουμε και άλλη μια απάτη. Πνευματική αυτή τη φορά. Ομιλεί για «δημοκρατικό δρόμο προς το Σοσιαλισμό». Στη θεωρία της πολιτικής επιστήμης η ιδέα αυτή είναι γνωστή, ιδία στους πανεπιστημιακούς χώρους, αλλά είναι γνωστό ότι μ’αυτή είχε καταπιαστεί και ανάλωσε τον εαυτό του ο Νίκος Πουλαντζάς. Αυτό προκύπτει από τα άρθρα του, τις διατριβές του και από το βιβλίο του «το Κράτος, η Εξουσία, ο Σοσιαλισμός».

Λούστρο θεωρητικής Ακαδημαϊκής χροιάς, θέλει  ή  επιχειρεί δειλά να προσδώσει ο υποτιθέμενος διανοούμενος του ΣΥΡΙΖΑ, στην άκρατη ψευδολογία του και στις φανερές παλινωδίες του, αφού τέτοιους όρους δεν είδαμε στο πρόγραμμά του να αναλύονται ή να εκτίθενται επαρκώς.

            Και αν ενδιαφέρεται ο αναγνώστης του ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να του πω ότι ο αλτουσεριανός Πουλαντζάς, στο τελευταίο του βιβλίο προβάλει την ιδέα μιας προχωρημένης φιλελεύθερης Δημοκρατίας. Προφανώς μετά τα πολυετή ταξίδια του στους κόσμους της σκέψης και της διανόησης, όπου ακολούθησε το δικό του δρόμο, τον προσωπικό και απεγνωσμένο.

            Αλλά η συνέχιση του δρόμου του κου Μπαλτά δεν αφορά στο δρόμο προς σοσιαλισμό, ούτε πρόκειται για ανάπτυξη πολιτικού συστήματος, ούτε πρόκειται για εφαρμογή πολιτικού προγράμματος.

            Πρόκειται για πρόσθετη απάτη στην προσθήκη των «αυταπατών». Αυτό λέγεται πανουργία. Δεν έχει σχέση με τη λογική, την πολιτική ηθική, με την ορθοτόμηση του πολιτικού λόγου και τη δικαίωση της πολιτικής δράσης.

            Αυτήν μετέρχονται οι αδίστακτοι, ακοινώνητοι νάνοι της πολιτικής, η ουσία απαίδευτοι, που τους λείπει η επάρκεια της ευφυΐας. Νομίζουν ότι έτσι θα δικαιολογήσουν τις ανατροπές των διακηρύξεων τους, με αφορμή την έγκριση για την επένδυση  στο  Ελληνικού, που κατακεραύνωναν «εκ γενετής» .

            Αυτή η αποφορά των αναθυμιάσεων του οδεύοντας στη λήξη του ΣΥΡΙΖΑ, έπρεπε να είχαν εξεγείρει όλο τον πνευματικό κόσμο. Αλλά όλοι λάμπουν δια της απουσίας τους. Ελάχιστοι τιμούν τον τίτλο τους. Γι’αυτό δικαιολογώ την απαρέσκεια του Γ. Βέλτσου στους συναδέλφους του που πράττουν «ό, τι τους κάνει να μην ακούγονται και να μην διαβάζονται πλέον» και τη δηκτική γραφή του στηλιτεύοντας «τη συναινετική τους μαλθακότητα…….πράγμα που βέβαια το πληρώνουν, αν όχι στην ανενόχλητη ακαδημαϊκή τους καριέρα, όσο στην ενοχλητικά ρηχή τους σκέψη».

                                                                                    ΓΙΑΝ.ΚΟΣ