Εις το πρόσφατο παρελθόν είχαμε
επιχειρήσει να ερμηνεύσουμε με
λογικά επιχειρήματα και συλλογισμούς τον
γενικευμένο παραλογισμό των Κυβερνητικών δρωμένων, τα οποία οδηγούν τους
πολίτες σε εγκεφαλική παράκρουση.
Είχαμε καταλήξει στο συμπέρασμα ότι
ματαιοπονούμε διότι οι πράξεις τους δεν συνδέονται με ενέργειες υπαγορευμένες
από την κοινή, τουλάχιστον, λογική και ότι πλέον η αρμοδιότητα ερεύνης
μεταφέρεται στο ψυχιατρικό πεδίο.
Έκτοτε παρακολουθούμε τη μετεξέλιξη
της πρώτης φάσης, η οποία επιβεβαιώνει την αρχική μας διαπίστωση. Η διάγνωση
της ασθένειας, η οποία συνεχίζεται στην ιδεοληπτική αντίληψη ατόμων που ζουν σ’
ένα περιβάλλον απολιθωμένης σκέψης και πολιτικής, προβάλλει την Κομμουνιστική
θερμοκοιτίδα που ανδρώθηκαν τα άτομα αυτά που μας Κυβερνούν. Εδώ η κατάσταση
γίνεται πιο επικίνδυνη, γιατί το
αντικείμενο δεν είναι η πραγματικότητα, βάσει της οποίας πρέπει να παίρνουν τις αποφάσεις του, αλλά οι
έμμονες ιδέες τους για επιτυχία του «δρόμου
προς το σοσιαλισμό», οι οποίες εξαρτώνται
αποκλειστικά από τη θέλησή τους.
Δεν βλέπουν τίποτε άλλο μπροστά
τους.
Δεν βλέπουν ούτε την πτώση του
τείχους του Βερολίνου, ούτε τη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης.
Ο δρόμος προς τον σοσιαλισμό τους δεν έχει
υπόδειγμα, αυτό, όμως, δεν έχει σημασία. Σημασία
έχει τι θέλουν αυτοί.
Όταν τα capital
controls συνεζητούντο και προειδοποιείτο η χώρα
προς τούτο, ο σύντροφος ήθελε να βλέπει ότι «δεν θα γίνει κανένας έλεγχος στη ροή των χρημάτων στις Τράπεζες, διότι
τότε θα καταρρεύσει το παγκόσμιο οικονομικό σύστημα».
Η
βλακεία δεν έχει όρια. Είναι ακατανίκητη.
Η πραγματικότητα δεν έχει καμία
σημασία, όπως είπαμε. Γι’ αυτό μπορεί να αναλισκόμεθα σε στείρα και ζημιογόνα
εκατομμυρίων διαπραγμάτευση ή να παίρνουμε ένα μεγάλο ΟΧΙ στο δημοψήφισμα. Δεν
έχει σημασία. Αυτό που μετράει είναι η θέλησή μας. Αυτή κάνει ΝΑΙ το ΟΧΙ και
υπογράφει τρίτο μνημόνιο.
Ο βερμπαλισμός και ο βολονταρισμός
προέχει στις σκέψεις τους και στις ενέργειές τους. Η επίμονη ρητορεία τους στην
υπηρεσία του ψεύδους και της υποκρισίας, έχει συνέχεια, χωρίς να ορρωδούν προ
ουδενός.
●Είναι δυνατόν να πιστεύουν ότι
χωρίς συνέπειες θα «προσκαλούσαν» στην Ελλάδα πρόσφυγες πολέμου και μετανάστες
για να τους στέλνουν στην Ευρώπη;
●Είναι δυνατόν να μιλούν για
δημοκρατία, πλουραλισμό και Ελευθεροτυπία, στήνοντας δικό τους αυταρχικό
καθεστώς ΣΥΡΙΖΑ, κλείνοντας τα κανάλια που τους ενοχλούσαν, με άλλη χειρότερη
και πλέον ιταμή κατασκευή διαπλοκής;
�
Οι Κύριοι της Κυβέρνησης δεν ενδιαφέρονται για Δημοκρατία. Θέλουν να
εγκαθιδρύσουν δικό τους καθεστώς. Και το επιχειρούν σταδιακά, με
επιμονή και με πολλές ανοησίες. Ευτυχώς. Ο κίνδυνος, όμως ευρίσκεται μπροστά
μας.
�
Βρισκόμαστε μπροστά στο τελικό στάδιο του εκφυλισμού της Δημοκρατίας. Η επόμενη
μέρα του είναι η τυραννία, όπως την περιγράφει ο Πλάτων.
Και δεν είναι μακριά ο Εμ. Ροΐδης όταν περιγράφει το
πολίτευμα, στις αντίστοιχες περιστάσεις του προπερασμένου αιώνα: «Το πολίτευμα ημών ουδέν άλλο πράγματι είναι
παρά δικτατορία ουδενός δεκτική περιορισμού, αλλά μόνον ανατροπής δια δ η μ α γ ω γ ί α ς»!!!
Χωρίς να αγνοούμε και τη σχετική
αποστροφή του Παπαδιαμάντη (1892)
για την επί εβδομήντα έτη ασχολία μας (εκλογές), «αφ’ ότου ηλευθερώθημεν, αφ΄ότου δηλαδή μετηλλάξαμεν τυρράνους τους
οποίους δια των εκλογών φανταζόμεθα ότι αντικαθιστώμεν τάχα συχνότερον».
Και τώρα οι δικές μας ευθύνες. Έναν
εσμό ατόμων, απαίδευτων και ανίκανων, τους πήραμε στα σοβαρά. Υπερεκτιμήσαμε το
προσόν της νιότης τους και ανεχθήκαμε ανοησίες και προσβολές. Αγνοήσαμε και την
προειδοποίηση του Βίκτωρος Ουγκώ:
«Βλέπεις μόνον
φλόγα στα μάτια των νέων. Μα στα μάτια των γέρων βλέπεις φως».
Ας
ανοίξουμε τα μάτια μας.
ΓΙΑΝ.ΚΟΣ
