Η μόνη σίγουρη λύση

¨ΖΩΓΡΑΦΟΥ ΜΠΡΟΣΤΑ¨  -  ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΣ

            Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι μια κομματική παράταξη, η οποία έχει κάποιες συντεταγμένες δομές και κάποιες συγκεκριμένες θέσεις. Έχει εσωτερικές διαφωνίες επί της στρατηγικής του Κόμματος,  επί του νομίσματος, επί της Ευρωπαϊκής πορείας της χώρας, επί της οικονομικής πολιτικής κ.λ.π.
           Στις σημερινές συγκυρίες των εκλογικών αναμετρήσεων, έχει βάλει τον πήχυ ψηλά, στο επίπεδο δημιουργικών προτεραιοτήτων, επιδιώκοντας με τον τρόπο αυτό την πτώση της Κυβέρνησης, Έτσι νομίζει.
           Από την άλλη υπάρχουν όλες οι λοιπές πολιτικές δυνάμεις οι οποίες έχουν ξεκάθαρο πρόγραμμα για την Ευρώπη, Ευρωζώνη, Ευρωπαϊκή Ενοποίηση, Φιλελεύθερη Οικονομία, και γενικότερο Ευρωπαϊκό προσανατολισμό που δεν έχει καμιά  σχέση με τις ενστάσεις, επιφυλάξεις και αποκηρύξεις του ΣΥΡΙΖΑ.
        Ακόμη υπάρχει η Κυβερνητική πλευρά η οποία οδεύει τη χώρα σ’ ένα συγκεκριμένο πρόγραμμα για να τη βγάλει από το αδιέξοδο της κρίσης.
        Το χρέος της χώρας αυτής δεν είναι βιώσιμο, αλλά η επιτυχής οικονομική πορεία  μέχρι τώρα και οι προτάσεις που γίνονται για το άμεσο μέλλον, φαίνεται ότι πλησιάζουν στην πραγματική ελάφρυνση του χρέους, ώστε στα επόμενα βήματα να γίνει βιώσιμο.
          Στην κρίσιμη αυτή ώρα δεν έχει σημασία πότε και πόση θα είναι η επιτυχία της Κυβερνητικής προσπάθειας. 
Αυτή τη  στιγμή  σημασία έχει η σταθεροποίηση της πολιτικής και οικονομικής κατάστασης της χώρας, γεγονός που θέλουν δημοσκοπικά και το 70% των πολιτών.  Βεβαίως τούτο επιδιώκουν πρωτίστως οι Κυβερνητικοί εταίροι.
         Αλλά, Κυβερνητική σταθερότητα ή ανατροπή δια των Δημοτικών και Ευρωπαϊκών εκλογών δεν νοείται.
          Οι κ.κ. Καλλίρης και Πέττας, τυπικά και ουσιαστικά πιστεύουμε ότι ανήκουν στους εταίρους της Κυβερνητικής διοίκησης. Ή τουλάχιστον δεν ανήκουν σε καμιά συνιστώσα του ΣΥΡΙΖΑ.
          Η πρότασή τους να ψηφισθεί η επικεφαλής του ψηφοδελτίου του ΣΥΡΙΖΑ κ. Καφατσάκη, είναι εντελώς αντιφατική με την κομματική – πολιτική τους θέση και παντελώς ανατιολόγητη.
              Διότι δεν μπορούν να λένε από τη μια μεριά ότι στηρίζουμε την Κυβέρνηση και από την άλλη στηρίζουμε την Αντιπολίτευση της Κυβέρνησης.
            Διότι δεν μπορούν ως αιτιολογία να λένε ότι καταδικάζω  την Κυβέρνηση επειδή δεν μου αρέσει ο αντίπαλος του ¨άλλου¨ συνδυασμού.
          Αλλά οι θέσεις αυτές δεν έχουν και ηθικό περιεχόμενο, διότι οι κύριοι αυτοί κατέβηκαν ως υποψήφιοι υ π ε ρ κ ο μ μ α τ ι κ ο ί και περιέλαβαν στα ψηφοδέλτια τους πλείστους υποψηφίους οι οποίοι στηρίζουν την Κυβέρνηση και τη συνοχή της.
         Αυτούς τώρα, τους πέταξαν έξω; Δεν υπολογίζουν την πολιτική τους οντότητα, τις πολιτικές τους επιλογές, την εργασία τους και τη συνεισφορά τους στον εκλογικό τους αγώνα;
         Φαίνεται καθαρά ότι αυτούς απλά τους χρησιμοποίησαν και τώρα που δεν τους έχουν ανάγκη τους πέταξαν σαν στημένη λεμονόκουπα.
         Αυτή, όμως, η συμπεριφορά δεν συνιστά πολιτική παρουσία με εδραίες θέσεις πολιτικής και ηθικό έρεισμα. Δηλαδή δεν αποτελεί ανθρώπινη συμπεριφορά.
       Και ασφαλώς οι άνθρωποι αυτοί δεν πρόκειται να αποδεχθούν  τις προτάσεις των άνω επικεφαλής, οι οποίες οδηγούν τον Δήμο στην κομματικοποίηση και μας γυρίζουν τριάντα χρόνια πίσω.
      Η πρόταση της ΔΑΔΑ, που έγινε ΔΕΚΤΗ από το Ζωγραφιώτικο Λαό στις δημοτικές εκλογές, ξεπερνάει κάθε αμφισβήτηση, καλόπιστη ή κακόπιστη από ορισμένους   συμπολίτες μας και δείχνει το δρόμο της προόδου και της προκοπής του Δήμου.
           Πρόκειται για το συνδυασμό της ΝΕΑΣ ΓΕΝΙΑΣ της πόλης μας, με καταξιωμένους πολίτες στην επιστήμη τους, στα επαγγέλματά τους, στην κοινωνία μας, στην καθημερινότητά μας. 
            Αυτό τον συνδυασμό που δεν έμαθε και δεν υπηρέτησε το διχασμό  και τη διχόνοια, δεν έζησε τα κόκκινα, πράσινα και μπλε καφενεία, που προέρχεται μέσα από το Λαό και αναδείχθηκε στους χώρους του ο καθένας από τη αξιοσύνη του και τη λεβεντιά του.
          Αυτό το συνδυασμό που δεν κάνει και δεν θα κάνει κομματικές διακρίσεις, που είναι φιλεργατικός, που είναι φίλεργος και διέπεται από υψηλό αίσθημα δικαίου και ευθύνης.
         Ο συνδυασμός ΖΩΓΡΑΦΟΥ ΜΠΡΟΣΤΑ – ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΣ είναι ο μόνος συνδυασμός που εγγυάται την πρόοδο του τόπου, τη σιγουριά της εργασίας των εργαζομένων στο Δήμο, την αποκαθήλωση της μιζέριας και της κακότητας και την οικονομική και κοινωνική ευημερία των πολιτών και ολοκλήρου του Δήμου.

                                                             Από Γ.Γ.  της ΔΑΔΑ 

ΟΜΟΦΩΝΗ ΔΙΚΑΙΩΣΗ του ΓΙΑΝΝΗ ΚΑΖΑΚΟY

Απογοήτευση των εραστών του ψεύδους και της ίντριγκας.

Ο δικαιοκρίτης θεσμός της Δικαιοσύνης μίλησε. Από το ύψος της αυθεντίας του, έκλεισε τα στόματα και τις ορέξεις των ασεβών. Αυτών που βυθίζουν την ανθρώπινη υπόσταση στα βρυκολακιασμένα υπόγεια του αδελφοκτόνου μίσους. Αυτών που περιφρονούν τις ανθρώπινες αξίες και την ανθρώπινη αξιοπρέπεια, μπροστά στην επιδίωξη ιδιοτελών σκοπών και ωφελημάτων.

Απογοήτευσε τους εραστές του ψεύδους και της ίντριγκας, των ταπεινών κινήτρων και της επικατάρατης μισαλλοδοξίας.

Οι σκέψεις αυτές έρχονται στο νου μας με τη δικαίωση του τ. Δημάρχου και Προέδρου της ΔΑΔΑ ΓΙΑΝΝΗ ΚΑΖΑΚΟΥ από το ομόφωνο αμετάκλητο ήδη βούλευμα του ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΕΦΕΤΩΝ ΑΘΗΝΩΝ, το οποίον τον ΑΘΩΩΣΕ από τις δοθείσες σε αυτόν κατηγορίες από τα μέλη του Δ.Σ. του κ. Καλλίρη και ορισμένων πτερύγων της Αριστεράς.

Το Δ.Σ. Ζωγράφου με απόφασή του παρέπεμψε στον Εισαγγελέα για να δικασθεί  o κ. Καζάκος για την αγορά του κτήματος Ζωγράφου.

Όσο και αν ήταν οι κατηγορίες αυτές αβάσιμες, δεν έγινε καμία προσπάθεια συζήτησης για ανεύρεση της αλήθειας.

Σκοπός προφανώς δεν ήταν η αλήθεια, αλλά η παραπομπή. Ενδιέφερε η διάχυση της φήμης για ποινικά παραπτώματα, έτσι που να τρωθεί το γόητρο και η φήμη και αξιοπρέπεια του τ. Δημάρχου, δηλαδή του πολιτικού τους αντιπάλου.

Αλλά υπάρχουν δικαστές στην Αθήνα. Όσα είχε υποστηρίξει ο κ. Καζάκος και είχε αντικρούσει τις αβάσιμες αιτιάσεις που του απευθύνοντο, τα οποία είχαν δημοσιευθεί και στην παρούσα ιστοσελίδα της ΔΑΔΑ δεν έμειναν ανερεύνητα, όπως στο Δημοτικό Συμβούλιο!

Έγινε σε βάθος τακτική Ανάκριση (σε βαθμό κακουργήματος οι κατηγορίες), επί κάθε κατηγορίας και αιτιάσεων ξεχωριστά.

Ετέθησαν υπό την βάσανο της κρίσεως της Δικαιοσύνης όλα τα επικριτικά συμπεράσματα, κατά πάντα νομικά αστήρικτα, της Έκθεσης των Ελεγκτών Επιθεωρητών της Δημόσιας Διοίκησης, όπως και οι Γνωμοδοτήσεις του τμήματος του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους (518/2011). Δεν έμεινε καμία πτυχή της όλης κατηγορίας ανεξερεύνητη.

Και αποφάσισε το Ανώτατο Ποινικό Δικαστήριο ουσίας της Χώρας εν Συμβουλίω, δηλαδή το ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΕΦΕΤΩΝ ΑΘΗΝΩΝ, ότι:

 η όλη κατηγορία «αποδείχθηκε αβάσιμη», δηλαδή τα πραγματικά περιστατικά της κατηγορίας δεν συνιστούσαν κανένα αδίκημα και κατόπιν τούτου:

«Να μην γίνει κατηγορία κατά Ιωάννη Καζάκου…..», γιατί «δεν υπάρχουν ενδείξεις ενοχής των κατηγορουμένων για τις αξιόποινες πράξεις της απιστίας» (385/14-3-2014 ομόφωνο Βούλευμα του Συμβουλίου Εφετών Αθηνών).

Τώρα όλη η σκόνη, όλη η βρωμιά, όλη η μικροψυχία των κατηγορών του πέφτει επάνω τους.

Τώρα θα αναλογίζονται ότι όλες οι φιλότιμες προσπάθειες που έκαναν δια ζώσης, δια των τοπικών φιλικών εντύπων τους και των Μέσων Μαζικής Επικοινωνίας (τηλεοράσεις-ραδιόφωνα κ.λ.π.) απέβησαν επί ματαίω.

Αλλά δεν μετεμελήθησαν.

Έλαβαν στο Δημαρχείο το απαλλακτικό βούλευμα, ερωτήθηκαν για την ύπαρξή του από δημοτικούς συμβούλους και ούτε καν απάντησαν. Το απεσιώπησαν.

Σήμερα οι ίδιοι αυτοί άνθρωποι ΖΗΤΟΥΝ την ψήφο του Λαού του Ζωγράφου χωρίς αισχύνη, χωρίς αιδώ.

Προφανώς για να συνεχίσουν τις μηνυτήριες επιδόσεις τους για τους ίδιους σκοπούς. Αλλά θα επανέλθουμε.

                                                   Η   ΔΑΔΑ

Προς κατ' επάγγελμα και κατ'εξακολούθηση Συκοφάντες

"Αλλ' ουδέν έρπει ψεύδος εις γήρας χρόνου".
                                                 Σοφοκλής
 Περισσότερα  την Μ. Τρίτη. 
                                                                 Από την Γραμματεία της ΔΑΔΑ 

Ο Δήμαρχος Καλλίρης υπόλογος ζημιάς του Λαού

Από την έπαλξη αυτή, είχαμε καταγγείλει την πρόταση του Δημάρχου κ. Κων. Καλλίρη, για μη υπογραφή του συμβολαίου δωρεάς Ζωγράφου, όπως είχε προτείνει από την αρχή η δωρήτρια οικογένεια, γιατί είναι ζημιογόνα για τον Δήμο.

Αφού πήραμε νομικούς συμβούλους και τους καλοπληρώσαμε για να μας συμβουλεύσουν δήθεν εάν η δωρεά ακινήτου αξίας 19.500.000 Ευρώ, σύμφωνα με την εκτίμηση του Σώματος Ορκωτών Εκτιμητών, ήταν συμφέρουσα για το Δήμο (πράγμα που το καταλαβαίνει και το πιο μικρό παιδί) και

αφού αποφασίσαμε στο Δημοτικό Συμβούλιο ότι είναι πράγματι συμφέρουσα,

ήλθε η τελευταία απόφαση του Δ.Σ. με πρόταση της Δημοτικής Διοίκησης, να σπάσει στα δύο τη δωρεά και ουσιαστικά να μην γίνεται στην ουσία, καθώς:

 ΖΗΤΕΙΤΑΙ πρώτα τα γίνει η μεταβίβαση του ακινήτου δια του συμβολαίου της δωρεάς και ολοκλήρωση της μεταγραφής του και

ύστερα να έλθει στο Δημοτικό Συμβούλιο το θέμα της αποδοχής του όρου των δωρητών, που έθεσαν από την αρχή με την πρόταση περί δωρεάς (έγκριση προηγουμένης σύμβασης πώλησης του άλλου μισού, που η νομιμότητά της είναι βεβαιωμένη με γνωμοδότηση του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους).

Αλλά στην περίπτωση αυτή δεν κατοχυρώνεται με κανέναν τρόπο η αποδοχή του Δημοτικού Συμβουλίου στον όρο της πρότασης της δωρεάς.

Διαμαρτυρηθήκαμε γι' αυτήν την δολιχοδρομία του κ. Δημάρχου και των Δημοτικών Συμβούλων του, γνωρίζοντες από τη νομική πράξη και τα συμβολαιογραφικά ειθισμένα ότι τέτοια πρόταση στους δωρητές δεν είναι αντικειμενικά να γίνει δεκτή.

Διότι το Δημοτικό Συμβούλιο μπορεί να λάβει μια οποιαδήποτε άλλη απόφαση, αντίθετη της πρότασης των δωρητών, τα αποτελέσματα της μεταβίβασης θα είναι τετελεσμένα και οι δωρητές δεν είναι ανόητοι να μην αντιλαμβάνονται το γεγονός αυτό.

Πολύ περισσότερο, όταν η δύναμη στο Δημοτικό Συμβούλιο του κ. Δημάρχου δεν φθάνει, μετά τις ανεξαρτητοποιήσεις και αποχωρήσεις από την παράταξή του επτά στελεχών - συμβούλων του, να εξασφαλίσει όχι μόνον την πλειοψηφία του Δ.Σ., αλλά ούτε την απαρτία του για συζήτηση του θέματος.

Ήδη ο κ. Δήμαρχος γνωστοποίησε ότι κάλεσε τους δωρητές να υπογράψουν συμβολαιογραφικώς τη δωρεά με τον προταθέντα ως άνω τρόπο και εκείνοι δεν προσήλθαν, προφανώς για τους ανωτέρω λόγους.

Οδεύομεν, πλέον, για ματαίωση της δωρεάς, από την αβουλία, απραξία και κουτοπονηριά του κ. Δημάρχου. Και δεν θα μπορέσει με κανένα τρόπο να επιρρίψει την ευθύνη της ματαίωσης της δωρεάς σε κανέναν άλλον. Όσο και αν προσπαθήσει.

Γιατί πλέον του ότι κινδυνεύει να ακυρωθεί το Προεδρικό Διάταγμα του χώρου της Βίλας για πράσινο, για τους νομικούς λόγους που εκθέσαμε στο Δημοτικό Συμβούλιο, ο Δήμος θα υποχρεωθεί να καταβάλει τα παραπάνω εκατομμύρια της αξίας της δωρεάς ως αποζημίωση της γενομένης απαλλοτρίωσης. Εκ του νόμου και χωρίς κανένα απολύτως όφελος για το Δήμο.

Και γι' αυτό θα σας ζητηθούν προσωπικές ευθύνες, κ. Δήμαρχε. Θα κληθείτε να πληρώσετε εσείς τη ζημιά αυτή. Με τους συμβούλους σας. Και θα λυπηθούμε ειλικρινά γι' αυτό.

                                                                                                               ΔΑΔΑ

Σχοινοβασία στην άβυσσο

                          

Φως στο βάθος του τούνελ;

Παρακολουθώντας την σημερινή πορεία της Πατρίδας μας, μου θυμίζει τη σχοινοβασία του ΝΙΤΣΕ στο «Τάδε εφη Zαρατούστρα». Ο σχοινοβάτης ύστερα από επίπονες και εξαντλητικές προσπάθειες φθάνει στο μέσον της επικίνδυνης διαδρομής προς την αντιπέρα όχθη, οπότε πέφτει θύμα ενός πίθηκου που χοροπηδάει απερινόητα και απερίσκεπτα στο τεντωμένο σχοινί.

Στη δική μας, δυστυχώς, περίπτωση έχουμε συνιστώσες πιθήκων, χιμπατζήδων και μπαμπουΐνων, όλων των στροφών και αποστροφών. Κορυβαντιούμε άλογα υπονομεύοντας το μέλλον της Πατρίδας μας. Χωρίς μέτρο, χωρίς ντροπή. Είναι βέβαιο ότι με αυτή τη ανευθυνότητα οδεύουμε προς την άβυσσο.

Είναι αλήθεια ότι όλοι μας κρίνουμε και μάλιστα αυστηρά τη μαύρη κατάσταση στην οποία περιήλθαμε ως Λαός και ως Χώρα. Κρίνομε το «τώρα». Ξεχνάμε το «χθες» και την αιτία που μας έφθασε στο «τώρα». Έτσι συνηθίζουμε οι Έλληνες. Έχουμε κοντή μνήμη.

Γιατί εάν έως και το Γενάρη του 2010 είχαμε βγει στις αγορές θα αντλούσαμε άνετα μεγάλο δάνειο για 5-10 χρόνια και δεν θα μπαίναμε άρον – άρον στο μνημόνιο. Και ο υποφαινόμενος είναι από εκείνους που εξόρκισαν από την αρχή όλα τα μνημόνια. Και αρθρογράφησα επ’ αυτών.

Δυστυχώς όμως ο κ. Γ.Α. Παπανδρέου με τους συν αυτώ προτίμησαν να μας χαρακτηρίσουν στην Ευρώπη «τεμπέληδες» και «διεφθαρμένους» και να εκτοξεύσουν τα spreds εις τα απίθανα ύψη. Και ανεβαίνουμε έκτοτε το Γολγοθά μας.

Σήμερα, μέσα στη μιζέρια μας και την κακότητα μας, φαίνεται μία αχτίνα φωτός στον ορίζοντα.

Φαίνεται να σταθεροποιούνται ορισμένα οικονομικά μεγέθη, μέσα στον ορυμαγδό της Τροϊκανής καταιγίδας, η οποία διαμόρφωσε ένα νέο οικονομικό περιβάλλον στην άσκηση της οικονομικής δραστηριότητας, στην αγορά εργασίας, στο κόστος της επιχειρηματικής και επαγγελματικής στέγης κ.λ.π.

Τώρα βλέπουμε ένα πλεόνασμα πρωτογενές των δημοσίων οικονομικών, που επιτεύχθηκε σε ένα χρόνο νωρίτερα απ΄ότι προεβλέπετο, ένα πλεόνασμα του ισοζυγίου εξωτερικών συναλλαγών που έφθασε στο 1,1% του ΑΕΠ από έλλειμμα 10,5% του ΑΕΠ το 2009 (εντυπωσιακό), μία αύξηση των λιανικών πωλήσεων το τελευταίο τρίμηνο του 2013, όταν στο αμέσως προηγούμενο είχε καταγραφεί μείωση της τάξης του 9,3%, μία συγκράτηση της ύφεσης στο 3,7% το 2013, όταν η Τρόϊκα και οι διεθνείς Οργανισμοί προέβλεπαν ύφεση 4,2%, μία σημαντική αύξηση κατά 15% της κυκλοφορίας ν έ ω ν  Ι.Χ. στο τέλος του έτους 2013 και τον Ιανουάριο του 2014, όπως και μία αύξηση της έκδοσης νέων οικοδομικών αδειών ως τα τέλη 2013.

Εκείνο, όμως, που είναι εξ ίσου σημαντικό και κρίσιμο για την κριτική μας θέση, είναι το γεγονός, ότι τα πιο πάνω βήματα της οικονομίας έγιναν χ ω ρ ί ς πιστωτικές ενέσεις, αφού η πιστωτική επέκταση του συστήματος μειώθηκε ακόμη κατά 3,9% και αποδείχθηκε ότι η οικονομία μας αντέδρασε στηριζόμενη στις δικές μας δυνάμεις.

Αυτά ωστόσο δεν σώζουν την κατάσταση. Το χρέος της Χώρας μας δεν είναι βιώσιμο. Το κούρεμα (70%) στα ομόλογα των Ευρωπαίων δεν συζητείται από αυτούς, οπότε θα καθίστατο βιώσιμο. Αλλά δεν αρκεί να είναι βιώσιμο. Πρέπει και να περισσεύει, ώστε να ασκήσουμε σαν Κράτος την αναπτυξιακή μας προοπτική. Αλλιώς θα είμαστε δούλοι για να πληρώνουμε τους τόκους μας στους δανειστές μας στον αιώνα τον άπαντα.

Σήμερα οι Ευρωπαίοι κάνουν διάφορες προτάσεις που θέλουν να φαίνονται ότι καθιστούν το χρέος μας βιώσιμο. Αυτό είναι εξεταστέο. Αλλά ας δούμε πως διαμορφώνονται οι προτάσεις αυτές.

Στόχευση των προτάσεων αυτών είναι η επίτευξη χαμηλού κόστους εξυπηρέτησης των δανείων της Χώρας μας, αποδέσμευση από βραχνά του ύψους του χρέους ως ποσοστού του ΑΕΠ, εξασφάλιση της επιστροφής της στις αγορές για τη χρηματοδότηση αναπτυξιακών έργων.

Για να επιτευχθούν οι στόχοι αυτοί προτείνεται: 1) Επιμήκυνση του χρόνου των δανείων που έχει η Ελλάδα από τις Ευρωπαϊκές και το Ευρωπαϊκό Ταμείο ESM κατά 50 χρόνια, 2) Μείωση των επιτοκίων τους και 3) Πρόσθετη χρηματοδότηση μέσω ESM ύψους 15-20 δις για την κάλυψη του χρηματοδοτικού κενού του προγράμματος.

Το πακέτο που προτείνεται, βεβαιώνου αρμόδιοι κοινοτικοί παράγοντες, στην ουσία «παρκάρει» το μεγαλύτερο μέρος του χρέους για 50 χρόνια στα χέρια των Ευρωπαίων. Γι’ αυτό δεν υπάρχει η πίεση των λήξεων δανείων και η χρηματοδότησή τους.

Η Ελλάδα πληρώνει τους τόκους, οι οποίοι τα πρώτα χρόνια θα είναι εξαιρετικά χαμηλοί εξ αιτίας του ότι τα δάνεια του ESM χορηγούνται με περίοδο χάριτος.

Αυτό σημαίνει ότι το χρέος της Χώρας γίνεται βιώσιμο, αφού μπορεί και το εξυπηρετεί.

Το γεγονός αυτό με τη σειρά του διευκολύνει την επιστροφή της Χώρας στις αγορές για τη χρηματοδότηση της ανάπτυξής της.

Με τα σημερινά δεδομένα τα επόμενα χρόνια οι πληρωμές τόκων είναι της τάξεως των έξ (6) δισεκατομμυρίων ετησίως.

Με την επιμήκυνση και τις άλλες ρυθμίσεις του χρέους οι δαπάνες για τόκους μπορεί να μειωθούν και κάτω των 4 δις ΕΥΡΩ. Αυτό πραγματοποιούμενο σημαίνει ότι οι δαπάνες για τόκους φθάνουν σε ποσοστό 170 δις ΕΥΡΩ του ΑΕΠ λίγο πιο πάνω από το 2%. Είναι το χαμηλότερο ποσό που είχε ποτέ η Ελλάδα.

Κατόπιν αυτών η Ελλάδα αποδεσμεύεται από το στόχο της μείωσης του χρέους στα επίπεδα του 120% του ΑΕΠ μέσω πρωτογενών πλεονασμάτων, όπως επέβαλε το ΔΝΤ. Παράλληλα με τις ρυθμίσεις αυτές οι Ευρωπαίοι «έχουν κάθε λόγο να διώξουν το ΔΝΤ».

Παραμένει, εν τούτοις, σε ερωτηματικό η πρόσθετη χρηματοδότηση ύψους 15-20 δις ΕΥΡΩ, όπως εκθέσαμε παραπάνω, που γίνεται για την κάλυψη του χρηματοδοτικού κενού του προγράμματος αυτού, δηλαδή του συγκεκριμένου πακέτου και προβλέπεται για την αναχρηματοδότηση των ομολόγων των Ευρωπαϊκών Κεντρικών Τραπεζών που λήγουν τα προσεχή χρόνια. Γι’ αυτό δεν θεωρείται επί πλέον δανεισμός.

Η αρμόδια σχετική Κοινοτική πηγή διευκρινίζει ότι το πρόγραμμα προέβλεπε ότι ο ESM θα χρηματοδοτούσε τα ομόλογα αυτά. Όμως με την επαναγορά ομολόγων (buy back) που έγινε πέρυσι τον Ιανουάριο εδαπανήθηκαν κεφάλαια από το πρόγραμμα. Αυτά είναι τα λεφτά που λείπουν και δημιουργούν τα χρηματοδοτικό κενό.

Αυτά όλα είναι ελπιδοφόρα, αλλά δεν λύουν το πρόβλημα. Οι Ευρωπαίοι γνωρίζουν ότι το χρέος δεν μπορεί να αποπληρωθεί.

Το «κ ο ύ ρ ε μ α»  του χρέους παραμένει ζωντανό στο τραπέζι. Το μόνο που κάνουν τώρα, αν γίνει τελικά, είναι να αγοράζουν χρόνο ώστε να βρουν οι Γερμανοί συμφέρουσες γι’ αυτούς λύσεις.

Ωστόσο, μόλις φύγει το ΔΝΤ (το αργότερο το 2016) αποκλειστικά υπεύθυνοι για την τύχη της Ελλάδος και την αποτυχία των προγραμμάτων τους θα είναι οι Ευρωπαίοι. Και προφανώς δεν το θέλουν. Αλλά…..

Είμαστε στην κόψη του ξυραφιού. Κάτι αχνοφέγγει στον ορίζοντα.

Η σχοινοβασία συνεχίζεται. Οι πίθηκοι δεν εγκαταλείπουν το χορό τους . Σε λίγο θα κάνουμε ταμείο. Και θα μετρηθούμε. Πόσο από μας είναι φιλέλληνες και πόσοι ζωόφιλοι.

Και ο Γκαίτε την ώρα της θανής του ζητούσε «Φως…περισσότερο φως».

                                                                                     Γιάννης Καζάκος

ΜΕΓΑΣ ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΓΙΑ ΤΗ ΒΙΛΛΑ

ΑΚΡΙΤΗ ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ

ΒΑΡΕΙΑ  ΕΥΘΥΝΗ ΤΟΥ ΔΗΜΑΡΧΟΥ

Στο Δ.Σ. της 29-1-2014 έγινε εκείνο που είχαμε ψυχανεμισθεί εδώ και ένα μήνα είχαμε καταγγείλει. Η «διοίκηση» Καλλίρη τρενάρει την αποδοχή της δωρεάς του υπόλοιπου κτήματος Ζωγράφου με αστείες δικαιολογίες, που δεν αποκρύπτουν την πραγματική της πρόθεση.

Ο κ. Καλλίρης για προσωπικούς λόγους δεν επιθυμεί τώρα να πάρει ο Δήμος το κτήμα Ζωγράφου ολόκληρο. Ενώ έχει ληφθεί απόφαση από την 1-7-2013 για υπογραφή του σχετικού συμβολαίου της δωρεάς Ζωγράφου, με διάφορες προφάσεις παρατείνει την υπογραφή του, καίτοι εν των μεταξύ έχει βεβαιώσει τα μέλη του Δημοτικού Συμβουλίου πότε «την άλλη βδομάδα», πότε «τον άλλο μήνα» πότε στο «επόμενο Δ.Σ.» ότι θα ληφθεί η δεύτερη απόφαση της έγκρισης του συμβολαίου που έχει ζητήσει από την αρχή, μαζί με την πρόταση της δωρεάς η δωρήτρια οικογένεια.

Μάλιστα είχε ορίσει για το σκοπό αυτό (απόφαση έγκρισης) ως ημερομηνία Δ.Σ. την 4-12-2013, όπου και πάλι υπαναχώρησε αδικαιολόγητα.

Τώρα, στο Δ.Σ. της 29-1-2014 πήρε την ακόλουθη απόφαση – πρόταση στην δωρήτρια οικογένεια: Να υπογραφεί πρώτα το συμβόλαιο δωρεάς, να μεταγραφεί και να ολοκληρωθεί η μεταβίβασή του στο Δήμο (δηλαδή να γίνει κύριος του ακινήτου ο Δήμος) και ύστερα από αυτό, δηλαδή ύστερα από ένα μήνα λιγότερο ή περισσότερο, να φέρει στο Δ.Σ. το θέμα της έγκρισης της αγοραπωλησίας, όπως λέγει η Γνωμοδότηση 518 του Ν.Σ.Κ.

Εκεί βεβαίως δεν μπορεί να εξασφαλίσει την υπερψήφιση του θέματος πολύ περισσότερο σήμερα που έχει χάσει την πλειοψηφία της παράταξής του, ύστερα από την ανεξαρτητοποίηση επτά συμβούλων του.

Αλλά προϋπόθεση της δωρεάς ήταν η έγκριση της αγοραπωλησίας του άλλου μισού κτήματος, που διατυπώνεται από το αρχικό έγγραφο – πρόταση δωρεάς της οικογένειας Ζωγράφου.

Μετά από τόσες δολιχοδρομίες πως είναι δυνατόν να πιστέψει και ο πλέον αφελής άνθρωπος και πολύ περισσότερο οι δωρητές, ότι θα πραγματοποιηθεί η προϋπόθεση αυτή που έθεσαν. Πολύ περισσότερο, όταν ο κ. Δήμαρχος δήλωσε ότι αφήνει ελεύθερους τους συμβούλους του να ψηφίσουν κατά την κρίση του ο καθένας.

Η ΔΑΔΑ δια των κ.κ. Γιάννη Καζάκου και Γεράσιμου Μαρκάτου απεκάλυψε τη δολιότητα των προθέσεων της δημοτικής αρχής και εκονιορτοποίησε όλους του ανόητους ισχυρισμούς της πλειοψηφίας. Και έκανε προτάσεις για να υπογραφούν τα δύο κείμενα (συμβόλαιο δωρεάς και έγκριση αγοραπωλησίας) συγχρόνως, προσδιορίζοντας και τον τρόπο της σύγχρονης υπογραφής.

Επ’ αυτών δεν εδόθη καμία απάντηση, διότι δεν θέλουν την υπογραφή της δωρεάς. Ήταν προδιαγεγραμμένη η πορεία της δημοτικής αρχής, στη μη υπογραφή του συμβολαίου της δωρεάς. Και δεν έχει διαφύγει της προσοχής κανενός, γεγονός που επισημάνθηκε από τους άνω συμβούλους της ΔΑΔΑ, ότι η υπογραφή του συμβολαίου αυτού, θα ζημιώσει το Δήμο 19.000.000 ΕΥΡΩ, δηλαδή την αξία του άλλου μισού κτήματος που θα πρέπει να πληρώσουμε λόγω της προβλεπομένης απαλλοτρίωσης του κτήματος.

Πολιτική και προσωπική επιλογή Καλλίρη είναι να μην υπογραφή ο συμβόλαιο δωρεάς από τους δωρητές και στην κυριολεξία να αναγκασθούν οι δωρητές να αρνηθούν την υπογραφή του συμβολαίου αυτού, που δημιουργεί σε βάρος τους τετελεσμένα γεγονότα και είναι έξω από την πρότασή τους για δωρεά.

Ελέχθη μία ακόμη πολύ φαιδρή άποψη στο Δ.Σ., ότι δηλαδή ο Δήμος πρέπει να ακολουθήσει αυτή τη διαδικασία για να κατοχυρωθεί.

Από τι όμως να κατοχυρωθεί ο Δήμος. Από το μισό που του δωρίζουν και δεν έχει; Τι έχει να χάσει και κινδυνεύει; Τι είχε, τι έχασε;

Οι δωρητές είναι αυτοί που δίνουν με τη θέλησή τους. Ο Δήμος απλά δέχεται να πάρει. Εάν δεν πάρει, δηλαδή δεν του δώσουν για οποιονδήποτε λόγο, δεν έχει χάσει τίποτε. Τι είναι εκείνο που θέλει να κατοχυρώσει ο Δήμος για να μην το χάσει; Απολύτως τίποτε.

Σε αυτές τις καταστάσεις παραλογισμού οδηγήθηκε το Δ.Σ., από τους ανερμάτιστους λογικά ισχυρισμούς της εισήγησης Καλλίρη.

Και αυτά όλα, όταν με αποφάσεις, σχεδόν ομόφωνες, το Δημοτικό Συμβούλιο έχει αποφανθεί ότι η ΔΩΡΕΑ είναι συμφέρουσα για τον Δήμο και έχει ψηφισθεί η υπογραφή του συμβολαίου της δωρεάς με όλους της όρους της.

Η ανικανότητα της διοίκησης Καλλίρη έχει διαπράξει πλημμελήματα  που έχουν φέρει το Δήμο πολλά χρόνια πίσω. Αυτό, όμως, που διαπράττεται τώρα είναι ΕΓΚΛΗΜΑ, σε βάρος του Λαού και του ονείρου του ενός αιώνα. Και θα έχει συνέχεια.

   ΕΠΙ ΜΕΡΟΥΣ ΑΝΑΛΗΘΕΙΕΣ και ΑΝΕΡΜΑΤΙΣΜΟΙ ΙΣΧΥΡΙΣΜΟΙ

          ΤΗΣ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ ΚΑΛΛΙΡΗ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΕΡΙ ΑΥΤΗΝ

1.            Άρχισαν να αναμηρυκάζουν τα περί ακυρότητας του συμβολαίου αγοράς και του χορηγηθέντος δανείου.

Ενώ το αληθές, τους υποδείχθηκε και πάλι, είναι ότι με τη γνωστή 518 Γνωμοδότηση του Ν.Σ.Κ. την οποίαν αποδέχθηκε και ο τότε Υπουργός τους Ραγκούσης, ξεκαθαρίζεται ότι:

α) Το συμβόλαιο της αγοράς είναι ΝΟΜΙΜΟ, παράγει όλα τα έννομα αποτελέσματα της αγοραπωλησίας και είναι α π ρ ό σ β λ η τ ο.

β) το συναφθέν δάνειο, είναι καθ’ όλα νόμιμο, παράγει τα εξ αυτού  έννομα αποτελέσματα, νομίμως εκταμιεύθηκε και νομίμως καταβάλλονται οι δόσεις τοκοχρεολυσίων μέχρι την εξόφληση αυτού.

Επομένως η ζητούμενη έγκριση δεν έχει να κάνει με τη νομιμότητα των συμβάσεων.

Έχει να κάνει με την εσφαλμένη αντίληψη της Γνωμοδότησης ότι ο κ. Καζάκος υπερέβη την εξουσιοδότηση που είχε από το Δ.Σ. για την υπογραφή της αγοραπωλησίας.

Το εσφαλμένο συνίστατο στο ότι με την ακύρωση της απόφασης περί απαλλοτρίωσης του Νομάρχη, το Πολεοδομικό καθεστώς του 387 Ο.Τ. δεν επανήλθε στην πρότερά του κατάσταση, δηλαδή στην κατάσταση εντός σχεδίου πόλεως και δη στο Κέντρο πόλεως σύμφωνα με το Γ.Π.Σ. (Γενικό Πολεοδομικό Σχέδιο).

Το ότι μετά την ακύρωση ενός πολεοδομικού διατάγματος επανέρχεται αυτομάτως το προηγούμενο πολεοδομικό καθεστώς, το ξέρουν και οι πρωτοετείς της Νομικής και όλος ο Νομικός και Τεχνικός Κόσμος. Αυτό, προφανώς διέφυγε, λίαν επιεικώς, της προσοχής του κ. Εισηγητού. Αλλά αυτό, όπως είπαμε, δεν είχε και έχει καμία επιρροή στη νομιμότητα της σύμβασης.

Πλέον τούτων, το ΥΠΕΚΑ κατά την υποβολή του νέου Διατάγματος για τροποποίηση του Σχεδίου για πράσινο και απαλλοτρίωση του ιδίου χώρου του Ο.Τ. 387, χαρακτηρίζει τη σημερινή, προ της προτεινόμενης τροποποίησης, κατάσταση αυτού πολεοδομικώς ως Κέντρου Πόλεως.

Το Συμβούλιο της Επικράτειας, κατά την επεξεργασία του Διατάγματος αυτού χαρακτηρίζει το καθεστώς του άνω Ο.Τ. μετά την ακύρωση του διατάγματος του Νομάρχη από πολεοδομικής άποψης ως Κέντρο Πόλεως.

Δεν υπάρχουν α υ θ ε ν τ ι κ ό τ ε ρ ε ς   αποφάσεις από αυτές που δικαιώνουν και νομιμοποιούν και από πλευράς «εξουσιοδότησης» του κ. Γιάννη Καζάκου και καταδεικνύουν αντίστοιχα, το «λάθος» της Γνωμοδότησης.

Το ψεύδος αντικρούστηκε χωρίς αντίλογο.

2.            Υποστηρίχθηκε η αυθαίρετη υποψία περί των προθέσεων των δωρητών, επειδή, άσκησε αίτηση ακύρωσης για το τελευταίο διάταγμα στο ΣτΕ.

Υποψία για τις προθέσεις των δωρητών είναι εκτός πεδίου λογικής. Δεν τους πίεσε κανένας να κάνουν τη δωρεά. Δεν το γνώριζε κάν κανένας από το Δήμο και τους δημότες. Με τη θέλησή τους αυτοβούλως το έκαναν. Ας σταματήσουμε το κυνήγι μαγισσών.

Από επικοινωνία με τους δικηγόρους των δωρητών πήραμε την εξήγηση και την μεταφέραμε στο Δημοτικό Συμβούλιο, ότι μετά την παρελκυστική τακτική του Δημάρχου για υπογραφή του συμβολαίου και την συνεχή αναβλητικότητα , η οποία δεν γνωρίζουν και αυτοί που οδηγεί, ήταν υποχρεωμένοι να καταθέσουν αίτηση ακύρωσης του Διατάγματος, διότι παρήρχοντο οι 60 ημέρες της προθεσμίας και έχαναν το δικαίωμά τους αυτό.

Βέβαια, προσθέτουν οι νομικοί σύμβουλοι των δωρητών ότι μετά την υπογραφή του συμβολαίου δωρεάς η αίτηση είναι άνευ αντικειμένου και αποσύρεται από αυτούς.

                        Η ΒΑΡΕΙΑ ΕΥΘΥΝΗ ΤΟΥ ΔΗΜΑΡΧΟΥ

                        και των συμβούλων που ψηφίζουν την πρότασή του.

Όπως εκθέσαμε, η τακτική του Δημάρχου οδηγεί στην μη υπογραφή της ΔΩΡΕΑΣ.

Στην περίπτωση αυτή το ενδιαφέρον του Δήμου θα εστιασθεί στο ΝΕΟ Πολεοδομικό Διάταγμα περί πρασίνου στο Ο.Τ. 387.

Θα πρέπει να προχωρήσει στην απαλλοτρίωση της ιδιοκτησίας των σημερινών δωρητών (του άλλου μισού κτήματος) και να υποστηρίξει τη νομιμότητα του νέου Διατάγματος.

Τότε τι θα γίνει; Δυοίν θάττερον, έλεγαν οι παλιοί. Ή θα ακυρωθεί το Διάταγμα ή θα προχωρήσουν σε καθορισμό αποζημιώσεως των ιδιοκτητών εκ της απαλλοτριώσεως.

Και στις δύο περιπτώσεις  κινδυνεύει να απωλεσθεί το κτήμα Ζωγράφου, είτε διότι δεν έχει ο Δήμος τη δυνατότητα να καταβάλει τα εκατομμύρια της αποζημίωσης γι’αυτό, είτε διότι θα ακυρωθεί το Διάταγμα της νέας τροποποίησης (απαλλοτρίωσης) γιατί δεν προσδιορίζει το φορέα της απαλλοτρίωσης που θα αποζημιώσει, αφού βασίζεται και εκλαμβάνει ως ανύπαρκτη την καταβολή αποζημίωσης λόγω της προταθείσης δωρεάς, γεγονός που μνημονεύει ρητά και το κείμενο του διατάγματος.

Ειλικρινά δεν μπορούμε με την ικανότητα της μέσης λογικής να εννοήσουμε τη συμπεριφορά αυτή του Δημάρχου.

Όχι μόνον είναι ανορθολογική, αλλά είναι και εξωπραγματική.

Αφού αναγκάστηκε να πει ότι ο ίδιος θα εισηγηθεί την έγκριση της αγοραπωλησίας, τότε ποιος ο λόγος και ποια σκοπιμότητα τον ώθησε να μην κάνει από τώρα την έγκριση.

Επειδή δεν πιστεύουμε ότι ο Δήμαρχος είναι εκτός λογικής, όπως η μεθοδευμένη διαδικασία του, μας υποχρεώνει να σκεφθούμε ότι άλλες είναι οι βουλές του ανθρώπου.

Πάντως εάν σκοπεύει στην επιμήκυνση της διαδικασίας, έχοντας κατά νου να εκμεταλλευτεί  πολιτικά τη δίωξη που έκανε κατά του κ. Καζάκου, εάν βέβαια υποτεθεί ότι μπορεί να γίνει κάποια παραπομπή εις βάρος του (πράγμα που δεν βγαίνει ούτε δικαιολογείται από πουθενά), έχει  κάνει τραγικό λάθος αφενός μεν διότι «παίζει» με την τύχη του ονείρου της πόλεως, αφετέρου δε διότι δεν έχει καμία σχέση η δίωξη με την δωρεά, όπως τονίσθηκε στο Δ.Σ., χωρίς να διαφωνήσει κανένας.

Έπειτα ο κος Καζάκος δήλωσε ρητά στο Δ.Σ. ότι δεν πρόκειται να προσκομίσει ή να επικαλεσθεί κατά οποιοδήποτε τρόπο την απόφαση για έγκριση της αγοραπωλησίας, σε οποιαδήποτε φάση της τυχόν δίκης ή ανάκρισης που γίνεται, πέραν του ότι δεν έχει καμία επίδραση στην προκειμένη δωρεά.

Γι’αυτό η ευθύνη του Δημάρχου είναι ακόμη μεγαλύτερη. Γιατί αφήνει την κάθε κακοήθη σκέψη του καθενός να καλπάζει ασυγκράτητη και ανεξέλεγκτη.

                                        Από τη Γραμματεία της ΔΑΔΑ

                

Ο ΚΑΛΛΙΡΗΣ ΚΑΙ Η ΔΩΡΕΑ ΖΩΓΡΑΦΟΥ

Η οικογένεια Ζωγράφου εδώ και πάνω από ένα χρόνο έκανε πρόταση δωρεάς στο Δήμο Ζωγράφου το μισό του κτήματος Ζωγράφου, που είναι στο Κέντρο της Πόλεως.

Το άλλο μισό το έχει αγοράσει ο Δήμος και το έχει εξοφλήσει επί Δημαρχίας ΚΑΖΑΚΟΥ, ώστε να μην είναι δυνατή η οικοδόμηση επ’ αυτού.

Η πρόταση της δωρεάς έγινε από την ΑΡΧΗ εγγράφως και ΡΗΤΑ ζητούσε και την έγκριση του συμβολαίου για το πωληθέν τμήμα (άλλο μισό) του κτήματος. ΗΤΟ ΓΝΩΣΤΗ και ΚΑΘΑΡΗ από τότε η πρόταση αυτή της δωρεάς.

Το ότι η πρόταση αυτή ήταν συμφέρουσα για το Δήμο, το καταλαβαίνει και το μικρό παιδί. Έκανε ότι δεν το καταλαβαίνει ο κ. Δήμαρχος.

Γι’ αυτό συνέστησε ομάδα νομικών και ανέθεσε σε αυτούς αντί 20.000 ΕΥΡΩ να αποφανθούν εάν είναι συμφέρουσα η δωρεά.

Οι νομικοί αυτοί, αφού έκαναν διάφορες δολιχοδρομίες και δημιούργησαν καινοτόμες νομικές κατασκευές (νομικίζουσες λένε πολλοί) απεφάνθησαν οριστικά σε δύο δόσεις (αφού έλαβαν και δεύτερη ανάθεση με 15.000 ΕΥΡΩ) ότι η ΔΩΡΕΑ αυτή είναι συμφέρουσα για το Δήμο.

Το Δ.Σ. ψήφισε σχεδόν ομόφωνα το «συμφέρον» της δωρεάς σε πρώτη φάση και ανεμένετο δ ε ύ τ ε ρ η  απόφαση περί έγκρισης του παλαιού συμβολαίου για να γίνει η υπογραφή του συμβολαίου της ΔΩΡΕΑΣ.

Η πρόταση του κ. Δημάρχου για τη δεύτερη αυτή απόφαση ορίστηκε στα προφορικά τρεις – τέσσερις φορές, αλλά δεν ήλθε ποτέ σαν θέμα στο Δημοτικό Συμβούλιο, όπως είχε υποσχεθεί.

Αυτό είναι το πραγματικό ιστορικό της εκκρεμούσας αποδοχής της Δωρεάς.

Τελευταία, λόγω συνεχούς αναβλητικότητας του κ. Καλλίρη, παρά τις διαβεβαιώσεις του στους δημοτικούς συμβούλου, άρχισαν να διαδίδονται διάφορες φήμες, οι οποίες δηλητηριάζουν την περιρρέουσα ατμόσφαιρα της δημοτικής μας ζωής.

Η οικογένεια Ζωγράφου, δια του πληρεξουσίου δικηγόρου της, απέστειλε επιστολή στον κ. Δήμαρχο τα Χριστούγεννα του 2013 και τον κάλεσε να προχωρήσει στις διαδικασίες της δωρεάς, γιατί αυτή είναι έτοιμη.

Την ίδια αναβλητικότητα ο κ. Δήμαρχος επέδειξε και το καλοκαίρι και στις αρχές Σεπτέμβρη 2013 για την υπογραφή του συμβολαίου δωρεάς, ισχυριζόμενος ότι η οικογένεια Ζωγράφου δεν έχει φέρει στη συμβολαιογράφο τα δικαιολογητικά του συμβολαίου, γεγονός που απεδείχθη ανακριβές.

Τώρα ο κ. Καλλίρης ισχυρίζεται ότι κάλεσε την οικογένεια Ζωγράφου στις 13-1-2014 για την υπογραφή του συμβολαίου και ότι εκείνη δήθεν δεν προσήλθε. Η αλήθεια είναι ότι ΔΕΝ εκλήθησαν οι Ζωγραφαίοι για υπογραφή συμβολαίου, ούτε εκλήθη το Δ.Σ. για λήψη της άνω απόφασης για έγκριση και του άλλου μισού, χωρίς την οποίαν βέβαια δεν γίνεται υπογραφή του συμβολαίου δωρεάς.

ΤΟ ΚΟΙΝΟ ΜΥΣΤΙΚΟ είναι ότι ο Καλλίρης δεν θέλει να πάρει απόφαση το Δ.Σ. για τη δωρεά, γιατί με τη μικρή εμβέλεια νοημοσύνης των συνεργατών του (ο ίδιος δεν παίρνει ποτέ αποφάσεις σοβαρές) νομίζει ότι αυτό θα ευνοήσει τον κ. Γιάννη Καζάκο, ως απελθόντα Δήμαρχο, στην ποινική καταγγελία που του έχουν κάνει (Δ.Σ. και πολίτες) για την αγορά του κτήματος Ζωγράφου (απιστία).

Ο κ. Καζάκος έχει δηλώσει στον κ. Καλλίρη και στους άλλους δημοτικούς συμβούλους ότι δεν αποδεσμεύεται οποιασδήποτε  ευθύνης του από την καταγγελία του Δ.Σ. και δη εγγράφως ενώπιον του Δ.Σ. και δεν θα επικαλεσθεί την απόφαση αυτή ενώπιον της Δικαιοσύνης, προκειμένου ο Δήμος να αποκτήσει το κτήμα Ζωγράφου ολοκληρωτικά και να εκπληρώσει το όνειρο γενεών των κατοίκων της πόλεως, που ο ίδιος από το 1971 το ξεκίνησε με απαλλοτρίωση ολόκληρου του  κτήματος.

Πολύ περισσότερο σήμερα στους καιρούς της βαθιάς οικονομικής κρίσης, που είναι βέβαιον ότι δεν θα βρεθούν τα 19.500.000 ΕΥΡΩ για την πληρωμή του άλλου μισού, οπότε μοιραία θα ματαιωθούν τα όνειρα του Ζωγραφιώτικου Λαού.

Ο κ. Καλλίρης περιμένει την παραπομπή του κ. Καζάκου σε κάποιο ποινικό δικαστήριο, διότι πιστεύει ότι έτσι θα ευνοηθεί εκλογικά ο ίδιος.

Βέβαια θα περιμένει πολύ με την απέλπιδα αυτή προσπάθειά του και την ανικανοποίητη ελπίδα του.

Ο κ. Καλλίρης αντιμετωπίζει ένα πολύ μεγαλύτερο αντίπαλό του. Ίσως και εχθρό του. Τη φοβία της ανάκλησης της πρότασης της δωρεάς και μάλιστα με υπαινιγμούς περί ευθύνης της οικογένειας Ζωγράφου, η οποία θα επέλθει οπωσδήποτε, εάν συνεχισθεί αυτή η αχαρακτήριστη συμπεριφορά.

Τότε θα είναι αντιμέτωπος ευθέως για επελθούσα ζημία του Δήμου, πλήρως αποδεδειγμένη και με τις προτάσεις μάλιστα των εκλεκτών νομικών συμβούλων του.

Αλλά τότε, εις τον Άδην, ουκ εστί μετάνοια.

                          ΔΑΔΑ

Ενότητα, Εθνική και Κοινωνική

Λαϊκισμός και Δημοκρατία

Σε περιόδους κρίσεων, όπως σήμερα, δεν δοκιμάζονται μόνον οι θεσμοί, αλλά πρωτίστως οι ανθρώπινες αντοχές.

Οι αντοχές είναι βιοτικές, ψυχολογικές, πνευματικές. Όταν σπάσουν διαλύονται οικογένειες, θεσμοί, αρχές ηθικής και αμφισβητούνται, αν δεν αναιρούνται αξίες, εθνικές, κοινωνικές, πολιτικές και ηθικές.

Η διάσπαση του εθνικού κοινωνικού και οικογενειακού ιστού, ευρίσκεται προ των πυλών. Στην έσχατη αυτή δοκιμασία, πολλά εισφέρει και καταλυτικά της συνοχής των κοινωνιών και της σύγχυσης της ψυχολογικής και συναισθηματικής ο Λαϊκισμός.

Οι κρίσεις αυτές ενισχύουν το Λαϊκισμό, δεξιό ή αριστερό ή και τους δύο μαζί.

Ο λαϊκισμός δεν είναι τίποτε άλλο, παρά η έκπτωση της Δημοκρατίας. Ο Αριστοτέλης μας δίδαξε ότι η έκπτωση της Δημοκρατίας παράγει την οχλοκρατία. Η οχλοκρατία διατηρεί πολλά από τα χαρακτηριστικά του σύγχρονου λαϊκισμού.

Ο Λαϊκισμός, οποιασδήποτε εκδοχής, παρέχει στον εαυτό του το προνόμιο της αυθεντίας, τα ξέρει όλα, τα λύνει όλα, πάντοτε στα λόγια. Είναι γνωστή η διάδοση των λαϊκιστών στα καφενεία που διατείνονται εάν ήταν αυτοί πρωθυπουργοί θα έλυναν τα προβλήματα της χώρας σε μια μέρα.

Με άλλα λόγια η πλειοψηφία των μετρίων εν γένει θέλει να εκμηδενίσει την ομάδα επιλέκτων που κυβερνούν και να επιβάλλει τη μετριοκρατία.

Ισχυρίζονται ότι η λαϊκιστική εξουσία, νομιμοποιείται από την πλειονότητα, των αριθμών που εμείς, όλοι οι Έλληνες, την εκλέγουμε ακόμη, με τη φαλκιδευμένη από την ακρισία ψήφο μας.

Ισοπεδώνονται οι κοινωνικές τάξεις, καταργείται η αριστεία, εγκαταλείπεται το Κράτος Δικαίου και επικρατεί το σύνθημα «Νόμος είναι το δίκαιο του εργάτη».

Κάποιοι βολεύονται, να ζουν με την ψευδαίσθηση ότι η καταστροφή, η «κατρακύλα» μιας χώρας, όπως σήμερα η δική μας, μπορεί να ανακάμπτει με πορείες, με συλλαλητήρια, με καταλήψεις και  παρεμφερείς παιδαριώδεις πράξεις «λαϊκών αγώνων».

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο λαϊκισμός στην Ελλάδα ενισχύθηκε από τις αποτυχίες των δύο Κομμάτων που κυβέρνησαν εναλλακτικά τη χώρα από το 1974.

Διότι παρ’ ότι οι πολιτικές φιλοσοφίες των δύο Κομμάτων ήταν εκ διαμέτρου αντίθετες στα προγράμματά τους, η πρακτική εφαρμογή τους είχε πλείστες ομοιότητες που αντανακλούσαν στις πελατειακές σχέσεις, στη γιγάντωση του κρατισμού και στην ικανοποίηση του καταναλωτισμού.

Επί Ανδρέα Παπανδρέου καλλιεργήθηκε μετά πλησμονής ο μύθος του «χαρισματικού» ηγέτη, που άλλα έλεγε και άλλα έκανε και ο οποίος απεδείχθη το αυθεντικότερο προϊόν της αστικής ΕΛΙΤ, αυτής δηλαδή που ήθελε στο πρόγραμμά του δήθεν να εξαφανίσει.

Δυστυχώς η φιλοσοφία του πρώιμου ΠΑΣΟΚ ήταν διαποτισμένη από τον φθόνο προς τον «πλησίον» συμπολίτη μας, στον φόβο κατά παντός ξένου και σ’ ένα ψευδεπίγραφο πατριωτισμό, που έπαιζε το ρόλο του προσφερομένου εδέσματος, όπως το κερασάκι στην τούρτα.

Και διέλυσε φιλίες, οικογένειες, κοινωνίες, ολόκληρη τη Χώρα χώρισε σε δύο στρατόπεδα, σε πράσινα και γαλάζια καφενεία, αλλά σταθερά σε μίζες προς «ημετέρους» από εξοπλιστικά προγράμματα κ.λ.π., όπως αποκαλύπτει σήμερα η δικαιοσύνη.

Το ατύχημα είναι, είναι ότι ο λαϊκισμός αυτός της διχόνοιας και του φόβου, που είχε θετικό αποτέλεσμα στις εκλογικές αναμετρήσεις υπέρ του ΠΑΣΟΚ, διαπέρασε όλο το πολιτικό γίγνεσθαι και δημιούργησε φαντασιακά πρότυπα και για τη Νέα Δημοκρατία.

Σήμερα πλησιάζουμε επικίνδυνα στις αλήστου μνήμης εποχές εκείνες. Από τους λαϊκιστές ακούμε τα ίδια σχεδόν συνθήματα, παρακολουθούμε τις ίδιες ενέργειες.

Όλοι αυτοί ανακαλύπτουν σωρεία δωσιλόγων, σωρεία απάτριδων, κεφαλαιούχων συνήθως. Ο κ. Τσίπρας κατηγορεί «κάποιους Έλληνες που δεν είναι και τόσο Έλληνες» (σε δηλώσεις του την 21-2-2012). Επίσης ο ίδιος δεν πήγε στην τελετή έναρξης της Ελληνικής Προεδρίας, μιμούμενος τον μεγάλο λαϊκιστή  Ανδρέα Παπανδρέου, ο οποίος το 1979 δεν παραβρέθηκε στο Ζάππειο κατά την υπογραφή της ένταξης της Ελλάδος στην ΕΟΚ. Τότε ίσχυαν τα συνθήματα «έξω από την ΕΟΚ, έξω από το ΝΑΤΟ» και «ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο».

Όταν βέβαια έγινε Κυβέρνηση έκανε τα εντελώς αντίθετα. Το ΠΑΣΟΚ μας έβαλε ακόμη και στην ΕΥΡΩΖΩΝΗ με αλχημείες και «δημιουργική λογιστική».

Στα ίδια αχνάρια βαδίζει και ο κ. Τσίπρας. Τον ξεπέρασε σε πράξη προετοιμασίας για την εξουσία τον Ανδρέα Παπανδρέου. Αυτός έφτασε στο σημείο προ διμήνου στο Συνέδριο κάποιων Σοσιαλιστών στον Ισπανία να τραγουδήσει την «Παντιέρα Ρόσα» των κουμουνιστών του Εμφυλίου των Ισπανών, καθώς και τον κουμουνιστικό Ύμνο.

Και όμως στα χαρτιά μπαινοβγαίνει στην Ευρωπαϊκή Ένωση και στην Ευρωζώνη.

Σε όλους μας, δεν πρέπει να διαφεύγει η διδαχή του θεωρητικού του λαϊκισμού ΠΙΕΡ ΤΑΓΚΙΕΦ, ότι :

ο λαϊκισμός είναι σαν εκείνο το παράσιτο που μπορεί να νοθεύσει κάθε ιδεολογία στην οποία θα προσκολληθεί.

● Ήδη την θύρα της Εθνικής μας ενότητας κρούουν οι κίνδυνοι εθνικού διαμελισμού ή μείωσης της εθνικής μας κυριαρχίας. Και μάλιστα με «βούλα» της Ευρωπαϊκής Ένωσης!!

Και όχι μόνον. Κινδυνεύει άμεσα η κοινωνικής μας συνοχή. Οι ανάλγητοι όροι που υποδεικνύονται από την τρόϊκα και τους δανειστές της χώρας μας, η οικονομική καταπίεση των συνελλήνων μας, μας οδηγούν αναπόφευκτα σε εκρηκτική κατάσταση. Μήπως είναι αυτός ο στόχος των ξενοκρατών; Εμείς τι πρέπει να κάνουμε; Να τους ανοίξουμε το δρόμο με τις ανοησίες μας;

Κανένας Έλληνας δεν είναι διατεθειμένος να αποδεχθεί να πληγεί η εθνική του  και η προσωπική του αξιοπρέπεια. Αυτές οι αξίες δεν είναι διαπραγματεύσιμες. Δεν πρέπει να πέσουμε θύματα εμφυλιοπολεμικής διαμάχης. Γιατί αυτό καλλιεργείται με μεθοδικότητα.

Σε μια διχαστική επικράτηση των πολιτικών επιλογών μας, σε μια μανιχαϊστική αντίληψη της κοινωνίας μας, εκείνο που θα εξαφανισθεί με βεβαιότητα είναι η Δημοκρατία.

Η ενότητα των Ελλήνων αποτελεί την ασφαλιστική δικλείδα της εθνικής κυριαρχίας και της δημοκρατικής πορείας της πατρίδας μας.

                                                                     Γ.Κ.

ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΘΑΝΑΤΙΚΗ ΠΟΙΝΗ

Η ειδοποιός διαφορά της τρομοκρατίας

Σκέφτηκα ότι ο πολιτισμός μιας χώρας διακρίνεται από το σύνολο κυρίως των πνευματικών, αλλά και υλικών δημιουργημάτων των ανθρώπων που κατοικούν τη χώρα αυτή. Είναι ο βαθμός ανάπτυξης των υλικών και πνευματικών συνθηκών της  κοινωνικής ζωής του ανθρώπου σε μια εποχή. Και πάντοτε υπάρχει περιθώριο περαιτέρω ανάπτυξης αυτού, όταν μάλιστα η επιστημονική και τεχνολογική πρόοδος κάνει ασύλληπτους βηματισμούς στο χρόνο και στον πλανήτη μας.

Πάντοτε με έθελγε ο προηγμένος αρχαιοελληνικός πολιτισμός. Όχι από σοβινιστική διάθεση. Αλλά από μια συγκριτική αναφορά στη ζωή και στην πνευματική κατάσταση των συγχρόνων Λαών της εποχής εκείνης.

Δεν θέλω ν’ αναμνησθώ της προόδου στις επιστήμες (φιλοσοφία, μαθηματικά, αστρονομία, ρητορική κ.λ.π.) και στις Καλές Τέχνες (Αρχιτεκτονική, γλυπτική, υδραυλική κ.λ.π.). Εκείνο που έχει μείνει ξεχωριστό στη μνήμη μου είναι η συμπεριφορά του βασιλιά της Σπάρτης μετά την νικηφόρα μάχη των Πλαταιών, όταν του έφεραν το πτώμα του Μαρδονίου (στρατηγού των Περσών) και του ζήτησε ο επί κεφαλής να το κατακρεουργήσουν και να του κόψουν το κεφάλι, όπως έκαναν οι Πέρσες στο πτώμα του Λεωνίδας στις Θερμοπύλες.

Και ο Σπαρτιάτης βασιλιά απάντησε: Εμείς είμαστε Έλληνες, δεν θα κάνουμε ότι κάνουν οι βάρβαροι. Και διέταξε να μείνει άθικτο το σώμα του νεκρού.

Από τότε έτρεξε πολύ νερό στο μύλο του Πολιτισμού.

Ήλθε και η εποχή που η ευαισθησία, η εκλέπτυνση και η φιλοσοφική τάση του Δικαίου, σε μεγάλη μερίδα του επιστημονικού κόσμου και των Ευρωπαϊκών κυρίως κοινωνιών, ανάγκασαν τα Κράτη τους να καταργήσουν την ποινή του θανάτου. Ποταμοί μελάνης χύθηκαν για να πεισθούν οι Κυβερνήσεις να νομοθετήσουν την κατάργηση αυτή, που την ήθελαν οι Λαοί τους.

Εν τούτοις δεν έγινε δεκτή η κατάργηση της θανατικής ποινής σε όλον τον λεγόμενο «πολιτισμένο» κόσμο. Παρ’ όλα αυτά οι κοινωνίες των Κρατών αυτών δεν μπορούμε να πούμε ότι στερούνται Πολιτισμού. Πολύ περισσότερο όταν σε ένα Κράτος, όπως οι Η.Π. της Αμερική, οι μισές πολιτείες έχουν κατάργηση την ποινή του θανάτου και οι άλλες μισές τη διατηρούν.

Ο σύγχρονος Πολιτισμός δεν βλέπει την ποινική αξίωση της Πολιτείας ως πράξη αντεκδίκησης. Περισσότερο την βλέπει ως τιμωρητική πράξη που οδηγεί σε σωφρονισμό και επανένταξη του εγκληματία στην κοινωνία. Και αυτό είναι επιστημονικά ορθό και ηθικά αποδεκτό. Βασική σημασία έχει η προσωπικότητα του δράστη.

Και αυτό ύστερα από μία μακρά συνήθως διαδικασία της ποινικής δικαιοσύνης, όπου της κάθε εγκληματικής πράξεως επελήφθησαν δύο και τρία Δικαστήρια για να καταλήξουν στην τελική ποινή. Και η Πατρίδα μας ορθώς έχει προσχωρήσει στην κατάργηση της θανατικής ποινής, παρ’ ότι πολλοί εξακολουθούν να έχουν αντίθετες γνώμες.

Τον τελευταίο καιρό μάλιστα ογκούται το κύμα των αντιδράσεων για την κατάργηση της θανατικής ποινής.

 • Παρά πολλούς έχει προβληματίσει η δραστηριότητα της σύγχρονης τρομοκρατίας, στο τόπο μας.

 Εδώ προσπαθούν να εξηγήσουν το φαινόμενο με διάφορες πολιτικές πλατφόρμες, με φιλοσοφικές αναφορές σε αναρχισμό, αυτονομισμό κ.λ.π.

Κατά τη γνώμη μου τα πράγματα είναι απλά. Δεν έχει να κάνει ούτε με Νόμους, ούτε με φιλοσοφίες. Αυτές είναι το πρόσχημα.

Το πρόβλημα με τη σύγχρονη τρομοκρατία είναι θέμα κυρίως και πρωτίστως η θ ι κ ό.

Κάποτε η θανατική ποινή επεβάλλετο από την Πολιτεία, αφού ακουγόταν ο κατηγορούμενος, έφερνε τους μάρτυρές του, προσέφευγε σε δύο ακόμη δικαστήρια με διαφορετικούς πάντοτε δικαστές, ασκούσε όλα τα ένδικα μέσα που του παρέχει ο Νόμος, ακόμη και το δικαίωμα να ζητήσει «χάρη» από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας.

Δεν  επεβάλλετο  μόνον η θανατική ποινή, αλλά έως ότου εκτελεσθεί περνούσε «σαράντα κύματα» από νόμιμες ενέργειες για αναστολή εκτέλεσής της, που πολλές φορές εγένετο.

Λίγες φορές και μόνον σε περιπτώσεις που ενείχαν περαιτέρω αναγκαιότητα οι εκτελέσεις της θανατικής ποινής, επραγματοποιούντο.

Χαρακτηριστική περίπτωση είναι του Γάλλου ποιητή και εκδότη Μπραζιγιάκ, που συνεργάστηκε κατά τη διάρκεια της Κατοχής στη Γαλλία με τους Γερμανούς και μετά την απελευθέρωση συνελήφθη, δικάστηκε και καταδικάστηκε σε θάνατο.

Τότε για τη μη εκτέλεση τη ποινή, επικαλούμενοι πάντοτε ανθρωπιστικούς λόγους, έκαναν έντονες παραστάσεις διακεκριμένα μέλη της Γαλλικής πνευματικής ζωή, όπως ο Αλμπέρ Καμύ και πολλοί άλλοι, οι οποίες απερρίφθησαν από το Ντε – Γκώλ, ο οποίος είπε το περίφημο «Η τέχνη δεν εξιλεώνει τα εγκλήματα».

Είπαμε ότι είναι κατ’ εξοχήν ηθικό το θέμα. Διότι δεν δικαιολογείται από κανένα κανόνα ανθρώπινο κάποιες ξεχωριστές ομάδες πολιτών να θέλουν να εφαρμόσουν από μόνοι τους τη «θανατική ποινή», αυτοαναγορευόμενοι εισαγγελείς, δικαστές και εκτελεστές, ελαυνόμενοι από την αυθαίρετη σκέψη της παντογνωσίας και του αλάθητου της φαντασιακής τους συγκυρίας.

Ούτε τους δίνει το δικαίωμα αυτό η πάλη κατά του πολιτικού συστήματος της φαυλότητας των μονοπωλίων και του καπιταλισμού ή του δικαιώματος της συλλογικής ευθύνης.

Έτσι δολοφονούσαν οι Ναζί τους Έλληνες την κατοχή, έτσι ο Στάλιν έδωσε εντολή εκτέλεσης 5.500 Ουκρανών.

Η δολοφονία του Παύλου Μπακογιάννη δεν έγινε γιατί ο άνθρωπος είχε διαπράξει κάποιο συγκεκριμένο έγκλημα, αλλά ως εκπρόσωπο μιας πολιτικής που οι εκτελεστές του την έκριναν εγκληματική.

Η αυθαίρετη φαντασιακή θεώρηση μιας κατάστασης, που δεν έχει σχέση με την πραγματικότητα λέγεται σχιζοφρένεια.

Και ορθώς ο αμφιλεγόμενος Π. Τατσόπουλος έθεσε τελευταία το θέμα της «πολιτικής δολοφονίας» λέγοντας ότι:

αν βγαίνοντας από το στούντιο σκοτώσω τον αντίθετο πολιτικά συνομιλητή μου στα πάνελ και δηλώσω ότι το έκανα για πολιτικούς λόγους,

αυτό το γεγονός δεν θα τον έκανε λιγότερο δολοφόνο.

Αλλά η ενέργεια των δολοφονικών αυτών πράξεων θα έλεγα ότι είναι και «ανήθικη». Και δεν είναι καθόλου γενναία. Διότι:

 ο «εκτελεστής» γνωρίζει εκ των προτέρων ότι και αν συλληφθεί και καταδικαστεί, δεν πρόκειται να του απαγγελθεί η ποινή του θανάτου.

Αυτή η ειδοποιός διαφορά του εγκλήματος της τρομοκρατίας, δημιουργεί τεράστιους κινδύνους για την κραταίωση στη Χώρα μας της κατάργησης της θανατικής ποινής. Δεν πρέπει να διαφεύγει της προσοχής  και της μνήμης μας, ότι σε παρόμοιες περιπτώσεις στη Γερμανία τα μέλη της Μπάαντερ – Μάϊνχοφ εξεμέτρησαν το ζην στα «λευκά» κελιά τους, χωρίς να εκτελεστούν. Εδώ οι καταδικασθέντες για όμοιες περιστάσεις παίρνουν «άδειες αναψυχής». Και σωστά, λέμε, ότι πράττει το σωφρονιστικό μας σύστημα. Γιατί τιμούμε τον Πολιτισμό μας. Αλλά μήπως και αυτό αποτελεί δική μας σχιζοφρένεια;

                                                                  

                                                                                     Γ.Κ.