Πρώτη : Η
"καθαρή έξοδος" από τα Μνημόνια
Η
παραδοξότητα της προβαλλόμενης ως νέο "success story" εξόδου περιέχει ακατανόητους συμβολισμούς, για
μια χώρα που αφήνεται στην τύχη της. Χώρα μετέωρη, εκτός των προγραμμάτων διάσωσης, αλλά και εκτός των αγορών.
Χώρα που ως πολιτικό σύστημα, αλλά
και ως κοινωνία δεν έχει βρει τρόπο
για στοιχειώδη συνεννόηση.
Φαίνεται ότι κανένας δεν έχει
συνειδητοποιήσει και καταγράψει την πραγματική θέση της Χώρας, τη θέση που αυτή
τη στιγμή βρίσκεται.
Χώρα που εκτρέφει το διχασμό και
ευτελίζει την πολιτική της ζωή. Αναζητείται ποιότητα, αλλά δεν βρίσκεται.
Ακόμη και ο τρόπος της
εκλογικίστικης διανομής των επιδομάτων εξευτελίζει το Λαό, τον μεταχειρίζεται
ως πληβειακή μάζα. Κάνει "λάθη" στη διανομή για να προσθέτει κάθε
μήνα και κάτι παραπάνω για τη "διόρθωση". Πλήρης κατάπτωση.
Η υποβάθμιση της ποιότητας της
πολιτικής εξουσίας, σημαίνει αυτόθροη υποβάθμιση της ίδιας της Δημοκρατίας. Δεν
ανησυχεί κανέναν;
Δεύτερη : Η
"σύμβαση" για δήθεν χωρισμό Κράτους - Εκκλησίας
Δηλώσεις
Πρωθυπουργού και Προκαθημένου της Εκκλησίας και έπαινοι του τελευταίου για τον
πρώτο, για το ανύπαρκτο "επίτευγμα". "Επίτευγμα" που ούτε
χωρισμό οποιασδήποτε μορφής έκανε, ούτε έλυε προβλήματα. Το μόνο επίτευγμα ήτο
η επισφάλεια της μισθοδοσίας των κληρικών και η προσπάθεια επιβολής
περισσότερης της Διοίκησης της Εκκλησίας προς τους λοιπούς κληρικούς.
Θα λέγαμε ότι κάτι ανάλογο κάνει
και η Κυβέρνηση για επιβολή της εξουσίας της, στις άλλες ανεξάρτητες Αρχές και
Εξουσίες (Δικαστική κ.λπ.).
Αποδείχθηκε, όμως, ότι η Διοίκηση
της Εκκλησίας μας, της Ορθόδοξης, δεν είχε τον ίδιο βηματισμό με την κυρίαρχη
Ιεραρχία της Ελλάδος.
Αποδείχθηκε, ακόμη, ότι η προσωπική
επιλογή της Διοίκησης της Εκκλησίας ήταν σε εντελώς αντίθετη κατεύθυνση με το
πλήρωμα της Εκκλησίας, με το Λαό του Θεού της Ορθοδοξίας, αλλά και με τον κλήρο
της.
Δεν ξεκαθάρισε, ακόμη, αν η
"συμφωνία" ήταν αποτέλεσμα προσωπικής εμμονής του Αρχιεπισκόπου ή
αυτός έπεσε θύμα πλεκτάνης του Πρωθυπουργού, για να εξασφαλίσει και προκηρύξει
δέκα χιλιάδες θέσεις εργασίας!!!
Εκείνο, πλέον, που ξεκαθάρισε είναι
το μήνυμα που έστειλε ο κλήρος και ο Ελληνικός Λαός, προς κάθε κατεύθυνση, ότι
η Ελληνική Ορθοδοξία δεν αποτελεί ένα απλό θρήσκευμα, όπως τα άλλα της Ευρώπης.
Η
Ορθοδοξία των Ελλήνων αποτελεί αναπόσπαστο στοιχείο της
ψυχοπνευματικής υπόστασης της μεγάλης πλειοψηφίας του σύγχρονου Ελληνισμού και
αναφαίρετο στοιχείο της εθνικής μας ιδιοσυστασίας.
Η
Ορθοδοξία υπήρξε ο κύριος στυλοβάτης της Γλώσσας μας στα μαύρα
χρόνια της δουλείας και για μας τους Έλληνες αποτελεί τεράστιο πολιτιστικό
αποτύπωμα. Δεν χωρίζεται από την εθνική μας ταυτότητα. Είναι μέσα στην παράδοσή
μας.
Τρίτη
: Η ανίατη αριστερή «μυωπία»
Κάποιοι από την Αριστερά αναλύουν
την πολύπλοκη και ιλιγγιώδη πραγματικότητα που ζούμε σήμερα, με ιδεολογίας του
1920 και όρους του Μεσοπολέμου ή της πρωτο-βιομηχανικής εποχής, με
προλεταριάτα, καπεταναίους και προτσέσα. Αρνούνται να κατανοήσουν την
πολυπλοκότητα της παγκοσμιοποιη-μένης εποχής μας.
Επιστρέφουν οι εύκολες λύσεις,
πολεμούν αναδρομικά ένα θεατρικό φασισμό, όπως τον παλιό καιρό, με την ίδια
ρητορική, λέξεις και σχήματα, διαβιούντες, σαν τον ασπάλακα, στην υπόγεια περιοχή
τους, θεωρούντες ότι ο κόσμος εξαντλείται εκεί.
Αλλά ενώ αντιμάχονται με αυτά τα
όπλα και με αυτές τις μεθόδους τον εθνικισμό, δεν τον βλέπουν μακρύτερα από τη
μύτη τους. Γι' αυτό αναφέρονται μόνον στον ντόπιο εθνικισμό. Ο εθνικισμός των
Σκοπιανών, των Αλβανών, των Τούρκων κατά της Ελλάδος, δεν τους απασχολεί.
Κάποιοι αυτόν μπορεί και να τον συμπαθούν. Φοβερός ο συλλογισμός τους. Ο
Έλληνας είναι φασίστας-εθνικιστής, καταλήγουν αυθαίρετα.
Τί να πεις!!! Αγνοούν και τον
κομμουνιστή Μπρέχτ που έλεγε: «Δεν είμαι εθνικιστής, αλλά όταν ο γείτονάς μου
γίνεται εθνικιστής εναντίον μου, τότε γίνομαι κι εγώ αναπόφευκτα εθνικιστής».
Αλλά ο τυφλωμένος κομματικός
ινστρούχτορας είναι απλά μια παραδοξότητα;
ΓΙΑΝ.ΚΟΣ
