Η ΠΟΛΙΣ ΕΑΛΩ 29 MAIOY 1453

Τούτη την πένθιμη στιγμή, που της Πόλης μας η θύμηση κάποιο μνημόσυνο ζητάει, λόγια ταιριάζουν θλιβερά και κλάματα και θρήνοι.

Μα οι καρδιές είναι πέτρινες και οι βρύσες των ματιών μας άδειες. Θα πάρω δάκρυα δανεικά και μοιρολόγια ξένα. Από των σκλάβων τις καρδιές θα πάρω λίγη φλόγα και θα τα δώσω στο μικρό, μισόσβηστο καντήλι, που είναι για μας της Πόλης μας η θύμηση.

Θα το κρατήσω, έτσι για λίγο, όπως σβήνει τ’ όνειρο της Πόλης της Βασίλισσας, της σκλάβας, της λησμονημένης.

Με την βροντόφωνη κραυγή του Κ. Παλαμά, να γυρίσουμε τις σκέψεις σ’ εκείνο το θάμπος της Ιστορίας και στους θρύλους του Μαρμαρωμένου Βασιλιά, που ούτε Αγγέλου χέρι, ούτε σπαθί,           μα κάποιο δάκρυ των ματιών μας θ΄ αναστήσει.

Και η μοίρα των Ελλήνων, η Αθανασία του Ελληνικού Πνεύματος τραγουδιέται από την ανεπανάληπτη λύρα του Παλαμά στους αιώνες, που ακολουθούν την πτώση της Πόλης.

« Τ’ είναι τα δευτέρια που κρατάτε τα περγαμηνά, σεβαστά κοπάδια, που τραβάτε σα διωγμένα από κακοκαιριά;

Και σε τούτα τα βιβλία και στα μνήματα όλ’ αυτά, ποια διαμάντια, ποια σοφία ποιοι νεκροί, ποια κόκκαλα ιερά;

Κάτι σάλεψε, κυμάτισαν τα πλήθη, ξέσπασε φωνή και μου αποκρίθη:

-         Είν’ εδώ κλειστοί μεσ’ τα κιβούρια, μεσ’ τα τυλιγάδια είναι κρυμμένοι

-         για νεκρούς η πλάση ας μην τους κλαίει

-         Ω, οι πηγές oι αθόλωτες της Σκέψης, οι ασυγνέφιαστοι της Τέχνης Ουρανοί, οι Αθάνατοι κι οι Ωραίοι…»

                                                               ΓΙΑΝ.ΚΟΣ

Η γλώσσα μας και η ακταιωρός

       Τα δελτία ειδήσεων των τελευταίων ημερών πιλάτεψαν το κεφάλι μου, με τις κινήσεις και δράσεις των ακταιωρών, στο Αιγαίο. Δικών μας και Τουρκικών.

    Αναγκαστικά και απολαυστικά, ανακάλεσε η μνήμη μου τους μακαρίτες καθηγητές μου στο Γυμνάσιο, τον πατέρα μου και τον Γ. Βασιλόπουλο, οι οποίοι μας έμαθαν ότι:η "ΩΡΑ"     δεν παίρνει μόνο δασεία, αλλά και ψιλή.

     -Με δασεία, είναι η γνωστή μας μονάδα μετρήσεως του χρόνου.                   
     -Με ψιλή, "ώρα" σημαίνει: "έλεγχος", "προστασία", "φροντίδα".

     Έχει σημασία αυτή η αρχέγονη γραφή της γλώσσας μας;

    Βεβαίως έχει, διότι δεν είναι νεκρός όρος ή νεκρή έννοια, αλλά έχει ταξιδέψει χιλιάδες χρόνια για να έλθει ως εμάς, που την συναντάμε στην καθημερινότητά μας, την μιλάμε, την συντάσσουμε στις προτάσεις μας, αλλά το αγνοούμε.( όπως αγνοεί και η Ρεπούση, που διατείνεται ότι, η σημερινή μας γλώσσα δεν έχει σχέση με την αρχαία!).

     Η ακταιωρός, λοιπόν, είναι μια από τις λέξεις που φτιάχνει η "ψιλή" ώρα       ( έλεγχος των ακτών), άλλες λέξεις είναι: ο "θυρωρός" ( ο φυλάσσων τη θύρα), ο "πυλωρός"( ο φυλάσσων τις πύλες), ολιγωρώ ( δείχνω μειωμένη φροντίδα, προστασία), "νεώριον" ( από το ναυς συν ώρα, ο φυλάσσων, προστατεύων τα πλοία). Ζωντανή η αρχαία μας γλώσσα.

    Με τον πλούτο της, την ευλυγισία της και την πλαστικότητά της, αποτελεί το θησαυρό, του πολιτισμού των Ελλήνων.

    Η ίδια λέξη "ακταιωρός", ατόφια, χρησιμοποιήθηκε, όπως διαβάζω στο λεξικό που κατέφυγα, στο Βυζάντιο ( όπου η Ελληνική ήταν η επίσημη γλώσσα της αυτοκρατορίας επί εκατοντάδες χρόνια), για ένα σώμα φυλάκων των ακτών, που οργάνωσε ο αυτοκράτορας.

    Η αρχαία γλώσσα μας, είναι ακένωτος τροφοδότης πλούτου, ομορφιάς και πολυσημαντότητας, της σημερινής γλώσσας μας, που είναι αυθεντικός και εγγενής απόγονος εκείνης, παρ’ ότι κάποιοι περαστικοί της δημόσιας ζωής μας, επιχειρούν να μειώσουν ή να εξαφανίσουν τις ρίζες μας,  με καταργήσεις ορθογραφίας, τονισμού κ.λ.π.

     Φοβούμαι ότι, κάποια νέα παιδιά που θα διαβάσουν τις γραμμές αυτές, ίσως δυσανασχετήσουν για την "παλαιολιθικότητα" της ιστορικής φιλολογικής αναδρομής.

      Εύχομαι και αυτοί να σκύψουν με αγάπη ( και θα έλθει η ώρα τους) πάνω στη γλώσσα του Έθνους μας, γιατί και τώρα το έχουν ανάγκη, έστω και αν πιστεύουν ότι όλα γι’ αυτούς είναι  under control !!!                                              -                                                                               ΓΙΑΝ.ΚΟΣ

FAKE NEWS

      Τα λεγόμενα κοινωνικά δίκτυα ενημέρωσης ( social media) βομβαρδίζουν τους ακροατές και τους αναγνώστες τους με κάθε είδους αυθαίρετες ειδήσεις. Μερικά είναι οργανωμένα με συγκεκριμένες στοχεύσεις και άλλα είναι αποκυήματα φαντασίας ευπίστων ανθρώπων.

    Όλα αυτά στοχεύουν στον επηρεασμό της κρίσης μας και στην παραπλάνηση του χρήστη με παραποιημένα ή ανύπαρκτα γεγονότα. Χαρακτηριστικές είναι οι μετά βεβαιότητας(?) αναγραφόμενες συνωμοσίες περί του κορωνοιού κ.λ.π.

     Στις περιπτώσεις αυτές ο καθένας έχει την προσωπική του ευθύνη, να κρίνει, να συγκρίνει, να ελέγξει, να αναζητήσει και άλλες πηγές, να διαβουλευθεί και με άλλους πολίτες, που ίσως ξέρουν περισσότερα και καλύτερα.

     Το μέγα πρόβλημα ανακύπτει όταν οι φορείς τέτοιων πληροφοριών και ειδήσεων, προσυπογράφονται από μεγαλόβδουπα ονόματα τίτλων και μάλιστα φερομένων ως διεθνών «οργάνων».

     Ένας τέτοιος φορέας ,είναι ο "Παγκόσμιος Δείκτης Ελευθερίας του Τύπου". Τις δηλώσεις και τα συμπεράσματα της εργασίας αυτού του φορέα, τα επικαλούνται οι δημοσιογράφοι και οι πολιτικοί, ο καθένας για να εξυπηρετήσει αναλόγως τους κεκαλυμένους στόχους του, όπως έγινε τελευταία και στην Ελλάδα.

    Κατηγορήθηκε η Ελλάδα, για έλλειψη ελευθερίας του Τύπου και κατατάσσεται στην 65^η θέση και τέταρτη από το τέλος, μεταξύ των κρατών της Ευρωπαϊκής Ένωσης! ( προηγείται της Μάλτας, της Ουγγαρίας και της Βουλγαρίας).

    Αλλά δεν είναι μόνο αυτό! Διότι στην 65^η παγκοσμίως θέση, προηγούνται της Ελλάδας: η Δομινικανή Δημοκρατία, η Παπούα- Νέα Γουινέα, ο Νίγηρας και άλλες παρόμοιες σαφώς  μειωμένης δημοκρατικότητας χώρες.

     Ψάχνοντας, ανακαλύπτουμε ότι ο παγκόσμιος αυτός οργανισμός, συντάσσει τις εκθέσεις  του, με 100 συντάκτες από όλο τον κόσμο. Το πώς ανευρίσκονται και πως επιλέγονται ,δεν με ενδιαφέρει. Σε ένα όμως ειδικό αφιέρωμα της οργάνωσης αυτής, στους 100 Ήρωες της πληροφόρησης -διαβάζουμε από το site  αυτής -ποιος συμπεριλαμβάνεται για την Ελλάδα :

     Διαβάζουμε, λοιπόν, πως εξηγεί και αξιολογεί τον ηρωισμό του Έλληνα εκπροσώπου- δημοσιογράφου, ο οποίος και εισηγείται και ψηφίζει την κατάταξη της χώρας του:

    Υπήρξε μια εθνική και διεθνής κατακραυγή όταν σταμάτησαν να εκπέμπουν οι τρείς σταθμοί της ελληνικής ραδιοτηλεόρασης στις 10.11 π.μ. της 11^ης Ιουνίου 2013. Δημοσιογράφος της Ελευθεροτυπίας ( η Ντ..Δ) και άλλοι δημοσιογράφοι δημιούργησαν την «εφημερίδα των Συντακτών» μια αυτοδιαχειριζόμενη απεργιακή εφημερίδα. Η διαφορά που δεν κάθεται να ελέγξει κάθε καλόπιστος άνθρωπος, είναι ότι η Ελευθεροτυπία δεν υπήρχε το 2013 διότι είχε κλείσει το 2011, ενώ η εφημερίδα των Συντακτών είχε κυκλοφορήσει το 2012 και ούτε η μια, ούτε η άλλη, είχαν σχέση με το κλείσιμο της ΕΡΤ το 2013!!!

     Τέτοιες αθλιότητες, ταλαιπωρούν τη ζωή μας και σπιλώνουν την εθνική μας ταυτότητα.

                                                                          ΓΙΑΝ.ΚΟΣ

Εκπαιδευτική μεταρρύθμιση και συνδικαλισμός

        Για 15 μέρες τηλεδιδασκαλίας ξεσήκωσαν τον κόσμο σε δημόσιες διαμαρτυρίες. Είναι οι εκπαιδευτικοί, που υποτίθεται ότι πασχίζουν να μορφώσουν τα παιδιά μας.

     Για 15 μέρες διαμαρτύρονται ότι " η σχολική ζωή δεν είναι ριάλιτι. Δεν έχει καμία θέση η κάμερα στη βαθιά παιδαγωγική σχέση μεταξύ καθηγητή ή δασκάλου με τον μαθητή, που διέπεται από εμπιστοσύνη και εμπιστευτικότητα"!

Για 15μέρες θα διαρραγεί αυτή η «βαθιά σχέση»; Φοβούμαι πως δεν θα είναι και τόσο «βαθιά»!

     Για 15 μέρες έλλειψης παρακολούθησης τηλεμαθημάτων, από λίγους μαθητές που έχουν ευπαθή άτομα στην οικογένειά τους, πρέπει να ριψοκινδυνέψουν την προαγωγή τους στην τάξη και να διακυβεύσουν το μέλλον τους;

     Τι είναι εκείνο που φοβίζει στην πραγματικότητα τους συνδικαλιστές εκπαιδευτικούς;

     Δεν είναι η κάμερα. Η κάμερα διδασκαλίας χρησιμοποιείται σε όλη την Ευρώπη και στα Πανεπιστήμια ακόμη. Από αυτές αναπληρώνουν μαθητές και φοιτητές τα χαμένα μαθήματά τους ή τις Πανεπιστημιακές παραδόσεις.

     Μήπως φοβούνται ότι η κάμερα μπορεί να μονιμοποιηθεί; Μήπως τότε φοβούνται ότι πλήθος εκπαιδευτικών κινδυνεύουν να εκτεθούν σε περισσότερο κόσμο από τους μαθητές;

    Δεν γίνεται πιστευτό από ανθρώπους με ανοιχτούς υποτίθεται ορίζοντες, που έχουν αγάπη και πάθος στη μόρφωση και  διαπαιδαγώγηση των μαθητών τους να φοβούνται τη….. διάρρηξη των σχέσεων τους με τους μαθητές του και μάλιστα για 15 ημέρες.

     Περισσότερο φαντάζει υποκριτικό.

      Μήπως φοβούνται την αξιολόγηση που προβλέπει το μεταρρυθμιστικό Νομοσχέδιο και από τις κάμερες κινδυνεύει να αποκαλυφθεί η ανεπάρκεια κάποιων;

Ανορθογραφία της ΟΛΜΕ



    Είναι εύλογες οι σκέψεις που κάνει ο κόσμος και πρέπει να αντιμετωπίζουμε την αλήθεια.

    Πολύ περισσότερον όταν οι ίδιοι οι συνδικαλιστές παρέχουν αποδείξεις ανεπίτρεπτης εκπαιδευτικής κατάρτισης.

    Διότι τα "πανώ" που περιφέρουν στο Σύνταγμα και μπροστά στη Βουλή οι διαμαρτυρόμενοι εκπαιδευτικοί, τους εκθέτουν ανεπανόρθωτα. Αυτό το:          " Α π έ σ υ ρ ε  τ ώ ρ α  τ ο  ν ο μ ο σ χ έ δ ι ο" και το άλλο που έγραφε:            " τ η ς  π ρ ω τ ο β ά θ μ ι α ς   ε κ   π α  ί δ ε υ σ ε ι  ς " ,δεν είναι άγνοια μόνον αυτών που το έγραψαν ή που το συνέτεξαν, αλλά είναι άγνοια και ΟΛΩΝ όσων το έβλεπαν και δεν πήγαν να το διορθώσουν ή να το αποσύρουν και μάλιστα της ίδιας ηγεσίας της συνδικαλιστικής εκπαίδευσης.

    Εκτός εάν, το πολιτιστικό εποικοδόμημα που επιδιώκεται να χτιστεί από ορισμένους, θεωρεί τη Γραμματική:  " αστική επιβίωση" και την ανορθογραφία:  " επαναστατική πράξη". Αυτή, όμως, δεν είναι η εθνική παιδεία που θέλουμε για τα παιδιά μας.



Τοκίζουν στην αμάθεια

      Λυπάμαι  που αναγκάζομαι να γίνομαι αυστηρός και ίσως δυσάρεστος σε πολλούς. Αλλά έμαθα από τον Φίχτε ότι  "αλήθεια πρέπει να λέγεται και προς τα πάνω και προς τα κάτω, ακόμη και αν πρόκειται ο κόσμος να χαλάσει".

     Πολύ περισσότερο όταν νομιμοποιούμαι , γιατί προέρχομαι από εκπαιδευτική οικογένεια και έχω ζήσει όλες τις εκπαιδευτικές διαδικασίες.

     Κάθε μέρα γινόμαστε μάρτυρες της αγραμματοσύνης δημοσιογράφων, ομιλητών και συνεντευξιαζομένων σε εφημερίδες και ΜΜΕ, ακόμη και φορέων της διοίκησης. Επισήμως μέχρι πρόσφατα,  η αριστεία στην εκπαίδευση, δηλαδή η σωστή και άρτια γνώση του εκπαιδευτικού αντικειμένου, είχε χαρακτηριστεί: "ρετσινιά".

     Προχθές η έγκριτη εφημερίδα" Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ" είχε δημοσιεύσει "μαργαρίτες" γλωσσικούς, απείρου "κάλλους" από τα βιβλία του λαογράφου Αθαν. Φωτιάδη, που οδηγούν κατ’ ευθείαν στην έλλειψη εκπαιδευτικής πληρότητας και συγκρότησης των γραφόντων ( προέρχονται από τον Τύπο, από γραπτές εξετάσεις, από προφορικό λόγο, από επιστολές κ.λ.π.).

     Αξίζει σύντομο σταχυολόγημα αυτών, δείγμα όχι μόνον γλωσσικής ανεπάρκειας, αλλά και παιδείας επί του γνωστικού αντικειμένου. Δηλαδή περί αγραμματοσύνης:

—    Η Ιωάννα της Λωρραίνης αφού κατέλαβε την Ορλεάνη έγινε παρθένος.

—    Ο Λουδοβίκος ΙΣΤ’ καρατομήθηκε πρώτη φορά το 1792.

—    Προσοχή στα λουτρά της Ικαρίας, καθώς αποδέιχθηκαν πολύ ραδιούργα.

—    Περνούν εκείνοι που έδωσαν την ζωή τους για την πατρίδα.

—    Να είσαι ερωτευμένος και να περπατάς υπό δενδροστοιχία ανεμώνων….. κ.ο.κ.

Ακόμη και σήμερα ακούμε πολιτικούς, δημοσιογράφους κ.λ.π. να λένε ότι θέλουν να "επικοινωνήσουν" κάποιο θέμα σε κάποιον π.χ. η Κυβέρνηση θέλει να επικοινωνήσει ένα πρόγραμμα στο Λαό, ενώ το ρήμα είναι αμετάβατο, παραμένει σ’ αυτόν που το λέει. Ενώ μπορεί να πει σωστά θέλω να δημοιοποιήσω, γνωστοποιήσω, κοινολογήσω, μεταδώσω το πρόγραμμα στο Λαό, όχι επικοινωνήσω.

     Έτσι δεν μιλάμε Ελληνικά, είμαστε αγράμματοι, όπως και όταν λέμε "συστήνεται η χρήση της μάσκας", αντί του ορθού "συνιστάται". Άλλη έννοια το ένα άλλη έννοια το άλλο.

     Με τούτα και με τα’ άλλα, οι σημερινοί συνδικαλιστές που επηρεάζουν την εκπαιδευτική διαδικασία, πρέπει να καταλάβουν ότι το πλαίσιο του ανταγωνισμού της ζωής, δεν το ορίζουν ούτε οι ίδιοι ούτε οι Κυβερνήσεις. Το ορίζουν οι σύγχρονες ανάγκες που τρέχουν στον πλανήτη και ανταγωνιστής των παιδιών μας, δεν είναι ο διπλανός του στο θρανίο ή στην αίθουσα αλλά τα παιδιά που μεγαλώνουν στη                 Ν. Υόρκη, στο Λονδίνο, στο Παρίσι, στη Μόσχα, στο Πεκίνο και σε όλες τις πόλεις του κόσμου. 

     Και το χειρότερο? Δεν μας ρωτούν!!!

                                                                 ΓΙΑΝ.ΚΟΣ

Ο φθόνος……. φθόνος!!!

       Ο Έλληνες, έχουμε αποδείξει ότι: όταν βρισκόμαστε μπροστά στα δύσκολα, συσπειρωνόμαστε σ’ ένα σκοπό, σ’ ένα κοινό στόχο, σ’ ένα ευεργετικό σκοπό.

     Τέτοιες πετυχημένες συσπειρώσεις, που μας γέμισαν εθνική υπερηφάνεια και ανέβασαν την αυτοεκτίμηση και αυτοπεποίθηση στον κάθε Έλληνα και συντέλεσαν στην ενίσχυση των ευαισθησιών του, υπήρξαν με αφορμή τους Ολυμπιακούς αγώνες του 2004 και ο κίνδυνος από τη σημερινή πανδημία !

      Οι αιώνιοι όμως δαίμονες της Ελληνικής φυλής, παραμονεύουν. Τα μειονεκτήματα, της διχόνοιας, του φθόνου, της μιζέριας, της μισαλλοδοξίας ξεφυτρώνουν πάντοτε από την όποια νάρκη τους. Είναι οι οπισθοδρόμοι της προόδου της χώρας μας.

     Αρκούσε μια βόλτα καλλιτεχνική της Πρωτοψάλτη, περιπατητική για τον κορωνοιό, για να ξεσηκώσει πλήθος διαμαρτυριών, αλλά από ποιούς;

     Από αυτούς που έβρισκαν λογικό, ο κάθε καλλιτέχνης να άδει στα Φεστιβάλ της ΚΝΕ, να μετέχει σε συναυλίες και εκδηλώσεις για τους Σομαλούς πρόσφυγες ή για τον αγώνα των Τσιάπας ή των μεταναστών  γενικά. Αλλά ούτε για την άλλη τραγουδίστρια, πριν δύο μήνες περίπου που καλούσε στα βουνά για εμφύλιο, είπαν λέξη ή διαμαρτυρήθηκε κανένας.

      Δεν αποκρύπτουν αυτοί οι τύποι της μόνιμης κακεντρέχειας, την πολιτική τους προέλευση. Θέλουν να εμφανίζονται ως αριστεροί ή "προοδευτικοί", αλλά είναι ζήτημα εάν η αριστερά τους ξέρει!!

      Διότι η Αριστερά, υποτίθεται ότι έχει αρχές πανανθρώπινες, θέλει έναν διακεκριμένο πολιτισμό και δεν μπορεί να έχει σχέση με τις βωμολοχίες του Καψώχα, ο οποίος θέλει όλους να γ….. σει, όπως και ο άλλος, ο ευρωβουλευτής που θέλει κι αυτός να γ….. σει ( Έχει και σεξουαλικά προβλήματα φαίνεται η Αριστερά).

     Ες άλλου, εκείνος ο άλλος ο Ηλίας Γρηγόρης, έχει μεγαλύτερες φιλοδοξίες. Θέλει "να εξαχνώσει όλους τους δεξιούς". ( Δεν μας λέει ένα τους βάλει σε χύτρα ή να χρησιμοποιήσει χημικά αέρια κ.λ.π.).

     Αλλά δυστυχώς, αυτή η δυστοπία έχει επεκταθεί και στα μέσα κοινωνικής δικτυώσης, τα οποία μέσα από έναν άθλιο λόγο ακηδεμόνευτης αγραμματοσύνης και ακαλλιέργητου γλωσσικού ξεπεσμού, πουλάνε αξόδευτη οργή και ανεγκέφαλο δογματισμό. Τυπικό παράδειγμα ο γνωστός στρατηγικός σύμβουλος ( θυμάσθε που τις "εκατόμβες" τις έκανε "κατακόμβες";) ο οποίος, ευκαιρίας δοθείσας, θέλει κάτι παραπάνω από την "εξάχνωση" του Γρηγόρη.

      Σημαντικό είναι να υπενθυμίσουμε ότι όλοι αυτοί οι άνθρωποι, παριστάνουν μέχρι πρόσφατα ότι αγαπούν τους ανθρώπους και ιδιαίτερα τους ξένους, τους μετανάστες κ.λ.π.

     Αυτές τις μειονεξίες της Φυλής μας, εκμεταλλεύονται και οι πολιτικοί κατά τις περιστάσεις και τα συμφέροντα τους. Αλλά οι πολιτικοί αυτοί, είναι αδιόρθωτοι. Μπορεί και να επιχειρούν διατεταγμένες οξύνσεις, μέσα στην αδιευκρίνιστη τακτική της πολιτικής τους και στην αδιευθέτητη μελαγχολία τους. Όμως, γνωρίζουν το μέγα ελάττωμα μας, που είναι ο φθόνος!!

      "Ο φθόνος είναι ένα προϊόν που παράγεται στην Ελλάδα αφθόνως. Δυστυχώς δεν είναι εξαγώγιμο. Σαν φύγεις στο εξωτερικό, σταματάει στα σύνορα. Και εκεί σε περιμένει και σε ακολουθεί στο εσωτερικό, όταν επιστρέψεις ( Γιάννης Καζάκος: Έθνους Ελλήνων Εγκόλπιον, σελ. 137).

      Και οι Έλληνες, είναι καταδικασμένοι να τον υφίστανται. Γιατί από τα Ομηρικά χρόνια το "νόστιμον ήμαρ" ( ημέρα του νόστου, της επιστροφής), είναι συνυφασμένο με τη φύση μας, είναι στο DNA μας.

Γι’ αυτό, μόνον η Παιδεία μας, ίσως μας λυτρώσει από το προπατορικό αυτό αμάρτημα μας.

                                                                               ΓΙΑΝ.ΚΟΣ

Ηλεκτρονική Διακυβέρνηση Και Ρωγμές Ελευθερίας

     Η κορωνοική υγειονομική κρίση, ανέδειξε μια πρωτοφανή άνθηση των συστημάτων ηλεκτρονικής διακυβέρνησης.

    Άυλη συνταγογράφηση, ηλεκτρονική έκδοση υπευθύνων δηλώσεων και εξουσιοδοτήσεων, ηλεκτρονική εγγραφή στο taxisnet για πρόσβαση σε δεκάδες υπηρεσίες της δημόσιας διοίκησης κ.λ.π.

    Τι συνέβη και η βραδυπορούσα Ελληνική διοίκηση ξαφνικά αφυπνίσθηκε; Είναι φανερό ότι την ατολμία, τον σκεπτικισμό, το συντηρητισμό και την αναποτελεσματικότητα, την ξεπέρασε η ανάγκη αντιμετώπισης της πανδημίας.

     Αλλά την ανάγκη αυτή, τη φώτισε και την αποκάλυψε και την επέβαλε το Κράτος. Όταν αποφάσισε να γίνει Κράτος. Δεν έχει σημασία πως και για ποιους λόγους επειθάρχησαν οι πολίτες. Μπορεί και από το σοβαρό κίνδυνο κατά της ζωής τους. Σημασία έχει ότι η ηγεσία του Κράτους που πήρε αποφάσεις, καθοδήγησε τους πολίτες, τους έπεισε, τους ενέπνευσε προς την σωστή κατεύθυνση. Βεβαίως με το επιτελείο του και τους επιστήμονες του.

     Για πρώτη φορά δεν ακούσαμε τους υπευθύνους, να λένε για να μας πείσουν, ότι  " αυτό" και " εκείνο" και το "δείνα", το κάνουν και στην Αμερική, στην Αγγλία, στη Γαλλία, στη Γερμανία ……

     Αυτά που μας ζήτησαν και κάναμε είναι δικά μας. Η Ελληνική Διοίκηση επέλεξε τα μέτρα, πρώτη τα εφάρμοσε και πρώτη τα υλοποίησε με επιτυχία.         Η αναγνώριση ήλθε και συνεχίζει να έρχεται από τον Τύπο, την παγκόσμια κοινή γνώμη και τους αξιωματούχους της Ευρώπης. Είμαστε στην πρωτοπορία της Ευρώπης.

    Για πρώτη φορά ύστερα από δεκαετίες, ανεκτήσαμε την εμπιστοσύνη στον εαυτό μας και στις δυνάμεις μας.

   Και αυτό γιατί υπήρξε Κράτος με ικανή ηγεσία, την κρίσιμη ώρα.

    Και δεν πρέπει να ξεχνούμε ότι Κράτος και Βία, ελέγοντο οι δυο που συνέλαβαν τον Προμηθέα και τον οδήγησαν στον Ήφαιστο, όπως μας λέγει ο Αισχύλος.

    Όπως δεν πρέπει να  παραβλέπουμε ρήσεις μεγάλων ηγητόρων του κόσμου, όπως ο Κινέζος Μάο Τσε- Τουγκ ο οποίος είχε αποφανθεί ότι " όταν το λιοντάρι λείπει από το δάσος, τότε το ρόλο του αναλαμβάνει ο πίθηκος".

   Ωστόσο, το Κράτος μας δεν διοικούν πίθηκοι και με την επιτυχή διαχείριση της κρίσης και την επιτυχή εισαγωγή και εφαρμογή της ηλεκτρονικής διακυβέρνησης, εισερχόμαστε και στον ψηφιακό  " ολοκληρωτισμό" ο οποίος εισέρχεται στην ιδιωτική πλευρά των πολιτών και στην ίδια τη ζωή τους.

     Πάλιν έρχεται μπροστά μας, το Οργουελικό φάντασμα της Φάρμας και του 1884. Η ανωνυμία και η ελευθερία της κίνησης και διαβίωσης του κάθε πολίτη, φαίνεται να βρίσκεται στο τέλος τους.

    Παλαιότερα θυμάμαι ότι είτε πήγαινα ταξίδι, είτε στο θέατρο, είτε στο γήπεδο, είτε στο καφέ, ‘έπαιρνα το εισιτήριό μου και το γνώριζα μόνον εγώ και οι άνθρωποι που ήθελα.

    Σήμερα, με την έκδοση ενός ηλεκτρονικού εισιτηρίου, η πληροφορία είναι ανιχνεύσιμη. Όπως το ξενοδοχείο που θα μείνεις, η ώρα που θα πάρεις το Μετρό, την ώρα που θα είσαι στο θέατρο ή στο γήπεδο, ακόμη και την ώρα που θα πίνεις το καφέ σου στο συγκεκριμένο Καφέ, εάν κάνεις βέβαια, χρήση της ηλεκτρονικής σου κάρτας.

    Ανακύπτει, λοιπόν, και πάλιν το αιώνιο θέμα της εφαρμογής της χρηστής διοίκησης με την διασφάλιση των ελευθεριών των πολιτών και την αποφυγή εκμετάλλευσης του ηλεκτρονικού αποτυπώματος.

     Γιατί, η αντιπροσωπευτική Δημοκρατία, είναι το καλύτερο σύστημα για την ώρα, αρκεί να μην το εκφυλίσουν οι εκπρόσωποί της.



                                                                                        ΓΙΑΝ.ΚΟΣ

ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΠΝΕΥΜΑ ΚΑΙ Ο ΑΝΘΡΩΠΙΣΜΟΣ

Την απολίτιστη πολιτική έναντι του κορωνα-ιού της βόρειας Ευρώπης και την συνειδητή επιλογή του κριτηρίου, της υπέρ «της αξιοπρέπειας ενός καλού θανάτου», με στόχο τη σωτηρία της οικονομικής δραστηριότητας, μας βεβαιώνουν και δυο Έλληνες καθηγητές πανεπιστημίων της Ολλανδίας και Γερμανίας, την οποία και επιδοκιμάζουν!!!

Γι’ αυτούς, το φιλοσοφικό δίλημμα: Ανθρώπινη ζωή ή κοινωνικοοικονομική αξία του ανθρώπου, δεν υπάρχει. Προέχει, η οικονομική αξία του ανθρώπου!

Θεωρούν ότι υπάρχουν αξίες πέραν από την βιολογία του ανθρώπου, αξίες χωρίς συναίσθημα αλλά και χωρίς «αλτρουιστική στρατηγική», όπως οι ίδιοι διατυπώνουν.

Είναι φανερό ότι η άποψη αυτή, δεν σέβεται τον άνθρωπο ως βιολογικό ον, ως αυταξία. Διότι πέραν της φιλοσοφικής θεώρησης του θέματος, δεν στερούμεθα του εμπειρικού κριτηρίου της αξίας της ζωής, ατομικά και ιστορικά.

Διότι και οι κύριοι που διατυπώνουν αυτές τις κρίσεις, είμαι βέβαιος ότι κανένας δεν θα δεχόταν την θανάτωση του παιδιού του, για να ζήσει η υπόλοιπη οικογένεια με οικονομική άνεση.

Διότι για το «καλό» της ανθρωπότητας και των σκοπών, που έθετε η περίσταση- έγιναν χωρίς καμία καλυτέρευση- χιλιάδες και εκατομμύρια ανθρωποθυσίες την εποχή της τρομοκρατίας στη Γαλλική Επανάσταση, την εποχή των θρησκευτικών διωγμών με τη νύχτα του Αγίου Βαρθολομαίου και τις Ιερές Εξετάσεις, με την Ρωσική Επανάσταση στη Σοβιετική Ένωση και σήμερα με την Ισλαμική τρομοκρατία σε όλο τον κόσμο.

Διότι σήμερα, πολλά κράτη στη Βόρεια Ευρώπη, περιλαμβανομένης και της σοσιαλιστικής Σουηδίας, θεωρούν ότι η οικονομία, έχει περισσότερη αξία από τον άνθρωπο και καταδικάζουν τους ανθρώπους σε θάνατο, για το «καλό» της οικονομίας!

Οι σημερινοί βορειοευρωπαίοι , βρίσκονται σε σύγχυση. Ορθολογιστική, Συναισθηματική και Απολογητική.

Ομιλούν περί «ωφελιμιστικής στρατηγικής», αλλά η ωφέλεια που προκύπτει, είναι καθαρά οικονομική, ενώ ο ωφελιμισμός- ως φιλοσοφική θεώρηση- αφορά στην ηθική της ωφέλειας, που είναι η αύξηση της ευδαιμονίας των ανθρώπων. Η ωφέλεια αυτή, δεν έχει καμία σχέση με το οικονομικό συμφέρον, ούτε προτρέπει με μονομανία, στην «ενάρετη συμπεριφορά, χωρίς συναισθηματική εμπλοκή».



Ο ωφελιμισμός αποτελεί σύγχρονη κοινωνικοφιλοσοφική έκφραση της Επικούρειας φιλοσοφίας, η οποία έχει ως στόχο την ευδαιμονία κάθε ανθρώπου μέσω της σωματικής και ψυχικής ισορροπίας (σώματος και ψυχής). Αυτό ακριβώς παραδέχονται και οι κορυφαίοι εκπρόσωποι της φιλοσοφικής αυτής θέσης, ο Τζέρεμι Μπένθαμ και ο Τζον Στιούαρτ Μιλ.

Η Επικούρεια φιλοσοφία, συμπυκνώνει όλα τα κύρια χαρακτηριστικά του σύγχρονου Ανθρωπισμού, όπως: η φιλία, η αγάπη, η αλληλεγγύη, η ελεύθερη βούληση κ.λ.π.

Αυτά, όμως τα χαρακτηριστικά, είναι τα καλύτερα συστατικά του Χριστιανισμού, όπως αποδέχονται οι Χριστιανοί ουμανιστές της Αναγέννησης: Έρασμος, Τόμας Μορ και Πιέρ Γκασαντί.

Εδώ και πάλι συναντάται το Ελληνικό πνεύμα, με τη Χριστιανική διδασκαλία, ώστε να επιβεβαιώνεται η άποψη περί Ελληνικού και Χριστιανικού  πολιτισμού.

Είναι παρήγορο ότι η σημερινή Ελληνική Πολιτεία, υπηρέτησε τις αξίες του Ανθρωπισμού, του ορθολογισμού και της Επιστήμης. Απέδειξε ότι πραγματική ηθική, είναι αυτή που έχει επίκεντρο τον άνθρωπο και θεραπεύει με σεβασμό τις ανάγκες και τις αδυναμίες του, για να επιτύχει την ευδαιμονία του και όχι να τον θυσιάσει, χάριν της Οικονομίας.

Οι Έλληνες της κλασσικής Αθήνας, θεωρούσαν την πνευματική καλλιέργεια, ως αναπόσπαστο συστατικό της ανθρώπινης υπόστασης και εκεί πρωτοεμφανίστηκε ο όρος «ανθρωπισμός».

Τότε που είπε ο Αρίστιππος: «Καλύτερα να είναι κάποιος ζητιάνος,  παρά απαίδευτος. Διότι ο ζητιάνος χρειάζεται πράγματα, ενώ ο απαίδευτος ανθρωπισμό».

                                                                   ΓΙΑΝΚΟΣ

Ο Κόσμος του Πολιτισμού και… Ο κόσμος του δήθεν πολιτισμού

Ο κορωνοιός μας φέρνει στην παραλλαγή της θεωρίας του Χάους του Έντουαρντ Λόρεντζ. Σε αυτόν αποδίδεται το «φαινόμενο της πεταλούδας».   Τι συμπτώσεις! 

Η ιδέα ότι μια πεταλούδα που πετάει σήμερα στο Πεκίνο της Κίνας μπορεί να επιφέρει  καταιγίδα τον επόμενο μήνα στη Νέα Υόρκη!

Στη σημερινή εκδοχή της πεταλούδας, βλέπουμε ότι δεν είναι πεταλούδα αλλά μια αόρατη νυχτερίδα, όχι στο Πεκίνο, αλά στο Γιουχάν της Κίνας, που έχει προκαλέσει μια πρωτοφανή φονική καταιγίδα σε ολόκληρο τον κόσμο.

Άμεση είναι η ανάγκη αντιμετώπισης αυτού του ανθρωποβόρου εκπληκτικού φαινομένου.

ΔΥΟ ΚΟΣΜΟΙ

Εδώ ακριβώς αντιπαραβάλλονται δυο κόσμοι και δυο πολιτισμοί.                                           Ο πολιτισμός της Κίνας και ο πολιτισμός της Δύσης, όπως εκχέεται από τη βόρεια Ευρώπη και την Αμερική.

Η Κίνα διαποτισμένη μέχρι και σήμερα από τις αρχές του Κομφούκιου εδώ και 2.500 χρόνια (φειδώ στα λόγια, μακροθυμία, αυτοπειθαρχία, αλληλεγγύη, αποφασιστικότητα στα έργα, κανόνας του «ορθώς πολιτεύεσθαι») σπεύδει και βοήθεια να προσφέρει στις πληγείσες χώρες κα πληροφορίες να δώσει στην διεθνή κοινότητα για την εξέλιξη και πορεία ανάπτυξης και καταπολέμησης του ιού.

Η Δύση, διέπεται από το πνεύμα του καπιταλιστικού κέρδους, που είναι συνυφασμένο με την προτεσταντική ηθική, όπως την καθόρισε ο Max Weber. Η θεία Χάρις, συνδέεται εδώ με την υλική ευμάρεια και το κέρδος εμφανίζεται ως αυτοσκοπός.

Έτσι, αρνείται τη βοήθεια στις χώρες της Νότιας Ευρώπης (Ευρωομόλογο κ.λ.π.), παρακρατώντας το κέρδος που έχουν αποκομίσει από αυτές τα προηγούμενα χρόνια και επιλέγουν τη λογική της ανοσίας (άλλως ανοησίας), που δεν θα ζημιώσει πολύ οικονομικά τα κράτη τους και αδιαφορούν για τις χιλιάδες των ανθρώπων που χάνονται.

Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ

Οι Kινέζοι βέβαια, αναγνωρίζουν μόνο τον Ελληνικό πολιτισμό και τον δικό τους. Αλλά εδώ δεν θα παραβάλουμε και δεν θα αντιπαραθέσουμε τους δυο αυτούς πολιτισμούς.

Ο Ελληνικός πολιτισμός, στην κρίση του κορωνοιού ,αποκάλυψε και πάλι τις βαθιές ανθρωπιστικές καταβολές, καίτοι έχει συνείδηση της μικρότητας του Κράτους του ως μεγέθους. 

Έσπευσε, πρώτα απ’ όλους να ακολουθήσει το δρόμο του ιδεώδους της ανθρώπινης αξίας και δεν σκέφτηκε καθόλου το κέρδος ή τη ζημιά. Αρχέγονες οι ρίζες του πολιτισμού μας.             Μας θυμίζει ο Θουκυδίδης τα λόγια του βασιλιά της Σπάρτης Αρχίδαμου: « Συχνά, μάλιστα, ολιγάριθμα πλήθη, με την προνοητικότητα που επιβάλλει η αίσθηση της αδυναμίας, απέκρουσαν αποτελεσματικότερα τα πλέον πολυάριθμα, που βρέθηκαν απροετοίμαστα, υποτιμώντας τον αντίπαλο».    ( Θουκυδίδου Συγγραφή , Β 11).

Η ολιγάριθμη Ελλάδα, προνοεί έναντι των μεγάλων κρατών, που καθυστέρησαν ανεπίτρεπτα, για τις Ελληνικές αξίες, υποτιμώντας τον εχθρό κορωνοιό!

Έτσι για να κατανοήσουμε πως, εδώ και 3000 χρόνια βρισκόμαστε ακατάβλητοι σε αυτό το βράχο που λέγεται Ελλάδα!!!

                                                                                       ΓΙΑΝΚΟΣ

Ο ΠΙΛΑΤΟΣ ΚΑΙ Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ

Ο Πόντιος Πιλάτος, έχει βασικό ρόλο στη διαδρομή του θείου δράματος της Σταύρωσης του Χριστού.

Σκληραγωγημένος στρατιώτης, πραίτορας της Ρώμης στην Ιουδαία,  ο Πιλάτος, ήταν υπερήφανος, αλλά ευθυνόφοβος και ίσως δειλός μπροστά στα πλήθη. Ήταν όμως αρκετά μορφωμένος και ήταν γνώστης της Επικούρειας φιλοσοφίας, μέσα σε έναν χώρο της Ανατολής, που επικρατούσε η Ελληνομάθεια.

Στην Επικούρεια φιλοσοφία ,αναζητείτο το «πόθεν ει συ» και το  «τι έστιν αλήθεια;».

Το κατά Ιωάννην Ευαγγέλιο, σε πλείστα σημεία του ταυτίζεται με το απόκρυφο Ευαγγέλιο του Νικόδημου (δεν το έχει απορρίψει η Εκκλησία μας).

Ιδού η κρίσιμη στιχομυθία Ιησού και Πιλάτου:

-          Ποιο είναι το βασίλειό σου; (πόθεν ει συ;)

-         Το βασίλειο το δικό μου δεν βρίσκεται στον κόσμο αυτό….. Ήλθα στον κόσμο για να πω την αλήθεια.

-         Τι είναι η αλήθεια; (τι έστιν αλήθεια;)

-         Η αλήθεια έρχεται από τον ουρανό.

-         Στη Γή δεν υπάρχει αλήθεια;

-         Καλά δεν βλέπεις αυτούς που λένε την αλήθεια, πως κρίνονται από εκείνους που έχουν εξουσία στη γη;

-         Τι θέλεις να σε κάνω;…….

Από τη στιγμή εκείνη, αρχίζει η μεγαλειώδης πορεία μιας νέας παγκόσμιας θρησκείας, με τα αιώνια ερωτήματα του Ελληνικού Πνεύματος, που δεν ξέρουμε πότε θα λάβουμε ικανοποιητική  απάντηση στη φιλοσοφική τους διάσταση.

                                                                                      ΓΙΑΝΚΟΣ