Η ΦΩΝΗ ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ
ΤΕΛΟΣ ΣΤΗΝ ΠΑΡΑΠΛΗΡΟΦΟΡΗΣΗ

Τετάρτη 27 Μαΐου 2020

Η γλώσσα μας και η ακταιωρός




       Τα δελτία ειδήσεων των τελευταίων ημερών πιλάτεψαν το κεφάλι μου, με τις κινήσεις και δράσεις των ακταιωρών, στο Αιγαίο. Δικών μας και Τουρκικών.

    Αναγκαστικά και απολαυστικά, ανακάλεσε η μνήμη μου τους μακαρίτες καθηγητές μου στο Γυμνάσιο, τον πατέρα μου και τον Γ. Βασιλόπουλο, οι οποίοι μας έμαθαν ότι:η "ΩΡΑ"     δεν παίρνει μόνο δασεία, αλλά και ψιλή.

     -Με δασεία, είναι η γνωστή μας μονάδα μετρήσεως του χρόνου.                   
     -Με ψιλή, "ώρα" σημαίνει: "έλεγχος", "προστασία", "φροντίδα".

     Έχει σημασία αυτή η αρχέγονη γραφή της γλώσσας μας;

    Βεβαίως έχει, διότι δεν είναι νεκρός όρος ή νεκρή έννοια, αλλά έχει ταξιδέψει χιλιάδες χρόνια για να έλθει ως εμάς, που την συναντάμε στην καθημερινότητά μας, την μιλάμε, την συντάσσουμε στις προτάσεις μας, αλλά το αγνοούμε.( όπως αγνοεί και η Ρεπούση, που διατείνεται ότι, η σημερινή μας γλώσσα δεν έχει σχέση με την αρχαία!).

     Η ακταιωρός, λοιπόν, είναι μια από τις λέξεις που φτιάχνει η "ψιλή" ώρα       ( έλεγχος των ακτών), άλλες λέξεις είναι: ο "θυρωρός" ( ο φυλάσσων τη θύρα), ο "πυλωρός"( ο φυλάσσων τις πύλες), ολιγωρώ ( δείχνω μειωμένη φροντίδα, προστασία), "νεώριον" ( από το ναυς συν ώρα, ο φυλάσσων, προστατεύων τα πλοία). Ζωντανή η αρχαία μας γλώσσα.

    Με τον πλούτο της, την ευλυγισία της και την πλαστικότητά της, αποτελεί το θησαυρό, του πολιτισμού των Ελλήνων.

    Η ίδια λέξη "ακταιωρός", ατόφια, χρησιμοποιήθηκε, όπως διαβάζω στο λεξικό που κατέφυγα, στο Βυζάντιο ( όπου η Ελληνική ήταν η επίσημη γλώσσα της αυτοκρατορίας επί εκατοντάδες χρόνια), για ένα σώμα φυλάκων των ακτών, που οργάνωσε ο αυτοκράτορας.

    Η αρχαία γλώσσα μας, είναι ακένωτος τροφοδότης πλούτου, ομορφιάς και πολυσημαντότητας, της σημερινής γλώσσας μας, που είναι αυθεντικός και εγγενής απόγονος εκείνης, παρ’ ότι κάποιοι περαστικοί της δημόσιας ζωής μας, επιχειρούν να μειώσουν ή να εξαφανίσουν τις ρίζες μας,  με καταργήσεις ορθογραφίας, τονισμού κ.λ.π.

     Φοβούμαι ότι, κάποια νέα παιδιά που θα διαβάσουν τις γραμμές αυτές, ίσως δυσανασχετήσουν για την "παλαιολιθικότητα" της ιστορικής φιλολογικής αναδρομής.

      Εύχομαι και αυτοί να σκύψουν με αγάπη ( και θα έλθει η ώρα τους) πάνω στη γλώσσα του Έθνους μας, γιατί και τώρα το έχουν ανάγκη, έστω και αν πιστεύουν ότι όλα γι’ αυτούς είναι  under control !!!                                              -                                                                               ΓΙΑΝ.ΚΟΣ