Η κορωνοική υγειονομική κρίση, ανέδειξε μια πρωτοφανή άνθηση των συστημάτων ηλεκτρονικής διακυβέρνησης.
Άυλη συνταγογράφηση, ηλεκτρονική έκδοση υπευθύνων δηλώσεων και εξουσιοδοτήσεων, ηλεκτρονική εγγραφή στο taxisnet για πρόσβαση σε δεκάδες υπηρεσίες της δημόσιας διοίκησης κ.λ.π.
Τι συνέβη και η βραδυπορούσα Ελληνική διοίκηση ξαφνικά αφυπνίσθηκε; Είναι φανερό ότι την ατολμία, τον σκεπτικισμό, το συντηρητισμό και την αναποτελεσματικότητα, την ξεπέρασε η ανάγκη αντιμετώπισης της πανδημίας.
Αλλά την ανάγκη αυτή, τη φώτισε και την αποκάλυψε και την επέβαλε το Κράτος. Όταν αποφάσισε να γίνει Κράτος. Δεν έχει σημασία πως και για ποιους λόγους επειθάρχησαν οι πολίτες. Μπορεί και από το σοβαρό κίνδυνο κατά της ζωής τους. Σημασία έχει ότι η ηγεσία του Κράτους που πήρε αποφάσεις, καθοδήγησε τους πολίτες, τους έπεισε, τους ενέπνευσε προς την σωστή κατεύθυνση. Βεβαίως με το επιτελείο του και τους επιστήμονες του.
Για πρώτη φορά δεν ακούσαμε τους υπευθύνους, να λένε για να μας πείσουν, ότι " αυτό" και " εκείνο" και το "δείνα", το κάνουν και στην Αμερική, στην Αγγλία, στη Γαλλία, στη Γερμανία ……
Αυτά που μας ζήτησαν και κάναμε είναι δικά μας. Η Ελληνική Διοίκηση επέλεξε τα μέτρα, πρώτη τα εφάρμοσε και πρώτη τα υλοποίησε με επιτυχία. Η αναγνώριση ήλθε και συνεχίζει να έρχεται από τον Τύπο, την παγκόσμια κοινή γνώμη και τους αξιωματούχους της Ευρώπης. Είμαστε στην πρωτοπορία της Ευρώπης.
Για πρώτη φορά ύστερα από δεκαετίες, ανεκτήσαμε την εμπιστοσύνη στον εαυτό μας και στις δυνάμεις μας.
Και αυτό γιατί υπήρξε Κράτος με ικανή ηγεσία, την κρίσιμη ώρα.
Και δεν πρέπει να ξεχνούμε ότι Κράτος και Βία, ελέγοντο οι δυο που συνέλαβαν τον Προμηθέα και τον οδήγησαν στον Ήφαιστο, όπως μας λέγει ο Αισχύλος.
Όπως δεν πρέπει να παραβλέπουμε ρήσεις μεγάλων ηγητόρων του κόσμου, όπως ο Κινέζος Μάο Τσε- Τουγκ ο οποίος είχε αποφανθεί ότι " όταν το λιοντάρι λείπει από το δάσος, τότε το ρόλο του αναλαμβάνει ο πίθηκος".
Ωστόσο, το Κράτος μας δεν διοικούν πίθηκοι και με την επιτυχή διαχείριση της κρίσης και την επιτυχή εισαγωγή και εφαρμογή της ηλεκτρονικής διακυβέρνησης, εισερχόμαστε και στον ψηφιακό " ολοκληρωτισμό" ο οποίος εισέρχεται στην ιδιωτική πλευρά των πολιτών και στην ίδια τη ζωή τους.
Πάλιν έρχεται μπροστά μας, το Οργουελικό φάντασμα της Φάρμας και του 1884. Η ανωνυμία και η ελευθερία της κίνησης και διαβίωσης του κάθε πολίτη, φαίνεται να βρίσκεται στο τέλος τους.
Παλαιότερα θυμάμαι ότι είτε πήγαινα ταξίδι, είτε στο θέατρο, είτε στο γήπεδο, είτε στο καφέ, ‘έπαιρνα το εισιτήριό μου και το γνώριζα μόνον εγώ και οι άνθρωποι που ήθελα.
Σήμερα, με την έκδοση ενός ηλεκτρονικού εισιτηρίου, η πληροφορία είναι ανιχνεύσιμη. Όπως το ξενοδοχείο που θα μείνεις, η ώρα που θα πάρεις το Μετρό, την ώρα που θα είσαι στο θέατρο ή στο γήπεδο, ακόμη και την ώρα που θα πίνεις το καφέ σου στο συγκεκριμένο Καφέ, εάν κάνεις βέβαια, χρήση της ηλεκτρονικής σου κάρτας.
Ανακύπτει, λοιπόν, και πάλιν το αιώνιο θέμα της εφαρμογής της χρηστής διοίκησης με την διασφάλιση των ελευθεριών των πολιτών και την αποφυγή εκμετάλλευσης του ηλεκτρονικού αποτυπώματος.
Γιατί, η αντιπροσωπευτική Δημοκρατία, είναι το καλύτερο σύστημα για την ώρα, αρκεί να μην το εκφυλίσουν οι εκπρόσωποί της.
ΓΙΑΝ.ΚΟΣ
