Για 15 μέρες τηλεδιδασκαλίας ξεσήκωσαν τον κόσμο σε δημόσιες διαμαρτυρίες. Είναι οι εκπαιδευτικοί, που υποτίθεται ότι πασχίζουν να μορφώσουν τα παιδιά μας.
Για 15 μέρες διαμαρτύρονται ότι " η σχολική ζωή δεν είναι ριάλιτι. Δεν έχει καμία θέση η κάμερα στη βαθιά παιδαγωγική σχέση μεταξύ καθηγητή ή δασκάλου με τον μαθητή, που διέπεται από εμπιστοσύνη και εμπιστευτικότητα"!
Για 15μέρες θα διαρραγεί αυτή η «βαθιά σχέση»; Φοβούμαι πως δεν θα είναι και τόσο «βαθιά»!
Για 15 μέρες έλλειψης παρακολούθησης τηλεμαθημάτων, από λίγους μαθητές που έχουν ευπαθή άτομα στην οικογένειά τους, πρέπει να ριψοκινδυνέψουν την προαγωγή τους στην τάξη και να διακυβεύσουν το μέλλον τους;
Τι είναι εκείνο που φοβίζει στην πραγματικότητα τους συνδικαλιστές εκπαιδευτικούς;
Δεν είναι η κάμερα. Η κάμερα διδασκαλίας χρησιμοποιείται σε όλη την Ευρώπη και στα Πανεπιστήμια ακόμη. Από αυτές αναπληρώνουν μαθητές και φοιτητές τα χαμένα μαθήματά τους ή τις Πανεπιστημιακές παραδόσεις.
Μήπως φοβούνται ότι η κάμερα μπορεί να μονιμοποιηθεί; Μήπως τότε φοβούνται ότι πλήθος εκπαιδευτικών κινδυνεύουν να εκτεθούν σε περισσότερο κόσμο από τους μαθητές;
Δεν γίνεται πιστευτό από ανθρώπους με ανοιχτούς υποτίθεται ορίζοντες, που έχουν αγάπη και πάθος στη μόρφωση και διαπαιδαγώγηση των μαθητών τους να φοβούνται τη….. διάρρηξη των σχέσεων τους με τους μαθητές του και μάλιστα για 15 ημέρες.
Περισσότερο φαντάζει υποκριτικό.
Μήπως φοβούνται την αξιολόγηση που προβλέπει το μεταρρυθμιστικό Νομοσχέδιο και από τις κάμερες κινδυνεύει να αποκαλυφθεί η ανεπάρκεια κάποιων;
Ανορθογραφία της ΟΛΜΕ
Είναι εύλογες οι σκέψεις που κάνει ο κόσμος και πρέπει να αντιμετωπίζουμε την αλήθεια.
Πολύ περισσότερον όταν οι ίδιοι οι συνδικαλιστές παρέχουν αποδείξεις ανεπίτρεπτης εκπαιδευτικής κατάρτισης.
Διότι τα "πανώ" που περιφέρουν στο Σύνταγμα και μπροστά στη Βουλή οι διαμαρτυρόμενοι εκπαιδευτικοί, τους εκθέτουν ανεπανόρθωτα. Αυτό το: " Α π έ σ υ ρ ε τ ώ ρ α τ ο ν ο μ ο σ χ έ δ ι ο" και το άλλο που έγραφε: " τ η ς π ρ ω τ ο β ά θ μ ι α ς ε κ π α ί δ ε υ σ ε ι ς " ,δεν είναι άγνοια μόνον αυτών που το έγραψαν ή που το συνέτεξαν, αλλά είναι άγνοια και ΟΛΩΝ όσων το έβλεπαν και δεν πήγαν να το διορθώσουν ή να το αποσύρουν και μάλιστα της ίδιας ηγεσίας της συνδικαλιστικής εκπαίδευσης.
Εκτός εάν, το πολιτιστικό εποικοδόμημα που επιδιώκεται να χτιστεί από ορισμένους, θεωρεί τη Γραμματική: " αστική επιβίωση" και την ανορθογραφία: " επαναστατική πράξη". Αυτή, όμως, δεν είναι η εθνική παιδεία που θέλουμε για τα παιδιά μας.
Τοκίζουν στην αμάθεια
Λυπάμαι που αναγκάζομαι να γίνομαι αυστηρός και ίσως δυσάρεστος σε πολλούς. Αλλά έμαθα από τον Φίχτε ότι "αλήθεια πρέπει να λέγεται και προς τα πάνω και προς τα κάτω, ακόμη και αν πρόκειται ο κόσμος να χαλάσει".
Πολύ περισσότερο όταν νομιμοποιούμαι , γιατί προέρχομαι από εκπαιδευτική οικογένεια και έχω ζήσει όλες τις εκπαιδευτικές διαδικασίες.
Κάθε μέρα γινόμαστε μάρτυρες της αγραμματοσύνης δημοσιογράφων, ομιλητών και συνεντευξιαζομένων σε εφημερίδες και ΜΜΕ, ακόμη και φορέων της διοίκησης. Επισήμως μέχρι πρόσφατα, η αριστεία στην εκπαίδευση, δηλαδή η σωστή και άρτια γνώση του εκπαιδευτικού αντικειμένου, είχε χαρακτηριστεί: "ρετσινιά".
Προχθές η έγκριτη εφημερίδα" Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ" είχε δημοσιεύσει "μαργαρίτες" γλωσσικούς, απείρου "κάλλους" από τα βιβλία του λαογράφου Αθαν. Φωτιάδη, που οδηγούν κατ’ ευθείαν στην έλλειψη εκπαιδευτικής πληρότητας και συγκρότησης των γραφόντων ( προέρχονται από τον Τύπο, από γραπτές εξετάσεις, από προφορικό λόγο, από επιστολές κ.λ.π.).
Αξίζει σύντομο σταχυολόγημα αυτών, δείγμα όχι μόνον γλωσσικής ανεπάρκειας, αλλά και παιδείας επί του γνωστικού αντικειμένου. Δηλαδή περί αγραμματοσύνης:
— Η Ιωάννα
της Λωρραίνης αφού κατέλαβε την Ορλεάνη έγινε παρθένος.
— Ο
Λουδοβίκος ΙΣΤ’ καρατομήθηκε πρώτη φορά το 1792.
— Προσοχή
στα λουτρά της Ικαρίας, καθώς αποδέιχθηκαν πολύ ραδιούργα.
— Περνούν
εκείνοι που έδωσαν την ζωή τους για την πατρίδα.
— Να είσαι
ερωτευμένος και να περπατάς υπό δενδροστοιχία ανεμώνων….. κ.ο.κ.
Ακόμη και σήμερα
ακούμε πολιτικούς, δημοσιογράφους κ.λ.π. να λένε ότι θέλουν να "επικοινωνήσουν"
κάποιο θέμα σε κάποιον π.χ. η Κυβέρνηση θέλει να επικοινωνήσει ένα πρόγραμμα
στο Λαό, ενώ το ρήμα είναι αμετάβατο,
παραμένει σ’ αυτόν που το λέει. Ενώ μπορεί να πει σωστά θέλω να δημοιοποιήσω,
γνωστοποιήσω, κοινολογήσω, μεταδώσω το πρόγραμμα στο Λαό, όχι επικοινωνήσω.
Έτσι δεν μιλάμε Ελληνικά, είμαστε
αγράμματοι, όπως και όταν λέμε "συστήνεται η χρήση της μάσκας", αντί
του ορθού "συνιστάται". Άλλη έννοια το ένα άλλη έννοια το άλλο.
Με τούτα και με τα’ άλλα, οι σημερινοί
συνδικαλιστές που επηρεάζουν την εκπαιδευτική διαδικασία, πρέπει να καταλάβουν
ότι το πλαίσιο του ανταγωνισμού της ζωής, δεν το ορίζουν ούτε οι ίδιοι ούτε οι
Κυβερνήσεις. Το ορίζουν οι σύγχρονες ανάγκες που τρέχουν στον πλανήτη και
ανταγωνιστής των παιδιών μας, δεν είναι ο διπλανός του στο θρανίο ή στην
αίθουσα αλλά τα παιδιά που μεγαλώνουν στη Ν. Υόρκη, στο Λονδίνο, στο
Παρίσι, στη Μόσχα, στο Πεκίνο και σε όλες τις πόλεις του κόσμου.
Και το χειρότερο? Δεν μας ρωτούν!!!
ΓΙΑΝ.ΚΟΣ
